Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2014 r.

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Izabela Kosińska – Szota

Protokolant Lucyna Kazimierczuk

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2014 r. w Kłodzku na rozprawie

sprawy z powództwa Gminnej Spółdzielni (...) w L.

przeciwko G.

o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kwotę 2 400 (dwa tysiące czterysta) zł tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 834/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa Gminna Spółdzielnia (...)w L.wniosła o zobowiązanie pozwanej G.do zawarcia ze stroną powodową umowy w formie aktu notarialnego o treści: ”Pozwany G.jako właściciel zabudowanej nieruchomości położonej w L.przy ul. (...)oznaczonej geodezyjnie jako działka nr (...)obręb S.o powierzchni (...) ha, dla której założona jest księga wieczysta (...)oddaje powodowi Gminnej Spółdzielni (...)w L.w drodze umowy w użytkowanie wieczyste grunt stanowiący działkę określoną powyżej oraz oddaje w drodze umowy nieodpłatnie na własność powoda budynek posadowiony na tym gruncie” oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2 400 zł i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że w (...)r. przekazano jej w odpłatne użytkowanie nieruchomość stanowiącą własność Skarbu Państwa położoną przy ul. (...)- działkę nr (...)w celu wybudowania pawilonu handlowego. Następnie działka poza udziałem strony powodowej została połączona z dwiema innymi działkami wyniku czego powstała działka nr (...). Strona powodowa podniosła, że w (...)r. wystąpiła do Zarządu pozwanej G.o ustanowienie na jej rzecz prawa użytkowania wieczystego gruntów znajdujących się w jej użytkowaniu i przeniesienie prawa własności budynków położonych na nich, w tym działki nr (...), a wniosek ten został uzupełniony w 2001 r. Strona powodowa wskazała na podstawę prawną swego żądania. P0onadto stron powodowa podniosła, że pozwana gmina rozpatrzyła negatywnie wniosek powodowej spółdzielni, nie doszło również do zawarcia ugody w tym przedmiocie przed Sądem Rejonowym w Kłodzku w postępowaniu o zawezwanie do próby ugodowej.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2 400 zł. Strona pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia o ile roszczenie wcześniej nie wygasło, bowiem wniosek w tej sprawie nie został złożony do dnia 31 grudnia 1996 r. Zdaniem strony pozwanej braki formalne wniosku powoda z dnia 20 grudnia 1995 r. w zakresie działki nr (...) praktycznie nigdy nie zostały skutecznie uzupełnione, a strona powodowa bezpodstawnie twierdzi, że stało się tak w dniu 28 lutego 2001 r. W ocenie strony pozwanej rozpoczęcie biegu przedawnienia nastąpiło w dniu 1 stycznia 1998 r., a więc dzień wejścia w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, a po 10 latach uległo przedawnieniu, zaś wniosek o zawezwanie do próby ugodowej nie przerwał biegu przedawnienia, ponieważ była to czynność niedopuszczalna.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W ewidencji gruntów dla L.w (...)r. na podstawie wykazu zmian gruntowych wpisano działkę nr (...)do jednostki rejestrowej nr (...)stanowiącej własność Skarbu Państwa , a jako osobę władającą gruntem Gminną Spółdzielnię (...)w L.. W dniu (...) r. działka nr (...)została nabyta przez stronę powodową od Z. S..

Dowód:

- pismo S. w K.z dnia 12.12.2008 r. – k.27

Decyzja z dnia 6 października 1966 r. P.w B.orzekło o przekazaniu Gminnej Spółdzielni (...)w L.w użytkowanie odpłatnie na czas nieokreślony nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa położonej w L.przy ul. (...)nie mającej założonej księgi wieczystej stanowiącą działkę gruntu o nr (...)o powierzchni (...)m ² celem pobudowania pawilonu handlowego zgodnie z decyzją o lokalizacji szczegółowej nr (...) z dnia 25 maja 1965 r. i określiło wysokość opłaty rocznej za użytkowanie terenu.

