Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie, I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2014 r. w Lublinie na rozprawie

sprawy z powództwa N. L.

przeciwko (...) (...)
(...) w R.

o uchylenie uchwały

na skutek apelacji pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia
20 grudnia 2013 r. sygn. akt I C 280/13

oddala apelację.

Sygn. akt I ACa 358/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2013 r. Sąd Okręgowy w R. uchylił uchwałę numer (...) podjętą przez (...)przy ulicy (...) w R., zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nakazał ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2 042 zł tytułem zwrotu poniesionych wydatków.

Sąd Okręgowy ustalił, że właściciele lokali w budynku położonym przy ulicy (...) w R. tworzą wspólnotę mieszkaniową. Powódka N. L. jest współwłaścicielką do (...)części lokalu mieszkalnego numer(...)położonego w tym budynku wraz z udziałem wynoszącym (...) części w częściach wspólnych budynku nie służących do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali i użytkowania wieczystego w takiej samej części działki gruntu, na której znajduje się budynek. Udział ten nabyła ona w drodze umowy darowizny zawartej ze swoją matką Z. L. w dniu 9 stycznia 2002 roku w formie aktu notarialnego Rep. A numer (...) (okoliczności bezsporne, kserokopia umowy darowizny z dnia 9.01.2002r. – akt notarialny Rep. A numer (...) - k. 16).

W dniu 9 marca 2011 roku właściciele lokali pozwanej wspólnoty podjęli uchwałę numer (...) w sprawie korekty planu gospodarczego oraz zaciągnięcia kredytu. Na podstawie wskazanej uchwały postanowiono wpisać do planu gospodarczego na 2011 rok oraz przyjąć do realizacji inwestycję polegającą na wykonaniu instalacji centralnego ogrzewania i centralnie ciepłej wody. W celu sfinansowania wskazanej inwestycji właściciele lokali wyrazili zgodę na zaciągnięcie przez (...)w Banku(...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. kredytu inwestycyjnego na kwotę 538 650,30 złotych z okresem spłaty wynoszącym 240 miesięcy.
W uchwale tej określono, że źródłem spłaty kredytu będą wpływy na fundusz remontowy ustalone wówczas w wysokości 1,70 złotych za m ^{( 2)} i zgodnie do czasu spłaty całości należności z tytułu kredytu kwota ta nie będzie mogła być obniżona bez uprzedniej pisemnej zgody Banku udzielającego kredytu (uchwała numer (...) z dnia 9.03.2011r. - k. 30).

Natomiast uchwałą numer (...) z dnia 28 kwietnia 2011 roku
w sprawie korekty planu gospodarczego oraz zaciągnięcia kredytu właściciele lokali wyrazili zgodę na zaciągnięcie kredytu inwestycyjnego na kwotę 420 000 złotych, ustalając stawkę na fundusz remontowy w kwocie 1,30 złotych za m ^{( 2)}, pozostawiając bez zmian pozostałe ustalenia co do zaciągnięcia i spłaty kredytu. Jednocześnie, udzielili pełnomocnictwa Zarządowi (...) do zaciągnięcia wskazanego kredytu w imieniu (...). Uchwała ta została zaskarżona
i sprawa o jej uchylenie toczyła się pod sygnaturą akt I C (...). Wyrokiem
z dnia 24 kwietnia 2012 roku oddalono powództwo Z. L. i N. L. o uchylenie przedmiotowej uchwały. Wyrok ten jest prawomocny (kserokopia uchwały numer (...) z dnia 28.04.2011r. - k. 32, okoliczności bezsporne).

Jednocześnie, uchwałą numer (...) z tej samej daty, ustalono stawkę na fundusz remontowy, która dla lokali z wykonaną w ramach inwestycji instalacją c.o. oraz c.c.w. wynosi 1,99 złotych za m ², a dla lokali, w których instalacja ta nie będzie wykonywana wynosi 1,30 złotych za m ² (uchwała numer (...) z dnia 28.04.2011r. - k. 266).

W tym samym dniu - 28 kwietnia 2011 roku właściciele lokali nieruchomości wspólnej podjęli uchwałę numer (...) w sprawie dokonania przez właścicieli lokalu nr (...) jednorazowej wpłaty na fundusz remontowy przypadającej zgodnie z udziałem w/w właścicieli na rzecz wspólnoty z tytułu przypadających kosztów wynikających z przyłączenia c.o. i c.c.w. Na jej podstawie wyrażono zgodę na dokonanie przez właścicieli lokalu nr (...) Z. L. i N. L. jednorazowej wpłaty w kwocie 1 579,03 złotych na fundusz remontowy, wynikającej z udziału w/w właścicieli na rzecz (...)
z tytułu przypadających kosztów wynikających z przyłączenia c.o. i c.c.w. Kwota ta miała być wpłacona do dnia 31 maja 2011 roku (kserokopia uchwały
nr (...) z dnia 28.04.2011r. - k. 61).

Kwota powyższa została przez powódkę uiszczona (okoliczność bezsporna).

W dniu 27 czerwca 2011 roku (...)przy ulicy (...) w R. zawarła z Bankiem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę kredytu inwestycyjnego nr (...). Na jego podstawie pozwana (...)zaciągnęła kredyt inwestycyjny w wysokości 400 000 złotych przeznaczony na wykonanie instalacji c.o. i c.c.w. Spłata kredytu ma następować w 233 miesięcznych ratach malejących, płatnych w terminie do 20-go dnia każdego miesiąca, przy czym pierwsza rata miała być płatna do dnia 20 stycznia 2012 roku, a ostatnia dnia 20 maja 2031 roku. Na podstawie § 12 ust. 1 pkt 11 umowy (...)zobowiązała się do utrzymywania w całym okresie kredytowania zaliczki na fundusz remontowy w wysokości minimum 1,30 złotych za m ^{( 2)} powierzchni użytkowej. Zgodnie z tym paragrafem umowy Bank może wyrazić zgodę na obniżenie stawki na fundusz remontowy pod warunkiem złożenia odpowiedniego wniosku i posiadania przez wspólnotę zdolności kredytowej do terminowej spłaty kredytu przy obniżonej stawce (umowa kredytowa z dnia 27.06.2011 roku - k. 114 - 117).

W dniu 28 czerwca 2011 roku właściciele lokali w budynku przy ulicy (...) w R. podjęli uchwałę numer (...) w sprawie uchylenia uchwały numer (...) z dnia 28 kwietnia 2011 roku. Wskazaną uchwałą uchylono uchwałę numer (...) w sprawie dokonania przez właścicieli lokalu nr (...)jednorazowej wpłaty na fundusz remontowy przypadającej zgodnie
z udziałem w/w właścicieli na rzecz (...) z tytułu przypadających kosztów wynikających z przyłączenia c.o. i c.c.w., a wpłacona kwota 1 579,03 złotych zaliczona będzie na fundusz remontowy na przyszłe okresy. Jednocześnie zobowiązano właścicieli lokalu numer (...)do dokonywania comiesięcznych wpłat na fundusz remontowy w kwocie 1,30 złotych za m ^{( 2)}. Zgodnie z § 4 uchwała miała wejść w życie z dniem jej podjęcia (kserokopia uchwały numer (...) z dnia 28.06.2011r. - k. 58).

Przedmiotowa instalacja c.o. i c.c.w. została wykonana przez firmę
P.W. (...). W ramach umowy zawartej
z wykonawcą dokonano również montażu instalacji w 14 lokalach mieszkalnych, to jest tam, gdzie instalacji takiej jeszcze nie było. W lokalu, którego współwłaścicielką jest powódka, była już zainstalowana uprzednio instalacja c.o. i c.c.w. Koszt budowy instalacji we wskazanych lokalach wyniósł kwotę 310 412,90 złotych brutto, natomiast koszt wykonania instalacji
w częściach wspólnych budynku wyniósł 89 587,10 złotych. Część inwestycji została sfinansowana ze środków własnych (...)(kwota 45 000 złotych), a część z kredytu zaciągniętego w Banku (...)Spółce Akcyjnej
z siedzibą w W. (okoliczności bezsporne, pismo procesowe strony pozwanej z dnia 29.05.2013r. - k. 264 - 265, kserokopia wyceny robót - k. 100-107).

