Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: stażysta Anna Ostromecka

Bez obecności oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2014 r. sprawy

M. W.

syna J. i B. z domu T.

ur. (...) w W.

obwinionego o to, że:

od dnia 22 października 2013 r., do 31 lipca 2014 r. w miejscowości G. nie wskazał osoby, której w dniu 2013-09-14 roku o godzinie 17:17:17 w miejscowości B. (...) (...) KM powierzył do kierowania pojazd marki R. o numerach rejestracyjnych (...). Kierujący tym pojazdem jadąc z prędkością 76/50 km/h przekroczył dozwoloną prędkość o 26 km/h. Brak informacji aby pojazd został użyty wbrew jego woli

- tj. za wykroczenie z art. 96 § 3 kw w zw. z art. 78 ust. 4 i 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA:

I.  obwinionego M. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu ustalając, iż miał on miejsce w okresie od 09.10.2013r. do dn. 22.11.2013r. i za to na podstawie art. 96 § 3 kw przy zastosowaniu art. 39§1 i 2 kw skazuje go na karę nagany;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 14 września 2013 roku o godzinie 17 ^{17’17’’} legalizowane urządzenie rejestrujące do pomiaru prędkości pojazdów „M. 6F” będące własnością Straży Miejskiej w G., ustawione w miejscowości B., gm. G., w ciągu drogi krajowej nr (...), na jej 42 km i 9 hm dokonało pomiaru prędkości i wykonało zdjęcie oddalającego się samochodu m-ki R. o nr rej. (...). Zmierzona prędkość tego pojazdu wynosiła 76 km/h w miejscu gdzie dozwolona prędkość wynosiła 50 km/h.

Jak ustalono w systemie Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców właścicielem tego pojazdu jest obwiniony M. W., mieszkaniec G.. W dniu 09 października 2013 r., ze Straży Miejskiej w G. skierowano do obwinionego pismo z żądaniem m.in. wskazania osoby, która w momencie ujawnionego wykroczenia kierowała pojazdem należącym do obwinionego. W dniu 22 października 2013 r., obwiniony wystosował odpowiedź na to wezwanie potwierdzając, że jest właścicielem tego samochodu. Zaznaczył przy tym, że tym samochodem jeździ on, jego żona J. O. oraz córka K. W.. Na koniec stwierdził, że nie jest w stanie wskazać kto kierował tym pojazdem w dniu zarejestrowanego wykroczenia. Na skierowane doń przez oskarżyciela w dniu 12.11.2013 r., wezwanie do stawienia się w siedzibie (...) i złożenie wyjaśnień odpowiedział, że nie może się stawić w wyznaczonym terminie z powodów wyjazdu w celach zdrowotnych. W dniu 22 listopada 2013 r., do Straży Miejskiej w G. wpłynęło pismo podpisane przez obwinionego w którym stwierdził on, że odpowiedział na wezwanie do wskazania osoby, która kierowała pojazdem we wskazanym czasie już w piśmie z dnia 24.10.2013 r. Oświadczył, że w tym czasie, tym pojazdem mógł kierować zarówno on jak i jego żona lub córka.

W związku z uznaniem, że obwiniony nie wskazał kierującego pojazdem we wskazanym czasie oskarżyciel – Straż Miejska w G. skierował do Sądu wniosek o ukaranie obwinionego z art. 96 § 3 kw.

( dowód: notatka urzędowa raport k. 6, potwierdzenie odbioru wezwania właściciela pojazdu– k. 7, odpowiedź obwinionego –k 10, odpis pisma do obwinionego – k. 10, usprawiedliwienie obw. – k. 14; pismo obwinionego k. 17; pismo UM w G. k. 19, notatka urzędowa k. 21, świadectwo legalizacji k. 22)

Obwiniony prawidłowo wezwany na rozprawę nie stawił się na nią nie nadesłał wyjaśnień na piśmie ani usprawiedliwienia.

