Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 sierpnia 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Garncarz

Ławnicy ------------------------------

Protokolant: Dorota Wabnitz

po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2014 r we Wrocławiu

przy udziale --------------------------

sprawy z powództwa (...) Sp z o.o. we W.

przeciwko B. B.

o zwrot kosztów poniesionych przez pracodawcę w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników

I. zasądza od pozwanego B. B. na rzecz strony powodowej (...) Sp z o.o. we W. kwotę 2.419 zł (dwa tysiące czterysta dziewiętnaście złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 26 października 2013 r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 367 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 250 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn akt X P (pmupr) 707/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. wniosła o zasądzenie od pozwanego B. B. kwoty 2.419,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 26.10.2013r. do dnia zapłaty oraz zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu żądania pozwu strona powodowa wskazała, że pomiędzy nią a pozwanym istniał stosunek pracy w okresie od dnia 07.08.2012r. do dnia 06.08.2014r. W czasie trwania stosunku pracy, pomiędzy stronami doszło do dwukrotnego zawarcia umowy o skierowanie pozwanego na szkolenie w celu podniesienia kompetencji i kwalifikacji zawodowych. Zgodnie z umową pozwany zobowiązał się do zwrotu kosztów szkolenia w kwotach 1.476,00 zł oraz 351,86 zł tytułem noclegu, nadto udzielono pozwanemu płatnego zwolnienia na czas trwania szkolenia. Pozwany zobowiązał się zwrotu kosztów szkolenia, jeżeli bez uzasadnionej przyczyny nie podejmie nauki lub ją przerwie, albo gdy po ukończeniu szkolenia w terminie 3 lat rozwiąże stosunek pracy za wypowiedzeniem, bądź też pracodawca rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia z winy pozwanego. W dniu 25.09.2013r. pozwany wypowiedział stosunek pracy z zachowaniem dwutygodniowego terminu wypowiedzenia. Wobec powyższego, strona powodowa dokonała przeliczenia należności związanych z odbytym szkoleniem i wystawiła na rzecz pozwanego fakturę na kwotę 2.419,00 zł. Pozwany odebrał fakturę w dniu 11.10.2013r. Następnie powód dwukrotnie wezwała stronę pozwaną do zapłaty faktury lecz pozwany nie zapłacił kosztów szkolenia.

W dniu 28.05.2014r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieście Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanemu zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany B. B. wniósł skutecznie sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, jednocześnie wniósł o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zarzucił stronie powodowej zbyt wysokie koszty szkolenia, wprowadzenie pracownika w błąd co do okoliczności zawarcia umowy, nierzetelne poinformowanie pracownika o przysługujących mu prawach oraz naruszenie art. 8 k.p., 10 k.p. ,103 ¹ k.p. - poprzez zawarcie umowy po szkoleniu, 103 (5) k.p.- poprzez naruszenie zasady proporcjonalności przy obliczaniu poniesionych przez pracodawcę kosztów. Pozwany wskazał, że mimo, iż z pozwu wynika, iż pozwany został skierowany na szkolenie w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, to z zawartej między stronami umowy wynika, że szkolenie to miało charakter obowiązkowy. Odbycie szkolenia nie było warunkiem koniecznym do kontynuowania pracy na stanowisku jakim był zatrudniony. Pozwany wyjaśnił, że strona powodowa wskazała, że nie może on odmówić szkoleniu, ponieważ nie ma nikogo innego, kto mógłby zostać skierowany na szkolenie. Pozwany wskazał, że umowa o skierowanie do szkolenia nie została mu przedstawiona do podpisu przez rozpoczęciem szkolenia, ale dopiero po odbyciu pierwszego szkolenia. Przedmiotowa umowa została przedstawiona pozwanemu jako warunek konieczny do ukończenia szkolenia przez pracownika. Pozwany wskazał, że nikt nie wytłumaczył mu skutków związanych z podpisaniem umowy o szkolenie i gdyby wiedział, jakie wiążą się z tym konsekwencje nigdy by jej nie podpisał. W ocenie pozwanego zachowanie strony powodowej wyraźnie narusza zasadę wyrażoną w art. 10 k.p. Nadto wiedza zdobyta na szkoleniu jest przydatna tylko u strony powodowej, a nie u innych potencjalnych pracodawców, dlatego też żądanie od pozwanego zwrotu kosztów szkolenia jest w ocenie strony powodowej nadużyciem prawa i pozostaje w sprzeczności z zasadą współżycia społecznego (art.8 k.p.). Nadto pozwany zarzucił ustaloną wysokość kosztów szkolenia, bowiem, jak wskazał, nie odpowiadają one fatycznie poniesionym nakładom. Dodatkowo powód nieprawidłowo zastosował zasadę proporcjonalnego rozliczenia kosztów. Pozwany zarzucił powodowi przedstawienie faktury do podpisu jako warunek wydania świadectwa pracy. Pozwany wskazał, że również w tym zakresie strona powodowa wprowadziła go w błąd co do treści obowiązujących przepisów. Pozwany podpisał fakturę tylko dlatego, że obawiała się, że bez jej podpisania nie otrzyma świadectwa pracy, które było mu potrzebne do ubiegania się o nowe stanowisko pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 06 sierpnia 2012r. strona powodowa (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. zawarła z pozwanym B. B. umowę o pracę na czas określony od dnia 07.08.2012r. do 06.08.2014r. na stanowisku sprzedawcy samochodów nowych S..

