Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 18 października 2010 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR (del.) Hubert Gąsior

Protokolant: Anna Kopeć

przy udziale Prokuratora: Lidii Muchy

po rozpoznaniu sprawy ściganego C. G.,

podejrzanego o popełnienie przestępstw z par. 146.1.2, 25.2, 27, 52, 53, 92.2.1 w zw. z 8.2.1, 92 A.1.1, 2.1 Niemieckiego Kodeksu Karnego będącego odpowiednikiem art. 264 § 3 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 310 § 2 kk i art. 310 § 4 kk,

na wniosek Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie,

w przedmiocie dopuszczalności wydania osoby ściganej,

na podstawie art. 607p § 2 kpk,

postanawia

1.  odmówić wykonania europejskiego nakazu aresztowania z dnia 06 października 2006 roku wydanego przez organ Republiki Federalnej Niemiec - Sąd Rejonowy w B. w sprawie o sygn. akt 350 Gs 2756/06 w stosunku do C. G. – obywatela Rzeczypospolitej Polskiej, syna A. i E., urodzonego (...) w D., podejrzanego o popełnienie przestępstw kwalifikowanych z par. 146.1.2, 25.2, 27, 52, 53, 92.2.1 w zw. z 8.2.1, 92 A.1.1, 2.1 Niemieckiego Kodeksu Karnego będącego odpowiednikiem art. 264 § 3 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 310 § 2 kk i art. 310 § 4 kk,

2.  kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Do Prokuratury Okręgowej w W. wpłynął w dniu 30 grudnia 2009 roku wniosek Prokuratury Generalnej w B. o stwierdzenie prawnej dopuszczalności wydania ściganego C. G. władzom Republiki Federalnej Niemiec w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa z par. 146.1.2, 25.2, 27, 52, 53, 92.2.1 w zw. z 8.2.1, 92 A.1.1, 2.1 Niemieckiego Kodeksu Karnego będącego odpowiednikiem art. 264 § 3 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 310 § 2 kk i art. 310 § 4 kk. Zgodnie z niemiecki kodeksem karnym przestępstwo to jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 15 lat.

Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2001 roku Sąd Okręgowy w Warszawie, sygn. VIII Kop 301/09, na podstawie art. 607 o kpk przekazał ściganego władzom Republiki Federalnej Niemiec na podstawie europejskiego nakazu aresztowania. Powyższe orzeczenie postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2010 roku, sygn. II AKz 111/10 zostało uchylone i sprawę ściganego przekazano Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. W dniu 19 maja 2001 roku postanowieniem, sygn. VIII Kop 46/10 Sąd Okręgowy w Warszawie odmówił wykonania nakazu europejskiego w stosunku do C. G.. W wyniku wniesionego przez prokuratora środka odwoławczego, Sąd Apelacyjny w Warszawie, sygn. II AKz 432/10 uchylił zaskarżone postanowienie i sprawę ściganego przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie.

Analizując wniosek oraz załączone dokumenty Sąd ustalił, co następuje:

C. G. jest poszukiwany na podstawie europejskiego nakazu aresztowania z dnia 06 października 2006 roku Sądu Rejonowego w B., do sprawy o sygn. akt 350 GS 2756/06. Ściganemu zarzuca się popełnienie czterech przestępstw, w okresie wrzesień 1998 roku do 11 stycznia 1999 roku w S. i na (...), kwalifikowanych z § 146 ust. 1 nr 2, 25 ust. 2, 27, 52, 53 niemieckiego kodeksu karnego oraz § 92 ust. 1 nr 1, ust. 2 nr 1 niemieckiej ustawy o cudzoziemcach będących odpowiednikiem art. art. 264 § 3 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 310 § 2 kk i art. 310 § 4 kk.

C. G. zatrzymany został w dniu 18 grudnia 2009 roku przez funkcjonariuszy Policji jako osoba poszukiwana na podstawie wyżej opisanego europejskiego nakazu aresztowania.

Jak wynika z akt sprawy przeciwko C. G. przed Sądem Okręgowym w K. toczy się postępowanie karne przeciwko ściganemu pod sygn. III K 215/04.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 607p § 2 kpk jeżeli nakaz europejski został wydany wobec osoby ściganej, która jest obywatelem polskim, wykonanie nakazu może nastąpić pod warunkiem, że czyn którego nakaz europejski dotyczy, nie został popełniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani na statku wodnym lub powietrznym oraz stanowił przestępstwo według prawa Rzeczypospolitej Polskiej lub stanowiłby przestępstwo według prawa Rzeczypospolitej Polskiej w razie popełnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarówno w czasie jego popełnienia, jak i w chwili wpłynięcia nakazu europejskiego.

