Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Izabela Głowacka-Damaszko

Protokolant:Rafał Wyrwa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2013 r. w J.

odwołań M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 02 lipca 2012 r. i 17 sierpnia 2012 r., znak: (...)

w sprawie M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o prawo do emerytury

I.  zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.z dnia 17 sierpnia 2012 r., znak: (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy M. K.prawo do emerytury od dnia 01 sierpnia 2012 r. w związku z wykonywaniem pracy w warunkach szczególnych;

II.  oddala odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.z dnia 02 lipca 2012 r., znak: (...).

sygn. akt: VII U 1083/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 02.07.2012r., odmówił wnioskodawcy M. K. prawa do emerytury na podstawie art. 184. w związku z art. 32 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych [Dz. U. z 2009r., nr 153, poz. 1227], z uwagi na nierozwiązanie stosunku pracy oraz brak wykazania pracy w warunkach szczególnych przez okres co najmniej 15 lat.

Kolejną decyzją z dnia 17.08.2012r. odmówiono wnioskodawcy prawa do emerytury na podstawie art. 184. w związku z art. 32 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych [Dz. U. z 2009r., nr 153, poz. 1227], jedynie z uwagi brak wykazania pracy w warunkach szczególnych przez okres co najmniej 15 lat, ubezpieczony rozwiązał stosunek pracy w dniu 31.07.2012r.

Wnioskodawca nie godząc się z wymienionymi decyzjami, odwołał się od nich, domagając się ich zmiany poprzez przyznanie prawa do emerytury przy obniżonym wieku emerytalnym. Uzasadniając swoje stanowisko podnosił, że stosunek pracy rozwiązał w dniu 31.07.2012r. Posiada również wymagany okres pracy w warunkach szczególnych, będąc zatrudnionym od 20.03.1978r. do 30.04.1998r. w (...)w R.na stanowisku elektromontera.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.wnosił o jego oddalenie wskazując, iż wnioskodawca na wymagane 15 lat pracy w warunkach szczególnych, nie udokumentował jakiegokolwiek okresu. Brak był podstaw uwzględnienia pracy w szczególnych warunkach od 20.03.1978r. do 30.04.1998r. w (...)w R., ponieważ w przedłożonej dokumentacji istniały rozbieżności w zakresie stanowiska, na którym był on zatrudniony.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. K. (...), udokumentował łącznie 27 lat i 1 miesiąc okresów składkowych i nieskładkowych, nie przystąpił on do OFE oraz miał rozwiązany stosunek pracy.

[bezsporne]

Wnioskodawca w okresie od 20.03.1978r. do 30.04.1998r. był zatrudniony w (...)w R.na stanowisku elektromontera. Posiadał on niezbędne uprawnienia energetyka. Zajmował się konserwacją i naprawą urządzeń pod napięciem na produkcji zbrojarni oraz betoniarni. Praca była wykonywana w szczególnych warunkach w sposób stały i w pełnym wymiarze czasu pracy, z uwagi naprawy urządzeń pod napięciem, a nadto w hałasie i zapyleniu. Ubezpieczony nigdy nie wykonywał zawodu kierowcy autobusu, nie miał do tego uprawnień. Nie wykonywał również innych prac poza czynnościami elektromontera.

Dowód:

akta ZUS:

świadectwo pracy z dnia 27.04.1998r. –k. 6 akt ZUS, świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 08.06.1998r. –k. 7 akt ZUS,

akta pracownicze:

zaświadczenie z dnia 08.09.2003r. –k. 8 , angaże –k. 18-41 akt,

akta sprawy:

stanowiska pracy zaliczone do pracy w warunkach szczególnych w (...)w R.–k. 24 akt, zeznanie świadka E. C.–k. 25 akt –e-protokół (...):06:46 i nast., zeznanie świadka E. L.–k. 25 akt –e-protokół (...):16:41 i nast., zeznanie świadka B. Z.–k. 25 akt –e-protokół (...):35:12 i nast., zeznanie wnioskodawcy –k. 14 akt –e-protokół (...):09:19 i nast.

W dniu 21.06.2012r. ubezpieczony złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o przyznanie prawa do emerytury, który zaskarżoną decyzją z dnia 02.07.2012r. został rozpoznany odmownie, z uwagi na nierozwiązanie stosunku pracy oraz brak wymaganego co najmniej 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Ubezpieczony w dniu 01.08.2012r. przedłożył świadectwo pracy potwierdzające rozwiązanie przez niego stosunku pracy z ostatnim pracodawcą (...) S.A. z dniem 31.07.2012r. Organ rentowy drugą zaskarżoną decyzją z dnia 17.08.2012r. odmówił prawa do świadczenia emerytalnego jedynie z uwagi na brak wymaganego co najmniej 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Dowód: wniosek z dnia 21.06.2012r. – k. 1 akt ZUS, decyzja z dnia 02.07.2012r. –k. 17 akt ZUS, świadectwo pracy z dnia 31.07.2012r. –k. 20 akt ZUS, decyzja z dnia 17.08.2012r. -k. 23 akt ZUS.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z treścią art. 184. ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych [Dz. U. z 2009r., nr 153, poz. 1227] ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Z kolei ust. 2 stanowi, iż emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Stosownie do przepisu art. 32 ust. 1 tej ustawy, osobom będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym [60 lat w przypadku mężczyzny] niż określony w art. 27 pkt 1 cytowanej ustawy [ 65 lat w przypadku mężczyzny]. Stosownie do § 4 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli osiągnie wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z § 2 powołanego Rozporządzenia okresami pracy uprawniającymi do świadczeń, na zasadach w nim określonych, są okresy pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Należy również wskazać, że w myśl § 2 ust. 2 powołanego rozporządzenia, okresy pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze winny być stwierdzone przez zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w świadectwie pracy.

Sąd biorąc pod uwagę zebrany w sprawie materiał dowodowy ustalił i ocenił, że wnioskodawca był zatrudniony od 09.08.1972r. do 30.04.1998r. w (...)w R.. Na tę okoliczność przestawił świadectwo pracy z dnia 27.04.1998r., w którym potwierdzono wykonywanie przez niego pracy na stanowisku elektromontera. Jednocześnie dokument ten potwierdzał wykonywanie przez wnioskodawcę pracy w warunkach szczególnych wskazanej w wykazie A dział II załącznika do cytowanego rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, jak również wymienionej enumeratywnie w wykazie A dział II poz. 1 pkt 5 zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Ministra Przemysłu Budowlanego. Powyższe znalazło potwierdzenie w zeznaniach słuchanych w sprawie świadków E. C., E. L.oraz B. Z.. Zgodnie z ich relacją ubezpieczony przez cały okres zatrudnienia wykonywał jedynie prace elektromontera, zajmował się konserwacją i naprawą urządzeń pod napięciem na produkcji zbrojarni oraz betoniarni. Świadkowie zgodnie podnosili, że nigdy nie widzieli wnioskodawcy pracującego na innych stanowiskach, a w szczególności jako kierowcy autobusu. Nadto świadek E. C., która pracowała w tym samym zakładzie na stanowisku specjalisty ds. osobowych wskazywała, że przy wystawianiu wnioskodawcy świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 08.06.1998r., błędnie wpisała, że pracował on w dziale VIII poz. 2 tj. praca kierowców autobusu, podczas gdy faktycznie winno być wpisane: dział II, poz. 1 pkt 5 tj. praca elektromontera. Jej zeznanie zasługiwało na wiarygodność, ponieważ z jakiegokolwiek zachowanego dokumentu nie wynikało, aby pracował jako kierowca, a jednocześnie wszystkie dokumenty oraz zeznania świadków potwierdzały wykonywanie przez niego wyłącznie pracy elektromontera.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania wszystkich świadków, którzy w sposób szczegółowy opisali pracę wnioskodawcy na stanowisku elektromontera oraz zagrożenia związane z jej wykonywaniem. Ich relacja w pełni pokrywała się z zachowaną dokumentacją pracowniczą, pozyskaną przez Sąd w trakcie trwającego postępowania, a w szczególności z zachowanymi angażami.

Reasumując, zdaniem Sądu w oparciu o zebrany materiał dowodowy możliwe było ustalenie, iż wnioskodawca przez cały okres pracy od 09.08.1972r. do 30.04.1998r. w (...)w R.był zatrudniony wyłącznie na stanowisku elektromontera. Ta okoliczność została potwierdzona przez zachowaną dokumentację pracowniczą, w tym angaże, świadectwo pracy oraz zeznania wszystkich świadków. Świadectwo pracy w warunkach szczególnych z dnia 08.06.1998r. zawierało błędny wpis dotyczący wykonywania przez wnioskodawcę pracy na stanowisku kierowcy autobusu. Jak potwierdziło przeprowadzone postępowanie, tej pracy nigdy nie wykonywał. Wnioskodawca łącznie pracował na stanowisku elektromontera przez okres 25 lat 8 miesięcy i 21 dni, tym samym zdecydowanie przekroczył wymagane 15 lat.

Mając powyższe na uwadze, skoro wnioskodawca spełnił ostatnią sporną przesłankę wynikającą z przepisu art. 184, w związku z art. 32 cytowanej ustawy o emeryturach i rentach, to uznając zasadność jego odwołania, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono jak na wstępie w pkt I wyroku, przyznając prawo do emerytury od dnia 01.08.2012r.

Sąd w pkt II wyroku oddalił odwołanie wnioskodawcy od decyzji z dnia 02.07.2012r. na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Wynikało to z faktu, że na dzień wydawania tej decyzji wnioskodawca pozostawał w zatrudnieniu. Ubezpieczony dopiero w dniu 01.08.2012r. dostarczył świadectwo pracy, które potwierdzało rozwiązanie przez niego stosunku pracy z dniem 31.07.2012r. Tym samym na dzień wydania decyzji z dnia 02.07.2012r. była ona prawidłowa, stąd w tej części odwołanie podlegało oddaleniu.