Dowód:

- decyzja z dnia 06.10. 21966 r. – k.10

Na skutek wniosku Gminnej Spółdzielni (...)w L. P. udzieliło pozwolenia na użytkowanie pawilonu handlowego położonego w L.przy ul. (...)na podstawie protokołu odbioru robót budowlanych.

Dowód:

- decyzja z dnia 11.12.1967 r. – k.11

Podczas odnowienia operatu ewidencji gruntów przeprowadzonego na terenie miasta L.w (...)r. zatwierdzonego decyzją R.w K.z działek nr (...)(własność strony powodowej), (...)(własność SP, użytkowanie strony powodowej i (...) (własność SP) powstała nowa działka nr (...), a jako osobę władającą gruntem wpisano stronę powodową.

Dowód:

- pismo S. w K.z dnia 12.12.2008 r. – k.27

Strona powodowa w dniu 22 grudnia 1995 r. złożyła wU. L.wniosek o ustanowienie wieczystego użytkowania gruntów stanowiących działki m. in. o nr (...) S.o powierzchni (...) m ² i przeniesienie własności budynku znajdującego się na tej działce, a nie będącego własnością Spółdzielni. Strona powodowa wskazała, że nieruchomość ta pozostawała w faktycznym użytkowaniu Spółdzielni w dniu 5 grudnia 1990 r. i pozostaje do chwili obecnej oraz, że zwróciła się do Przedsiębiorstwa (...)w K.o uregulowanie stanu prawnego celem określenia, w jakiej części jest prawnym właścicielem gruntu i zastrzegła, iż wszystkie dokumenty niezbędne do uwłaszczenia dostarczy niezwłocznie po ich otrzymaniu z (...).

Dowód:

- wniosek z dnia 20.12.1995 r. – k.12

Pismem z dnia 28 lutego 2001 r. strona powodowa przedłożyła dokumenty stronie pozwanej w postaci decyzji N. L.z dnia 29 marca 1989 r., dokumentów potwierdzających sfinansowanie budowy pawilonu usytuowanego na działce nr (...)ze środków własnych strony powodowej. Z decyzji N. L.z dnia 29 marca 1989 r. wynikało, że ustalono wysokość opłaty rocznej dla Gminnej Spółdzielni (...)w L.w kwocie 254 438 zł.

Dowód:

- pismo powoda z dnia 28.02.2001 r. – k.13

- decyzja z dnia 29.03.1989 r. – k.53

Strona pozwana postanowiła nie zawierać ze stroną powodową umowy o oddanie nieruchomości gruntowej położonej przy ul. (...) działki nr (...)obręb S.o powierzchni (...)m ² zabudowanej w użytkowanie wieczyste wraz z nieodpłatnym przeniesieniem prawa własności znajdującego się na niej budynku. Strona pozwana uzasadniła uchwałę w tym przedmiocie podnosząc, że strona powodowa miała dostarczyć niezwłocznie po zakończeniu postępowania regulacyjnego tj. po otrzymaniu dokumentów z (...) Przedsiębiorstwa (...)…, a pismem z dnia 6 maja 1996 r. strona powodowa została poinformowana przez stronę pozwaną, że wniosek w takiej formie nie może zostać rozpatrzony, a ponadto, że nie wszczęto prac geodezyjnych zmierzających do rozdzielenia nieruchomości i uregulowania stanu prawnego w danych ewidencji gruntów i pismo pozostało bez odpowiedzi. Ponadto strona pozwana podała w uzasadnieniu uchwały, iż 22 stycznia 2001 r. zwróciła się ponownie o uregulowanie stanu prawnego działki nr (...), a następnie 21 lutego 2001 r. wezwała do dostarczenia do wniosku 20 grudnia 1995 r. brakujących dokumentów, na skutek którego strona powodowa dostarczyła ksero decyzji z dnia 29 marca 1989 r. o ustaleniu wysokości opłaty rocznej za użytkowanie lub zarząd gruntu, oświadczenie strony powodowej o pochodzeniu środków finansowych na inwestycje z własnego funduszu inwestycyjne i kserokopię wypisu i wyrysu z ewidencji gruntów, wg stanu na dzień 5 grudnia 1990 r., gdzie wpisano stronę powodową jako władającą gruntami. Zdaniem strony pozwanej dokumenty te nie mogły być dowodem na fakt prawnego użytkowania działki nr (...)położonej w L., ponieważ przedmiotem dowodu nie jest jednak fakt użytkowania nieruchomości przez spółdzielnię lecz istnienie prawa rzeczowego ograniczonego ustanowionego na rzecz tego podmiotu. Konkludując strona pozwana podniosła, że przedmiotowa nieruchomość nie posiada uregulowanego stanu prawnego własności, albowiem pominięto fakt, że dotychczasowa niezabudowana działka nr (...)o powierzchni (...) m ² przy ul. (...)stanowi własność strony powodowej, a teren znajdujący się w jej granicach wszedł w skład obecnej działki nr (...).

