Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Cz 1237/14

POSTANOWIENIE

Dnia 7 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy
w następującym składzie :

Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Tatarczyk

SO Andrzej Dyrda (spr.)

SR (del.) Marcin Rak

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 października 2014 r. w Gliwicach

sprawy z powództwa M. S. i A. S.

przeciwko Gminie R.

o odszkodowanie

na skutek zażalenia powoda A. S.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 4 marca 2014 r., sygn. akt II C 18/11

postanawia :

oddalić zażalenie.

SSR (del.) Marcin Rak SSO Tomasz Tatarczyk SSO Andrzej Dyrda

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z 4 marca 2014r. Sąd Rejonowy w Rybniku przyznał biegłemu sądowemu H. K. wynagrodzenie w kwocie 1.312,73 zł uznając, że wynagrodzenie to odpowiada nakładowi pracy włożonemu w sporządzenie opinii.

Zażalenie na to postanowienie wniósł powód A. S. wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, względnie rozpoznania sprawy i wydania postanowienia o odmowie przyznania wynagrodzenia biegłemu. W uzasadnieniu podniósł, że biegły w swoje opinii uzupełniającej nie odniósł się do możliwości rozbudowy budynku garaży przed i po zmianie planu zagospodarowania przestrzennego, jak również nie odniósł się co do możliwości budowy nowego budynku w miejscu po rozebranym budynku garaży, o co wnosili powodowie na rozprawie w dniu 30 października 2012r. i co postanowił Sąd.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 89 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2010r. Nr 90, poz. 594 z późniejszymi zmianami, dalej KswscU) biegłemu powołanemu przez sąd przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz zwrot poniesionych przez niego wydatków niezbędnych dla wydania opinii którego wysokość, stosownie do art. 89 ust. 2 KswscU, ustala się uwzględniając wymagane kwalifikacje, potrzebny do wydania opinii czas i nakład pracy, a wysokość wydatków - na podstawie złożonego rachunku. Nadto, zgodnie z art. 89 ust. 3 KswscU, wynagrodzenie biegłych oblicza się według stawki wynagrodzenia za godzinę pracy albo według taryfy zryczałtowanej określonej dla poszczególnych kategorii biegłych ze względu na dziedzinę, w której są oni specjalistami. Podstawę obliczenia stawki wynagrodzenia za godzinę pracy i taryfy zryczałtowanej stanowi ułamek kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, której wysokość określa ustawa budżetowa.

Przyznanie biegłemu wynagrodzenia uzależnione jest, w świetle art. 89 ust. 1 KswscU, od skorzystania z usług biegłego. Przepis ten, przewidujący prawo biegłego do wynagrodzenia za wykonaną przez niego na zlecenie sądu pracę, nie uzależnia możności przyznania biegłemu wynagrodzenia od uznania sporządzonej przez biegłego opinii za prawidłową (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 1973r., II CZ 64/73).

Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 30 października 2012r. dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego ds. budownictwa na okoliczność ustalenia jaką powierzchnię powinna mieć działka nr (...) aby pod rządami nowego planu można było wybudować na niej budynek i takiej samej powierzchni kondygnacji nadziemnych jak w planie poprzednim z 2005r. oraz jaki duży budynek w sensie powierzchni i wysokości można było wybudować na działce (...) pod rządami starego planu, przy uwzględnieniu interpretacji przepisów Prezydenta Miasta R. zawartych w piśmie 25 maja 2010r., czy zmiana współczynnika intensywności zabudowy w nowym planie w stosunku do starego ma wpływ na możliwość wykorzystania działki.

Sporządzona przez biegłego opinia ustaliła wskazane przez Sąd okoliczności, w związku z czym, w świetle tego co wskazano powyżej, biegły był uprawniony do otrzymania wynagrodzenia.

Również wskazany przez biegłego nakład pracy (32 godzin) nie dawał podstaw do zmiany zaskarżonego orzeczenia. Ilość bowiem czasu przeznaczonego na wykonanie określonych czynności uzależniona jest od wielu czynników, w szczególności indywidualnych cech wykonawcy opinii jak również indywidualnych cech wykonywanych czynności. Jeżeli więc nie istnieją ogólnie obowiązujące normy czasu wykonania danej czynności, kwestionowanie rachunku biegłego na tej podstawie, że czynność wymagała mniej czasu, niż to wykazano w rachunku, może być skuteczne tylko wtedy, gdy podane w rachunku ilości zużytego czasu są tak jaskrawo wygórowane, iż opierając się na zwykłym doświadczeniu życiowym można od razu stwierdzić, że biegły niewątpliwie zużył znacznie mniej czasu, niż podaje w rachunku (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 18 sierpnia 1959r., I CZ 82/59). Obniżenie wynagrodzenia może nastąpić również w sytuacji, gdy biegły rozbudował niepomiernie opinię ponad rzeczywistą potrzebę (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 1973r., I CZ 86/73).

Powyższych okoliczności w niniejszym przypadku nie stwierdzono, w związku z czym należało uznać, że zaskarżone postanowienie w prawidłowy sposób określiło wynagrodzenie biegłego.

Wobec powyższego należało uznać, iż zażalenie uczestnika jest nieuzasadnione i z tej przyczyny podlega oddaleniu na zasadzie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.

SSR (del.) Marcin Rak SSO Tomasz Tatarczyk SSO Andrzej Dyrda

III Cz 1237/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE