Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Serafin-Tabor

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2014 roku w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy powództwa Gminy (...) K.

przeciwko Z. M.

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie

z dnia 24 kwietnia 2014 roku, sygn. akt I C 827/13/K

1. oddala apelację;

2. przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie na rzecz adwokata P. W. kwotę 738 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych) brutto tytułem wynagrodzenia za pełnienie w postępowaniu apelacyjnym funkcji kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego;

3. nakazuje ściągnąć od strony powodowej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie kwotę 738 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych) brutto tytułem wydatków związanych z pełnieniem przez adwokata P. W. w postępowaniu apelacyjnym funkcji kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 11 września 2014 roku

Niniejsza sprawa była rozpoznana przez Sąd Rejonowy w postępowaniu uproszczonym. Również Sąd Okręgowy jako Sąd II Instancji rozpoznał sprawę w postępowaniu uproszczonym.

Sąd Odwoławczy nie prowadził postępowania dowodowego, zatem na podstawie art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku obejmować będzie jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia z przytoczeniem przepisów prawa.

Akceptując ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy i przyjmując je za podstawę rozstrzygnięcia apelacyjnego Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja podlegała oddaleniu jako bezzasadna jakkolwiek niektórym z zarzutów nie sposób odmówić słuszności.

Zgodzić należy się z apelacją, że Sąd Rejonowy dokonał wadliwej identyfikacji zgłoszonego przez stronę powodową roszczenia w konsekwencji czego zastosował niewłaściwe przepisy prawa materialnego. Jednakże uchybienie to ostatecznie nie miało żadnego wpływu na treść zapadłego rozstrzygnięcia. Z analizy treści pozwu wynika, że strona powodowa dochodziła od pozwanego zapłaty odszkodowania i innych opłat niezależnych od właściciela z uwagi na zajmowanie przez pozwanego spornego lokalu już po orzeczeniu względem niego eksmisji. Wyrok eksmisyjny zapadł bowiem w dniu 19 listopada 2009 roku, natomiast strona powodowa dochodziła zapłaty od pozwanego kwoty 5.096,56 zł za okres od stycznia 2010 roku do października 2011 roku. Biorąc zatem pod uwagę podstawę faktyczną dochodzonego roszczenia trzeba stwierdzić, że relewantnym przepisem prawa materialnego był tutaj art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego nie zaś przepisy art. 224 k.c. i następne. Za bezzasadny uznać należało zarzut nierozpoznania przez Sąd Rejonowy istoty sprawy. Sąd pierwszej instancji oddalił powództwo uznając, że jest ono z jednej strony nieudowodnione a z drugiej, że jest przedawnione. O ile stwierdzenie przez Sąd Rejonowy przedawnienia roszczenia w oparciu o art. 229 § 1 k.c. w zw. z art. 230 k.c. było wadliwe, albowiem przepisy te w ogóle w tej sprawie nie miały zastosowania, o tyle już zgodzić należy się ze stanowiskiem Sądu Rejonowego, że strona powodowa nie wykazała wysokości dochodzonego pozwem roszczenia. Nie przedstawiała ona żadnych dowodów, z których wynikałaby podstawa obliczenia wysokości odszkodowania i opłat niezależnych od właściciela. Z przedłożonych przez nią dokumentów w postaci umowy najmu lokalu socjalnego, wezwania do zapłaty i zestawienia zaległości nie wynika jaka kwota składa się na odszkodowanie a jaka na pozostałe opłaty i w jaki sposób zostały one wyliczone. Pozwany natomiast już w odpowiedzi na pozew zakwestionował wysokość dochodzonego roszczenia podając, że nie zostało ono udowodnione. Przy takim stanowisku procesowym pozwanego strona powodowa obowiązana była wykazać wysokość dochodzonego przez siebie żądania zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 k.c.), czemu jednak nie sprostała. Konsekwencją tego zaniechania musi być oddalenie powództwa. Z uwagi na powyższe stanowisko Sąd Okręgowy nie rozważał już czy dochodzone roszczenie w świetle art. 18 ust. 1 wskazanej powyżej ustawy uległo przedawnieniu w jakiejkolwiek części. Jedynie na marginesie Sąd Okręgowy zauważa, że określone w tym przepisie roszczenia odszkodowawcze przedawniają się w terminie trzyletnim, przewidzianym w art. 118 k.c. dla roszczeń o świadczenia okresowe (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2014 roku, IV CNP 33/13, niepubl. SIP LEX nr 1438649).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację - punkt 1 sentencji.

Sąd Okręgowy przyznał kuratorowi dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego wynagrodzenie należne za postępowanie odwoławcze liczone według § 1 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z 2013 roku, poz. 1476) w zw. z § 6 pkt 4 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 roku, poz. 461), na które złożyło się wynagrodzenie w wysokości 600 zł powiększone o należny podatek od towarów i usług w wysokości 138 zł – punkt 2 sentencji.

Na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2014r., poz. 1025) w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy nakazał ściągnąć od strony powodowej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Krakowa- Krowodrzy w Krakowie kwotę 738 zł tytułem wydatków związanych z pełnieniem przez adwokata P. W. funkcji kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego – punkt 3 sentencji.