Dowód: umowa o pracę z dnia 06.08.2012r. k. 28

Zgodnie z ramowym zakresem obowiązków pracownika zatrudnionego na stanowisku sprzedawcy detalicznego w salonie samochodowym, zwanego „ ramowym zakresem obowiązków”, miejscem pracy pozwanego był Salon Sprzedaży Samochodów Nowych S. przy ul. (...). Ramowy zakres obowiązków w pkt. III przewidywał m.in. obowiązek pozwanego do prowadzenia transakcji w sposób uczciwy bez wywierania presji, informowanie klienta o sposobie użytkowania pojazdu, funkcjonowania podzespołów oraz wszelkich zagadnień technicznych.

Dowód: ramowy zakres obowiązków k. 29

Zgodnie z kartą opisu stanowiska sprzedawcy, pozwany był obowiązany do kompleksowej obsługi obecnych klientów oraz pozyskanie nowych klientów, przygotowywania i aktualizowania ofert sprzedaży. W tabeli dotyczącej wymagań na stanowisku sprzedawcy wymieniono znajomość technik sprzedaży zgodnych ze standardami obowiązującymi u importerów F., S., H.. W zakresie zadań prowadzenie negocjacji handlowych, znajomość technik sprzedaży, uczestnictwo w obowiązkowych szkoleniach z technik sprzedaży oraz procesach certyfikacji zgodnych z obowiązującymi standardami i polityka szkoleniową importerów.

Dowód: karta opisy stanowiska sprzedawcy k. 30

W dniu 11.03.2013r. strona powodowa podpisała z pozwanym umowę o skierowanie na szkolenie. Zgodnie z §1 umowy pozwany zobowiązał się do podnoszenia kwalifikacji zawodowych i kompetencji związanych z wykonywaną pracą. Szkolenie miało odbyć się w O. pod W. w dniach 12-14.03.2013r. Zgodnie z §2 umowy strona powodowa zobowiązała się do pokrycia kosztów szkolenia w kwocie 1476 zł (492 zł za jeden dzień szkolenia), kosztów noclegu w kwocie 351,86 zł oraz udzielenia płatnego zwolnienia z dnia roboczego, w którym organizowane jest szkolenie. Strony podpisały klauzulę, w myśl której jeśli pozwany po otrzymaniu wyżej wymienionych świadczeń od powoda rozwiąże w terminie 3 lat od ukończenia szkolenia stosunek pracy za wypowiedzeniem bądź też powód rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia z winy pozwanego, ten zobowiązany jest do zwrotu kosztów poniesionych przez powoda na jego naukę w wysokości proporcjonalnej do czasu pracy po ukończeniu nauki lub czasu pracy w czasie nauki. Moc wiążącą umowy określono na trzy lata od momentu ukończenia każdego ze szkoleń.

