Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 3 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział II Cywilny - Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Weronika Oklejak (sprawozdawca)

Sędziowie: SO Katarzyna Serafin - Tabor

SO Grzegorz Buła

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2013 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku M. W. (1)

przy uczestnictwie E. F., A. Ł., K. Ł., M. Ł., M. K. (1) i M. K. (2)

o wpis w księdze wieczystej

na skutek apelacji uczestników

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Krakowa – Podgórza w Krakowie z dnia 21 września 2013 r. sygn. akt Dz.Kw. (...), (...)i (...)

postanawia:

oddalić apelację

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 21 września 2013 roku Sąd Rejonowy dla Krakowa - Podgórza w Krakowie Wydział IV Ksiąg Wieczystych w sprawie o wpis służebności przejazdu i przechodu w księgach wieczystych o numerach: (...), (...), (...), (...)utrzymał w mocy zaskarżony wpis z dnia 11 marca 2013 roku sygn. akt DzKw KR1P 62908/12, w dziale III księgi wieczystej numer (...), w przedmiocie wpisu prawa służebności przejazdu i przechodu przez parcelę gruntową (...)na rzecz każdoczesnych właścicieli parceli gruntowej (...)- przy przeniesieniu podstawy wpisu z (...) K.(I); utrzymał w mocy zaskarżony wpis z dnia 11 marca 2013 roku sygn. akt DzKw KR1P 62909/12, w dziale III księgi wieczystej numer (...), w przedmiocie wpisu prawa służebności przejazdu i przechodu przez parcelę gruntową (...)na rzecz każdoczesnych właścicieli parceli gruntowej (...)- przy przeniesieniu podstawy wpisu z (...) K.(II) utrzymał w mocy zaskarżony wpis z dnia 11 marca 2013 roku sygn. akt DzKw KR1P 62911/12, w dziale III księgi wieczystej numer (...), w przedmiocie wpisu prawa służebności przejazdu i przechodu przez parcelę gruntową (...)na rzecz każdoczesnych właścicieli parceli gruntowej (...)- przy przeniesieniu podstawy wpisu z (...) K.(III); utrzymał w mocy zaskarżony wpis z dnia 11 marca 2013 roku sygn. akt DzKw KR1P 62913/12, w dziale III księgi wieczystej numer (...), w przedmiocie wpisu prawa służebności przejazdu i przechodu przez parcelę gruntową (...)na rzecz każdoczesnych właścicieli parceli gruntowej (...)- przy przeniesieniu podstawy wpisu z (...) K.(IV) oraz oddalił wniosek w pozostałej części. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że wnioskodawczym M. W. (1)wniosła pierwotnie o sprostowanie z urzędu dokonanych wpisów poprzez ujawnienie służebności przejazdu wpisanej w księdze wieczystej numer (...)- w księgach wieczystych o numerach: (...), (...), (...)i (...). Na uzasadnienie żądania wniosku przedłożyła mapę do ujawnienia służebności gruntowych związanych z nieruchomością składającą się z działki nr (...). Następnie w piśmie z dnia 28 listopada 2012 roku wnioskodawczyni sprecyzowała żądanie wniosku wnosząc o ujawnienie z urzędu w księgach wieczystych: (...)prowadzonej dla działki nr (...) (...) (...)prowadzonej dla działki nr (...) (...)i (...)prowadzonej dla działki nr (...) (...), (...)prowadzonej dla działki nr (...) (...)służebności przejazdu i przechodu zapisanej w księdze wieczystej numer (...)w dziale I-Sp treści wpisanego prawa: ,,z własnością parceli (...)odpowiadającej działce nr (...)związana jest służebność przejazdu i przechodu przez parcelę (...)wchodzącej w skład działki nr (...), która odpowiada obecnie działkom nr (...)(objętej (...) K.), nr (...)(objętej kw (...)), nr (...)(objętej kw (...)) - wpis przeniesiono w związku z odłączeniem działki numer (...)z kw (...)”. W.wskazała, że kształt opisanej służebności wraz z aktualnymi numerami działek, których dotyczy jest uwidoczniony na mapie stanowiącej załącznik do złożonego wniosku. Referendarz Sądowy uwzględnił żądanie wniosku w części, wydając postanowienie z dnia 7 marca 2012 roku o sprostowaniu wpisu z dnia 12 maja 1993 roku (...), poprzez przeniesienie do działu III w/w ksiąg wieczystych treści służebności gruntowej w brzemieniu ujawnionej na karcie C (...) K., a w pozostałym zakresie odmówił sprostowania i dokonał wpisów w/w, z dnia 11 marca 2013 roku. Na orzeczenie Referendarza Sądowego skargę wnieśli uczestnicy E. F., A. Ł., K. Ł., M. Ł.i M. K. (1). Skarżący wnieśli o uchylenie dokonanych wpisów i umorzenie postępowania w przedmiocie wpisu w działach III przedmiotowych ksiąg wieczystych treści służebności gruntowej w brzemieniu ujawnionym na karcie C wykazu hipotecznego (...) K.. Skarżący zarzucili, że Referendarz Sądowy w postanowieniu z dnia 07 marca 2012 roku nie wskazał przepisów prawnych, na podstawie których wydał przedmiotowe orzeczenie. Skarżący podnieśli, że przyjmując, iż zaskarżone orzeczenie zostało wydane na podstawie art. 350 k.p.c., w drodze sprostowania można wyeliminować w orzeczeniu sądowym jedynie niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste pomyłki, a w pojęciu niedokładności i oczywistych omyłek nie mieści się zmiana składu sądu rozpoznającego sprawę, polegająca na wpisaniu innego sędziego. Skarżący zarzucili, że zaskarżone postanowienie i dokonane na jego podstawie wpisy w działach III stanowią merytoryczną zmianę orzeczenia z dnia 12 maja 1993 roku Dz.Kw (...), gdyż uzupełniają to orzeczenie (ten wpis) o dodatkowe merytoryczne rozstrzygnięcie dotyczące służebności. Sąd Rejonowy wskazał, że skarga w części dotyczącej dokonanych wpisów, w działach III ksiąg wieczystych, wymienionych w sentencji nin. postanowienia nie zasługuje na uwzględnienie. Wnioskodawczyni formułując początkowo niniejszy wniosek jako wniosek o sprostowanie z urzędu, w piśmie z dnia 28 listopada 2012 roku sprecyzowała żądanie wniosku poprzez żądanie ujawnienia z urzędu w przedmiotowych księgach wieczystych służebności gruntowej. Sąd I instancji uznał, że sformułowanie „z urzędu” odnieść należy do żądania wpisu polegającego na tym, iż ujawnienie służebności ma nastąpić bez zawierania dodatkowych czynności prawnych, a jedynie na podstawie wpisów już dokonanych w księgach wieczystych, w szczególności wpisu ujawnionego na karcie C (...) K.. Zgodnie z treścią art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. rozpoznając wniosek o wpis Sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. W (...)została ujawniona parcela katastralna numer