Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Sędziowie SSO Małgorzata Tomkiewicz (spr.)

SSO Remigiusz Chmielewski

Protokolant st.sekr.sądowy Monika Tymosiewicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marii Kuleszy-Chaleckiej

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2014r.

sprawy J. P.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a§4 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 16 lipca 2014r. sygn. akt II K 121/14

I.zaskarżony wyrok uchyla i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Olsztynie do ponownego jej rozpoznania;

II.zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J.F. G. kwotę 420 zł. tytułem opłaty za obronę z urzędu wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz 96,60zł. tytułem podatku VT od tej należności.

UZASADNIENIE

J. P. oskarżony został o to, że w dniu 18 sierpnia 2013r. około godz.20:00 w miejscowości (...) w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny marki A. (...) nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (I badanie godz.21 :59-0,90 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) będąc wcześniej skazany przez Sąd Rejonowy w O. prawomocnym wyrokiem o syg. (...) za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości

-tj. o przestępstwo z art. 178a & 4kk.

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 16 lipca 2014r. w sprawie IIK 121/14 orzekł :

I.oskarżonego J. P. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu z tym ustaleniem, że dopuścił się go około godz.20:30 i za to z mocy art. 178a& 4 kk skazał go i wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

II.na podstawie art. 42& 2 kk orzekł środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat;

III.na podstawie art.43&3 kk zobowiązał oskarżonego do zwrotu prawa jazdy;

IV.zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. G. kwotę 588zł. wraz z należnym od tej kwoty podatkiem VAT tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu;

V.na podstawie art. 624 &1 kpk i art. 17 ust.1 ustawy z dn.23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych w całości.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego , zaskarżając przedmiotowe orzeczenie w całości. Wyrokowi temu skarżący zarzucił:

I.błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał istotny wpływ na treść orzeczenia, a polegający na uznaniu oskarżonego za winnego tego, że w dniu 18 sierpnia 2013r. około godz. 20:30 w miejscowości (...) w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny marki A. (...) nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (I badanie godz.21: 59-0,90 mg/l w wydychanym powietrzu) będąc wcześniej skazanym przez Sąd Rejonowy w O. prawomocnym wyrokiem IIK 23/13 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, pomimo zachodzących w tym przedmiocie poważnych wątpliwości,

II.obrazę przepisów prawa procesowego, która miała wpływ na treść orzeczenia tj. art. 4,7 i 410 kpk poprzez dowolną i wybiórczą ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym przede wszystkim zeznań świadków P., K. i T. S. oraz zaniechanie wyjaśnienia tego, czy oskarżony mógł spożyć ilość alkoholu dającą wynik uzyskany podczas badania urządzeniem pomiarowym w czasie od popełnienia czynu (ustalonego/przyjętego przez Sąd) do czasu przybycia Policji.

Stawiając te zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od przypisanego mu w pkt.I czynu ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Olsztynie do ponownego jej rozpoznania. Na wypadek niepodzielenia powyższych zarzutów obrońca zarzucił wyrokowi rażącą niewspółmierność orzeczonej kary sześciu miesięcy pozbawienia wolności i wniósł o znaczne jej złagodzenie, w szczególności poprzez warunkowe zawieszenie jej wykonania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja zasługuje na uwzględnienie w zakresie dotyczącym zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych i wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie tej sprawy Sądowi I - szej instancji do ponownego jej rozpoznania.

