Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2014 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Maciej R. Socha

Protokolant: Agnieszka Mrówka

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2014 roku

sprawy M. J.

urodz. (...) w O.,

syna J. i B. z d. C.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 27 kwietnia 2014 r. w S., woj. (...), prowadził pojazd mechaniczny marki F. o nr rej. (...) po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości z wynikiem badania: I – 0,90 mg/l, II – 0,89 mg/l w wydychanym powietrzu i czynu ego dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w związku ze skazaniem za przestępstwo,

tj. o czyn z art. 178a§4 kk ;

I oskarżonego M. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, z tym, iż doprecyzowuje opis czynu poprzez przyjęcie, że oskarżony dopuścił się tegoż czynu będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu w sprawie (...) za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązującego orzeczonego wymienionym wyrokiem zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w związku ze skazaniem za przestępstwo, tj. popełnienia występku z art. 178a§1 i 4 kk, i za czyn ten na podstawie art. 178a§4 kk wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności ;

II na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego M. J. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na 4 (cztery) lata ;

III na podstawie art. 49§2 kk orzeka wobec oskarżonego M. J. świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 (jeden tysiąc) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej ;

IV zwalnia oskarżonego M. J. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, oraz nie wymierza mu opłaty.

Sygnatura akt II K 705/2014

UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W nocy z 26 na 27 kwietnia 2014 roku, oskarżony M. J. uczestniczył w spotkaniu towarzyskim, na którym spożywał alkohol. W trakcie tego spotkania oskarżony M. J. pokłócił się z konkubiną, po czym wyszedł z mieszkania i wsiadł do samochodu osobowego marki F. o nr rej. (...). Pomimo, iż oskarżony M. J. znajdował się w stanie nietrzeźwości to postanowił przejechać tymże pojazdem z dzielnicy P., poprzez S., aż do dzielnicy (...). Kiedy oskarżony M. J. przejeżdżał przez S., prowadząc pojazd mechaniczny marki F. o nr rej. (...) po drodze publicznej, to został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji do kontroli drogowej ; badanie stanu trzeźwości oskarżonego wykazało, że prowadził on pojazd w stanie nietrzeźwości - wynik badania: I – 0,90 mg/l, II – 0,89 mg/l w wydychanym powietrzu.

/Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego M. J. – k. 66-67 ;

- zeznania świadka M. B. – k. 23 ;

- protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego wobec

oskarżonego – k. 2 /.

Oskarżony M. J. był uprzednio karany sądownie prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu w sprawie (...) za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości ; w czasie popełnienia przedmiotowego czynu w stosunku do oskarżonego M. J. obowiązywał orzeczony wymienionym wyrokiem zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w związku ze skazaniem za przestępstwo. Oskarżony M. J. w miejscu zamieszkania posiada opinię pozytywną. Począwszy od maja 2014 roku oskarżony M. J. uczestniczy w terapii związanej z nadużywaniem alkoholu.

/Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego M. J. – k. 66-67 ;

- kwestionariusz wywiadu środowiskowego dot. oskarżonego –

k. 47-48 ;

- dane o karalności oskarżonego – k. 8-9 /.

Oskarżony M. J. na rozprawie głównej w dniu 29 października 2014 roku przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Ponadto Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zważył co następuje:

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uznać należy, iż sprawstwo i wina oskarżonego M. J. w przedmiocie przypisanego mu czynu nie budzi jakichkolwiek wątpliwości.

Ustalenia stanu faktycznego Sąd poczynił w oparciu o w pełni wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego M. J. złożone na rozprawie głównej w dniu 29 października 2014 roku. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, zaś w swoich wyjaśnieniach przedstawił wszystkie okoliczności swojego postępowania. Brak jest podstaw, ażeby odmówić wiary wyjaśnieniom oskarżonego.

Potwierdzeniem i uzupełnieniem wyjaśnień oskarżonego jest w pełni wiarygodny, w żaden sposób niepodważalny dowód w postaci wyników badania stanu trzeźwości oskarżonego M. J., a także wiarygodne ( pozytywnie korespondujące z wyjaśnieniami oskarżonego ) zeznania świadka M. B. ( dowód przeprowadzono na rozprawie głównej w trybie art. 392§1 kpk ).

Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów należy stwierdzić, iż sprawstwo oskarżonego M. J. w zakresie przypisanego mu czynu nie budzi jakichkolwiek wątpliwości.