l.kat. (...)wpisano na karcie A, że z własnością parceli gruntowej (...)połączone jest prawo służebności przejazdu i przechodu przez parcelę gruntową (...)pod 14 grudnia 1908 roku. Działka numer (...)zmieniła oznaczenie na działkę numer (...)i została odłączona do KW (...), gdzie w dziale I-SP zostało ujawnione uprawnienie - w/w służebność przeniesiona z karty A lwh (...) K.. Następnie działka nr (...)została odłączona do księgi nr (...), gdzie jako właściciel wpisana jest M. W. (1)i gdzie w dziale I-SP zostało ujawnione uprawnienie - w/w służebność przeniesiona z karty A (...) K.. Sąd Rejonowy ustalił, że w wykazie hipotecznym (...)była gmina katastralna K.- K.na karcie C wpisano w pozycji 3, pod 14 grudnia 1908 roku: na podstawie protokołu dochodzeń z daty K.16 maja 1908 roku intabuluje się prawo służebności przejazdu i przechodu przez parcelę gruntową (...)na rzecz każdoczesnych właścicieli parceli gruntowej (...)Parcela gruntowa (...)objęta była lwh (...)b.gm.kat. K.. Przedmiotowa służebność została ujawniona na karcie C wykazu hipotecznego lwh (...) K.- K.. Zachowane zostały zatem, zdaniem Sądu Rejonowego, wymogi ustawowe § 481 Kodeksu Cywilnego Austriackiego (N..(...)), obowiązujące w dacie ujawnienia przedmiotowej służebności, który to przepis przewidywał konstytutywność wpisu służebności. Zgodnie zaś z art. XXVII Dekretu z dnia 11 października 1946 roku - Przepisy wprowadzające Prawo Rzeczowe i Prawo o księgach wieczystych (Dz. U. nr 57 poz. 321) prawa rzeczowe istniejące w chwili wejścia w życie prawa rzeczowego pozostają w mocy, chyba, że przepisy dekretu stanowią inaczej. Sąd I instancji ustalił, że z wpisów na karcie A lwh (...) K.wynika, że: działki numer (...)otrzymały nowe oznaczenie jako działka numer (...)obręb (...), następnie działka numer (...)została podzielona na (...), działka numer (...)zmieniła oznaczenie na działkę numer (...)i podzieliła się na (...), którą odłączono do KW (...)oraz na działkę (...), którą odłączono do KW (...). Działkę nr (...)nabyli : Z. Ł.i E. Ł.na wspólność ustawową małżeńską na podstawie (...)z dnia 14.09.1976 roku nr (...). Spadek po E. Ł.wraz z wchodzącym w skład spadku gospodarstwem rolnym nabyli : żona Z. Ł.oraz dzieci: A. Ł.i E. F.po 1/3 części na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego dla Krakowa – Podgórza w Krakowie z dnia 09.02.1990 roku I Ns 2066/89/P i na tych podstawach wpisano jako współwłaścicieli działki nr (...)w księdze wieczystej nr (...)- Z. Ł.w 4/6 cz., A. Ł.w 1/6 i E. F.w 1/6. Przy założeniu księgi wieczystej nr (...)dla działki nr (...), odłączonej z lwh (...) K., nie przeniesiono z urzędu jako obciążenia ujawnionej na karcie C służebności gruntowej (wpisy z dnia 12.05.1993 roku). Sąd Rejonowy uznał, że służebność ta utrzymała się w stosunku do obciążonej nią części działki nr (...)(powstałej m.in. z l.kat (...)), bowiem zgodnie z art. 10 ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych z dnia 26.10.1971 roku (Dz. U. nr 27 poz. 250) ograniczone prawa rzeczowe obciążające nieruchomość pozostają w mocy, a działka nr (...)była obciążona wobec ujawnienia służebności na karcie C lwh (...).