Dowód: umowa o skierowanie na szkolenie k. 11.03.2013r. k.31-32, zeznania świadka A. Z. k. 75 (płyta CD), zeznania pozwanego k. 75 (płyta CD)

W dniu 23.04.2013r. strona powodowa podpisała z pozwanym drugą umowę - skierowanie na szkolenie. Zgodnie z §1 umowy pozwany zobowiązał się do podnoszenia kwalifikacji zawodowych i kompetencji związanych z wykonywaną pracą. Szkolenie miało odbyć się również w O. pod W. w dniach 24-26.04.2013r. Zgodnie z §2 umowy strona powodowa zobowiązała się do pokrycia kosztów szkolenia w kwocie 1476 zł (492 zł za jeden dzień szkolenia), kosztów noclegu w kwocie 351,86 zł oraz udzielenia płatnego zwolnienia z dnia roboczego, w którym organizowane jest szkolenie. Strony podpisały klauzulę w myśl, której jeśli pozwany po otrzymaniu wyżej wymienionych świadczeń od powoda rozwiąże w terminie 3 lat od ukończenia szkolenia stosunek pracy za wypowiedzeniem bądź też strona powodowa rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia z winy pozwanego, ten zobowiązany jest do zwrotu kosztów poniesionych przez powoda na jego naukę w wysokości proporcjonalnej do czasu pracy po ukończeniu nauki lub czasu pracy w czasie nauki. Moc wiążącą umowy określono na trzy lata od momentu ukończenia każdego ze szkoleń.

Pozwany odbył w/w szkolenia, a strona powodowa dokonała zapłaty za szkolenia, w których uczestniczył pozwany.

Odbycie szkoleń miało umożliwić pozwanemu uzyskanie zatrudnienia na stanowisku kierowniczym u powoda. Szkolenie było dwu etapowe i miało zakończyć się egzaminem certyfikującym.

Dowód: umowa o skierowanie na szkolenie k. 11.03.2013r. k.33-34 zeznania świadka A. Z. k. 75 (płyta CD), zeznania pozwanego k. 75 (płyta CD)

W dniu 25.09.2013r. pozwany wypowiedział umowę o pracę z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia, tj. umowa o pracę rozwiązała się z dniem 11.10.2013 r.

Dowód: wypowiedzenie umowy o pracę z dnia 25.09.2013r. k.35

W dniu 11.10.2013r. pozwany otrzymał fakturę wystawioną przez stronę powodową na kwotę 2.419,00 zł, na którą składał się zwrot kosztów szkolenia. Jako przedmiot faktury wskazano „standardy obsługi klienta w salonie S1” w kwocie 1189.00 zł oraz „zwrot kosztów szkolenia „standardy obsługi klienta w salonie - S2” na kwotę 1.230,00 zł. Termin płatności faktury określono na 14 dni.

Dowód: faktura VAT z dnia 11.10.2013r. k. 38

Pismem z dnia 29.10.2013r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 2.419,00zł

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 29.10.2013r. k. 36, zestawienie kosztów szkolenia k. 37,

Pismem z dnia 09.01.2014r. powód ponownie wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 2.419,00 zł. Pismo to zostało odebrane w dniu 24.01.2014r.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 09.01.2014r. k. 39, zwrotne potwierdzenie odbioru k.40

W dniu 11.10.2013r. pozwany otrzymał od A. Z. fakturę wraz ze świadectwem pracy.

Dowód: zeznania świadka A. Z. k. 75 (płyta CD), zeznania pozwanego k. 75 (płyta CD)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Bezspornym w sprawie był fakt, że strony zawarły dwie umowy, zgodnie z którymi strona powodowa zobowiązała się do pokrycia kosztów szkolenia pozwanego w określonej wysokości, zakres obowiązków pozwanego, fakt, że pozwany odbył dwa szkolenia z zakresu technik sprzedaży sfinansowanych przez stronę powodową, a także fakt, że pozwany wypowiedział umowę o pracę przed upływem 3 letniego okresu od zakończenia szkolenia.

Wobec zarzutów pozwanego, rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie wymagało ustalenia, czy podpisanie umowy o skierowanie na szkolenie zostało podpisane z datą wsteczną, tj. po odbyciu pierwszego ze szkoleń, czym strona powodowa naruszała odpowiednie przepisy art. 8 kp, czy został naruszony przepis art. 10 kp, a także czy nie doszło do wprowadzenia w błąd pozwanego co do treści podpisywanej umowy oraz czy zasadne jest żądanie zwrotu kosztów szkolenia w wysokości wskazanej przez stronę powodową. W ocenie Sądu, jedynie w zakresie zarzutu naruszenia przepisu art. 8 kp, można rozważać zarzut pozwanego, czy uzależniono wydanie świadectwa pracy od podpisania i przyjęcia przez niego faktury VAT.

Sąd ustalił stan faktyczny w sprawie w oparciu o dowody z dokumentów, tj. umowy o pracę, umów o szkolenie, ramowy zakres obowiązków pracownika salonu samochodowego, karty pracy pracownika sprzedawcy zebrane w sprawie oraz zeznania świadka A. Z. i przesłuchanie pozwanego. Pozwany nie podważał autentyczności dokumentów załączonych przez stronę powodową.

Sąd zaliczył w poczet materiału dowodowego i uczynił podstawą rozstrzygnięcia w sprawie również dowód w postaci wezwań do zapłaty pozwanego, faktury VAT na kwotę 2419,00 zł, zestawienia kosztów szkolenia. Pozwany nie zaprzeczał, aby otrzymał fakturę VAT oraz był wzywany do uiszczenia kosztów.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. Z., ponieważ są zbieżne z dowodami w postaci umów o skierowanie na szkolenie z dnia 11.03.2014r. oraz 23.04.2013r. W toku postępowania świadek zeznała, że każda z umów o skierowanie na szkolenie była przedstawiana do podpisu dzień przed wysłaniem pracownika na szkolenie. To potwierdzają również daty umieszczone przez pozwanego na końcu umów obok podpisu pozwanego. Twierdzenia świadka, że pozwany wyrażał dobrowolnie wolę odbycia szkolenia znajduje potwierdzenie w zeznaniach pozwanego, który potwierdził, że fakt odbycia szkolenia przez niego był związany ze złożeniem przez niego wniosku o gotowości ubiegania się o stanowisko kierownicze w dziale sprzedaży, gdyż na tym stanowisku wymagane było posiadanie odpowiedniego certyfikatu. Sąd dał wiarę świadkowi, że pozwany mógł odmówić odbycia szkolenia, gdyż wówczas zostałby wysłany jeden z dwóch pozostałych pracowników. Szkolenie było dwuetapowe, stąd dwie umowy o skierowanie na szkolenie. Cykl szkoleń kończył się egzaminem certyfikującym, który miał odbyć się na przełomie koniec sierpnia-początek września 2013r. Krótko po zdaniu egzaminu pozwany wypowiedział umowę o pracę bez podania przyczyny.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego w takim zakresie, w jakim są one zgodne z zeznaniami świadka i potwierdzone przedstawionymi dokumentami. Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego, w zakresie, w jakim pozwany twierdził, że nie poinformowano go o skutkach podpisania zawartej umowy. W swoich zeznaniach bowiem pozwany przyznał, że przeczytał umowę o skierowanie na szkolenie. Postanowienia umowy w sposób jasny i precyzyjny określają zakres i okoliczności, kiedy pozwany jest zobowiązany do zwrotu kosztów nauki poniesionych przez pracodawcę. Nadto, postanowienia umowy wyraźnie i precyzyjnie wskazują również termin, w okresie którego w przypadkach tam wyszczególnionych pozwany ma zwrócić poniesione koszty. Zatem nie polega na prawdzie twierdzenie pozwanego, że nie wiedział o skutkach związanych z podpisaniem umowy. Ponadto pozwany twierdził, że szkolenie miało charakter obowiązkowy i nie mógł mu odmówić w jego udziale. Jak zeznała jednak świadek A. Z., której Sąd w pełni dał wiarę, gdyż jej zeznania były jasne, logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym, a także z dokumentami zebranymi w sprawie, w szczególności umową o pracę, ramowym zakresem obowiązków pracownika salonu samochodowego oraz kartą pracy pracownika sprzedawcy, szkolenie miało charakter fakultatywny i nie było obowiązkowe dla pracowników strony powodowej. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, że szkolenie było fakultatywne i pozwany dobrowolnie wyraził na nie zgodę, gdyż związane to było z ubieganiem się o stanowisko kierownicze u strony powodowej. Jako że pozwany nie był pracownikiem cerfyfikowanym, a tylko taki pracownik mógł być kierownikiem w dziale sprzedaży, strona powodowa skierowała pozwanego na szkolenie i w tym sensie było obowiązkowe, ponieważ umożliwiało ubieganie się o stanowisko kierownika. Nie można przyjąć, aby w tych okolicznościach pozwany miał obowiązek obycia szkolenia. Co prawda w dziale były braki kadrowe - nie było kierownika- ale – jak Sąd dał wiarę świadkowi – gdyby pozwany odmówił udziału w szkoleniu, wówczas na szkolenie zostałby skierowany inny z pracowników. Pozwany przyznał w toku zeznań, że wypowiedział umowę o pracę gdyż spodziewał się awansu, a takiego nie otrzymał.

