Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2014 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Jarosław Staszkiewicz

Protokolant: Joanna Szajkowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 16 IX 2014 roku sprawy

Ł. R.,

syna B. i T. z d. K.,

urodzonego w dniu (...) w J.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 13 marca 2014 roku w J., województwo (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,75 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym samochód marki O. (...) nr rej. (...) przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 4 III 2008 roku o sygnaturze akt VIII K 67/09 za czyn z art. 178a § 1 k.k.,

tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k.

I.  oskarżonego Ł. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 178a § 4 k.k. i za to, na podstawie art. 178a § 4 k.k., wymierza mu karę 7 ( siedmiu ) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1, 2 i 4 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 4 ( cztery ) lata;

III.  na podstawie art. 71 § 1 k.k., orzeka wobec oskarżonego karę 60 ( sześćdziesięciu ) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 20 ( dwadzieścia ) złotych;

IV.  na podstawie art. 42 § 2 k.k., orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 ( dwóch ) lat;

V.  na podstawie art. 49 § 2 k.k., orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 200 ( dwustu ) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej;

VI.  na podstawie art. 627 k.p.k., zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 390 złotych, w tym, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 VI 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, wymierza mu 300 złotych opłaty.

Sygnatura akt II K 758/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdyni z 4 marca 2008 roku w sprawie VIII K 67/09, skazano Ł. R. za czyn z art. 178a § 1 k.k. 13 marca 2014 roku, przed godziną 13:40 Ł. R. pił piwo. Następnie wsiadł do samochodu marki O. (...) o niemieckim numerze rejestracyjnym (...) i kierował nim po ulicy (...) w J.. Miał wówczas 0,75 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

( dowód: wyjaśnienia Ł. R. k. 8-9 i 13-14,

protokół badania trzeźwości k. 2,

dane o karalności k. 16-17,

odpis wyroku k. 18 )

Ł. R. nie był dotąd karany za przestępstwa, poza skazaniem w sprawie VIII K 67/09 Sądu Rejonowego w Gdyni.

( dowód: dane o karalności k. 16-17,

odpis wyroku k. 18 )

Ł. R. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż w dniu zdarzenia pił piwo, a następnie wsiadł do samochodu i manewrował nim po ulicy (...) w J.. Tam został zatrzymany do kontroli drogowej. Wcześniej był już skazany za prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości, od tego czasu nie ma prawa jazdy.

Takie wyjaśnienia oskarżonego uznano za zgodne z prawdą. Fakt jego wcześniejszego skazania za czyn z art. 178a § 1 k.k. znajduje potwierdzenie w dokumentach w postaci danych o karalności i odpisu wyroku. Spożywanie przez niego alkoholu w dniu zdarzenia wynika z protokołu badania jego trzeźwości. Wyjaśnienia oskarżonego, iż następnie kierował samochodem po ulicy (...) w J., nie znajdują zaprzeczenia w przeprowadzonych dowodach, nie są sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, czy logicznego rozumowania.

Sąd ustalenia faktyczne w sprawie oparł także o dowody z dokumentów: protokołu badania trzeźwości, danych o karalności oskarżonego oraz odpisu wyroku, który go dotyczył. Zostały one sporządzone przez uprawnione podmioty, w przewidzianej prawem formie. Ich rzetelności nie podważano w czasie postępowania.

Oskarżony przyznał, iż to on prowadził samochód marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) 13 marca 2014 roku, około godziny 13:40 w J. po ulicy (...). Brak jest powodów do podważania prawdziwości tego oświadczenia. Stąd sprawstwo oskarżonego w tym zakresie nie budziło wątpliwości.

Ustalono, iż oskarżony w dniu zdarzenia prowadził samochód marki O. (...) po ulicy (...) w J.. Kierował w ten sposób pojazdem mechanicznym po drodze publicznej. Miał wówczas 0,75 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a więc znajdował się w stanie nietrzeźwości, zgodnie z art. 115 § 16 pkt 2 k.k. Jego zachowanie wypełniało zatem znamiona z art. 178a § 1 k.k.

Oskarżony był wcześniej skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdyni z 4 marca 2008 roku w sprawie VIII K 67/09, za czyn z art. 178a § 1 k.k. Oznacza to, iż jego czyn należało zakwalifikować z art. 178a § 4 k.k. Ł. R. wiedział o tym, iż kieruje samochodem po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości, będąc przy tym wcześniej skazany za czyn tego samego rodzaju. Swojego zachowania dopuścił się zatem umyślnie, z zamiarem bezpośrednim.

