Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda (spr.)

Sędziowie: SO Anita Jarząbek - Bocian

SO Sebastian Mazurkiewicz

Protokolant: protokolant sądowy - stażysta Robert Wójcik

przy udziale prokuratora Pawła Śledzieckiego

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2014 r.

sprawy G. Z.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 1 i 4 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku

z dnia 13 lutego 2014 r. sygn. akt II K 1029/13

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że orzeczony w punkcie 2 wyroku okres próby obniża do 3 (trzech) lat; w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; koszty sądowe w postępowaniu odwoławczym przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. VI Ka 506/14

UZASADNIENIE

G. Z. został oskarżony o to, że w dniu 20 października 2013 roku, woj. (...) w O. na ul. (...), kierował samochodem marki N. o nr rej. (...) na drodze publicznej, znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 2,02 promila alkoholu we krwi, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym przez Sąd Rejonowy w Otwocku, sygn. akt. K-24/01 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, tj. o czyn z art. 178 a § 1 i 4 k.k.

Sąd Rejonowy w Otwocku wyrokiem z dnia 13 lutego 2014 roku, sygn. II K 1029/13 orzekł:

1.  oskarżonego G. Z. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 178 a § 1 i 4 k.k. i na tej podstawie skazał go, a na podstawie art. 178 a § 4 k.k. wymierzył mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 69 § 1, 2 i 4 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu G. Z. na okres próby 5 (pięciu) lat,

3.  na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu G. Z. karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda stawka,

4.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat,

5.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł prokurator zaskarżając wyrok w całości na korzyść oskarżonego. Powołując się na dyspozycję art. 427 § 2 k.p.k. i art. 438 pkt 2 k.p.k. wskazanemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia poprzez:

- naruszenie art. 343 § 7 k.p.k. i wydanie wyroku niezgodnego z treścią wniosku złożonego w trybie art. 335 § 1 k.p.k. tj. orzeczenie warunkowego zawieszenia na okres 5 lat w miejsce wnioskowanego okresu 3 lat oraz 100 stawek po 20 zł grzywny w miejsce 110 stawek po 20 zł grzywny,

- pominięcie jako podstawy do orzeczenia warunkowego zawieszenia wykonania kary art. 69 § 4 k.k.

W konkluzji prokurator wniósł o zmianę wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego: warunkowego zawieszenia na okres 3 lat w miejsce orzeczonego okresu 5 lat oraz 110 stawek po 20 zł grzywny w miejsce 100 stawek po 20 zł grzywny, a także uzupełnienie podstaw do zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary o art. 69 § 4 k.k.

Na rozprawie odwoławczej prokurator poparł apelację z wyjątkiem zarzutu i wniosku związanego z orzeczoną karą grzywny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna jedynie w części zarzutu i wniosku związanego z orzeczeniem wobec oskarżonego okresu warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby 5 lat w miejsce wnioskowanego w trybie art. 335 § 1 k.p.k. 3-letniego okresu próby.

W niniejszej sprawie prokurator wraz z aktem oskarżenia złożył w trybie art. 335 § 1 k.p.k. wniosek o wydanie wyroku skazującego wobec G. Z. bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie mu: kary 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres próby 3 lat, grzywny w wysokości 110 stawek dziennych po 20 zł każda, środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat, a także obciążenie G. Z. kosztami i opłatami sądowymi.

