Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Grażyna Tokarczyk (spr.)

Sędziowie SSO Krzysztof Ficek

SSO Marcin Schoenborn

Protokolant Natalia Skalik-Paś

przy udziale Marka Dutkowskiego

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 26 września 2014 r.

sprawy M. M., syna J. i B.

ur. (...) w R.

oskarżonego z art. 270§1 kk, art. 272 kk i art. 273 kk w zw. z art. 12 kk przy zast. art. 11§2 kk, art. 56§2 kks w zw. z art. 6§2 kks

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 19 marca 2014 r. sygnatura akt VII K 832/13

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk, art. 624 § 1 kpk

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w punkcie 4 jako podstawę orzeczenia wobec oskarżonego kary grzywny przyjmuje art. 33 § 2 kk,

- w punkcie 5 wskazuje, iż przepadek korzyści uzyskanej z przestępstwa orzeczony został w związku z popełnieniem przez oskarżonego przestępstw przypisanych w punkcie 1;

2. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3. zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

sygn. akt VI Ka 504/14

UZASADNIENIE

M. M. oskarżony został o to, że:

I.  w okresie od 15 listopada 2007 roku do 22 listopada 2007 roku w Z., R., G. I s., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, posługując się sfałszowaną umową zakupu za kwotę 2.400 euro na terenie Niemiec samochodu marki B. (...) o nr VIN (...) z dnia 15 listopada 2007 roku, dokonał szeregu wyłudzeń oświadczenia nieprawdy w dokumentach, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariuszy publicznych upoważnionych do wystawienia dokumentów, co do faktów, iż jest właścicielem ww. pojazdu oraz, iż pojazd ten sprowadził z Niemiec, jak i co do wartości pojazdu, a także należnych podatków i tak działając w ww. sposób:

- w dniu 20 listopada 2007 roku w Urzędzie Skarbowy w Z. uzyskał zaświadczenie potwierdzające brak obowiązku uiszczenia podatku od towaru z tytułu nabycia środka transportu (VAT 25);

- w dniu w dniu 20 listopada 2007 roku w Urzędzie Celnym w R. Oddział Celny w G. uzyskał dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju od samochodu osobowego w nabyciu wewnątrz wspólnotowym, gdzie deklarowana wartość pojazdu wynosiła 8.796 zł,

- w dniu 22 listopada 2007 roku w Urzędzie miejskim w Z. na podstawie ww. dokumentacji uzyskał decyzję o czasowej rejestracji pojazdu o nr rej. (...),

- w dniu 22 listopada 2007 roku F.U.H. (...) C. (...) z/s w S. zawarł umowę komisową wymienionego samochodu, gdzie deklarowana wartość pojazdu wynosiła 148.000 zł,

tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. i art. 273 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k.

II.  w okresie od 15 listopada 2007 roku do 22 listopada 2007 roku w Z., R., G. i S. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami , w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem tej samej sposobności złożył w dniu 19 listopada 2007 roku Urzędowi Skarbowemu w Z. „Wniosek o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu” (VAT 24) i w dniu 20 listopada 2007 roku uzyskał zaświadczenie potwierdzające brak obowiązku uiszczenia podatku od towaru z tytułu nabycia środka transportu (VAT 25) oraz w dniu 19 listopada 2007 roku złożył Urzędowi Celnemu w R. Oddział celny w G. – Deklarację uproszczoną nabycia wewnątrzwspólnotowego ( (...)) oraz umowę zakupu z dnia 15 listopada 2007 roku na terenie Niemiec samochodu marki B. (...) z 2005 roku o nr VIN (...), za kwotę 2.400 euro iw dniu 20 listopada 2007 roku uzyskał Dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju od samochodu osobowego w nabyciu wewnątrzwspólnotowym, podając w ww. dokumentach nieprawdę, co do wartości pojazdu oraz podmiotu sprzedającego, a także faktu, że pojazd ten nabył w Niemczech, podczas gdy rzeczywista wartość rynkowa tego pojazdu wynosiła, co najmniej 103.946,70 zł, przez co naraził podatek należny Skarbowi Państwa na uszczuplenie w kwocie nie mniejszej niż 38.919 zł,

tj. o czyn z art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.

III.  w okresie od 8 lutego 2008 roku do 16 lutego 2008 roku w Z., R., G. I s., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, posługując się sfałszowaną umową zakupu za kwotę 3.400 euro na terenie Niemiec samochodu marki (...) o nr VIN (...) z dnia 8 lutego 2008 roku, dokonał szeregu wyłudzeń oświadczenia nieprawdy w dokumentach, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariuszy publicznych upoważnionych do wystawienia dokumentów, co do faktów, iż jest właścicielem ww. pojazdu oraz, iż pojazd ten sprowadził z Niemiec, jak i co do wartości pojazdu, a także należnych podatków i tak działając w ww. sposób:

- w dniu 14 lutego 2008 roku w Urzędzie Skarbowy w Z. uzyskał zaświadczenie potwierdzające brak obowiązku uiszczenia podatku od towaru z tytułu nabycia środka transportu (VAT 25);

- w dniu w dniu 15 lutego 2008 roku w Urzędzie Celnym w R. Oddział Celny w G. uzyskał dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju od samochodu osobowego w nabyciu wewnątrz wspólnotowym, gdzie deklarowana wartość pojazdu wynosiła 12.303 zł,

- w dniu 15 lutego 2008 roku w Urzędzie miejskim w Z. na podstawie ww. dokumentacji uzyskał decyzję o czasowej rejestracji pojazdu o nr rej. (...),

- w dniu 16 lutego 2008 roku F.U.H. (...) C. D. z/s w B. zawarł umowę komisową wymienionego samochodu, gdzie deklarowana wartość pojazdu wynosiła 353.000 zł tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. i art. 273 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zast. Art. 11 § 2 k.k.

