Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Lutostańska

Sędziowie SSO Małgorzata Tomkiewicz (spr.)

SSO Remigiusz Chmielewski

Protokolant st.sekr.sądowy Marzena Wach

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Małgorzaty Stypułkowskiej

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2014r.

sprawy P. G.

oskarżonego o przestępstwo z art. 56 ust 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r o przeciwdziałaniu narkomanii w zw z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego w Węgorzewie

z dnia 18 czerwca 2014r. sygn. akt V K 229/13

I.zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że uzupełnia zawartą w pkt. 1 podstawę prawną wymiaru grzywny o art. 33 §1 i3 kk zaś wysokość jednej stawki dziennej uznaje za równoważną kwocie 40 zł;

II.w pozostałym zakresie wyrok ten utrzymuje w mocy;

III.zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze

UZASADNIENIE

P. G. oskarżony został o to, że w okresie od stycznia 2011 do lipca 2011r. w K. i B., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom art. 33-35 i 37 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, wprowadził do obrotu znaczną ilość środków odurzających w ilości 300 gram marihuany poprzez trzykrotną sprzedaż po 100gramm marihuany R. P. za cenę 1600zł., łącznie 300gram za cenę 4.800zł., oraz znaczną ilość substancji psychotropowych w ilości 150 gram amfetaminy poprzez ich kilkukrotną sprzedaż R. P. w ilości łącznej 150 gram amfetaminy za cenę 2.000zł.

-tj. o czyn z art. 56 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie wyrokiem z dnia 18 czerwca 2014r. w sprawie VK 229/13 orzekł :

1.oskarżonego P. G. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to, na podstawie art. 56 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk skazał go na karę 2 (dwa) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki równa jest kwocie 40 (czterdzieści);

2.na podstawie art. 69 §1i2 kk i art. 70§1 pkt.1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił tytułem próby na okres 4 lat;

3.na podstawie art. 45 §1 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa w łącznej kwocie 6.800 zł;

4.zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.100zł. tytułem opłaty i pozostałe koszty sądowe w kwocie 543,33zł.

Od powyższego wyroku apelację wniósł prokurator , zaskarżając przedmiotowe orzeczenie w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego P. G.. Wyrokowi temu skarżący zarzucił ;

1.)obrazę przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 116 kk oraz art. 56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, polegającą na zaniechaniu powołania w wyroku w pkt.1 w podstawie skazania art. 33 §1i3 kk, podczas gdy skazując oskarżonego na karę pozbawienia wolności oraz karę grzywny wskazano podstawę wymiaru kary tylko art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, gdzie w przypadku wymierzenia kary pozbawienia wolności i kary grzywny winien być w podstawie skazania powołany art. 56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 33 §1i3 kk

2.)obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zapadłego orzeczenia polegającą na błędnym określeniu w pkt.2 wyroku z dnia 18 czerwca 2014r. wymiaru wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności w postaci warunkowego zawieszenia tytułem próby na okres 4 lat w sytuacji, gdy Sąd I-szej instancji w uzasadnieniu wyroku wskazał pięcioletni okres warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności tj. naruszenie przepisu art. 413 §2 pkt.2 kpk.

Stawiając te zarzuty autor apelacji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku we wskazanym zakresie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I-szej instancji. Na rozprawie odwoławczej prokurator zmodyfikował powyższy wniosek, wnosząc jedynie o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uzupełnienie podstawy prawnej wymiaru grzywny art. 33 §1i3 kk, w pozostałym zakresie wniósł o utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja zasługuje na uwzględnienie w zakresie zawartego pkt. 1. zarzutu dotyczącego obrazy prawa materialnego tj.art. 116 kk, art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani i art. 33 §1i3 kk, w pozostałej części jest ona nietrafna.

Na wstępie stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń zarówno w aspekcie okoliczności stanu faktycznego, winy oskarżonego P. G. i kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu, jak również w aspekcie charakteru i wymiaru orzeczonej kary. Dokonana w tym zakresie analiza materiału dowodowego jest wnikliwa i jasna, w pełni odpowiada dyrektywom określonym w art. 4 kpk a przeprowadzone w oparciu o tę analizie wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione.

Wymierzając karę grzywny Sąd Rejonowy nie ustrzegł się jednakże uchybienia polegającego na zaniechaniu powołania w podstawie prawnej wymiaru tej kary art. 33 §1i3 kk. Tymczasem w judykaturze jednoznacznie już przyjęto, że w przypadkach, gdy orzeczono karę grzywny za przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005r. należy powoływać art. 33 §1i3 kk gdyż przepisy tej ustawy nie zawieraną ani określenia granic, w jakich powinny mieścić się grzywny ani też ogólnych zasad orzekania tych kar, wobec czego z mocy art. 116 kk należy stosować w przypadku przestępstw narkotykowych zasady unormowane w art. 33 §1i3 kk, czemu powinno się dać wyraz w podstawie prawnej wymiaru kary, aby uczynić wyrok czytelnym dla stron postępowania (tak m.in. : wyrok SA w Katowicach z 8.03.2013r., syg. Akt IIAka 503/12, Lex nr 1311955, wyrok SA w Warszawie z 20.03.2013r., sygn. akt IIAKa 63/13).

Z tych zatem względów, zawarta w apelacji argumentacja uzasadniającą zarzut określony w pkt. 1 apelacji jest trafna i zasługuje na podzielenie. Słusznie w uzasadnieniu tej apelacji prokurator dostrzegł również,że określając wysokość stawki dziennej grzywny Sąd Rejonowy nie wskazał waluty tej stawki. Nie ma natomiast racji prokurator zarzucając wyrokowi obrazę art. 413 pkt.2 kpk która miałaby polegać na tym, że pomiędzy treścią części dyspozytywnej wyroku a uzasadnieniem zachodzi różnica co do okresu próby, na jaki zawieszono wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności. O ile bowiem prawdą jest, że w wyroku Sąd Rejonowy stwierdził, iż okres próby wynosi lat 4 (cztery) natomiast w uzasadnieniu podał, że jest to okres lat 5 (k.274), o tyle omyłkę tę trudno uznać za naruszenie art.413 §2 pkt.3 kpk. W tym kontekście podkreślić trzeba, że wymieniony przepis wyraźnie odnosi się jedynie do treści wyroku, a ta w niniejszej sprawie żadnych wątpliwości nie budzi. Sąd Rejonowy nie tylko wskazał zapisem cyfrowym, że ustanawia okres próby na lat 4 ale zapis cyfrowy potwierdził również odpowiadającym mu zapisem słownym (cztery). W świetle powyższego zawarte w uzasadnieniu stwierdzenie, iż wykonanie kary pozbawienia wolności zawieszono na okres lat 5 uznać należy jedynie za wynikającą z przeoczenia omyłkę pisarską.

Mając zatem powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uzupełnienie podstawy prawnej wymiaru grzywny o art. 33 §1i3 kk oraz poprzez wskazanie waluty stawki dziennej grzywny w jakiej grzywnę tę wymierzono, w pozostałym zakresie wyrok ten jako prawidłowy i słuszny utrzymując w mocy (art.437 § 2 kpk).

Z uwagi na charakter dokonanej zmiany wyroku Sąd Okręgowy uznał, iż względy słuszności przemawiają za zwolnieniem oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze (art. 636 §1 kpk w zw. z art. 634 kpk i art. 624 §1 kpk).