Zgodnie z art. 290 § 2 kodeksu cywilnego służebność utrzymuje się w mocy na wszystkich nieruchomościach utworzonych przez podział nieruchomości. Na mocy art. 4 ustawy uchylającej ustawę uwłaszczeniową z 1971 roku w/w z 26.03.1982 roku (Dz. U. nr 11 poz. 81) przedmiotowa służebność pozostała w mocy. Umową częściowego zniesienia współwłasności nieruchomości z dnia 28.12.1993 roku nr rep. A (...), sporządzoną przed notariuszem I. P.z siedzibą w K., Z. Ł., A. Ł.i E. F.znieśli współwłasność nieruchomości w ten sposób, że działka nr (...)podzieliła się na (...)i E. F.otrzymała na własność działkę nr (...), A. F.otrzymał działkę nr (...), a działka (...)stała się współwłasnością po połowie A. Ł.i E. F.. Działka nr (...)pozostała w kw (...), działka nr (...)została odłączona do kw (...), działka nr (...)została odłączona do kw (...). W księdze wieczystej nr (...)nadal jako współwłaściciel działki nr (...)wpisani są po połowie A. Ł.i E. F.. Umową darowizny z dnia 11.05.1994 roku nr rep. A (...)sporządzoną przed notariuszem I. P.z siedzibą w K. A. Ł.darował żonie K. Ł.na wspólność ustawową małżeńską działkę nr (...). Działka nr (...)podzieliła się na (...)Umową darowizny oraz umową ustanowienia służebności gruntowej z dnia 20.09.2007 roku nr rep. A (...) A.i K. Ł.darowali działkę nr (...)swojemu synowi M. Ł.i działkę tę odłączono do księgi nr (...). Następnie mową darowizny z dnia 10.12.2009 roku nr rep. A (...) A. Ł.i K. Ł.darowali swojej córce M. K. (1)7/10 cz. w prawie własności działki nr (...), a ta z kolei darowała ten udział na wspólność ustawową małżeńską sobie i swojemu mężowi M. K. (2). Działka nr (...)objęta księgą nr (...)podzieliła się na (...). I na mocy umowy darowizny oraz umowy zmiany umowy służebności gruntowej z dnia 16.05.2011 roku nr rep. A (...) E. F.darowała działkę nr (...)w 7/10 cz. M. K. (1)i M. K. (2)oraz w 3/10 cz. A. Ł.i K. Ł.. Działkę nr (...)przyłączono do kw nr (...). Dla oceny, czy wobec braku wpisu w dziale III księgi wieczystej nr (...)istniejącej służebności i zawarcia w/w umów darowizny przedmiotowa służebność utrzymała się w mocy podstawowe znaczenie ma, według Sądu Rejonowego, odpowiedź na pytanie, czy należy przedmiotową służebność zakwalifikować jako służebność drogi koniecznej, gdyż zgodnie z art. 7 ustawy o księgach wieczystych i hipotece rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie działa przeciwko służebnościom drogi koniecznej. Sąd I instancji uznał, że przedmiotowa służebność jest służebnością drogi koniecznej. Sąd Rejonowy wskazał, że pojęcie drogi koniecznej nie zostało wprowadzone do systemu prawa przez art. 145 k.c. Z treści służebności wynika, że przedmiotowa służebność była służebnością drogi koniecznej. Zgodnie z ustawą z dnia 07.07.1896 roku ( Dz. U. p. nr 140) o przyznaniu dróg koniecznych - § 3 - droga konieczna polega na służebności ścieżki, przegonu bydła lub drogi jezdnej, albo też na rozszerzeniu takich samych praw drogowych, które już istnieją. Przedmiotowa służebność polegała na prawie przejazdu i przechodu przez p.gr. (...)na rzecz każdoczesnych właścicieli p.gr. (...)A zgodnie z obowiązującym w dacie ujawnienia przedmiotowej służebności § 492 Kodeksu Cywilnego Austriackiego służebnościami gruntowymi wprowadzonymi przez to prawo były: prawo ścieżki, wygonu bydła i drogi jezdnej. Prawo ścieżki obejmowało prawo chodzenia tą ścieżką, prawo bycia noszonym po niej przez ludzi lub pozwalanie drugim ludziom do siebie przez nią przychodzić, z drogą jezdną prawo jeżdżenia jednym lub kilku zaprzęgami. Zgodnie z dołączoną do wniosku mapą oraz mapami przy kw (...)działka uprawniona tj. działka nr (...)powstała z parceli gruntowej l.kat. (...)nie ma dostępu do drogi publicznej. W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy uznał, że przedmiotowa służebność jest służebnością drogi koniecznej i mimo tego, że nie została wpisana w dziale III kw (...)utrzymała się na wszystkich w/w nieruchomościach utworzonych przez podział obciążonej parceli gruntowej l.kat. (...)zgodnie z art. 7 ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Tym bardziej, że Skarżący nie przedłożyli żadnych dokumentów na okoliczność, że przedmiotowa służebność nie jest drogą konieczną. Ponieważ, jako podstawę zaskarżonych wpisów Referendarz Sądowy powołał podstawę ujawnioną na karcie C lwh (...) K.(a nie postanowienie o sprostowaniu, które po wniesieniu skargi utraciło moc ) Sąd stwierdzając, że dokonane wpisy odpowiadają z powyżej wymienionych względów prawu, orzekł jak w punkcie I- IV sentencji na podstawie art. 518 ¹ § 3 k.p.c. Wnioskodawczyni wniosła o wpisanie służebności o treści „z własnością parceli l.kat. (...)odpowiadającej działce nr (...)związana jest służebność przejazdu i przechodu przez parcelę l.kat. (...)) wchodzącej w skład działki nr (...), która odpowiada obecnie działkom nr (...)(objętej lwh (...) K.), nr (...)(objętej kw (...)), nr (...)(objętej kw (...)) - jednakże charakter przedmiotowej służebności, zmiany konfiguracji, oznaczenia i powierzchni w/w działek pozwalają jedynie na ustalenie jak dzieliła się parcela obciążona i w skład jakich obecnych działek ewidencyjnych weszła, a nie dają podstaw do stwierdzenia jakim działkom dokładnie aktualnie odpowiada. W tym stanie rzeczy Sąd orzekł jak w punkcie V sentencji na podstawie art. 626 ⁹ k.p.c.