Choć Sąd Rejonowy uwzględnił wniosek prokuratora, to jednak, jak słusznie wskazał skarżący, orzekł niezgodnie z treścią wniosku, tj. orzekł wobec oskarżonego karę 5 miesięcy pozbawienia wolności, zawieszając jej wykonanie na okres próby 5 (pięciu) lat, podczas gdy prokurator we wniosku złożonym w trybie art. 335 § 1 k.p.k. wnosił o orzeczenie wobec oskarżonego kary 5 miesięcy pozbawienia wolności, zawieszając jej wykonanie na okres próby 3 (trzech) lat. Podkreślić w tym miejscu należy, iż przychylenie się do wniosku złożonego w trybie art. 335 § 1 k.p.k. rodzi po stronie Sądu zobowiązanie do wymierzenia kary zgodnej z akceptowanym wnioskiem. Orzeczenie odmienne do tego, które jest określone we wniosku prokuratora, nie jest dopuszczalne, ponieważ jest złamaniem „swoistej ugody” zawartej pomiędzy prokuratorem a oskarżonym i stanowi rażące naruszenie prawa procesowego mającego istotny wpływ na treść orzeczenia. Zaznaczyć należy, iż Sąd jest związany treścią wniosku prokuratora złożonego w trybie określonym w art. 335 § 1 k.p.k. w tym sensie, że potrzeba dokonywania jakiejkolwiek zmiany jego treści musi powodować rozpoznanie sprawy na zasadach ogólnych (wyrok SN WKN 16/2000, OSP 2001, z .10, poz. 147). Niedopuszczalne jest natomiast wydanie rozstrzygnięcia odbiegającego w treści od uzgodnień dokonanych w trybie art. 335 § 1 k.p.k. (wyrok SN z dnia 29 stycznia 2008r. IV KK 496/07). W rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy był związany wnioskiem oskarżyciela w zakresie wymiaru okresu próby, na jaki zostało oskarżonemu zawieszone wykonanie kary pozbawienia wolności, tj. okres próby 3 (trzech) lat. Wobec powyższego nie ulega wątpliwości, że wyznaczając okres próby 5 (pięciu) lat Sąd orzekł wyrok sprzeczny z ustaleniami, jakich dokonał prokurator z oskarżonym.

Odnośnie zarzutu skarżącego dotyczącego niezgodnej z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 § 1 k.p.k. wysokości orzeczonej wobec oskarżonego grzywny, należy wskazać, że zarzut ten jest bezzasadny. Co prawda prokurator we wniosku o skazanie bez rozprawy wniósł m.in. o wymierzenie grzywny w wysokości 110 stawek po 20 zł każda stawka, jednak na posiedzeniu w dniu 13 lutego 2014 roku w przedmiocie rozpoznania tego wniosku, oskarżony wniósł o wymierzenie niższej kary grzywny ze względu na trudną sytuację materialną, wobec czego prokurator zaproponował obniżenie kary grzywny ze 110 stawek po 20 zł każda na karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 zł każda. Oskarżony wyraził na to zgodę. Wobec powyższego Sąd Rejonowy orzekł w wyroku zgodnie z modyfikacją wniosku dokonaną przez prokuratora, nie naruszając ostatecznych uzgodnień stron w tym zakresie.

Zarzut skarżącego w postaci pominięcia w wyroku Sądu Rejonowego jako podstawy do orzeczenia warunkowego zawieszenia wykonania kary art. 69 § 4 k.k. również nie zasługuje na uwzględnienie. Faktem jest, że w oryginale wyroku, w pkt 2 jego części dyspozytywnej, nie wskazano w podstawie prawnej § 4 art. 69 k.k. Jednakże orzeczenie w tym zakresie zostało sprostowane przez Sąd Rejonowy w Otwocku, w trybie art. 105 § 1 k.p.k., postanowieniem z 4 marca 2014 roku w ten sposób, że w punkcie 2 wyroku z 13 lutego 2014 r. w miejsce „art. 69 § 1 i 2 k.k.” wpisano „art. 69 § 1 i 2, 4 k.k.” (k.83-84). Odpis tego postanowienia prokurator otrzymał 12 marca 2014 r. (k.93) i nie zaskarżył tego orzeczenia zażaleniem w przewidzianym ustawą terminie 7 dni, składając jedynie apelację w dniu 24 marca 2014 r. W związku z powyższym postanowienie z dnia 4 marca 2014 r. stało się prawomocne, a tym samym brak jest podstaw do przyjęcia, że w zaskarżonym wyroku, w podstawie prawnej warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności sąd I instancji nie wskazał § 4 art. 69 k.k.

Z uwagi na powyższe Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 2 poprzez obniżenie do 3 lat okresu próby, na jaki warunkowo zawieszono oskarżonemu wykonanie kary pozbawienia wolności.

W pozostałej części wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy, koszty sądowe w postępowaniu odwoławczym przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.