Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2014 roku

Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Ś. w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Zaganiacz

Protokolant: Katarzyna Małolepsza

po rozpoznaniu dnia 28.08. 2014r. sprawy karnej

P. B.

urodzonego (...) w Ż.,

syna W. i A. z domu C.

oskarżonego o to, że:

w dniu 19 lutego 2014 roku na ul. (...) w S. woj. (...), będąc w stanie nietrzeźwości i posiadając 0,27 miligrama alkoholu w litrze wydychanego powietrza, prowadził w ruchu lądowym samochód marki P. nr rej. (...), przy czym popełnienia zarzuconego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 20.06.2012 roku sygn. akt II K 365/12 za czyn z art. 178a § 4 kk za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości,

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk

I.  oskarżonego P. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 178 a § 4 kk i za ten czyn na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

I.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego na okres 3 (trzech) lat zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;

II.  zwalnia oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, w tym z opłaty, zaliczając wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 czerwca 2012 roku oskarżony P. B. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy w sprawie o sygn. akt II K 365/12 za czyn z art. 178a § 4 kk na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby. Wyrokiem tym orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres roku, a nadto świadczenie pieniężne w kwocie 300 zł. Wyrok uprawomocnił się w dniu 28 czerwca 2012 roku.

Dowody:

-

dane o karalności- k. 6-7

-

odpisy wyroków – k. 9-10

Wieczorem w dniu 19 lutego 2014 roku oskarżony P. B. przebywał u swojej dziewczyny i spożywał alkohol w postaci wina. Następnie wsiadł do samochodu marki P. (...) o nr rej. (...) i podjął nim jazdę. O godz. 0 ³⁵ w S. na ul (...) oskarżony został zatrzymany do kontroli drogowej. Badanie stanu trzeźwości oskarżonego ujawniło w jego organizmie obecność alkoholu o wartości 0,27 mg/l (I badanie o godz. 0 ⁴⁶) i 0,23 mg/l (II badanie o godz. 1 ⁰¹) wydychanego powietrza.

Dowody:

-

wyjaśnienia P. B., k. 11-12, 34

-

protokół z badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, k. 2

-

notatka urzędowa, k. 1

Poza skazaniem za czyn z art. 178a § 4 kk, a wcześniej za występek z art. 178 a § 1 kk, oskarżony był uprzednio karany sądownie na terenie W. za czyny przeciwko życiu i zdrowiu, zakłócanie funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości, prowadzenie pojazdów w stanie nietrzeźwości.

Dowody:

-

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy z dn. 18.05.2009r., sygn. akt VI K 1606/08, k. 18-19

-

dane o karalności, k. 6-9

P. B. jest rozwiedziony, ma na utrzymaniu dwoje dzieci, na rzecz których ma zasądzone alimenty. Z zawodu jest ślusarzem, w ostatnim czasie utrzymywał się z zasiłku rehabilitacyjnego, planował podjąć pracę w zakładzie kamieniarskim.

Dowód:

-

dane osobo – poznawcze, k. 11

Oskarżony P. B. zarówno w toku postepowania przygotowawczego, jak i na rozprawie przed Sądem, przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, składając wyjaśnienia zgodne z opisanymi wyżej ustaleniami.

wyjaśnienia oskarżonego, k. 11-12, 34

Nadto Sąd zważył, co następuje:

Przeprowadzone w toku rozprawy dowody nie pozostawiają żadnych wątpliwości, że oskarżony P. B. dopuścił się zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego, Sąd stwierdził, że nie sposób kwestionować ich wiarygodności. P. B. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a jego wyjaśnienia stały się podstawą poczynienia przez Sąd ustaleń faktycznych.

Sąd uznał za wykazane okoliczności dotyczące poziomu nietrzeźwości oskarżonego w dniu zdarzenia oraz jego wcześniejszej karalności, wynikające z dokumentów w postaci: protokołu z badania stanu trzeźwości, odpisów wyroków Sądu Rejonowego w Świdnicy i danych o karalności oskarżonego. Zostały one sporządzone przez powołane do tego organy w zakresie ich właściwości, a ich treść nie była przez strony kwestionowana, do czego i Sąd nie znalazł podstaw.

