Pełny tekst orzeczenia

poczatektekstu

[Sędzia sprawozdawca 00:00:02.954]

Uzasadnienie. Wyrokiem z dnia 16 czerwca 2014 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych XI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w punkcie pierwszym zasądził od (...) Zespołu (...), (...) w Ł. na rzecz J. N. kwotę dziewięć tysięcy trzysta dwadzieścia dwa złote czterdzieści jeden groszy tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę z ustawowymi odsetkami od dnia 21 listopada 2013 roku do dnia zapłaty. Kwotę tysiąc trzysta trzydzieści osiem złotych tytułem świadczenia urlopowego za lata 2012, 2013 z ustawowymi odsetkami od dnia 21 listopada 2013 roku do dnia zapłaty. W punkcie drugim umorzył postępowanie w zakresie kwoty trzy tysiące siedemset dwadzieścia siedem złotych pięćdziesiąt dziewięć groszy. W punkcie trzecim oddalił powództwo w pozostałym zakresie. W punkcie czwartym zasądził od J. N. na rzecz (...) Zespołu (...) w Ł. kwotę tysiąc sześćset trzydzieści dziewięć złotych dwadzieścia groszy tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Z tym wyrokiem nie pogodziła się pani powódka reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika. Zaskarżyła wyrok w punkcie trzecim w części oddalającej powództwo w kwocie sześć tysięcy dwieście pięćdziesiąt sześć złotych i pięćdziesiąt cztery grosze z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności oraz w punkcie czwartym i piątym w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania. Skarżąca wniosła o zmianę wyroku w punkcie pierwszym przez zasądzenie na jej rzecz dodatkowo kwoty dwieście dwadzieścia dziewięć złotych siedemdziesiąt pięć groszy z ustawowymi odsetkami od dnia 4 kwietnia 2014 roku oraz zasądzenie na jej rzecz renty w wysokości po czterysta czterdzieści sześć złotych czterdzieści trzy grosze miesięcznie płatnej począwszy od 1 sierpnia 2014 do 13 września 2015 roku do dnia 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności oraz ponowne u ..stosunkowe rozliczenie kosztów postępowania. Wniosła również o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego według norm w przepisach. W piśmie procesowym z dnia 1 września 2014 roku a także zgodnie ze stanowiskiem pełnomocnika wnioskodawczyni zajętym na rozprawie w dniu 13 listopada 2014 roku apelacja została częściowo cofnięta. W całości została cofnięta, co do punktu pierwszego, piątego zaskarżonego wyroku, natomiast, co do rozstrzygnięcia zawartego w punkcie trzecim wyroku została ograniczona do części oddalającej powództwo w zakresie zasądzenia na rzecz powódki odszkodowania w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy pobranym przez nich zasiłkiem, pobranym przez nich, przez nią zasiłkiem chorobowym a wynagrodzeniem, jakie by w tym czasie otrzymywała. W odpowiedzi na apelację strona skarżąca wniosła o jej odrzucenie w pierwszej kolejności z uwagi na brak sprecyzowania zarzutów, natomiast z uwagi na to, że zarzuty takie zostały sprecyzowane przez pełnomocnika powódki na rozprawie w dniu 13 listopada 2014 roku a także w części cofnięte, w konsekwencji tak zajętego stanowiska strona pozwana wniosła o oddalenie apelacji. W zakresie punktu pierwszego rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego zważyć należy, że cofnięcie apelacji przez pełnomocnika wnioskodawczyni prowadzi do umorzenia postępowania drugo instancyjnego w zakresie, w jakim to cofnięcie nastąpiło. Zgodnie z treścią artykułu 391 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego w razie cofnięcia apelacji Sąd II Instancji umarza postępowanie apelacyjne. Skuteczność cofnięcia apelacji nie jest przy tym uzależnione od zgody strony przeciwnej. Sprawę z zakresu prawa pracy dopuszczalność