Dowód:

- uchwała nr (...)– k.14

- pismo pozwanego z dnia 11.04.2001 r. – k.15 - 17

W dniu 21 grudnia 2005 r. strona powodowa wystąpiła z wnioskiem o zawezwanie strony pozwanej do próby ugodowej w sprawie oddania działki gruntu nr (...) położonej w L. przy ul. (...) w użytkowanie wieczyste oraz nieodpłatnego przeniesienia prawa własności znajdujących się na nim budynku. Postanowieniem z dnia 27 stycznia 2006 r. Sąd uznał ugodę za niedopuszczalną.

Dowód:

- wniosek o zawezwanie do próby ugodowej – k.18

- postanowienie z dnia 27.01.2006 r. – k.19 - 20

Na mocy decyzji B. L.zatwierdzony został podział nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa położonej w L. działki nr (...)na działki o nr (...) (...).

Dowód:

- decyzja z dnia 21.07.2005 r. i projekt podziału nieruchomości – k.21 i 22

W. (...)decyzją z dnia 17 sierpnia 2009 r. stwierdził, że z dniem 27 maja 1990 r. mienie Skarbu Państwa obejmujące nieruchomość o nieurządzonej księdze wieczystej położoną w L.oznaczoną w operacie ewidencji gruntów jako działki nr (...)stało się z mocy prawa nieodpłatnie własnościąG..

Dowód:

- decyzja z dnia 17.08.2009 r. – k.23

Strona powodowa ponownie zwróciła się do strony pozwanej o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu i przeniesienie własności budynków w związku z podziałem geodezyjnym działki nr (...) na trzy działki. Strona powodowa podniosła, że wydzielona działka o nr (...) ma powierzchnię znacznie mniejszą w stosunku do pierwotnej powierzchni tej działki, która była przedmiotem użytkowania spółdzielni. Strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko w piśmie z dnia 21 września 2012 r.

Dowód:

- pisma powoda z dnia 30.04.2009 r. i z dnia 10.09.2009 r. – k.24 – 25, 26

- pismo pozwanego z dnia 21.09.2012 r. – k.28 - 29

W. (...)wniósł o wszczęcie postępowania administracyjnego w ceku wydania decyzji deklaratoryjnej potwierdzającej że z dniem 27 maja 1990 r. mienie Skarbu Państwa obejmujące nieruchomości gruntowe położone w L.obręb s.jako działki nr (...)stały się z mocy prawa własnością G..

Dowód:

- wniosek z dnia 06.02.2009 r. – k.51 - 52

W dniu 1 września 1999 r. strony zawarły umowę użyczenia części nieruchomości o powierzchni (...)ha stanowiącej część działki nr (...), na podstawie której strona pozwana wzięła w użyczenie tę część nieruchomości i wskazano w niej, że strona powodowa posiada tytuł prawny do władania nieruchomością oznaczoną geodezyjnie nr (...)o pow.(...) ha zabudowaną budynkiem parterowym o charakterze usługowym.

Dowód:

- umowa użyczenia z dnia 01.09.1990 r. – k.61 - 63

Strona pozwana nie posiada w aktach archiwalnych uchwały Zarządu (...) L.z dnia 6 września 1999 r., na którą powołano się w umowie użyczenia z dnia 1 września 1999 r.

Dowód:

- zaświadczenie z dnia 04.07.2014 r. – k.67

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie jest zasadne.

Strona powodowa składając wniosek z dnia 20 grudnia 1995 r. działała w oparciu o przepis art.2 c us.t. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464) , zgodnie którym spółdzielni, związkowi spółdzielczemu i innym osobom prawnym, które w dniu 5 grudnia 1990 r. były użytkownikami gruntu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464), stanowiącego własność Skarbu Państwa lub gminy, przysługuje roszczenie o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu oraz o przeniesienie własności znajdujących się na nim budynków i innych urządzeń oraz lokali.

W art.2 c ust. 5 tej ustawy wskazano, że roszczenia, o których mowa w ust. 1, wygasają jeżeli wnioski zawierające te roszczenia nie zostaną złożone do dnia 31 grudnia 1996 r.

Przepis § 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 marca 1993 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczania osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz. U. Nr 23, poz.97) określał, że stwierdzenia prawa użytkowania nieruchomości przez spółdzielnię dokonuje się na podstawie co najmniej jednego z następujących dokumentów:

1) decyzji o przekazaniu spółdzielni nieruchomości w użytkowanie,

2) decyzji o naliczeniu lub aktualizacji opłat z tytułu użytkowania nieruchomości.

Stwierdzenia prawa użytkowania nieruchomości można także dokonać na podstawie zeznań świadków lub oświadczeń stron potwierdzających przekazanie nieruchomości w użytkowanie spółdzielniom, złożonych zgodnie z art. 75 Kodeksu postępowania administracyjnego, jeżeli nie zachowały się dokumenty, o których mowa w ust. 1. Natomiast w ust. 3 tego przepisu postanowiono, że jeżeli właściwy organ nie dysponuje dokumentami, o których mowa w ust. 1, może wezwać spółdzielnię do dostarczenia, w wyznaczonym terminie, dokumentów stanowiących dowody przy stwierdzaniu prawa użytkowania nieruchomości albo zeznań świadków lub oświadczeń stron złożonych w tym zakresie.

Przedstawione unormowanie straciło moc 31 grudnia 1997 r. na skutek wejścia w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741). W przepisach przejściowych regulacje zawarte w ustawie z 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości zostały przejęte. Przepis art.204 ustawy o gospodarce nieruchomościami powtórzył brzmienie art. 2c dawnej ustawy, że wskazanym w nim podmiotom służy roszczenie o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu i przeniesienie własności naniesień oraz, że zawarcie umowy następuje bez przetargu, a roszczenia, o których mowa w ust. 1, wygasły, jeśli wnioski w tej sprawie nie zostały złożone do dnia 31 grudnia 1996 roku.

W ocenie Sądu, roszczenie strony powodowej w dniu 31 grudnia 1996 r. nie wygasło, bowiem wniosek, choć obarczony brakami został złożony 22 grudnia 1995 r. Strona pozwana winna była podejmować czynności wzywające do uzupełnienia wniosku, nie zaś oczekiwać aż do 22 stycznia 2001 r. i 21 lutego 2001 r. i dopiero wzywać do udowodnienia roszczenia. Gdyby takie roszczenie wygasło, to wezwania nie powinny były mieć miejsca. Zdaniem Sądu, strona powodowa ani w postępowaniu administracyjnym, ani obecnie nie udowodniła swego roszczenia, zgodnie z przepisem art. 6 k.c. .

Z dowodów przeprowadzonych w niniejszej sprawie wynika, że strona powodowa nie załączyła do wniosku z dnia 20 grudnia 1995 r. decyzji z dnia 6 października 1966 r., lecz dołączyła decyzję z dnia 29 marca 1989 r. Zatem strona pozwana G.stwierdzić mogła, że w dniu 5 grudnia 1990 r. strona powodowa była użytkownikiem nieruchomości, bowiem wykazała to dokumentami wskazanymi przez przepis § 6 ust. 1 z dnia 16 marca 1993 r. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczania osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu, lecz nie wiadomo w jakim zakresie. W ocenie Sądu, strona powodowa nie wykazała zakresu użytkowania działki nr (...)w dniu 5 grudnia 1990 r. również w postępowaniu sądowym.

Zwrócić należy uwagę, że w (...)r. strona powodowa uzyskała użytkowanie działki nr (...)o pow.(...)m ², co wynika z decyzji z dnia 6 października 1966 r. Następnie dowód w postaci wniosku z dnia 20 grudnia 1995 r. wskazuje, że strona powodowa wniosła o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego działki (...)o powierzchni (...)m ². Z kolei z decyzji B. L.z dnia 21 lipca 2005 r. wynika, że działka nr (...)została podzielona na trzy działki o nr (...)o powierzchni (...)ha niezabudowaną, nr (...)o pow. (...)ha zabudowaną i nr (...)o pow.(...)ha niezabudowaną. W istocie w odniesieniu do tych dowodów, jak i pozostałych wskazanych w stanie faktycznym nie sposób uznać, w jakim zakresie w dniu 5 grudnia 1990r. strona powodowa była użytkownikiem nieruchomości, o jakiej powierzchni, bowiem brak jest w tym przedmiocie odpowiednich, jednoznacznych dokumentów. Brak wykazania zakresu użytkowania działki nr (...)jest konsekwencją z jednej strony wchłonięcia działki (...), której strona powodowa była właścicielem, z drugiej strony – już w odniesieniu do żądania pozwu – zakresu użytkowania działki nr (...).

Zdziwienie budzi fakt, że do wniosku z dnia 20 grudnia 1995 r. strona powodowa nie dołączyła decyzji z dnia 6 października 1966 r. We wniosku stron powodowa nie powołała się, że taka została wydana, bądź że zginęła, natomiast wskazała, że część w/w nieruchomości (przy czym wniosek dotyczył kilku działek) stanowi własność strony powodowej. Strona powodowa sama zadeklarowała uregulowanie stanu prawnego celem dokładnego określenia, w jakiej części jest prawnym właścicielem gruntów, lecz nigdy tego nie zleciła. Zdaniem Sądu, składając wniosek obowiązku takiego nie miała, ponieważ przepis § 6 ust. 1 – 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 marca 1993 r. umożliwiał dowodzenie innymi środkami i dopiero na wezwanie strony pozwanej, winna takie dokumenty określające stan prawny przedstawić. Jak wynika z uzasadnienia uchwały nr (...), bezpośrednio o złożeniu wniosku do wezwania takiego nie doszło, tylko w piśmie z dnia 6 maja 1996 r. poinformowano stronę powodową o braku niezbędnych załączników określonych rozporządzeniem, pismo to nie zostało zawnioskowane jako dowód w niniejszej sprawie. Dopiero pismem z dnia 22 stycznia 2001 r. strona pozwana zwróciła się do strony powodowej o uregulowanie stanu prawnego działki nr (...), a następnie wezwała do dostarczenia brakujących do wniosku dokumentów. Strona powodowa przedstawiła decyzję z 29 marca 1989 r. o ustaleniu opłaty rocznej za użytkownie i kserokopie wypisu i wyrysu gruntów działki nr (...)wg stanu na dzień 5 grudnia 1990 r. Do pozwu w niniejszej sprawie rzeczony wyrys i wypis nie został dołączony.