Zgodnie z dyspozycją art. 115 § 16 kk stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Zawartość alkoholu w wydychanym przez P. B. w dniu 19 lutego 2014 roku powietrzu przekroczyła (choć nieznacznie) wskazany poziom. Oskarżony będąc tego dnia w stanie nietrzeźwości prowadził samochód i został zatrzymany przez Policję do kontroli. Oskarżony wiedząc o uprzednio spożytym alkoholu doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że nie powinien jeździć samochodem, a mimo to dopuścił się takiego zachowania, umyślnie naruszając jedną z podstawowych zasad ruchu drogowego, tj. zasadę trzeźwości.

Oskarżony był wcześniej skazany wyrokiem tutejszego Sądu z dnia 20 czerwca 2012 roku w sprawie o sygn. akt II K 365/12 za czyn z art. 178a § 1 kk, a w dacie inkryminowanego aktualnie czynu skazanie to nie uległo zatarciu. Oczywistym jest zatem w okolicznościach niniejszej sprawy, że oskarżony działaniem swoim zrealizował znamiona występku z art. 178a § 4 kk, prowadził bowiem samochód w stanie nietrzeźwości pomimo wcześniejszej karalności za identyczne przestępstwo.

Czyn, którego oskarżony się dopuścił godził w bezpieczeństwo w komunikacji, czyli w innych uczestników ruchu drogowego. Oskarżony był już karany sądownie – nie tylko za czyny z art. 178 a § 1 kk i art. 178 a § 4 kk, ale także za inne występki popełnione za granicą. Fakt, iż oskarżony ponownie dopuścił się przestępstwa, za które był już uprzednio karany, wskazuje na niepoprawność sprawcy i ignorowanie przez niego reguł porządku prawnego. Po stronie okoliczności łagodzących Sąd dostrzegł i uwzględnił prawidłową postawę oskarżonego w toku całego postępowania, a w szczególności okoliczność, iż przyznał się on do winy, a także nieznaczny stopień nietrzeźwości.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu Sąd uznał, że odpowiednią sankcją w okolicznościach danego przypadku będzie kara 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wymiar orzeczonej kar pozbawienia wolności pozwolił Sądowi rozważyć możliwość skorzystania z instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary, jako że spełniona została przesłanka formalna do zawieszenia jej wykonania, wyrażająca się orzeczeniem kary pozbawienia wolności nieprzekraczającej dwóch lat. W świetle art. 69 § 1 kk zasadniczą przesłanką decydującą o tym czy kara w danej wysokości ma być orzeczona w postaci bezwzględnej, czy też z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jest ocena, w jakiej postaci kara ta osiągnie cele wobec sprawcy, a więc rozstrzygniecie o zawieszeniu musi znajdować uzasadnienie przede wszystkim w pozytywnej lub negatywnej prognozie kryminologicznej. Tak więc merytorycznie najistotniejszym warunkiem jej orzekania jest dodatnia prognoza oparta na właściwościach i warunkach osobistych sprawcy (zob. wyrok SN z dnia 10 maja 1995 roku, II KRN 28/95).

Oskarżony nie po raz pierwszy stanął przed Sądem za przestępstwo. Był on już wielokrotnie karany sądownie, w tym za przestępstwa podobne. Oskarżony wykazał, że ma lekceważący stosunek do kwestii poszanowania prawa i orzeczeń Sądu, a tym samym nie sposób było wysnuć wobec niego żadnej pozytywnej prognozy kryminologicznej. Dlatego należało uznać, że jedynie dolegliwość związana z realnym wykonywaniem kary pozbawienia wolności może wykazać oskarżonemu naganność jego postępowania oraz skłonić go w przyszłości do przestrzegania porządku prawnego. Orzeczenie kolejnej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania byłoby wyrazem niczym nieuzasadnionej pobłażliwości i świadczyłoby o słabości wymiaru sprawiedliwości. Dlatego należało uznać, że jedynie kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania może spełnić swoje cele wobec tego oskarżonego.

Orzeczenie środka karnego – zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych – w wypadku oskarżonego ma charakter obligatoryjny (art. 42 § 2 kk). Oskarżony w sposób rażący naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, nie ma zatem gwarancji, iż będzie tych zasad przestrzegał w przyszłości. Konieczna jest zatem eliminacja oskarżonego z ruchu drogowego. W ocenie Sądu zasadnym jest orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, co winno uczynić zadość wymogom prewencyjnym.

O kosztach sądowych, w tym o opłacie, rozstrzygnięto w oparciu o art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, zwalniając oskarżonego od ich ponoszenia.