Opisane postanowienie zaskarżyli apelacją uczestnicy, zarzucając Sądowi Rejonowemu naruszenie przepisów postępowania: art. 398 ²² §3 w zw. z art. 13 § 2 kpc poprzez utrzymanie w mocy zaskarżonych wpisów w sytuacji, gdy okazało się, że wpisy powinny być dokonane na podstawie wniosku M. W. (1), sprecyzowanego dnia 28 listopada 2012 r., oraz dokumentów załączonych do tego wniosku lub w tym wniosku wskazanych, a zostały dokonane na podstawie postanowienia o sprostowaniu; art. 398 ²² § 2 w zw. z art. 518 ¹ § 3 kpc poprzez utrzymanie w mocy wpisów w księdze wieczystej dokonanych na podstawie postanowienia o sprostowaniu, mimo że wobec wniesienia skargi na orzeczenie referendarza sądowego postanowienie referendarza w przedmiocie sprostowania straciło moc; art. 398 ²² § 3 w zw. z art. 518 ¹ § 3 kpc poprzez utrzymanie wpisów dokonanych przez referendarza sądowego na podstawie art. 7 ustawy o księgach wieczystych i hipotece wobec niewykazania przez uczestników ad 1 - 5, iż służebność nie ma charakteru służebności drogi koniecznej, w sytuacji, gdy uczestnicy ad 1 - 5 na podstawie treści postanowienia referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Podgórza w Krakowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia 7 marca 2013 r., sygn. akt DzKw(...) (...), i (...)(zgodnie z postanowieniem o sprostowaniu z dnia 8 kwietnia 2013 r.), w przedmiocie sprostowania wpisu z dnia 12 maja 1993 r., Dz.Kw. (...), nie mieli podstaw sądzić, że sprawa toczy się nie w związku ze sprostowaniem, lecz na podstawie wniosku o wpis, gdzie istotną kwestią będzie charakter służebności intabulowanej w roku 1908 jako służebności drogi koniecznej; art. 233 § 1 w zw. z art. 13 § 2 kpc i art. 7 ustawy o księgach wieczystych i hipotece poprzez przyjęcie, iż ujawniona w lwh (...) K.służebność ma charakter służebności drogi koniecznej, gdy tymczasem ani na podstawie dokumentów załączonych do wniosku (w szczególności mapy), ani dokumentów w tym wniosku wskazanych (w szczególności lwh (...) K.i uczynionej tam intabulacji) nie można było wyciągnąć wniosku, że służebność ma charakter służebności drogi koniecznej w rozumieniu art. 145 kodeksu cywilnego — wręcz przeciwnie konfiguracja działek oraz przebieg dróg publicznych (tak w roku 1908, jak i obecnie) przeczą twierdzeniu, że trakt służebności przechodu i przejazdu przez parcelę nr (...) K.), ustanowionej na rzecz parceli nr (...) K.), wiódł od parceli nr (...)do drogi publicznej poprzez parcelę nr (...), które to naruszenia w konsekwencji doprowadziły do nieważności postępowania (art. 379 pkt 5 w zw. z art. 13 §2 kpc). Wobec powyższego skarżący wnieśli o zmianę zaskarżonego postanowienia Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie Wydział IV Ksiąg Wieczystych z dnia 21 września 2013 r., sygn. akt DzKw KR1P 62907-9/12, (...)i (...), poprzez oddalenie wniosku oraz uchylenie wpisów dokonanych przez referendarza sądowego z dnia 11 marca 2013 r. w działach III ksiąg wieczystych (...), (...), (...)i (...) (...); zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestników ad 1 - 5 zwrotu kosztów postępowania skargowego; zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestników ad 1 - 6 zwrotu kosztów postępowania wywołanego wniesieniem niniejszej apelacji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja uczestników nie zasługuje na uwzględnienie. Sad Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sądu I instancji.