Zdaniem Sądu, decyzja z dnia 6 października 1966 r. jako decyzja konstytutywna ustanowiła na rzecz strony powodowej użytkowanie nieruchomości o powierzchni (...)m ², w pozostałym zakresie – jak chciała tego strona powodowa we wniosku z dnia 20 grudnia 1995 r. – wskazując na użytkowanie (...)m ², nie zostało wykazane jej użytkowanie. Dodatkowo podnieść wypada, że działka nr (...)stanowiąca własność strony powodowej ma powierzchnię (...)ha, czyli (...)m ², a powództwo dotyczy działki (...)o powierzchni (...)ha, czyli (...)m ², a więc po zsumowaniu wynika, że łącznie (...)m ², przy czym z pisma S.w K.wynika, że działka nr (...)przed odnowieniem operatu była działką nr (...)o pow. (...)ha. Z tych względów brak jest spójności i następstwa dotyczącego dokonywanych podziałów i łączenia działek, wynikającego z przeprowadzonych dowodów co do jednoznacznego ustalenia zakresu użytkowania n dzień 5 grudnia 1990 r. obecnie działki nr (...). Brak jest dowodów potwierdzających, że zakres użytkowania działki nr (...)odpowiada zakresowi użytkowania działki obecnie o nr (...)dniu 5 grudnia 1990 r. Zgodzić się należy ze stroną pozwaną, że decyzja z 29 marca 1989 r. ustalała opłatę za użytkowanie gruntu, którego częściowo strona powodowa była właścicielem, a więc i nie była jego użytkownikiem w sensie prawnorzeczowym. Ocena strony powodowej, że decyzja ta pozostaje w obrocie prawnym, ponieważ nie została w trybie administracyjnym uchylona, jest bez znaczenia, wszak w istocie z decyzji tej nie wynika zakres użytkowania nieruchomości w zakresie odpowiadającym na dzień dzisiejszy powierzchni działki nr (...). Faktu tego użytkowania nie potwierdza wniosek z dnia 6 lutego 2006 r. do W. (...).

Dowody w postaci pisma powoda z dnia 15 marca 1977 r. wraz z list wpłat, pisma (...) L.z dnia 01 kwietnia 1977 r., porozumienia z dnia 05 stycznia 1980 r., pisma W.z dnia 16 stycznia 1980 r. w żadnej mierze nie dowodzą użytkowania działki obecnie o nr (...), ponieważ nie zostały w nich powołane żadne numery działek, a zatem nie sposób wywnioskować ich treści, by chodziło o przedmiotową działkę. Strona pozwana słusznie więc zakwestionowała te dowody. Również umowa użyczenia z dnia 1 września 1999 r. nie stanowi dowodu, że strona powodowa była użytkownikiem działki przedmiotowej działki w dniu 5 grudnia 1990 r. W umowie tej nie określono, że strona powodowa jest użytkownikiem działki nr (...), tylko wskazano, że posiada tytuł prawny do władania nieruchomością, bliżej go nie określając.

Jak słusznie wskazywała strona pozwana wykonywanie użytkowania nie jest przesłanką roszczenia o ustanowienie użytkowania wieczystego, przewidzianego w art. 204 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741 ze zm.) (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 1999 r. I CKN 1162/98).

W ocenie Sądu, zarzut przedawnienia roszczenia podniesiony przez stronę pozwaną jest chybiony, ponieważ wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, bez względu na sposób jego załatwienia przerwał 10 –letni termin przedawnienia i niewątpliwie termin ten od dnia 27 stycznia 2006 r. rozpoczął bieg na nowo i w dacie wniesienia pozwu w rozstrzyganej sprawie jeszcze nie upłynął. Nastąpiło to zgodnie z przepisem art.123 § 1 pkt 1 k.c. w myśl którego bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;

Sąd oddalił wnioski dowodowe z zeznań świadków T. K. i K. A., ponieważ w kontekście przedmiotowej sprawy dowód ten był zbędny. Strona powodowa mogła dowodzić swe użytkowanie nieruchomości w postępowaniu administracyjnym na skutek wniosku z dnia 20 grudnia 1995 r. przy pomocy zeznań świadków, wszak umożliwiał jej to przepis § 6 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 marca 1993 r. Jednak już po wejściu w życie ustawy o gospodarce nieruchomościami w przepisy wykonawcze rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu, na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 listopada 1999 r. w sprawie o sygn. akt U. 6/99 już takiej możliwości dowodzenia zeznaniami świadków nie przewidywały, ponieważ przepis § 6 ust.3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. utracił moc z dniem 24 listopada 1999 r.

Pismo strony powodowej z dnia 29 sierpnia 2014 r. podlegało pominięciu, ponieważ zostało złożone bez stosownego postanowienia Sądu wydanego na mocy art.207 § 3 k.p.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.98 § 1 i 3 k.p.c. zasądzając je od strony powodowej jako przegrywającej proces na rzecz strony pozwanej w wysokości określonej stosownie do wartości przedmiotu sporu na mocy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

09.10.2014 r.