cofnięcia środka odwoławczego poddane jest kontroli Sądu, który może uznać taką czynność za niedopuszczalną wówczas gdyby była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego, zmierzała do obejścia prawa lub naruszała słuszny interes pracownika. Zakres kontroli Sądu rozpoznającego sprawę z zakresu ubezpieczeń społecznych w odniesieniu do czynności dyspozytywnych stron wyznacza artykuł 469 Kodeksu postępowania cywilnego. W ocenie Sądu Okręgowego cofnięcie apelacji przez wnioskodawczynię w rozpoznawanej sprawie jest dopuszczalne, ponieważ nie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego, nie stanowi obejścia prawa, a przede wszystkim nie narusza usprawiedliwionego i słusznego interesu umów pracownika. Biorąc to na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 391 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego umorzył postępowanie apelacyjne w zakresie punktu pierwszego i piątego zaskarżonego wyroku. Przechodząc do merytorycznego rozpoznania sprawy wskazać należy, iż apelacja w pozostałym zakresie podlegała oddaleniu. W szczególności nie znajduje uzasadnienia w ocenie Sądu Okręgowego zarzut naruszenia przez Sąd I Instancji artykułu 415 Kodeksu cywilnego i oddalenie powództwa w części dotyczącej zasądzenie, zasądzenia na rzecz powódki odszkodowania w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy pobranym przez nią zasiłkiem chorobowym za okres od 1 lutego 2014 roku do 31 sierpnia, do 31 lipca 2014 roku, a wynagrodzenie, jaki, jakie by pobrała w tym okresie gdyby świadczyła pracę. Wskazać w pierwszej kolejności należy, iż nie pani powódka dochodząc przez Sądem I Instancji roszczenia o naprawienie szkody w związku z utraconymi zarobkami pierwotnie wskazywała na odpowiedzialność kontraktową pracodawcy określoną w artykule 471 Kodeksu cywilnego. Natomiast w toku już postępowania pierwszo instancyjnego, drugo instancyjnego przy precyzowaniu zarzutów apelacji pełnomocnik powódki wskazał, iż podstawą prawną dochodzonego przez powódkę roszczenia jest artykuł 415 Kodeksu cywilnego znajdujące zastosowanie w niniejszej sprawie poprzez artykuł 300 Kodeksu pracy. Zgodnie z treścią artykułu 415 Kodeksu cywilnego, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę obowiązany jest do jej naprawienia. Stosownie natomiast do artykułu 6 Kodeksu cywilnego ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W pierwszej kolejności podnieść należy, że zgodnie z treścią artykułu 415 Kodeksu cywilnego, aby roszczenie pani powódki mogło zostać uwzględnione należałoby, aby wykazała ona spełnienie trzech przesłanek, o których mowa w artykule 415 Kodeksu cywilnego. Pierwszą przesłanką, która winna być wykazana przez panią powódkę jest szkoda w tym również oczywiście określenie jej wysokości. W dru..., drugą przesłanką, która konieczna i niezbędna jest do dochodzenia roszczenia było wykazanie zawinionego działania pracodawcy, a trzecią przesłanką związek przyczynowy pomiędzy zawinionym działaniem a szkodą pracodawcy. W niniejszej sprawie wbrew ciążącemu na pani powódce obowiązkowi nie wyka..., wykazała ona jedynie szkodę i jej wysokość, natomiast nie zostały udowodnione dwie pozostałe przesłanki. Pani powódka w żadnym wypadku nie wskazywała w toku postępowania przed Sądem I Instancji jak i również w apelacji od zaskarżonego wyroku, na czym miałoby polegać zawinione zachowanie pracodawcy, a także nie wykazała, aby między tym zawinionym zachowaniem pracodawcy istniał związek, a szkodą, którą, która została jej wyrządzona został związek, istniał związek przyczynowy. Z tych, zatem powodów apelacja nie mogła odnieść żadnych skutków i w tym, żadny...,. żadnych skutków. Bezzasadny jest również zarzut nie zastosowania przez Sąd artykułu 102 Kodeksu postępowania cywilnego, a także błędnej okre..., błędnego określenia przez Sąd wysokości przedmiotu sporu. Z uzasadnienia apelacji wynika, iż pełnomocnik powódki to błędne określenie wyro..., wysokości przedmiotu sporu wiąże z wysokością odszkodowania, którą, które, które pani powódka dochodziła z mocy artykułu 47 prim Kodeksu pracy, podnosząc, iż pracodawca przedstawił mylne zaświadczenie o wysokości zarobków. W tym przypadku wskazać należy, że Sąd I Instancji ustalając wartość przedmiotu zaskarżenia i kosztów, jakie w związku z tym należały się stronom w związku z ustanowieniem pełnomocników ustalił wart..., koszty należne pełnomocnikowi od wartości odszkodowania, nie od wartości odszkodowania jak błędnie to wywodzi apelujący tylko od samego, samego przedmiotu, którego dochodziła, dochodziła pani powódka, przyjmując, iż te koszty wynoszą tylko i wyłącznie sześćdziesiąt, sześćdziesiąt złotych gdyż w oparciu o stanowisko Sądu Najwyższego wskazujące, że w przypadku, jeżeli pracownikowi przysługuje wybór w dochodzeniu roszczenia albo może dochodzić przywrócenia do pracy, albo odszkodowania koszty należne pełnomocnikowi w każdym z tych przypadków wynoszą sześćdziesiąt złotych. Na pozostałą wartość kosztów składały się przede wszystkim pozostałe roszczenia majątkowe, których dochodziła pani powódka, a które przekraczały kwotę trzydziestu czterech tysięcy złotych. Zatem ta okoliczność, iż pani powódka, która pierwotnie składała, składała pozew sama mylnie określiła wysokość należnego jej odszkodowania z artykułu 47 prim Kodeksu pracy dla ustalenia wysokości kosztów w niniejszej sprawie nie miała żadnego znaczenia. Jeżeli chodzi o zarzut naruszenia artykułu 102 Kodeksu postępowania cywilnego ten zarzut należy uznać również za bezzasadny. Stosownie do treści tego przepisu w przypadkach szczególnie uzasadnionych Sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Zatem zastosowanie tego przepisu wymaga od strony, która składa taki wniosek wykazanie istnienia szczególnych okoliczności. Po pierwsze wskazać należy, iż pani powódka, która była reprezentowana w toku postępowania przed Sądem I Instancji przez profesjonalnego pełnomocnika w ogóle nie złożyła z ostrożności procesowej wniosku o obciążanie jej kosztami, o nie obciążanie jej kosztami na podstawie artykułu 102 Kodeksu postępowania cywilnego. Nie zostały także podjęte jakiekolwiek czynności dla wykazania, iż pani powódka znajduje się w złej sytuacji finansowej, która by uniemożliwiła jej uiszczenie takich kosztów jak również, że istnieją szczególne okoliczności w sprawie, które zastosowanie tego przepisu by uzasadniały. Z tych chociażby względów zarzut ten nie może zo..., być uwzględniony. Na marginesie należy wskazać, iż okoliczności podawane w uzasadnieniu apelacji jak błędne wyliczenie wysokości miesięcznego wynagrodzenia przez pozwanego, brak perspektywy zatrudnienia i pogorszenia stanu zdrowia powódki skutkujące brakiem możliwości zarobkowania, w ogóle nie zostały w sprawie wykazane w szczególności ta druga okoliczność, czyli brak perspektywy zatrudnienia i pogorszenia stanu zdrowie, stanu zdrowia pani powódki. W tych okolicznościach brak było podstaw do uwzględnienia tego zarzutu. W konkluzji tych wszystkich rozważań Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 385 Kodeksu postępowania cywilnego oddalił apelację nie znajdując podstaw do jej uwzględnienia. O kosztach postępowania za II Instancję Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o artykuł 98 Kodeksu postępowania cywilnego, a ich wysokość określił na podstawie paragrafu 11 punkt 2 w związku z paragrafem 6 ustęp 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. (...)