Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACa 1135/14

POSTANOWIENIE

Dnia 20 listopada 2014 roku

Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSA Marzena Miąskiewicz (spr.)

SSA Hanna Muras

SSA Jerzy Paszkowski

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2014 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi S. S. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa S. S. przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w W. o zapłatę, zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2012 r., sygn. akt I ACa 97/12

p o s t a n a w i a:

odrzucić skargę.

Sygn. akt I ACa 1135/14

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 6 czerwca 2014 r. skarżący S. S. wniósł o wznowienie postepowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2012 r., sygn. akt I ACa 97/12. Skarżący powołał się na przepis art. 403 § 2 k.p.c. i wskazał jako podstawę wznowienia wykrycie okoliczności faktycznych oraz środków dowodowych, które mają wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu w postaci orzeczenia nr (...) Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. z dnia 16 maja 2014 roku. Powyższy środek dowodowy został przedstawiony na okoliczność zaliczenia skarżącego do trzeciej grupy inwalidztwa w związku ze służbą wojskową i stwierdzenia powstania grupy inwalidztwa w czerwcu 1992 roku, w tym ustalenia inwalidztwa o charakterze trwałym. Na tym tle skarżący wniósł o wznowienie ww. postępowania i zmianę wyroku Sądu Apelacyjnego w pkt 1 poprzez uwzględnienie powództwa w całości.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że wydanie decyzji z dnia 16 maja 2014 r. jednoznacznie przesądza, że powód jest uprawniony do świadczeń z tytułu trzeciej grupy inwalidztwa w związku ze służbą wojskową, jak również stwierdza, że powstanie urazu uprawniającego do nabycia świadczeń z tytułu legitymowania się trzecią grupą inwalidztwa miało miejsce w czerwcu 1992 roku i miało charakter trwały.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Zgodnie z art. 410 § 1 k.p.c., skarga o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem podlega odrzuceniu, jeśli została wniesiona po upływie przepisanego terminu, jest niedopuszczalna lub nie została oparta na ustawowej podstawie.

Badanie dopuszczalności skargi jest kwestią prejudycjalną dla dalszego postępowania. Jeśli okaże się, że skarga nie jest oparta na ustawowej podstawie, podlega ona odrzuceniu w każdym stadium postępowania. Do rozpoznania merytorycznego może zaś dojść tylko wówczas, gdy podstawa wznowienia istnieje, i w zależności od tego, czy miała ona wpływ na treść poprzedniego rozstrzygnięcia, podlega oddaleniu bądź uwzględnieniu. Sytuacja nieoparcia skargi na ustawowej podstawie zachodzi zarówno wówczas, gdy już z samej treści skargi wynika, że taka podstawa nie została przewidziana w ustawie, jak i wtedy, gdy po przeprowadzeniu stosownego postępowania okaże się, że powołana w skardze przyczyna nie zachodzi.

W przedmiotowej skardze, skarżący powołuje jako podstawę wznowienia postępowania, wykrycie okoliczności faktycznych oraz środków dowodowych, które mają wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż termin do wniesienia skargi zależny jest od rodzaju podniesionej podstawy wznowienia. Gdy podstawą jest wykrycie środka dowodowego, trzymiesięczny termin zaczyna biec od dnia, w którym skarżący wykrył środek dowodowy. W przypadku podstaw restytucyjnych, termin ten zaczyna biec od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia (art. 407 §1 k.p.c.). Skoro orzeczenie komisji lekarskiej zostało wydane w dniu 16 maja 2014 roku, a skarżący wniósł skargę w dniu 6 czerwca 2014 roku, trzymiesięczny termin przewidziany do wniesienia skargi został zachowany.

Przechodząc do wskazanej przez skarżącego podstawy wznowienia postępowania należy podnieść, że zgodnie z ugruntowanym poglądem judykatury, możność żądania wznowienia postępowania mogą stanowić tylko okoliczności faktyczne, które istniały w czasie trwania prawomocnie zakończonego postępowania. Innymi słowy, nie stanowią jej okoliczności faktyczne, które nastąpiły dopiero po chwili istotnej dla oceny czasowych granic prawomocności. Także w wypadku środków dowodowych, które mają stanowić podstawę wznowienia, w judykaturze utrwalony jest pogląd, że konieczne jest aby istniały one w czasie trwania prawomocnie zakończonego postępowania, czyli przed uprawomocnieniem się zaskarżonego orzeczenia (tak SN w postanowieniu z dnia 4 lipca 2014 r., sygn. akt II CZ 23/14). Skoro podstawą wznowienia postępowania na mocy art. 403 § 2 k.p.c. mogą być tylko okoliczności oraz środki dowodowe, które istniały przed rozstrzygnięciem sporu (w trakcie postępowania i przed jego zakończeniem), to środek dowodowy, powstały po uprawomocnieniu się wyroku, nie stanowi prawnej podstawy do wznowienia postępowania (zob. postanowienie SN z 10 lutego 2006 r., I PZ 33/05, OSNP 2007/3-4/48; postanowienie SN z 13 października 2005 r., IV CZ 96/05, LEX nr 186917; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 13 maja 2005 r., I ACa 538/05, LEX nr 151750 oraz mająca moc zasady prawnej uchwała Sądu Najwyższego z 21 lutego 1969 r. III PZP 63/68).

Z powyższego wynika, iż zarzuty i twierdzenia skarżącego nie wypełniają dyspozycji przepisu art. 403 pkt 2 k.p.c. i tym samym nie stanowią ustawowej podstawy mogącej skutkować wznowieniem postępowania. Orzeczenie nr (...) Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. zapadło w dniu 16 maja 2014 roku, a zatem po wydaniu przez Sąd Apelacyjny w Warszawie wyroku z dnia z dnia 31 sierpnia 2012 roku, w sprawie sygn. akt I ACa 97/12.

Z uwagi na powyższe, Sąd Apelacyjny, na zasadzie art. 410 §1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

I ACa 1135/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE