Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Barbara Braziewicz

Protokolant Monika Piasecka

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2014 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa B. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w G.

przeciwko M. H.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej

z dnia 13 stycznia 2014 r., sygn. akt I C 1373/13

oddala apelację.

SSO Barbara Braziewicz

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem zaocznym z dnia 13 stycznia 2014r. Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej zasądził od pozwanej M. H. na rzecz powoda B. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w G. kwotę 5.737,28zł z ustawowymi odsetkami z dnia 23 maja 2013r.,oddalił powództwo w pozostałym zakresie i zasadził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.272zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nadał wyrokowi w punkcie 1 i 3 rygor natychmiastowej wykonalności.

Przytoczony wyrok oparty został na ustaleniach szczegółowo przedstawionych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Z ustaleń tych wynika, iż w dniu 22 kwietnia 2008r. została zawarta pomiędzy (...) Bank SA w W. a M. H. umowa o gotówkowy kredyt na kwotę 5. 249 zł, którą to pozwana zobowiązała się spłacić miesięcznie w 36 ratach kredytowych. W dniu 24 czerwca 2010r. (...) Bank (...) SA wystawił bankowy tytuł egzekucyjna przeciwko pozwanej z którego wynika, iż wymagalne zadłużenie wynosi 4 454, 22 zł. Pismem z dnia 19 listopada 2010r. skierowano do komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Rudzie Śląskiej M. S. wniosek o wszczęcie egzekucji przeciwko pozwanej. Umową z dnia 27 kwietnia 2012r. zawartą między S. A. (Spółka Akcyjna) z siedzibą w P., a B. (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w G., powód nabył m.in. wierzytelność M. H.. Pismami z dnia 14 czerwca 2012r. wezwano pozwaną do zapłaty zaległości w kwocie 4.858,43 zł, zawiadomiono o przelewie wierzytelności.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wskazanych dowodów, które co do zasady nie były kwestionowane przez pozwaną.

Sąd Rejonowy w tak ustalonym stanie faktycznym uznał, iż powództwo jest zasadne. Orzekał w oparciu o art.509 § 1 k.c. Uznał, iż zgodnie z art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2005r. o funduszach inwestycyjnych, księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych. Wystawiony przez powoda dokument – wyciąg z księgi rachunkowej funduszu stanowi dokument urzędowy na podstawie wskazanego wyżej przepisu i jest tym samym dokumentem wskazanym w treści 485 § 1 pkt 1 k.p.c. Należy mieć na względzie, iż dane ujmowane w księgach rachunkowych funduszu oraz wyciągu z tych ksiąg mogą stanowić dowód jedynie tego, że określonej kwoty wierzytelność jest wpisana w księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tych księgach zdarzenia, np. cesji wierzytelności. Dokumenty te potwierdzają więc sam fakt zdarzenia w postaci cesji wierzytelności. Nie stanowią one jednak dowodu na skuteczność dokonanej cesji wierzytelności oraz istnienia i wysokości nabytej wierzytelności. Okoliczności te, w razie ich kwestionowania przez stronę przeciwną, powinien wykazać fundusz odpowiednimi dowodowymi, zgodnie z ciężarem dowodu wynikającym z art. 6 k.c. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2013r. sygn. akt V CSK 329/12. W niniejszej sprawie pozwana nie stawiła się na rozprawę, nie złożyła odpowiedzi na pozew, tak więc Sąd uznał twierdzenia strony powodowej za prawdziwe. Dlatego też Sąd zasądził należność główną zgodnie z żądaniem pozwu, natomiast w przedmiocie żądania odsetek Sąd zasądził odsetki ustawowe, ponieważ z umowy kredytu zawartego pomiędzy pozwaną a pierwotnym wierzycielem nie wynikało, iż w przypadku opóźnienia w płatności naliczane będą odsetki umowne. Nie jest dowodem na ten fakt przedłożenie przez powoda załącznika nr 6 – oświadczenia o zasadach naliczania odsetek za zwłokę, gdyż oświadczenie to nie zostało podpisane przez pozwaną i pierwotnego wierzyciela i nie stanowiło ono integralnej części umowy. Dlatego też w tym zakresie powództwo jako niewykazane co do wysokości żądanych odsetek podlegało oddaleniu. Mając powyższe na względzie, w oparciu o powołane wyżej przepisy w związku z art. 339 k.p.c. orzeczono jak w pkt 1-2 sentencji. O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c. Rygor natychmiastowej wykonalności nadano na pkt 1 i 3 w oparciu o art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c.