Sąd zważył, co następuje:

Wprawdzie obwiniony w trakcie zarówno czynności wyjaśniających prowadzonych przez oskarżyciela – Straż Miejską w G. jak i postępowania sądowego nie złożył formalnych wyjaśnień, to jednak odnosząc się do stanowiska zawartego, zarówno w jego oświadczeniu z dnia 22 października 2013 r, jak i dodatkowego jego pisma, które wpłynęło do SM w G. w dniu 22.11.2013 r., należy stwierdzić, że nie przyznaje się on do popełnienia zarzucanego mu czynu. Nie można jednak zgodzić się, zwłaszcza z jego twierdzeniem zawartym w drugim tym piśmie, że wskazał on na żądanie wzywającego kto kierował tym pojazdem już w pierwszym oświadczeniu z dnia 22.10.2013 r. Analizując bowiem treść tego pisma należy stwierdzić, że zaznaczył on w nim wprawdzie, że pojazdem tym jeżdżą 3 konkretnie wymienione osoby, to jednak oświadczył w nim również, że nie jest w stanie wskazać kto tym samochodem kierował w dniu którego dotyczyło wezwanie tj. 14 września 2013 r. Należy podkreślić, że obwiniony wezwanie do wskazania użytkownika tego pojazdu otrzymał 16 października 2013 r., a zatem niewiele ponad miesiąc od dnia, którego dotyczyło wezwanie Straży Miejskiej w G.. Nie był to termin na tyle odległy aby obwiniony nie potrafił ustalić kto faktycznie tym pojazdem jechał. Dopiero w piśmie, które wpłynęło do SM w G. w dniu 22.11.2013 r., obwiniony wyraźnie stwierdził, że każda z tych wymienionych wcześniej osób mogła tym pojazdem kierować w dniu 14 września 2013 r.

W świetle m. in, stanowiska judykatury dyskusyjne jest, czy zachowanie właściciela pojazdu polegające na wskazaniu zamiast jednego konkretnego kierującego kręgu takich osób (tak jak w niniejszej sprawie 3 osób) czyni zadość wypełnienia obowiązku wynikającego z przepisu art. 78 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Jak stwierdzono m. in . w uzasadnieniu orzeczenia Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie VIII Kz 444/12 z dnia 26.09.2012 r. ( www.bialystok.so.gov.pl/orzecznictwo) – „zachowanie sprawcze wykroczenia art. 96 § 3 kw może być popełnione poprzez działanie bądź zaniechanie. Przykładowo może ono polegać na odmowie wskazania osoby, której został powierzony pojazd, wskazaniu osoby bądź kręgu osób w sposób w sposób uniemożliwiający ustalenie konkretnego użytkownika pojazdu w oznaczonym czasie, udzielenie odpowiedzi wymijającej bądź zasłonięcie się niepamięcią” Należy z całą mocą podkreślić, że przepis art. 78 ust 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym ma na celu ustalenie konkretnej osoby, która kierowała pojazdem w oznaczonym czasie, a zatem osoba zobowiązana wskazując tylko krąg takich osób nie wskazuje tym samym konkretnej osoby i nie wypełnia tym samym ciążącego na niej obowiązku.

Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy, stosując wykładnię jak najkorzystniejszą dla obwinionego, Sad ostatecznie przyjął, że obwiniony od dnia 09 października do dnia 22 listopada 2013 r. (przy czym ta pierwsza data jest wynikiem oczywistej omyłki pisarskiej, bowiem powinna to być data 16 października 2013 r. – a więc data otrzymania przez obwinionego wezwania od Straży Miejskiej w G.) nie wskazał komu powierzył należący do niego pojazd do kierowania. W przekonaniu Sądu oświadczenie obwinionego z dnia 22 października 2014 r., tego wymogu nie wypełniało.

W świetle powyższych rozważań Sąd uznał, iż obwiniony swoim zachowaniem w pełni wypełnił znamiona zarzucanego mu wykroczenia z art. 96 § 3 kw.

Sąd wymierzył obwinionemu karę nagany, uznając, że stosunkowo niewysoki stopień szkodliwości społecznej przypisanego mu czynu przejawiający się w niezbyt długim okresie uchylania się od wykonania ciążącego na nim obowiązku oraz brak informacji o dotychczasowej karalności obwinionego przemawiały za zastosowaniu wobec niego dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary i orzeczenia kary najłagodniejszej z katalogu kar za wykroczenia.

Mając na uwadze charakter rozstrzygnięcia Sąd zwolnił obwinionego również od obowiązku uiszczenia kosztów postępowania i opłaty.