Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

(...) sp. z o.o. w S. domagał się zasądzenia od pozwanego J. L. kwoty 5.013,53 zł z ustawowymi odsetkami oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Wyrokiem z dnia 20 listopada 2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.136,72 zł wraz ze stosownymi odsetkami , oddalając powództwo w pozostałej części oraz orzekając o kosztach postępowania zgodnie z art. 100 kpc. Powyższy wyrok zaskarżyły obie strony.

Powódka zarzuciła Sądowi I instancji naruszenie prawa procesowego mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez zaniechanie przy ocenie dowodów wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego, co miało istotny wpływ na treść wyroku, w szczególności polegające na uznaniu, że powódka nie udowodniła, że pozwany nie zwrócił jej czyściwa, tym samym nie udowodniła podstaw obciążenia fakturą VAT nr (...) na kwotę 1.538,73 zł, podczas gdy z protokołu odbioru z dnia 16 listopada 2011 r. wynika wprost, że pozwany zwrócił wyłącznie dwa puste kontenery, uznaniu, że powódka domagała się wynagrodzenia za czas od 3 listopad 2011 r., podczas gdy powódka dochodziła wynagrodzenia za okres do 3 listopada 2011 r., co znajduje odzwierciedlenie w fakturze korygującej VAT nr (...), uznaniu, że pozwany spełnił żądanie w zakresie kwoty 227,20 zł, a tym samym jego zobowiązanie wygasło, podczas gdy pozwany nie wskazał w treści przelewu, że dotyczy on noty obciążeniowej nr (...) r., zaś powódka zaksięgowała go zgodnie ze stosowaną polityką księgową na najstarszą zaległość, z faktury, która nie została objęta pozwem. Powódka wniosła o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez uwzględnienie powództwa oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych jak również o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych,

Wyrok zaskarżył też pozwany , podnosząc iż Sąd Rejonowy błędnie ustalił stan faktyczny , w szczególności nieprawidłowo ustalając termin rozwiązania umowy , jak również nie uwzględnił kwestii zawarcia porozumienia w sprawie rozwiązania umowy i ugody zawartej między stronami. Pozwany wnosił o zmianę wyroku i oddalenie powództwa względnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić , iż niezasadna okazała się apelacja pozwanego. Jak słusznie zauważyła powódka , wyłącznie pozwanego obciążają skutki nie przeczytania umowy przed jej podpisaniem. Składając podpis pod umową pozwany nie może powoływać się skutecznie na okoliczność , iż nie znał jej treści. Zgodnie zaś z art. 384 § 1 kc pozwanego wiązała nie tylko sama treść umowy lecz również i jej ogólne warunki , stanowiące integralną część umowy jako tzw. wzorzec umowny.

Odnośnie kwestii terminu wypowiedzenia umowy , to trzeba stwierdzić , iż sam pozwany przyznaje , że pierwsza płatna dostawa towaru nastąpiła w 35 tygodniu 2010 r. , tak więc łatwo obliczyć , iż pozwany wypowiedział umowę z całą pewnością już po upływie okresu próbnego. Słusznie zatem Sąd Rejonowy przyjął , iż pozwany zobowiązany był świadczyć umówione wynagrodzenie za okres od grudnia 2010 r. do 3 listopada 2011 , co wynika wprost z zapisów umowy. Powód prawidłowo zatem wystawiał faktury za powyższy okres i miał prawo domagać się od pozwanego zapłaty wynagrodzenia. Pozwany w żaden sposób nie udowodnił , iż doszło przez niego do wypowiedzenia umowy w ciągu 8-tygodniowego okresu próbnego.

Nieuzasadniony jest też zarzut pozwanego dotyczący rzekomej ugody zawartej pomiędzy stronami. Sąd I instancji prawidłowo zinterpretował oświadczenie woli powoda, zawarte w szczególności w piśmie z 3 listopada 2011 , gdzie powód wyraźnie wskazał właśnie na dzień 3 listopada 2011 r. jako termin rozwiązania umowy. Umowa nie została zatem rozwiązana z dniem 12 listopada 2010 r. Również i tutaj pozwany nie przedstawił dowodów na wcześniejsze rozwiązanie umowy.