Niniejsza sprawa po raz kolejny była przedmiotem rozpoznania Sądu Rejonowego, jednakże również tym razem nie wyjaśniono wszystkich aspektów kluczowych dla ustalenia odpowiedzialności oskarżonego w zakresie zarzuconego mu czynu. W szczególności, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 442 & 3 kpk , nie wykonano wszystkich zaleceń zawartych w uzasadnieniu wyroku Sąd Odwoławczego z dnia 22 stycznia 2014r. Nie powielając argumentacji przytoczonej w wymienionym uzasadnieniu odnotować należy, iż –gdyby nawet przyjąć obecne ustalenia Sądu Rejonowego- w analizowanej sprawie nadal nie wiadomo, jakie konkretnie stężenie alkoholu miał mieć w swoim organizmie J. P. wówczas, gdy kierował on A. (...) w miejscowości (...) . Z ustaleń Sądu I-szej instancji wyłaniają się w zasadzie tylko dwa pewne fakty : 1.) około godz. 20:30 oskarżony wyjechał A. (...) z terenu swojej posesji, na którą powrócił po około 15 minutach; 2.) w trakcie badania dokonanego o godz. 21 : 59 miał on w organizmie 0,90 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Jakie stężenie alkoholu miał w swoim organizmie oskarżony w czasie, gdy kierował pojazdem mechanicznym tj. o godz. 20 :30- 20: 45 nie wiadomo , gdyż to, że miał on 0,90 mg/l o godz. 21 : 59 nie oznacza wszak, że takie samo stężenie musiał on mieć godzinę, czy półtorej godziny wcześniej. W rozważaniach Sądu Rejonowego odpowiedzi na to pytanie próżno by szukać, gdyż kwestię tę Sąd Rejonowy skwitował jedynie zdaniem, że stan nietrzeźwości oskarżonego „nie budzi najmniejszych wątpliwości” (k.153).To, że oskarżony był nietrzeźwy o godz. 21:59 w realiach tej sprawy jest oczywiste, jednakże uwadze Sądu zdaje się umykać to, że oskarżonemu postawiono zarzuty nie dlatego, że w dniu 18 sierpnia 2013 pił alkohol ale dlatego, że kierował pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, a tego jak dotychczas nie zdołano mu w sposób pewny udowodnić.

Wniosku powyższego w niczym nie zmienia to, że świadek T. S. miała widzieć oskarżonego jak spożywał alkohol w swoim garażu od godz. 16 (k.19). Nawet gdyby przyjąć, że oskarżony faktycznie pił alkohol od godz. 16, to z samego tylko faktu, że pił nie można jeszcze w sposób jednoznaczny wywieść wniosku, że cztery godziny później tj. o godz.20: 30 był on na pewno w stanie nietrzeźwości ( a nie np.w stanie po użyciu alkoholu), skoro Sąd nie ustalił dokładnie co oskarżony pił i ile tego alkoholu wypił.

Co istotne wreszcie, Sąd Rejonowy w żadnej mierze nie podjął nawet próby zweryfikowania tego, czy oskarżony nie pił alkoholu już po powrocie na swoją posesję. Kwestia ta jest tymczasem o tyle istotna, że oskarżony w wyjaśnieniach swoich wyraźnie podawał (k.12), że po tym, jak wykonał jazdę próbą i zaparkował samochód poszedł na grilla za garaż, gdzie wypił kilka piw, w ilości ok.4-6.Okoliczności tej nie sposób pominąć zwłaszcza, że nawet świadek T. S., w zeznaniach swoich podała, że „oskarżony za garażem z P. palił jakiegoś grilla i tam pił piwo” (k.41).Wobec faktu, iż pomiędzy jazdą a badaniem upłynęło ok. półtorej godziny, tezy iż oskarżony po powrocie na posesję mógł jakiś alkohol jeszcze wypić, a priori wykluczyć nie można.

Uznając zatem, że z uwagi na podniesione powyżej wątpliwości sprawa ta nadal nie dojrzała jeszcze do definitywnego rozstrzygnięcia, zaskarżony wyrok należało uchylić i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w Olsztynie do ponownego jej rozpoznania (art. 437 & 2 kpk), uznając jednocześnie, że z uwagi na wskazane wyżej przyczyny uchylenia analiza pozostałych zarzutów zawartych w apelacji stała się przedwczesna (art. 436 kpk).

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I-szej instancji winien powtórnie przeprowadzić postępowanie dowodowe w całości, z uwzględnieniem uwag wskazanych powyżej.