Oskarżony w czasie zdarzenia nie znajdował się w sytuacji lub stanie, które wyłączałyby swobodę jego działania lub podejmowania decyzji. Nie miał wpływu na ocenę jego zawinienia stan nietrzeźwości – Ł. R. wprawił się w ten stan dobrowolnie, znając działanie alkoholu na swój organizm, a jego upojenie nie przyjęło formy patologicznej. Stąd uznano go za winnego przypisanego działania.

Z tych powodów oskarżonego uznano za winnego tego, że w dniu 13 marca 2014 roku w J., województwo (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,75 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym samochód marki O. (...) nr rej. (...) przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 4 III 2008 roku o sygnaturze akt VIII K 67/09 za czyn z art. 178a § 1 k.k., to jest występku z art. 178a § 4 k.k.

Społeczną szkodliwość czynu oskarżonego oceniono jako znaczną. Zwiększa ją wysokie natężenie nietrzeźwości sprawcy, jak również kierowanie przez niego samochodem po jednej z głównych ulic J., w ciągu dnia, a więc w warunkach, gdy mógł stworzyć duże zagrożenie dla innych uczestników ruchu. Nadto prowadził on auto nie mając do tego uprawnień, w ten sposób naruszając kolejną zasadę obowiązującą w ruchu drogowym. Zmniejsza zauważalnie społeczną szkodliwość jego czynu niewielki odcinek, jaki przebył samochodem przed zatrzymaniem do kontroli drogowej. Realne niebezpieczeństwo płynące z zachowania Ł. R.nie było zatem wysokie.

Okolicznością obciążającą, znajdującą już jednak odbicie w kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego, była jego wcześniejsza karalność. Zauważyć dodatkowo należy jednak, że wcześniej skazano go na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, a aktualnie ocenianego czynu dopuścił się w okresie próby związanym z tym orzeczeniem. Zlekceważył on zatem zastosowany środek probacyjny, od popełnienia kolejnego występku tego samego rodzaju nie odstraszyła go groźba wykonania kary izolacyjnej. Jest zatem sprawcą znacznie zdemoralizowanym, którego do przestrzegania porządku prawnego może wdrożyć jedynie surowa kara.

Okolicznością łagodzącą dla oskarżonego była jego postawa w czasie postępowania. Przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu, wyjaśnił jego okoliczności, przystał na wymierzenie zaproponowanej kary. Jest więc sprawcą rozumiejącym naganność własnego zachowania i konieczność poniesienia za nie odpowiedniej odpowiedzialności.

Z podanych powodów Sąd wymierzył oskarżonemu za przypisany czyn karę 7 miesięcy pozbawienia wolności. Oddaje ona swoją wysokością wagę czynu sprawcy. Z uwagi na postawę oskarżonego w czasie postępowania, uznaną za szczególną okoliczność w rozumieniu art. 69 § 4 k.k., zdecydowano o warunkowym zawieszeniu wykonania tej kary, okres próby wyznaczając na stosunkowo długi czas – 4 lata. Dopiero w takim okresie będzie można zweryfikować trafność przyjętej wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej. By orzeczenie stanowiło dla Ł. R. faktyczną dolegliwość, orzeczono wobec niego również, na podstawie art. 71 § 1 k.k., karę grzywny. Jej wysokość, dostosowaną do społecznej szkodliwości występku, określono na 60 stawek dziennych. Oskarżony zarabia miesięcznie 1.800 złotych, nie ma nikogo na utrzymaniu, nie posiada majątku. Stąd wysokość jednej stawki dziennej grzywny ustalono na 20 złotych.

Z uwagi na przeciętne realne zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, lecz również niepoprawność oskarżonego w naruszaniu jego reguł, na podstawie art. 42 § 2 k.k., orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych – a więc pojazdów rodzaju, jakim poruszał się sprawca w czasie zdarzenia – na okres 2 lat.

Nadto, by Ł. R. bezpośrednio przyczynił się do poprawy sytuacji pokrzywdzonych i przez to zrozumiał rozmiar potencjalnych szkód, jakie mógł swoim zachowaniem wyrządzić, na podstawie art. 49 § 2 k.k., orzeczono wobec niego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Wysokość świadczenia, uwzględniając sytuację majątkową oskarżonego, lecz również obciążenie go obowiązkiem zapłaty grzywny, ustalono na 200 złotych.

Zgodnie z art. 627 k.p.k., zasądzono również od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 390 złotych, w tym, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, wymierzono mu 300 złotych opłaty.