Od powyższego wyroku apelację wniósł powód, zaskarżając orzeczenie w części, tj. co do punktu II w/w wyroku. We wnioskach wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie odsetek umownych w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty głównej 5737,28zł od dnia wniesienia powództwa, zgadaniem z żądaniem pozwu, w miejsce odsetek ustawowych o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych za II instancję, względnie o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji oraz pozostawienie temu sądowi orzeczenia o kosztach postępowania za drugą instancję. Skarżący zarzucił Sądowi naruszenie prawa materialnego tj. art. 481§1 oraz 2 k.c. przez niewłaściwe jego zastosowanie polegające na zasądzeniu od kwoty głównej roszczenia odsetek ustawowych, zamiast odsetek umownych w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP zgodnie z treścią pozwu. Nadto powód wniósł o przeprowadzenie dowodu z regulaminu kredytu odnawialnego oraz tabel odsetek i prowizji kredytu odnawialnego obowiązującego w (...) Bank SA na okoliczność wysokości obowiązujących odsetek, naliczanych od kwoty niespłaconego kredytu, do których naliczania uprawniony był poprzednik wierzyciela, z uwagi na okoliczność, że potrzeba powołania się na ten fakt wynikła dopiero na obecnym etapie postępowania.

Sąd Odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja powoda nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżony wyrok należy uznać za trafny. Powołane w apelacji zarzuty naruszenia prawa materialnego należało uznać za chybione.

Sąd Okręgowy podziela i uznaje za swoje zarówno ustalenia faktyczne, jak i prawne poczynione przez Sąd pierwszej instancji, uznając, iż nie ma potrzeby ich ponownego szczegółowego przytaczania, ustalenia te znajdują bowiem oparcie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, które to dowody Sąd ten ocenił w granicach zakreślonych przepisem art. 233 § 1 k.p.c. Wnioski tego Sądu co do faktów w sposób logiczny wynikają z treści przeprowadzonych w sprawie dowodów, a zaoferowanych przez stronę powodową, równocześnie Sąd poddał należytej ocenie cały zebrany w niej materiał dowodowy.

Należy zauważyć, iż Sąd Okręgowy mając na uwadze regulację art. 381k.p.c. uznał za uzasadnione oddalenie złożonego przez powoda dopiero na etapie postępowania odwoławczego wniosku dowodowego, uznając, iż wnoszący w dostatecznym stopniu nie uprawdopodobnił tego, iż potrzeba jego powołania wynikła dopiero w toku postępowania odwoławczego. Zawnioskowane dopiero na etapie postępowania odwoławczego dowody z dokumentów w postaci regulaminu kredytu odnawialnego oraz tabel odsetek i prowizji kredytu odnawialnego obowiązującego w (...) Bank SA mogły zostać przeprowadzone jeszcze w toku postępowania przed Sądem Rejonowym. Z tych przyczyn Sąd drugiej instancji był uprawniony do pominięcia tych nowych dowodów zgłoszonego dopiero w postępowaniu apelacyjnym, albowiem zaszły przesłanki określone przepisem 381 k.p.c. (zob. wyrok SN z dnia 10 maja 2000 r., III CKN 797/00, Prok. i Pr. 2000, nr 10, poz. 42).

Poza tym orzekając Sąd Okręgowy miał na uwadze, iż niniejsza sprawa jest rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym (art. 505 ¹ pkt 1 k.p.c.). Apelacja w postępowaniu uproszczonym jest zbliżona do modelu rewizyjnego (kontrolnego). Jest bowiem ograniczona do minimum możliwości przeprowadzenia przez sąd odwoławczy postępowania dowodowego do dowodu z dokumentu (pewnego i najczęściej prostego w przekazie środka dowodowego). Pełne postępowanie dowodowe - w zakresie wnioskowanym przez strony - może być prowadzone jedynie w sytuacji wniesienia apelacji, w której zarzuty w niej podniesione będą oparte na okolicznościach faktycznych lub środkach dowodowych, z których strona nie mogła skorzystać w trakcie postępowania przed sądem, który wydał orzeczenie. Strona musi wykazać zaistnienie takich okoliczności (zob. P. Pogonowski, komentarz LEX 2013r.). Zgodnie bowiem z art. 505 ¹¹ § 1 k.p.c. sąd drugiej instancji nie przeprowadza postępowania dowodowego z wyjątkiem dowodu z dokumentu. Przepis § 2 art. 505 ¹¹ § 1 k.p.c. stanowi, że § 1 nie stosuje się, jeżeli apelację oparto na późniejszym wykryciu okoliczności faktycznych lub środkach dowodowych, z których strona nie mogła skorzystać przed sądem pierwszej instancji. W niniejszej sprawie powód nie wykazał, że okoliczności, które miałyby zostać wykazane przedłożonymi dokumentami nie były znane powodowie na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego i że nie mógł się wówczas na nie powoływać. Reasumując, stwierdzić należy, że powód nie udowodnił okoliczności podnoszonych w apelacji. Tym samym za bezzasadny należało uznać zarzut naruszenia przez Sąd meriti art.481 §1 oraz 2 k.c. przez niewłaściwe jego zastosowanie.

Konkludując, zaskarżony wyrok odpowiada prawu, a zarzuty powoda nie zasługiwały na uwzględnienie.

Z tych względów, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art.505 ¹⁰ §1k.p.c., apelację powoda oddalono, jako bezzasadną.