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, uznać należy, iż oskarżony M. J. swoim zachowaniem wypełnił znamiona występku z art. 178a§4 kk, albowiem oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości, przy czym był uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu w sprawie (...) za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, zaś przypisanego mu czynu dopuścił się w okresie obowiązującego orzeczonego wymienionym wyrokiem zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w związku ze skazaniem za przestępstwo. Kwalifikacja prawna z art. 178a§4 kk znajduje zastosowanie w każdym przypadku, gdy sprawca prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości, a był uprzednio skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwym ( w ten sposób np. wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy, sygn. akt IV Ka 864/2011 ).

Czyn oskarżonego M. J. został popełniony umyślnie w zamiarze bezpośrednim, albowiem oskarżony chciał go popełnić.

Oskarżonemu M. J. w czasie popełnienia przypisanego mu czynu zabronionego należy przypisać winę ; okoliczności wyłączające zawinienie po stronie oskarżonego nie zachodzą.

Sąd wymierzył oskarżonemu M. J. za przypisany mu czyn karę siedmiu miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając oskarżonemu M. J. stosownej wysokości karę pozbawienia wolności, Sąd wziął pod uwagę niebagatelny ładunek społecznej szkodliwości przestępstwa i znaczący stopień winy oskarżonego. W ocenie Sądu prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwym i pomimo wcześniejszej karalności za czyn z art. 178a§1 kk w konkretnej sytuacji ( biorąc pod uwagę znaczny – wysoce przekraczający próg minimalny - stopień nietrzeźwości oskarżonego ; z drugiej strony Sąd miał na względzie porę nocną w której oskarżony dopuścił się czynu, co wiązało się niewątpliwie z mniejszym ruchem pojazdów ) stanowiło istotne naruszenie wszelkich standardów bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Odnośnie kary wymierzonej oskarżonemu Sąd wziął przy tym pod uwagę szereg okoliczności wpływających na jej wymiar. Wymierzając oskarżonemu karę za popełniony czyn, Sąd uwzględnił właściwości i warunki osobiste oskarżonego, jego uprzednią karalność za przestępstwo podobne, popełnienie przestępstwa tożsamego rodzajowo po upływie krótkiego czasu po poprzednim skazaniu ( a nie można tracić z pola widzenia, iż kilkanaście dni przed krytycznym czynem oskarżony M. J. został skazany – wówczas jeszcze nieprawomocnie – za czyn z art. 178a§4 kk ) ; z drugiej zaś strony Sąd miał na uwadze pozytywną opinię środowiskową dotyczącą oskarżonego, podjęcie przez niego ( już po popełnieniu przedmiotowego czynu ) terapii związanej z nadużywaniem alkoholu, a także jego przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu ( choć Sąd miał na uwadze, iż zaprzeczanie swojemu sprawstwu w przypadku sprawcy złapanego niemal na gorącym uczynku byłoby wręcz absurdalne ). Wymierzając oskarżonemu M. J. karę siedmiu miesięcy pozbawienia wolności, Sąd baczył by była ona adekwatna do osobowości, właściwości oraz warunków osobistych oskarżonego, stopnia jego zawinienia oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, przy czym Sąd miał na względzie wskazane wyżej okoliczności. Ponadto Sąd uwzględnił cele zapobiegawcze i wychowawcze, które orzeczona kara pozbawienia wolności ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa - mając na względzie przede wszystkim środowisko lokalne i rodzinne oskarżonego - aby zarówno sam oskarżony, jak i jego otoczenie zrozumieli, iż za popełnione przestępstwo sprawca musi ponieść karę. Natomiast miarkując wymiar kary – orzeczona kara jest wszak bliska dolnemu wymiarowi zagrożenia ustawowego – Sąd stał na stanowisku, iż nie sama restrykcyjność kary, lecz jej nieuchronność winny mieć w decydujący sposób prewencyjny wpływ na postawę oskarżonego, uzmysławiając mu, iż Sąd nie akceptuje tego rodzaju zachowań i nie jest wobec takich zachowań pobłażliwy.