Na lokal będący przedmiotem współwłasności powódki N. L. powinny przypadać koszty przedmiotowej instalacji c.o. i c.c.w. w częściach wspólnych budynku wynoszące 967,54 złotych (opinia biegłego z zakresu księgowości, rachunkowości i finansów M. P.- k. 149 - 152).

W latach 2012 oraz 2013 właściciele lokali w budynku (...) tworzących(...)uchwalili stawki na fundusz remontowy w kwotach, takich jak w 2011 roku, to jest w kwocie 1,99 złotych za m ^{( 2)}
w przypadku lokali z wykonaną instalacją c.o. oraz c.c.w. oraz w kwocie 1,30 złotych za m ^{( 2)} w przypadku lokali bez tej instalacji (uchwała numer (...)
z dnia 7.03.2012r. - k. 267, uchwała numer (...) z dnia 25.03.2013. - k. 268).

Stawki te wyliczono na podstawie przybliżonego oszacowania obciążeń pozwanej Wspólnoty, wynikających z przyszłych rat spłaty kredytu inwestycyjnego, który miał być przeznaczony na wykonanie przedmiotowych instalacji c.o. i c.c.w. oraz antycypacji łącznej wysokości kosztów realizacji pozostałych remontów określonych w planie gospodarczym zawartym
w uchwale numer (...) podjętej w dniu 9 marca 2011 roku przez (...) w celu ich sfinansowania wpływami na fundusz remontowy. Ustalone w ten sposób zapotrzebowanie na środki finansowe rozdzielono na środki z lokali mieszkalnych, w których planowano wykonanie wewnątrzlokalowej instalacji c.o. i c.c.w. oraz lokale mieszkalne, w których nie planowano jej wykonania,
a następnie kwoty te podzielono przez powierzchnię użytkową lokali mieszkalnych im odpowiadającą (opinia uzupełniająca biegłego z zakresu księgowości, rachunkowości i finansów M. P.- k. 282 - 285, 00:02:56-00:14:39 rozprawy z dnia 12.12.2013r. – płyta CD - k. 330).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o wskazane dowody w postaci dokumentów, opinii biegłego M. P., jak również na podstawie bezspornych twierdzeń stron. Co do zasady, stan faktyczny nie był pomiędzy stronami sporny. Spór koncentrował się wokół oceny poszczególnych faktów pod względem ich skutków prawnych. Strona pozwana nie kwestionowała, że doszło do uchwalenia zaskarżonej uchwały i przyznała,
że powódka uiściła kwotę 1 579,03 złotych na fundusz remontowy zgodnie
z treścią uchwały (...). Bezsporna była również kwota kosztów instalacji c.o. i c.c.w. w częściach wspólnych budynku.

Sąd podzielił opinię biegłego z zakresu księgowości M. P.. Opinia oraz wnioski w niej zawarte są spójne i jasne. Biegły dysponuje odpowiednim zakresem wiedzy oraz doświadczenia zawodowego. Zarzuty strony powodowej w stosunku do opinii nie są rzeczowe i nie dotyczą ściśle przedmiotu opinii oraz dokonanych przez biegłego wyliczeń.

Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie były kwestionowane przez strony, nie budziły one również wątpliwości Sądu I instancji zarówno pod względem formalnym jak i materialnym.

Sąd Okręgowy dokonując oceny prawnej zważył, że powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. (...) ust. (...) ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku
o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm.) właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności
z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Powództwo, o którym mowa w ust. 1, może być wytoczone przeciwko (...) w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów (ust. 1a art. 25 u.w.l.).

Zaskarżenie uchwały (...)w sposób przewidziany
w tym przepisie stanowi jedyną możliwość jej wzruszenia. Sześciotygodniowy termin do zaskarżenia uchwały wskazany w art. 25 ust. 1a u.w.l. ma charakter prekluzyjny, co oznacza, że wraz z jego bezskutecznym upływem prawo do zaskarżenia wygasa, a tym samym wyczerpuje się również interes prawny właściciela lokalu w podważaniu uchwały na drodze sądowej.

Niewątpliwie, powódka jako współwłaścicielka lokalu zaskarżyła uchwałę (...)przy ulicy (...)
w R. we wskazanym powyższej sześciotygodniowym terminie. Strona pozwana również nie kwestionowała tej okoliczności.

Powódka N. L. ostatecznie domagała się uchylenia uchwały numer (...) w sprawie uchylenia uchwały numer (...) z dnia 28 kwietnia 2011 roku. Pełnomocnik powódki podnosił, że uchwała ta jest niekorzystna dla powódki oraz (...), ponieważ uchwałą numer (...) zabezpieczony został w pełni wkład finansowy, jaki powódka powinna była ponieść na inwestycję.

W niniejszej sprawie bezspornym pozostaje, że właściciele lokali
w budynku przy ulicy (...)w R. podjęli decyzję o wykonaniu
w budynku instalacji centralnego ogrzewania oraz centralnej ciepłej wody. Część tej inwestycji sfinansowana miała zostać z kredytu inwestycyjnego zaciągniętego na ten cel. Poza sporem pozostaje również, że jedynie w części lokali mieszkalnych wykonano powyższą instalację, bowiem pozostali lokatorzy, w tym powódka, dokonywali jej montażu wcześniej we własnym zakresie. Instalację tę wykonywano natomiast w częściach wspólnych budynku. Strona powodowa nie kwestionowała faktu, że jest zobowiązana do ponoszenia kosztów wykonania instalacji w częściach wspólnych budynku, a uchwałą numer (...) z dnia 28 kwietnia 2011 roku zezwolono jej na uiszczenie jednorazowej kwoty 1 579,03 złotych, która miała stanowić wpłatę na fundusz remontowy z tytułu montażu wskazanej instalacji. Na skutek ustaleń poczynionych z Bankiem, który udzielił kredytu na tę inwestycję, pozwana (...)zaskarżoną uchwałą uchyliła tę decyzję wskazując, że powódka winna uiszczać zaliczkę za fundusz remontowy w kwocie 1,30 złotych za m ^{( 2)}.

Na podstawie art. 12 ust. 2 u.w.l. pożytki i inne przychody
z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej
w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach.

Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (art. 3 ust. 2 u.w.l.).

Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 1 u.w.l. właściciel lokalu ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jak również uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Do kosztów zarządu nieruchomością wspólną, które obciążać będą właścicieli lokali - każdego w odpowiedniej ułamkowej części - zalicza się, zgodnie z art. 14 u.w.l.: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawy energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę, ubezpieczenia i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy. Te rodzaje kosztów zostały
w art. 14 u.w.l. wymienione jedynie przykładowo. Zatem do kosztów zarządu nieruchomością wspólną zaliczane będą także wydatki na inne cele, które nie zostały wymienione w art. 14 u.w.l., jeśli są one związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.

Jak wynika z tych przepisów właściciele lokali obowiązani są do ponoszenia kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej stosownie do ich udziału, co w realiach niniejszej sprawy oznacza, że powódka winna była ponosić koszt inwestycji instalacji c.o. oraz c.c.w. w częściach wspólnych budynku stosownie do swojego udziału wynoszącego (...)
(tj. 1,08 %). Uchwałą z dnia 28 kwietnia 2011 roku zezwolono powódce na uiszczenie jednorazowo kwoty 1 579,03 złotych z tytułu finansowania wskazanych kosztów. Jak wskazał biegły, przy uwzględnieniu wielkości udziału powódki oraz kwoty kosztów inwestycji przypadającej na części wspólne budynku, która to kwota nie była kwestionowana przez żadną ze stron, powódka z tego tytułu powinna była uiścić kwotę 967,54 złotych.