Rozpoczynając rozważania prawne w przedmiotowej sprawie wskazać należy, że kognicja sądu w postępowaniu wieczystoksięgowym nie jest tożsama z kognicją sądu w procesie cywilnym. Sąd wieczystoksięgowy bierze pod uwagę stan faktyczny i prawny istniejący w chwili orzekania. Badając treść i formę dołączonych do wniosku dokumentów, sąd stwierdza jedynie, czy istnieje podstawa do wpisu. Jeżeli stwierdzi brak podstaw, bądź istnieją przeszkody do dokonania wpisu, zgodnie z art. 626 ⁹ kpc sąd oddala wniosek. Sąd w chwili orzekania rozstrzyga o tym, czy istnieje podstawa do wpisu w księdze wieczystej. Zgodnie z art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. rozpoznając wniosek o wpis, sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Przepis ten określa zakres badania sprawy przez sąd w postępowaniu wieczystoksięgowym. Badanie ogranicza się do okoliczności przytoczonych we wniosku oraz legitymacji wnioskodawcy, a także wymogów formalnych wniosku oraz dokumentów stanowiących załączniki do wniosku i treści księgi wieczystej. Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 7 marca 2013 r. sygn. akt IV CSK 414/12 LEX nr 1324316 zdarzenie mające stanowić podstawę wpisu powinno być badane przez sąd wieczystoksięgowy nie tylko pod względem formalnoprawnym, ale także pod względem skuteczności materialnoprawnej. Z powodu ograniczeń przewidzianych w art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. ocena skuteczności materialnoprawnej danego zdarzenia odbywać się musi jedynie w oparciu o treść i formę dokumentów dołączonych do wniosku o wpis, a możliwość dalszego dociekania, z wykorzystaniem innych środków dowodowych, jest wykluczona. Z tych też przyczyn wykluczone jest prowadzenie postępowania dowodowego w szczególności w oparciu o mapy lub inne środki dowodowe na okoliczność, czy służebność ujawniona w lwh (...) K.ma charakter służebności drogi koniecznej, czy też nie. Nie jest także rzeczą sądu wieczystoksięgowego rozstrzyganie kwestii rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych. Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 18 czerwca 2009 roku sygn. akt II CSK 4/09 Lex nr 519937 poza kognicją sądu wieczystoksięgowego pozostaje natomiast kwestia rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych (post. SN z dnia 20 lutego 2003 r., II CKN 1237/00, 29 listopada 2005 r., III CK 285/05 nie publ.). Sąd wieczystoksięgowy nie może rozstrzygać, czy istnieją przesłanki do uznania, że wnioskodawcę chroni rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych. Jeżeli natomiast na skutek wpisu stan prawny ujawniony w księdze wieczystej stał się niezgodny z rzeczywistym stanem prawnym, to ten kto tak twierdzi będzie mógł dochodzić usunięcia niezgodności na podstawie art. 10 u.k.w.h. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 2001 r., I CKN 233/99, Lex nr 52349 i postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 maja 2003 r., II CKN 109/01 niepubl.). W świetle powyższego twierdzenia uczestników, że przedmiotowa służebność nie ma charakteru służebności drogi koniecznej, i że chroni ich rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych może być przez nich podnoszone jedynie w procesie o usunięcie niezgodności na podstawie art. 10 ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Nietrafne są także pozostałe zarzuty apelacji. Jak wskazał Sąd Rejonowy wnioskodawczyni wniosła ostatecznie o ujawnienie z urzędu w księgach wieczystych: (...)prowadzonej dla działki nr (...)obręb (...) (...)prowadzonej dla działki nr (...)obręb (...)i (...)prowadzonej dla działki nr (...)obręb (...), (...)prowadzonej dla działki nr (...)obręb (...)służebności przejazdu i przechodu zapisanej w księdze wieczystej numer (...)w dziale I-Sp treści wpisanego prawa: ,,z własnością parceli l.kat. (...)odpowiadającej działce nr (...)związana jest służebność przejazdu i przechodu przez parcelę l.kat. (...)wchodzącej w skład działki nr (...), która odpowiada obecnie działkom nr (...)(objętej lwh (...) K.), nr (...)(objętej kw (...)), nr (...) (objętej kw (...)) - wpis przeniesiono w związku z odłączeniem działki numer (...)z kw (...)”. Sąd Rejonowy orzekał zatem w oparciu o treść żądania wniosku złożonego przez M. W. (2). W żaden sposób procedowanie Sądu Rejonowego nie naruszyło praw uczestników. Sąd wieczystoksięgowy, jak wyżej wyczerpująco wyjaśniono, nie prowadzi bowiem postępowania dowodowego, tak jak czyni to sąd w procesie cywilnym. Sąd I instancji prawidłowo rozpoznał wniosek poddany mu pod osąd. Nadto zauważyć należy, że kodeks postępowania cywilnego stanowi w art. 509 ¹ par. 1 kpc, że czynności w sprawach o wpis w księdze wieczystej może wykonywać referendarz sądowy. Jego udział nie jest zatem obligatoryjny.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 385 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc, apelacja podlegała oddaleniu.

Ref. SSR B. K.