Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 września 2014 roku

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wołowie w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Paprocki

Protokolant: Monika Nowak

po rozpoznaniu w dniach 24 czerwca 2014 roku i 03 września 2014 roku

sprawy

S. W., syna F. i A. z domu P., ur. (...) w S. E. M.

obwinionego o to, że

w dniu 14 listopada 2013r. w miejscowości K., gm. W. na łuku drogi kierując pojazdem m-ki N. o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności podczas manewru wymijania, zjechał na przeciwległy pas ruchu w wyniku czego doszło do zderzenia się z prawidłowo jadącym pojazdem m-ki R. (...) o nr rej. (...) i uszkodzenia obu pojazdów,

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw

******************

I.  uznaje obwinionego S. W. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego wykroczenie z art. 86 § 1 kw i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych, a na podstawie art. 119 kpw w związku z art. 617 kpk i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 50 złotych.

Sygn. akt VII W 3/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 listopada 2013 r. w miejscowości K. E. A. kierował samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) i zbliżał się do łuku drogi prowadzącej w kierunku W.. Przed łukiem, dla kierunku jazdy E. A., znajdował się znak B-31 – pierwszeństwo dla nadjeżdżających z przeciwka.

W tym samym czasie do tego samego łuku z przeciwnej strony zbliżał się S. W., kierujący pojazdem marki N. o nr rej. (...). Dla jego kierunku jazdy przed łukiem ustawiony był znak D-5 – pierwszeństwo na zwężonym odcinku jezdni.

W odległości około 15 m za pojazdem N. do łuku drogi zbliżał się kierujący samochodem marki V. I. W..

S. W.po dojechaniu do łuku drogi przekroczył oś jezdni, w wyniku czego wjechał na przeciwległy pas ruchu i zderzył się z prawidłowo jadącym pojazdem R. (...).

W wyniku kolizji w pojeździe R. (...) uszkodzeniu uległy błotnik, zderzak i lusterko.

Po zderzeniu obaj kierowcy zatrzymali pojazdy. S. W.po stwierdzeniu, że nie poczuwa się do winy, odjechał z miejsca zdarzenia a E. A. wezwał policję, o czym poinformował S. W.przed jego odjazdem.

Dowód:

- notatka urzędowa, k. 1,

- zeznania I. W., k. 5, 36,

- zeznania E. A., k. 6, 35-36,

- zeznania K. K., k. 13,

- zdjęcia, k. 34,

- wyjaśnienia S. W., k. 35,

- akta szkody, k. 49-50, 53-54.

Szerokość drogi w miejscu kolizji pozwalała kierowcom obu pojazdów na bezkolizyjne wyminięcie się.

Dowód:

- opinia biegłego, k. 68-80.

W toku postępowania obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu wykroczenia, stwierdzając, że to kierujący pojazdem R. przekroczył oś jezdni.

Sąd zważył:

Sprawstwo i wina obwinionego potwierdzone zostały zebranymi w sprawie dowodami.

Wyjaśnienia obwinionego, w których stwierdzał, że to kierujący pojazdem R. przekroczył oś jezdni stały w sprzeczności z zeznaniami świadków.

Po pierwsze odmienną wersję wydarzeń przedstawił kierujący R. E. A., który stwierdził, że to obwiniony przekroczył oś jezdni, a on sam osi tej nie przekraczał.

Wersja wydarzeń przedstawiona przez E. A. potwierdzona została przez I. W., który widział, że kierujący pojazdem N. oś jezdni przekroczył, a kierujący pojazdem R. tejże osi nie przekroczył. Świadek poruszał się w zasadzie tuż za pojazdem obwinionego, zatem miał możliwość dokładnego zaobserwowania pozycji pojazdów przed kolizją.

Wiarygodność przedstawionej przez świadków wersji wydarzeń potwierdzona została zachowaniem obwinionego po kolizji. Obwiniony oddalił się bowiem z miejsca zdarzenia po tym, gdy E. A. poinformował go, że wzywa policję. Takie zachowanie pokazuje, że obwiniony oddalił się z miejsca zdarzenia, aby uniknąć konsekwencji związanych ze spowodowaniem kolizji. Wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie są bowiem nielogiczne. Jeśli obwiniony uznawał, że nie przekroczył osi jezdni, a oś tę przekroczył kierujący pojazdem R., powinien pozostać na miejscu zdarzenia i sam wezwać policję, skoro jego pojazd również został uszkodzony.

Powyższe rozważania doprowadziły sąd do wniosku, że to pokrzywdzony przekroczył oś jezdni na łuku drogi.

Przekroczenie to jednak mogło być spowodowane tym, że w miejscu zdarzenia występuje takie zwężenie drogi, które uniemożliwiało wyminięcie się pojazdów bez wjechania na pas ruchu dla pojazdów nadjeżdżających z przeciwka. Wówczas bowiem, kierujący pojazdem R. obowiązany byłby do zastosowania się do sygnalizowanego znakiem obowiązku ustąpienia na zwężonym odcinku drogi pierwszeństwa przejazdu pojazdom nadjeżdżającym z przeciwka.

W celu ustalenia, czy w miejscu zdarzenia występuje takie zwężenie drogi, sąd dopuścił dowód z opinii biegłego, który stwierdził, że pojazdy mogły na łuku drogi wyminąć się bezkolizyjnie. W konsekwencji, skoro obwiniony mógł pokonać zwężenie bez wjeżdżania na przeciwległy pas ruchu, to przekroczenie przez niego osi jezdni uznać należy za zawinione.

Znak B-31 zabrania kierującym wjazdu na zwężony odcinek jezdni, jeżeli zmusiłoby to kierujących znajdujących się na tym odcinku lub zbliżających się do niego z przeciwnej strony do zatrzymania się (§ 25 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych). Kierujący R. nie miał obowiązku ustąpienia pierwszeństwa przejazdu obwinionemu, bowiem obwiniony nie był zmuszony do zatrzymania się, skoro pojazdy mogły wyminąć się bezkolizyjnie bez wjeżdżania na przeciwległy pas ruchu.

Uznać zatem należało, że obwiniony dopuścił się zarzuconego mu wykroczenia z art. 86 § 1 kw.

Spowodowane przez obwinionego zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym było znaczne, gdyż mogło doprowadzić do poważniejszego w skutkach czołowego zderzenia się pojazdów. Obwiniony nie zachował ostrożności w miejscu, gdzie zachowanie takiej ostrożności było konieczne w związku ze zwężeniem drogi na jej łuku. Nadto negatywnie należy ocenić zachowanie obwinionego po kolizji, tj. odjechanie z miejsca zdarzenia przed przybyciem policji i utrudnienie tym samym chociażby ustalenia swoich danych osobowych.

W tym stanie rzeczy sąd uznał za zasadne wymierzenie obwinionemu kary 500 zł grzywny. Kara ta jest zdaniem sądu adekwatna do stopnia zawinienia obwinionego oraz rodzaju i stopnia naruszenia przez obwinionego reguł bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Obwiniony uzyskuje stałe dochody, w związku z czym obciążono go kosztami postępowania.