Ponadto w myśl art. 607r § 1 pkt 5 kpk można odmówić wykonania europejskiego nakazu aresztowania, jeżeli dotyczy on przestępstw, które według prawa polskiego zostały popełnione w całości lub w części, na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Bezspornym jest niniejszej sprawie, iż Sąd Rejonowy w B. wydał europejski nakaz aresztowania wobec C. G., który jest obywatelem polskim (k. 5 – 6 - kserokopia dowodu osobistego ściganego, k. 7 – protokół posiedzenia z dnia 19 grudnia 2009 roku, k. 29 – europejski nakaz aresztowania). Zgodnie z treścią zarzutów postawionych ściganemu, miejscem popełnienia zarzucanych mu czynów jest „S./Polska” i „(...)” (k. 31 akt sprawy, str. 4 europejskiego nakazu aresztowania). Sąd w toku postępowania zwracał się m. in. o bliższe sprecyzowanie tak opisanego miejsca popełnienia przestępstwa, ale nadesłane informacje nie pozwalają na jednoznaczne i precyzyjne ustalenie tej okoliczności (k. 186-196).

W ocenie Sądu zgodnie z przyjętą konstrukcją czynu, należy uznać, że zarzucanego ściganemu czyny stanowiące odpowiednik art. 264 § 3 kk w zb. z art. 270 §1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 310 § 2 kk i art. 310 § 4 kk zostały popełnione na terenie Polski, ale również na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Niewątpliwie jednak wszystkie czynności sprawcze, których miał dopuścić się ścigany zostały zrealizowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wynika to z materiałów nadesłanych przez stronę wnoszącą o wydanie.

Przy ustalaniu miejsca popełnienia przestępstwa zastosowanie ma przepis art. 6 § 2 kpk, który wyraża zasadę wielomiejscowości. Czyn zabroniony uważa się za popełniony w miejscu, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie skutek stanowiący znamię czynu zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić. Opisy czynów zarzucanych ściganemu, zawarte w nadesłanym przez organy ścigania Republiki Federalnej Niemiec krajowym nakazie aresztowania stanowiącym podstawę do wydania europejskiego nakazu aresztowania, jednoznacznie wskazują, że działanie ściganego miało miejsce na terenie Polski, zaś skutki na terenie Niemiec. Przy czym należy podkreślić, że dla uznania, że przestępstwo zostało popełnione na terytorium Polski wystarczy aby tylko jeden z elementów z art. 6 § 2 kpk miał miejsce na terenie Polski.

Z poczynionych przez Sąd, w toku postępowania ustaleń wynika jednoznacznie, że na terenie Polski ścigany miał dopuścić się zarzucanych mu przestępstw m.in. w S. - w swoim mieszkaniu (czyny opisane w pkt 1 i 2- k. 194 i 195 akt sprawy) jak i w miejscowości L. (czyny z pkt 3 i 4, k. 195 akt sprawy). Podkreślić jednak należy, iż w miejscowości L., w okresie objętym zarzutem funkcjonowało drogowe przejście graniczne niemiecko-polskie, zaś z nadesłanych przez stronę niemiecką materiałów nie wynika, czy zarzucane ściganemu czyny popełnione zostały po polskiej, czy po niemieckiej stronie granicy. W krajowym nakazie aresztowania C. G. wydanym przez Sąd Rejonowy w B. miejsce popełnienia przestępstw określone zostało w ten sposób, iż wskazano, że zostały one popełnione: „na (...) granicy” (k. 193). Podobnego wskazania dokonano w Europejskim Nakazie Aresztowania C. G. podając, iż miały one miejsce: „na granicy (...)” (k. 31). Odnośnie miejsca popełnienia przestępstw, których ścigany miał się dopuścić w dniu 11 stycznia 1999 r. na granicy (...), pewną wskazówką może być zawarta w nakazie aresztowania wydanym przez Sąd Rejonowy B. informacja, iż niemieckie organy ścigania od dnia 16 listopada 1998 roku posiadały wiedzę o przestępczym procederze ściganego (k. 196). Okoliczność ta w powiązaniu z faktem niezatrzymania C. G. w dniu 11 stycznia 1999 roku na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa, mimo obecności na miejscu zdarzenia funkcjonariuszy niemieckich („Akcja w dniu 11 stycznia 1999 roku na(...) granicy była ponadto obserwowana przez świadka komisarza W.” - k. 197), wskazuje, iż przedmiotowe czyny popełnione zostały po polskiej stronie granicy.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd uznał na podstawie art. 607p § 2 kpk, że brak jest podstaw do wykonania wobec C. G. europejskiego nakazu aresztowania.