Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Aleksander Ostrowski

Sędziowie SSO Małgorzata Szyszko

SSR del. do SO Jolanta Broniewicz – Kotowska (spr.)

Protokolant Justyna Gdula

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Ireny Głogowskiej

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2014 r.

sprawy W. M.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178 a § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia

z dnia 29 kwietnia 2014 r. sygn. akt V K 124/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt II jego części dyspozytywnej w ten sposób, że uchyla orzeczenie o dozorze kuratora, zaś okres warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności obniża do lat 2 (dwóch);

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

0.0.1.UZASADNIENIE

W. M. oskarżony został o to, że w dniu 9 stycznia 2014 r. we W. kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...), będąc w stanie nietrzeźwości przy zawartości 0,74 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. o przestępstwo z art.178a § 1 kk.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt V K 124/14:

I.  uznał oskarżonego W. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego występek z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności ;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 2 kk warunkowo zawiesił wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata oraz na podstawie art. 73 § 2 kk oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora;

III.  na podstawie art. 49 § 2 kk orzekł od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 300 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat;

V.  na podstawie art. 63 § 2 kk zaliczył na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów okres zatrzymania prawa jazdy w dniach od 9 stycznia 2014 r. do 29 kwietnia 2014 r. ;

VI.  na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu na poczt orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie (zatrzymania) w dniu 9 stycznia 2014 r.;

VII.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, ustalając wysokość należnej opłaty na kwotę 180 złotych.

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego W. M. zarzucając orzeczeniu naruszenie prawa materialnego, a to art. 115 § 10 kk w zw. z art. 112 kc, polegające na przyjęciu, że oskarżony w dniu swoich 21 urodzin, to jest 9 stycznia 2014 r. nie ukończył jeszcze 21 lat, a co za tym idzie winien być traktowany jako sprawca młodociany, podczas gdy dla prawidłowego ustalenia wieku osoby przyjmuje się regułę opisaną w art. 112 zd. 2 kc, według której przy obliczaniu wieku osoby ukończenie każdego roku życia następuje z początkiem dnia oznaczonego jako data urodzin osoby, co w konsekwencji miało wpływ na określenie okresu warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary na okres 3 lat oraz oddanie go w okresie próby pod dozór kuratora.

Stawiając powyższy zarzut obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt II poprzez określenie okresu warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary wobec W. M. na okres próby lat 2 bez oddawania oskarżonego pod dozór kuratora.

Sąd Odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego zasługuje na uwzględnienie. Przypisanie przez Sąd Rejonowy oskarżonemu W. M. statusu sprawcy młodocianego było nieprawidłowe, co w konsekwencji skutkowało błędnym przyjęciem, że wobec oskarżonego jako sprawcy młodocianego okres warunkowego zawieszenia wykonania kary winien być określony na czas 3 lat, a nadto wobec oskarżonego winno zapaść obligatoryjne orzeczenie o oddaniu go w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

Zgodnie z treścią art.115§10 kk status młodocianego określają dwa kryteria: nieukończenie 21 lat w chwili popełnienia czynu zabronionego oraz nieukończenie w czasie orzekania przez Sąd I instancji wieku 24 lat. Przepis art.112 zd. 2 kc wyraźnie stanowi, że termin oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było - w ostatnim dniu tego miesiąca. Jednakże przy obliczaniu wieku osoby fizycznej termin upływa z początkiem ostatniego dnia. Trafnie zatem podniósł skarżący, iż ukończenie każdego roku życia osoby następuje z początkiem dnia oznaczonego jako data jej urodzin. Oskarżony W. M. urodził się w dniu (...), stąd też w dniu zdarzenia, tj. w dniu 9 stycznia 2014 r. ukończył już 21 lat, w związku z czym nie mają do niego zastosowania specjalne dyrektywy wymiaru kary, przewidziane dla sprawców młodocianych, w tym wynikające z treści art.70§2 kk i art.73§2 kk.

Z przytoczonych wyżej powodów Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylił orzeczenie o dozorze kuratora, zaś okres warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności obniżył do lat 2. Kierunek wniesionego środka odwoławczego ( wyłącznie na korzyść oskarżonego ) nie pozwalał na dokonanie innej korekty zaskarżonego wyroku, tj. na zmianę podstawy prawnej ustalonego okresu próby na art.70§1 pkt.1 kk oraz na zmianę podstawy prawnej orzeczenia o oddaniu oskarżonego pod dozór kuratora sądowego na art.73§1 kk. Niezależnie od tego Sąd Odwoławczy zauważa, iż pisemne motywy zaskarżonego wyroku nie pozostawiają żadnych wątpliwości, iż decyzje Sądu meriti o oddaniu oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora oraz określeniu okresu warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na czas 3 lat wynikały wyłącznie z błędnego przyjęcia przez Sąd I instancji, iż oskarżony W. M. winien być traktowany jako sprawca młodociany w rozumieniu art.115§10 kk.

W pozostałym zakresie, przy braku podstaw do zastosowania unormowań zawartych w art. 439 kpk i art. 440 kpk, Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Ze względów słuszności Sąd Odwoławczy zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.