Zarówno zeznania świadka A. Z. i dowody z dokumentów, w szczególności daty wpisane przez pozwanego na egzemplarzach umów, zaprzeczają twierdzeniom pozwanego, że podpisał umowę o skierowanie na szkolenie dopiero po odbyciu pierwszego ze szkoleń. Nawet jednak gdyby tak było, nie ma to znaczenia dla sprawy, gdyż została ona przyjęta, zaakceptowana przez pozwanego ze wszystkimi jej konsekwencjami. Pozwany podpisał obie umowy dobrowolnie, dobrowolnie wstawił daty jej podpisania, zatem winien ponieść konsekwencje swoich decyzji.

Nie został przez pozwanego udowodniony również zarzut, że strona powodowa uzależniła wydanie świadectwa pracy od podpisania faktury. Pozwany w swoich zeznaniach wskazał, że nie wiedział, że żądanie wydania świadectwa pracy w zamian za podpisanie faktury jest niezgodne z prawem i dlatego podpisał tę fakturę. Wiedzę tę miał uzyskać dopiero później. Przytoczone okoliczności nie znajdują potwierdzenia w zeznaniach świadka A. Z., która jednoznacznie wskazała, że prawdą jest że odbiór faktury nastąpił jednocześnie z odbiorem świadectwa pracy, jednak podpisanie faktury nie było uwarunkowane uzyskaniem przez pozwanego świadectwa pracy, a jedynie potwierdzeniem, że pozwany odebrał fakturę. Niezależnie od powyższego, bez znaczenia pozostaje to wobec faktu odpowiedzialności pozwanego za zobowiązania przyjęte zgodnie z umowami zawartymi ze stroną powodową o skierowanie na szkolenie. Przyjęcie lub odmowa przyjęcia faktury VAT nie ma znaczenia dla zobowiązania na gruncie prawa cywilnego.

Mając na uwadze ustalony stan faktyczny, twierdzenia strony powodowej zasługiwały na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 94 pkt. 6 k.p. pracodawca jest obowiązany m. in. do ułatwiania pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych,

Zgodnie z art. 103 (1) § 1. k.p. przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. § 2 w/w artykułu stanowi, że pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe przysługują: urlop szkoleniowy, zwolnienie z całości lub części dnia pracy, na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania. Zgodnie natomiast z art. 103 (4) § 1 k.p. pracodawca zawiera z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Umowę zawiera się na piśmie. § 2 w/w artykułu stanowi, że umowa, o której mowa w § 1, nie może zawierać postanowień mniej korzystnych dla pracownika niż przepisy niniejszego rozdziału. § 3 w/w natomiast stanowi, że nie ma obowiązku zawarcia umowy, o której mowa w § 1, jeżeli pracodawca nie zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z art. 103 (5) pkt. 3 k.p. pracownik podnoszący kwalifikacje zawodowe, który w okresie wskazanym w pkt 2 rozwiąże stosunek pracy za wypowiedzeniem, z wyjątkiem wypowiedzenia umowy o pracę z przyczyn określonych w art. 94 (3) k.p., - jest zobowiązany do zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na ten cel z tytułu dodatkowych świadczeń, w wysokości proporcjonalnej do okresu zatrudnienia po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych lub okresu zatrudnienia w czasie ich podnoszenia.

Odnosząc powyższe przepisy, w szczególności przepis art. 103 (5) pkt. 3 k.p. do niniejszej sprawy, należy wskazać, że strona powodowa mogła domagać się od pozwanego zwrotu kosztów szkolenia na podstawie zawartych umów. Pozwany nie był w żaden sposób zmuszony do podjęcia się szkolenia. Co więcej, jak wykazało postępowanie dowodowe, to pozwany mając zamiar ubiegania się o stanowisko kierownicze, sam widział konieczność odbycia przedmiotowych szkoleń, a pracodawca wykazując dobrą wolę zobowiązał się skierować pozwanego na szkolenie i pokryć związane z tym koszty. Warunkami stawianymi pozwanemu było rozpoczęcie i ukończenie szkolenia oraz nie rozwiązanie stosunku pracy z powodem przed upływem 3 lat od ukończenia szkolenia poza szczególnymi przypadkami określonymi w umowie. Skutkiem uzyskanego porozumienia było zawarcie umów o skierowanie na szkolenie w dniach 11.03.2013r. oraz 23.04.2013r. Strona powodowa zachowała się względem pozwanego w sposób prawidłowy, gdyż znacząco ułatwiła mu ubieganie się o stanowisko kierownicze finansując mu wymagane na tym stanowisku szkolenie. Przepisy kodeksu pracy nie nakładają na pracodawcę obowiązku finansowania nauki, szkoleń pracownika umożliwiających podnoszenie jego kwalifikacji zawodowych, a jedynie nakazują mu ułatwienie ich podnoszenia. Ewentualne sfinansowanie szkolenia leży w dobrej woli pracodawcy. W niniejszej sprawie taką dobra wolę powód wykazał. Nie można mówić o skierowaniu na obowiązkowe szkolenie w sytuacji gdy pozwany sam zgłasza pracodawcy chęć ubiegania się na stanowisko w kierownika, a nie posiada wymaganych kwalifikacji.