Biorąc pod uwagę powyższe, uchylenie zaskarżoną uchwałą uchwały numer (...) naruszyło interesy powódki N. L., ponieważ nałożono na nią większe obciążenia niż wynikające nie tylko z uprzednich ustaleń poczynionych z zarządcą i zarządem (...), jak również nie znajdujących podstawy prawnej.

Fakt, że uchwała numer (...) była jedynie uchwałą jednostkową, dotyczącą wyłącznie lokalu numer (...)stanowiącego współwłasność powódki, na co powołuje się strona pozwana, nie może uzasadniać jej uchylenia. Wynikający bowiem z art. 12 ust. 2 w zw. z art. 13 ust. 1 u.w.l. obowiązek właścicieli lokali ponoszenia w określonym stosunku wydatków związanych z utrzymaniem ich lokali nie oznacza konieczności określania skali tych obciążeń w jednakowej, dla wszystkich tożsamej kwotowo, wysokości za
1 m ^{( 2)} powierzchni lokalu. Konsekwencją powyższego jest możliwość określenia w uchwale zaliczek w zróżnicowanej wysokości wobec poszczególnych kategorii zobowiązanych (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 1997 r., II CKN 226/97, OSNC 1998/1/6).

Umowa kredytowa z dnia 27 czerwca 2011 roku nakłada wprawdzie na pozwaną (...) obowiązek utrzymywania stawek na fundusz remontowy w kwocie nie niższej niż 1,30 zł za m ^{( 2)}, jednak nie czyni tego w sposób bezwzględny. Jak bowiem wynika z treści tej umowy, na wniosek (...)Bank może wyrazić zgodę na ich obniżenie, pod warunkiem posiadania zdolności kredytowej.

Z poczynionych ustaleń wynika, że (...) określając stawki na fundusz remontowy, rozdzieliła zapotrzebowanie na środki finansowe na środki z lokali mieszkalnych, w których planowano wykonanie wewnątrzlokalowej instalacji c.o. i c.c.w. oraz lokale mieszkalne, w których nie planowano jej wykonania, a następnie kwoty te podzielono przez powierzchnię użytkową lokali mieszkalnych im odpowiadającą. Nawet gdyby uznać, że w kwotach tych uwzględniono również odsetki i inne koszty związane z udzieleniem kredytu, to z poczynionych ustaleń nie wynika, aby koszty obsługi tego kredytu rozdzielono w sposób proporcjonalny dla tych dwóch rodzajów lokali (szczególnie biorąc pod uwagę dysproporcję w ogólnych kosztach dotyczących instalacji
w poszczególnych lokalach oraz w częściach wspólnych), co może oznaczać,
że właściciele lokali, w których nie wykonywano instalacji c.o. i c.c.w.. w tym powódka, byliby zmuszeni do ponoszenia wysokich kosztów odsetek od kredytu za instalację w lokalach nie będących ich własnością. Sytuacja taka nie może mieć miejsca w świetle obowiązujących przepisów u.w.l. i naruszałaby
w sposób rażący interesy powódki.

Wobec powyższego zaskarżona uchwała numer (...) z dnia
28 czerwca 2011 roku została przez Sąd Okręgowy uchylona.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu znajduje oparcie w treści art. 98 k.p.c. Na postawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 98 k.p.c. ustawy
z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz. U. 2010 r, Nr 90, poz. 594 ze zm.) Sąd I instancji nakazał pobrać od strony pozwanej jako od strony przegrywającej niniejszy proces kwotę 2 042 złotych tytułem wydatków na opinie biegłego, poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Apelację od tego wyroku wniosła pozwana (...), zaskarżając wyrok w całości.

