Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Kośka

Sędziowie: SSO Małgorzata Klesyk

SSO Cezary Klepacz (spr.)

Protokolant: protokolant sądowy Beata Wodecka

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2014 r. w Kielcach na rozprawie

sprawy z powództwa H. Z.

przeciwko A. K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jędrzejowie

z dnia 27 marca 2014 r. sygn. VI C 358/13

oddala apelację i zasądza od A. K. na rzecz H. Z. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 637/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 marca 2014 r. Sąd Rejonowy w Jędrzejowie zasądził od pozwanego A. K. na rzecz powoda H. Z. kwotę 1.599 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 21 września 2013 r. do dnia zapłaty; oddalił powództwo w pozostałej części; zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 320,58 zł tytułem kosztów procesu.

Sąd ten ustalił, że prawomocnym wyrokiem z dnia 2 maja 2012 r., sygn. akt I C 15/12, Sąd Rejonowy we Włoszczowie nakazał H. Z., aby usunął z działki gruntu nr (...) w C.zbiornik na nieczystości. Postanowieniem z dnia 19 lutego 2013 r. Sąd Rejonowy w Jędrzejowie udzielił A. K.umocowania do wykonania na koszt H. Z.orzeczonego wskazanym wyrokiem obowiązku usunięcia. W dniu 12 kwietnia 2013 r. pracownik PPHU (...)wydobył zbiornik bezodpływowy koparko-ładowarką. Pracę wykonywał wspólnie z Ł. Z.i pozwanym, który kierował bezpośrednio robotami. W wyniku wydobycia zbiornika doszło do jego uszkodzenia – pęknięcia. Powód kupił ten zbiornik w dniu 27 lipca 2011 r. za cenę 1.599 zł. Dniu 13 września 2013 r. powód doręczył pozwanemu wezwanie do zapłaty w terminie 7 dni kwoty 4.200 zł tytułem odszkodowania, w tym 1.599 zł za uszkodzenie zbiornika.

Ustalenia te zostały poczynione na podstawie zeznań świadków – policjantów, a w zakresie zbieżnym z tymi relacjami (odnośnie szkodzenia zbiornika) uwzględniono również zeznania powoda. Istotny był również dowód z protokołu oględzin uszkodzonego zbiornika oraz z poświadczonej za zgodność z oryginałem kopii faktury zakupu tego zbiornika. Sąd nie uwzględnił zeznań osób wykonujących prace przy wydobywaniu zbiornika na zlecenie pozwanego oraz wyjaśnień A. K. co do przyczyny uszkodzenia zbiornika. Pozwany nie wskazał żadnej innej przyczyny, która mogłaby wyjaśnić powstanie pęknięcia zbiornika, opisanego szczegółowo w protokole jego oględzin.

Biorąc to pod uwagę, Sąd uznał powództwo za uzasadnione w zakresie odszkodowania za zniszczenie zbiornika, uznając, że doszło do tego w wyniku jego wydobywania przez osoby wykonujące prace pod osobistym i bezpośrednim kierownictwem A. K. (art. 430 k.c.).

Odsetki ustawowe zasądzono od dnia następującego po upływie terminu określonego w wezwaniu do zapłaty, zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., stosunkowo je rozdzielając.

Apelację od wyroku w części uwzględniającej powództwo i rozstrzygającej o kosztach procesu wniósł pozwany, zarzucając:

- niezastosowanie art. 429 w zw. z art. 415 k.c.;

- obrazę art. 233 k.p.c. poprzez sprzeczną z zasadami wykładni logicznej, praktycznej i celowościowej oraz z doświadczeniem życiowym analizę dowodów i uznanie za wykazane okoliczności związanych z powstaniem uszkodzenia zbiornika i związkiem przyczynowo-skutkowym pomiędzy działaniem pozwanego, a tym uszkodzeniem, uznanie za udowodnione charakteru i wieku uszkodzenia, czasu powstania pęknięć, ewentualnych okoliczności, w których mogły one powstać, co wymagało wiadomości specjalnych, uznanie za udowodnione, że szkoda została wyrządzona przez osoby wykonujące prace pod osobistym i bezpośrednim kierownictwem A. K., podczas gdy pomiędzy pozwanym, a W. Ż. zachodził stosunek zleceniodawca – profesjonalny zleceniobiorca (z art. 429 k.c.);

- obrazę art. 328 § 2 k.p.c. poprzez skonstruowanie uzasadnienia wyroku w sposób nie uwzględniający obowiązku wskazania dowodów, na których Sąd się oparł i przyczyn, dla których odmówił innym dowodom wiarygodności i mocy dowodowej, w szczególności w zakresie przesłanek odpowiedzialności pozwanego za szkodę.

Wskazując na to, skarżący wniósł o zmianę wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu, ewentualnie o uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie i zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów postepowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Ustalenia Sądu Rejonowego są prawidłowe, wobec czego Sąd odwoławczy przyjmuje za własne.

Nie ulega wątpliwości, że po wydobyciu w dniu 12 kwietnia 2013 r. koparko-ładowarką bezodpływowego zbiornika należącego do powoda, okazało się, że jest on uszkodzony, co zostało stwierdzone niezwłocznie przez H. Z. w obecności A. K.. Powód podał tę okoliczność już dnia 18 kwietnia 2013 r. w zawiadomieniu o przestępstwie (k.3 akt sprawy Ds. 367/13 Prokuratury Rejonowej we Włoszczowie), co zostało potwierdzone podczas oględzin przeprowadzonych tego samego dnia (k.8 wskazanych akt). Pozwany przyznał (k.17 akt sprawy karnej), że H. Z. zaraz po wyciągnięciu zbiornika wskazał na nim pęknięcie, chociaż według A. K. nie mogło ono powstać na skutek przenoszenia zbiornika, a pozwany miał twierdzić, że nastąpiło na skutek zbyt wczesnego odkopania zbiornika, kiedy ziemia była jeszcze zmarznięta. W takiej sytuacji, to pozwany powinien był wykazać, że zbiornik już wcześniej został uszkodzony. Tymczasem, poza własnymi twierdzeniami i zeznaniami świadków – osób, przy pomocy których wydobył zbiornik, podających jedynie, że nie mogło dojść do jego uszkodzenia podczas wyciągania go z ziemi, A. K. nie przedstawił żadnych dowodów pozwalających uznać, że pęknięcie zbiornika nastąpiło w innych okolicznościach. W tym zakresie, co podnosi skarżący w apelacji, mogła być przydatna opinia biegłego, ale z nieprzeprowadzenia tego dowodu nie może on wyprowadzać korzystnych dla siebie wniosków, skoro w toku procesu nie zgłaszał wniosku o dopuszczenie takiego dowodu.

Niewątpliwie prace polegające na wydobywaniu zbiornika z ziemi odbywały się pod nadzorem A. K., który sam podał podczas informacyjnego przesłuchania (k.32), że nadzorował całą pracę. Z kolei Ł. Z. zeznał, że był przy wykopywaniu zbiornika, a pracami kierował K. (k.41). To samo podał W. Ż. podał (k.41v.).

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zatem wskazał przepis art. 430 k.c. jako podstawę prawną odpowiedzialności pozwanego za szkodę wyrządzoną powodowi.

Wysokość szkody to kwota, jaką H. Z. zapłacił za zbiornik, kupując go w lipcu 2011 r. (k.11). Jest bowiem oczywiste, z uwagi na przeznaczenie tej rzeczy, że jej uszkodzenie w postaci pęknięcia całkowicie ją dyskwalifikuje.

Tym samym wykazane zostały wszystkie przesłanki odpowiedzialności pozwanego za szkodę wyrządzoną powodowi przez pozwanego, wynikające z art. 415 w zw. z art. 430 k.c.

Mając to na względzie, oddalono apelację jako bezzasadną na podstawie 385 k.p.c.

Zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego, zgodnie z art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c., przy uwzględnieniu § 6 pkt 3 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 461).

SSO M. Klesyk SSO M. Kośka SSO C. Klepacz