W tym zakresie ustalenia Sądu I instancji były zatem prawidłowe.

Uzasadniona w zdecydowanej większości okazała się zaś apelacja powódki.

I tak niewątpliwe bezzasadne było oddalenie powództwa co do kwoty 60,88 zł, która jest wynikiem skorygowania faktury VAT nr (...), fakturą korygującą nr (...). Sąd I instancji prawidłowo przyjął , że umowa między stornami obowiązywała do dnia 3 listopada 2011 r., zatem powódka miała prawo naliczyć opłatę za 1 tydzień listopada. Faktura nr (...) za cały listopad 2011 r. opiewała na kwotę 243,54 zł, czyli zasadna była jej korekta do kwoty 60,88 zł obejmującej wyłącznie pierwszy tydzień tego miesiąca. Jak słusznie podniosła powódka , nie było zatem podstaw do oddalenia powództwa w zakresie kwoty 60,88 zł.

Bezpodstawnie też Sąd Rejonowy przyjął , iż pozwany nie ponosi odpowiedzialności za niezwrócone czyściwo , przyjmując w nieuzasadniony sposób , iż pozwany dokonał w listopadzie 2011 r. zwrotu czyściwa wraz z kontenerami. Jak słusznie twierdzi powódka , z dowodu dostawy z dnia 16 listopada 2011 r. ( k-121 ) w żaden sposób nie wynika aby pozwany zwrócił czyściwo. Wręcz przeciwnie – z owego dokumentu wynika , iż zwrócono tylko dwa kontenery. Znajduje się tam podpis pozwanego , czego on nie kwestionował. Potwierdza to zresztą dokument o nazwie : „zestawienie trasy” ( k-42,43 akt ) , na którym również widnieje podpis pozwanego i gdzie mowa jest tylko o 2 kontenerach. Kierowca powódki nie mógł zatem odmówić pozwanemu przeliczenia czyściwa przy jego odbiorze, gdyż nie było czego przeliczać, skoro czyściwa wtedy po prostu nie było. Pozwany nie zaoferował w istocie żadnego dowodu przeciwnego. Sąd I instancji nieprawidłowo zatem przyjął , iż pozwany zwrócił czyściwo , co doprowadziło do błędnego rozstrzygnięcia co do kwoty 1.538,73 zł wraz z odsetkami.

Natomiast apelacja powódki była bezzasadna co do kwoty 277,20 zł wraz z odsetkami tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy. Wbrew twierdzeniom powódki pozwany na dowodzie wpłaty z dnia 21 listopada 2011 r. ( k-151 ) wyraźnie wskazał z jakiego tytułu uiszcza kwotę 277,20 zł. Prawidłowo zatem Sąd Rejonowy przyjął , iż w tym zakresie pozwany wykonał swoje zobowiązanie a powódka bezpodstawnie dochodziła należności w tej części.

Powyższe ustalenia sądu odwoławczego skutkowały koniecznością zmiany , na podstawie art. 386 § 1 kpc , zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie na rzecz powódki od pozwanego dodatkowo kwot 60,88 zł oraz 1.538,73 zł wraz z należnymi odsetkami. Apelacja powódki w pozostałej części jak również apelacja pozwanego w całości, w myśl art. 385 kpc , podlegały oddaleniu.

W takiej sytuacji zmianie ulec również musiało rozstrzygnięcie o kosztach postępowania za I instancję. Powódka bowiem przegrała sprawę tylko w nieznacznej części ( niecałe 280 zł z ponad 5.000 zł dochodzonych pozwem ) i należało na jej rzecz , w myśl art. 98 oraz art. 100 kpc , zasadzić całość poniesionych przez powódkę kosztów procesu w wysokości 1.467 zł ( 1.217 zł kosztów zastępstwa procesowego oraz 250 zł opłaty od pozwu ).

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. stosując zasadę stosunkowego rozdzielenia kosztów. Sąd ustalił, iż powódka wygrała postępowanie odwoławcze w około 85 % a poniosła koszty w wysokości 330 zł ( koszty zastępstwa procesowego 300 zł i opłata od apelacji 30 zł ) , tak więc pozwany winien jest zwrócić kwotę 280 zł.