Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 23 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny – Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący – SSO Piotr Starosta ( spr. )

Sędziowie – SO Irena Dobosiewicz

SO Janusz Kasnowski

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2013 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzycieli: małoletnich K. S. i Ł. S. reprezentowanych przez przedstawiciela ustawowego M. S., małoletniego D. G. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego M. G. ,

przeciwko dłużnikowi: P. J.

o: egzekucję świadczenia pieniężnego

w przedmiocie wniosku dłużnika o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia postanowienia

na skutek zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 25 kwietnia 2013 r. (sygn. akt XII Co 13037/12)

postanawia:

oddalić zażalenie.

Na oryginale właściwe podpisy

II Cz 483/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w sprawie o sygn. akt XII Co 13037/12 odmówił sporządzenia i uzasadnienia postanowienia tego Sądu z dnia 19 marca 2013 r.

W uzasadnieniu sąd I instancji wskazał, iż dłużnik wniósł o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia powołanego postanowienia. Mając na uwadze powyższe, Sąd Rejonowy zważył, że zgodnie z art. 357 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. postanowienia wydane na posiedzeniu niejawnym doręcza się obu stronom z urzędu, a gdy stronie przysługuje zażalenie – postanowienie należy doręczyć z uzasadnieniem. W przedmiotowej sprawie dłużnik wniósł o uzasadnienie postanowienia sądu w przedmiocie zwolnienia go od kosztów sądowych w całości i oddalenia skargi na czynności komornika sądowego, które polegały na zajęciu wynagrodzenia za pracę oraz innych wpływów skazanego, obejmujących przyznane mu zadośćuczynienie. Postanowienie takie nie wywołuje – zdaniem Sądu Rejonowego – skutku w postaci zakończenia postępowania egzekucyjnego, a nadto brak jest szczególnego przepisu, który przewidywałby jego zaskarżalność. W związku z tym, orzeczono jak w sentencji.

Na to postanowienie zażalenie wniósł dłużnik, zarzucając naruszenie standardów międzynarodowych i art. 91 Konstytucji RP. Skarżący wniósł zarazem o zobowiązania Sądu Rejonowego w Bydgoszczy, aby udostępnił mu akta sprawy o sygn. XII Co 13037/12 oraz uzasadnił postanowienie wydane w dniu 25 kwietnia 2013 r.

W uzasadnieniu pisma skarżący podniósł, że Sąd Rejonowy wręcz utajnił przed nim samo postępowanie, a także akta wyżej powołanej sprawy. Dłużnik wyraził, w związku z prowadzonym przeciwko niemu postępowaniem, zamiar wniesienia skargi do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka wS..

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie dłużnika nie zasługiwało na uwzględnienie.

Skarżący zarzuca powyższemu postanowieniu naruszenie zapisów konwencji międzynarodowych, których jednak wyraźnie nie powołuje, a także naruszenie art. 91 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. 1997 nr 78 poz. 483 ze zm.) , który odnosi się do zasady pierwszeństwa, bezpośredniego stosowania i skuteczności ratyfikowanych umów międzynarodowych w polskim porządku prawnym.

W niniejszej sprawie nie doszło jednak do naruszenia konwencyjnych praw skarżącego, ani do naruszenia art. 91 Konstytucji. Nie sposób także Sądowi Rejonowemu zarzucić naruszenia przepisów kodeksu postępowania cywilnego, które regulują uzasadnianie i doręczanie stronom orzeczeń sądowych

. Słusznie Sąd Rejonowy zauważył, że postanowienia wydane na posiedzeniu niejawnym, wówczas gdy są niezaskarżalne, doręczane są stronom z urzędu, jednakże bez uzasadnienia (art. 357 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.). Trafnie też sąd pierwszej instancji określił charakter postanowienia zwalniającego stronę (uczestnika) od kosztów sądowych w całości oraz rozstrzygnięcia oddalającego skargę na czynności komornika. Są to rozstrzygnięcia niezaskarżalne. Brak bowiem przepisu szczególnego, który taką zaskarżalność przewiduje. Żadne z tych postanowień nie jest też rozstrzygnięciem kończącym postępowanie w sprawie, o którym mowa w art. 394 § 1 k.p.c. Nie są to też postanowienia enumeratywnie wymienione w dalszej części przepisu art. 394 k.p.c. (zaskarżalna jest tylko odmowa zwolnienia od kosztów sądowych lub cofnięcie takiego zwolnienia). W przepisach odnoszących się do postępowania egzekucyjnego, brak też przepisu stanowiącego podstawę do zażalenia na postanowienie sądu oddalające skargę na czynności komornika, gdy czynności te sprowadzają się do zajęcia – na poczet zadłużenia alimentacyjnego – sumy przyznanej dłużnikowi tytułem zadośćuczynienia (art. 767[4] § 1 k.p.c.). Sama sentencja postanowienia z dnia 19 marca 2013 r. została natomiast P. J. prawidłowo doręczona (zwrotne potwierdzenie odbioru na k. 45 akt sprawy), nie doszło więc do naruszenia jego praw w postępowaniu egzekucyjnym .

Z przedstawionych względów, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., należało oddalić zażalenie dłużnika jako bezzasadne.