IV.  w okresie od 8 lutego 2008 roku do 16 lutego 2008 roku w Z., R., G. i S. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami , w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem tej samej sposobności złożył w dniu 19 listopada 2007 roku Urzędowi Skarbowemu w Z. „Wniosek o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu” (VAT 24) i w dniu 20 listopada 2007 roku uzyskał zaświadczenie potwierdzające brak obowiązku uiszczenia podatku od towaru z tytułu nabycia środka transportu (VAT 25) oraz w dniu 19 listopada 2007 roku złożył Urzędowi Celnemu w R. Oddział celny w G. – Deklarację uproszczoną nabycia wewnątrzwspólnotowego ( (...)) oraz umowę zakupu z dnia 8 lutego 2008 roku na terenie Niemiec samochodu marki(...)o nr VIN (...), za kwotę 3.400 euro iw dniu 15 lutego 2008 roku uzyskał Dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju od samochodu osobowego w nabyciu wewnątrzwspólnotowym, podając w ww. dokumentach nieprawdę, co do wartości pojazdu oraz podmiotu sprzedającego, a także faktu, że pojazd ten nabył w Niemczech, podczas gdy rzeczywista wartość rynkowa tego pojazdu wynosiła, co najmniej 300.000 zł, przez co naraził Skarb Państwa na uszczuplenie należności publiczno – skarbowych z tytułu podatku akcyzowego w kwocie niemniejszej niż 39.127 zł;

tj. o czyn z art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.

Sąd Rejonowy w Zabrzu wyrokiem z dnia 19 marca 2014 r. sygn. akt VII K 832/13 uznał M. M. ciągu dwóch przestępstw z art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. i art. 273 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. i za to skazał go na jedną karę 1 roku pozbawienia wolności, Sąd uznał również M. M. za winnego popełnienia ciągu dwóch przestępstw skarbowych z art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i za to na skazał go na jedną karę 3 miesięcy ograniczenia wolności poprzez wykonywanie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Wykonanie orzeczonej w punkcie 1 kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres próby 3 lat, na mocy art. 71 § 1 k.k. orzekając wobec oskarżonego grzywnę w wysokości 20 stawek dziennych ustalając, iż jedna stawka dzienna wyniesie 10 złotych, na mocy art. 45 § 1 k.k. orzekł środek karny w postaci przepadku kwoty 400 złotych tytułem korzyści uzyskanych z przestępstwa.

Apelację wniósł Prokurator zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego, zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego a to art. 71 § 1 kk, wskazując, że podstawą grzywny orzeczonej za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej winien być art. 33 § 1 i 2 kk, nadto obrazę przepisów postępowania art. 413 kpk poprzez brak wskazania w związku z popełnieniem, którego z czynów orzeczony został ten środek karny.

Apelujący wniósł o zmianę wyroku w punkcie 4 poprzez wskazanie art. 33 § 1 i 2 kk jako podstawy prawnej wymierzenia kary grzywny oraz w punkcie 5 oraz wskazanie, że orzeczenie oparte o przepis art. 45 § 1 kk związane jest ze skazaniem za przestępstwa zarzucane w punktach I i III, a przypisane oskarżonemu w punkcie 1.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja Prokuratora prowadzić musiała do zmiany zaskarżonego wyroku zgodnie z wnioskami środka odwoławczego.

Wyrok w niniejszej sprawie zapadł w trybie art. 387 kpk. Sposób procedowania Sądu I instancji, ocena zgromadzonych dowodów, poczynione w oparciu o nie ustalenia faktyczne, a także ocena zachowania oskarżonego w zakresie wyczerpania przez niego znamion zarzucanego mu czynu, nie budzą zastrzeżeń. Stanowisko wyrażone w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, w tym w zakresie zastosowanych kar, środka probacyjnego oraz środka karnego również należy zaakceptować.

Rację ma apelujący, że grzywna orzeczona niewątpliwie w związku z popełnieniem przez oskarżonego ciągu przestępstw z art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. i art. 273 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. orzeczona być powinna na podstawie art. 33 § 2 kk. Sąd odwoławczy uznaje, iż wystarczające jest powołanie tego przepisu. Wprawdzie kwalifikacja prawna czynów przypisanych oskarżonemu nie wskazuje na to wprost, ale zarówno ich opis, jak i ustalenia faktyczne oparte również o wyjaśnienia oskarżonego nie pozostawiają wątpliwości, że każdorazowo działał on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Podobnie w wypadku orzeczenia środka karnego przepadku korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa opartego o przepis art. 45 § 1 kk konieczne jest wskazanie w wypadku skazania za kilka czynów zabronionych, w związku z którym przestępstwem został orzeczony. Oskarżony korzyść majątkową uzyskał również z czynów kwalifikowanych z art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. i art. 273 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. , a zatem przypisanych w punkcie 1 zaskarżonego wyroku, dlatego zmiana w tym zakresie była konieczna.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 4 jako podstawę orzeczenia wobec oskarżonego kary grzywny przyjmując art. 33 § 2 kk, a w punkcie 5 wskazując, iż przepadek korzyści uzyskanej z przestępstwa orzeczony został w związku z popełnieniem przez oskarżonego przestępstw przypisanych w punkcie 1.

W pozostałym zakresie Sąd odwoławczy utrzymał wyrok w mocy, zwalniając oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, albowiem wymagają tego względy słuszności.