Zgodnie z zawartą umową strony określiły wzajemne uprawnienia i obowiązki, jak również kwestię wzajemnych rozliczeń w razie niewywiązania się przez pozwanego z umowy. Umowy zostały sporządzone w sposób jasny i precyzyjny. Jak przyznał sam pozwany, umowy przed podpisem zostały przez niego przeczytane. Pozwany wskazał, że wypowiedział umowę o pracę, ponieważ go nie awansowano. Zgodnie z § 4 umowy, w takim przypadku strona powodowa miała prawo żądać od pozwanego zwrotu poniesionych kosztów. Dla oceny obowiązku zwrotu świadczenia nie ma znaczenia to, czy ewentualne szkolenie okazałoby się nie przydatne u innego pracodawcy. Istotne jest jedynie to, czy pracodawca poniósł ciężar pokrycia kosztów szkolenia oraz czy pozwany naruszył warunki umowy. Okoliczności sprawy wskazują, że pozwany nie wywiązał się z zawartej umowy, powód pokrył koszty szkolenia, a zatem postanowienia umowy w zakresie żądania zwrotu kosztów zostały spełnione.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że strona powodowa była uprawniona do żądania kwoty 2.419 zł Nie znajduje uzasadnienia twierdzenie powoda odnośnie naruszenia zasady proporcjonalności przy ustalaniu wysokości świadczenia. Zgodnie z § 4 umowy powód był obowiązany w przypadku wypowiedzenia umowy o pracę przez pozwanego obniżyć kwotę stosownie do czasu pracy po ukończeniu nauki lub czasu pracy w czasie nauki. Powyższą kwotę oblicza się w oparciu o iloraz liczby miesięcy pozostających do końca okresu karencyjnego oraz cały okres karencyjny wynikający z umowy następnie uzyskany wynik mnoży się przez uiszczoną przez pracodawcę kwotę. W oparciu o okres ukończenia poszczególnych szkoleń oraz dzień rozwiązania umowy Sąd ustalił, że żądana kwota została obliczona w sposób prawidłowy.

Powód domagał się zapłaty odsetek od dnia 26.10.2013r. do dnia zapłaty.

Zgodnie z art. 481 k.c. wierzyciel może żądać od dłużnika odsetek ustawowych jeśli ten znajduje się w opóźnieniu spełnienia świadczenia. Pozwany nie zaprzeczył w toku postępowania, że otrzymał od strony powodowej fakturę VAT w dniu 11 października 2013 r., w której wskazano jako termin płatności termin 14 dni od jej otrzymania. Zatem roszczenie powoda w zakresie odsetek od dnia 26 października 2013 r. należy uznać za zasadne.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zawarte w punkcie II wyroku oparto na art. 102 k.p.c.

Zgodnie z art. 98 kpc, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony( koszty procesu). Na powyższe koszty procesu składają się opłata od pozwu w kwocie 100zł ( art. 28 pkt. 2 u.k.s.c.u) oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 450 zł zgodnie z §11 ust. 1 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Mając jednak na uwadze, że pozwany jest młodym pracownikiem, wprawdzie obecnie również pracującym i nie posiadającym nikogo na utrzymaniu, jednak mającym prawo być w subiektywnym przekonaniu co do zasadności swojego stanowiska, a także mając na uwadze, że postępowanie w sprawie nie toczyło się długo, gdyż Sąd na jednej rozprawie rozstrzygnął sprawę, Sąd zasądził od pozwanego jedynie kwotę 100 zł tytułem zwrotu uiszczonej opłaty od pozwu (nadpłacona przez stronę powodową kwota 21 zł zostanie jej zwrócona z urzędu), a także kwota 250 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.