Apelująca zarzuciła:

1.  naruszenie przepisu art. 386§ 6 k.p.c. poprzez niezastosowanie się przez Sąd I instancji do oceny prawnej i wskazań, co do dalszego postępowania wyrażonych w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie, sygn. akt I ACa 611/12 polegające na pominięciu faktu, że uchwałą nr (...)uchylono uchwałę nr (...)m.in. obciążającą stronę powodową kwotą błędnie wyliczoną (w świetle niekwestionowanej opinii biegłego), podczas gdy Sąd Apelacyjny wyraźnie zaznaczył, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji nie może pominąć tego faktu, co w konsekwencji spowodowało naruszenie interesu prawnego pozwanego (ale także i strony powodowej) i miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku;

2.  naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. przez nienadanie właściwego waloru dowodowi – umowie kredytowej z dnia 27 czerwca 2011 r., które prowadziło do uznania, że Bank może (prawdopodobnie dowolnie, bez żadnego skrępowania) wyrazić zgodę na obniżenie stawek na fundusz remontowy w kwocie niższej niż 1,30 zł za m ², podczas gdy zgoda taka może być wyrażona jedynie pod warunkiem posiadania zdolności kredytowej, co w konsekwencji oznacza, że obniżenie stawki na fundusz remontowy na kwotę niższą niż 1,30 zł za m ² mogłoby nastąpić dopiero (zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego) po znacznej spłacie zobowiązania kredytowego, co w konsekwencji spowodowało błędne ustalenia faktyczne i miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku;

3.  naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. poprzez sporządzenie uzasadnienia wyroku, które nie spełnia wymogów określonych w tym przepisie, bowiem nie wyjaśnia dostatecznie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, co w konsekwencji uniemożliwia kontrolę instancyjną;

4.  naruszenie art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że zaskarżona uchwała jest korzystna dla strony powodowej i nie narusza jej interesu, podczas gdy z okoliczności sprawy wynika, że to właśnie pozostawienie w obrocie prawnym uchwały nr (...)pozwanej (...) pozwoli na właściwą i sprawiedliwą realizację uprawnień przysługujących stronie powodowej (dzięki niej strona powodowa uniknie poniesienia podwójnych kosztów za wykonaną instalację c.o. i c.c.w.), co miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku;

5.  naruszenie art. 98 k.p.c. poprzez zasądzenie kosztów procesu na rzecz strony powodowej, podczas gdy koszty powinny być zasądzone na rzecz strony pozwanej.

Podnosząc takie zarzuty apelująca wnosiła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa, a także zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu za obie instancje, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż podniesione w niej zarzuty nie są trafne.

Sąd Okręgowy nie naruszył art. 386 § 6 k.p.c., gdyż procedując ponownie miał na uwadze wytyczne zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 13 grudnia 2013 r. sygn. akt I ACa 611/12.
W szczególności Sąd I instancji dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego z zakresu księgowości, rachunkowości i finansów M. P.na okoliczność ustalenia sposobu wyliczenia stawek na fundusz remontowy w wysokości 1,30 zł i 1,99 zł, przyjętych uchwałami pozwanej i miał na uwadze wnioski wypływające z tej opinii. Gołosłowne i sprzeczne
z ustaleniami Sądu Okręgowego jest stwierdzenie, że tenże Sąd pominął fakt, iż kwota obciążająca pozwaną na mocy uchwały nr (...)była błędnie wyliczona. Wręcz przeciwnie okoliczność ta była bezsporna w świetle niekwestionowanej opinii biegłego. Należność z niej wynikająca została jednak wpłacona przez powódkę na rzecz pozwanej, strona powodowa nie zaskarża tej uchwały, a przedmiotem zaskarżenia jest dalsza uchwała pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej nr (...), która zdaniem powódki narusza jej interes prawny. Stawki na fundusz remontowy w wysokości 1,30 zł w przypadku mieszkań z wykonaną instalacją c.o i c.c.w. zostały podjęte bez kalkulacji kosztów planowanych do wykonania w 2011 r. remontów określonych w „rzeczowym” planie gospodarczym zawartym w uchwale nr(...)r. (uzupełniająca opinia biegłego M. P. – k. 284). Sąd Okręgowy dokonując oceny prawnej miał na uwadze te okoliczności,
w zgodności z wytycznymi Sądu II instancji.

Nie jest zasadny zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c., który zdaniem apelującej polega na „nie nadaniu właściwego waloru dowodowi w postaci umowy kredytowej z dnia 27 czerwca 2011 r.”

Z treści uzasadnienia Sądu Okręgowego wynika, że dokument w postaci umowy o kredyt inwestycyjny z dnia 27 czerwca 2011 r. był przedmiotem ustaleń Sądu I instancji (k.364) i oceny prawnej (k. 366v.).

Nadto należy podnieść, że zarzut naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów, wyrażony w art. 233 § 1 k.p.c. nie może polegać tylko na przedstawieniu opartej na własnej ocenie, korzystnej dla skarżącego wersji zdarzeń. Konieczne jest przy posłużeniu się argumentami jurydycznymi wykazanie, że kryteria oceny wiarygodności i mocy poszczególnych dowodów zostały naruszone, co miało wpływ na wynik sprawy. Jeżeli
z określonego materiału dowodowego Sąd wyprowadził wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena Sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dały się wysnuć wnioski odmienne (zob. wyroki S.N.: z dnia 16 grudnia 2005 r., III CK 314/05, LEX nr 172176; z dnia 18 czerwca 2004 r., II CK 369/03, LEX nr 174131; z dnia 15 kwietnia 2004 r., IV CK 274/03, LEX nr 164852; z dnia 25 listopada
2003 r., II CK 293/02, LEX nr 151622).

W okolicznościach sprawy zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. jest nieuprawniony, gdyż Sąd wyprowadza z prawidłowych ustaleń, poczynionych na podstawie oceny wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy dowodów, wnioski logiczne i trafne.

Z tych względów Sąd Apelacyjny przyjmuje ustalenia dokonane przez Sąd I instancji za własne i podziela w całości wywiedzioną na ich podstawie argumentację prawną.

Uzasadnienie Sądu Okręgowego spełnia wszystkie kryteria zakreślone przepisem art. 328 § 2 k.p.c. W szczególności wskazana została podstawa prawna orzeczenia, gdyż zaskarżona uchwała, w ocenie Sądu I instancji,
w sposób rażący narusza interes powódki, co wyczerpuje dyspozycję art.
25 ust. 1 ustawy o własności lokali. Apelująca nie jest konsekwentna
w argumentacji, gdyż kolejny z zarzutów apelacji dotyczy właśnie naruszenia tego przepisu. W ocenie Sądu Apelacyjnego także ten przepis prawa materialnego nie został naruszony. Należy podzielić ocenę,
że w okolicznościach sprawy uchylenie przedmiotową uchwałą nr (...)uchwały nr (...)i nałożenie na powódkę obciążeń większych niż wynikające z uprzednio poczynionych ustaleń rażąco narusza interesy powódki. Nadto z poczynionych ustaleń nie wynika, aby koszty obsługi kredytu rozdzielono w sposób proporcjonalny dla lokali z wykonaną już instalacją c.o. i c.c.w. oraz dla lokali, w których taka instalacja nie była uprzednio wykonana. Zarzut naruszenia przepisu prawa materialnego – art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali jest więc nieuprawniony.

W konsekwencji Sąd I instancji nie naruszył także art. 98 k.p.c., gdyż strona przegrywająca proces – pozwana (...)powinna zwrócić powódce, jako wygrywającej, poniesione przez nią koszty procesu,
a nadto uiścić wydatki tymczasowo pokryte przez Skarb Państwa.

Z tych względów Sąd Apelacyjny oddalił apelację, jako bezzasadną na mocy art. 385 k.p.c.