Sąd nie uznał przy tym za właściwe skorzystania z dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego M. J.. Warunkowe zawieszenie wykonania kary byłoby w analizowanej sytuacji bezcelowe, ze względu na dotychczasowy sposób życia i swoistą niepoprawność oskarżonego, wszak oskarżony popełnił przestępstwo tożsame rodzajowo po upływie krótkiego czasu po poprzednim skazaniu ( a nie można tracić z pola widzenia, iż kilkanaście dni przed krytycznym czynem oskarżony M. J. został skazany – wówczas jeszcze nieprawomocnie – za czyn z art. 17a§4 kk ). Na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary zasługują jedynie sprawcy, co do których istnieje pozytywna prognoza resocjalizacyjna na przyszłość ; dotychczasowa postawa i sposób życia muszą zatem wskazywać na to, że mimo niewykonania kary zostaną osiągnięte cele kary, a w szczególności, iż sprawca nie powróci ponownie na drogę przestępstwa. W związku z tym, iż oskarżony M. J. w najmniejszym stopniu nie spełnia kryteriów do przyjęcia pozytywnej prognozy kryminologicznej, zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary jest niemożliwe i bezcelowe. Zwrócić w tym miejscu należy, iż zgodnie z przepisem art. 69§4 kk, wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a§4 kk Sąd może zawiesić warunkowo wykonanie kary pozbawienia wolności jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Przypadek oskarżonego M. J. z pewnością do takich wypadków nie należy, gdyż popełnione przestępstwo w żadnym razie nie może być uznane za incydentalną „wpadkę” w jego życiu, a wręcz przeciwnie – świadczy o tym, iż oskarżony zlekceważył uprzednio daną mu szansę ; nie sposób postawić pozytywnej prognozy kryminologicznej jedynie w oparciu o okoliczność, iż począwszy od maja 2014 roku oskarżony M. J. uczestniczy w terapii związanej z nadużywaniem alkoholu. Zatem wymierzenie oskarżonemu kary o charakterze bezwzględnym jest w ocenie Sądu jedynie słusznym rozstrzygnięciem z punktu widzenia celów jakie kara ta winna spełniać. Wskazać należy, iż wymierzenie oskarżonemu kary o charakterze wolnościowym nic by w jego życiu nie zmieniło, gdyż w dalszym ciągu nie przestrzegałby on panującego porządku prawnego, przyjmując kolejne skazania za normę. W tej sytuacji jedynie resocjalizacja oskarżonego M. J. w warunkach zakładu karnego – choćby krótkotrwała - może zapobiec popełnianiu przez niego w przyszłości dalszych przestępstw, stanowić właściwą i sprawiedliwą odpłatę za czyn, którego oskarżony się dopuścił. Nie można oczywiście przekreślić możliwości resocjalizacji oskarżonego w systemie dozoru elektronicznego, lecz to już jest domeną postępowania wykonawczego. Jednocześnie Sąd wyraża nadzieję, że tym razem kara ta umożliwi prawidłową resocjalizację oskarżonego w warunkach zakładu karnego, pozwalając na dogłębne przemyślenie dotychczasowego trybu życia i rozpoczęcie jego prowadzenia zgodnie z porządkiem prawnym w przyszłości.

Orzeczony względem oskarżonego M. J. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na cztery lata uwzględnia skalę naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez tegoż oskarżonego oraz uprzednią karalność oskarżonego. Niewątpliwie oskarżony naruszył zasady te w takim stopniu, iż wyprowadzić należy wniosek, że prowadzenie przez oskarżonego pojazdów mechanicznych w chwili obecnej zagraża bezpieczeństwu w komunikacji, zaś oskarżony powinien przemyśleć swoje zachowanie, ażeby nie powodować takiego zagrożenia w przyszłości. Orzeczony wymiar środka karnego spełnia przy tym wszelkie jego cele, tak w zakresie prewencji indywidualnej, jak i prewencji ogólnej.

Orzeczenie o środku karnym z art. 49§2 k.k., Sąd wydał uznając, iż tak określony środek karny będzie miał dodatkowe znaczenie w rozumieniu prewencji ogólnej i szczególnej, przy czym wymiar środka karnego uwzględnia status materialny oskarżonego ( wymiar świadczenia pieniężnego odpowiada ½ miesięcznej emerytury oskarżonego ).

Na podstawie art. 624§1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zwolnił oskarżonego M. J. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając je na rachunek tegoż Skarbu Państwa, oraz nie wymierzył mu opłaty, mając na względzie trudną sytuację majątkową oraz życiową tegoż oskarżonego.