Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 września 2014 r.

Sąd Rejonowy Wydział III Karny w Wałbrzychu w składzie:

Przewodniczący S.S.R. Fryderyk Kwiatek

Protokolant Jakub Stonio

po rozpoznaniu dnia 9 września 2014 roku

sprawy R. S.

ur. (...) w W.

syna M. i B. zd. Z.

oskarżonego o to, że :

I. W dniu 16 stycznia 2014 roku w B. woj. (...) wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał środki odurzające w postaci 2,33 grama netto marihuany,

tj . o czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r o Przeciwdziałaniu Narkomanii

II . W okresie między 30 a 31 października 2013 roku w B. woj. (...) po uprzednim wyłamaniu kłódki zabezpieczającej drzwi wejściowe dostał się do wnętrza garażu skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kompletu czterech kół aluminiowych wraz oponami marki D. powodując straty o wartości 4.000 złotych na szkodę P. K., przy czym przestępstwa tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio karany wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wałbrzychu za sygn. akt III K 94/12 z dnia 13.06.2012 roku obejmującym wyroki:

-

wyrok Sądu Rejonowego w Wałbrzychu za sygn. akt II K 1955/07 z dnia 27.02.2008 roku o czyn z art. 278 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności

-

wyrok Sądu Rejonowego w Wałbrzychu za sygn. akt III K 1801/10 z dnia 30.05.2011 roku o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

-

wyrok Sądu Rejonowego w Wałbrzychu za sygn. akt III K 480/11 z dnia 18.11.2011 roku o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk ( razy 3 ) na karę jednego roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk ( razy 3 ) na karę 1 roku pozbawienia wolności i na podstawie art. 91 § 2 kk na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- na podstawie wyroku łącznego korzystając z art. 91 § 2 kk skazany na karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 31.08.2011 roku do 22.11.2011 roku i od 26.12.2011 roku do 11.04.2013 roku,

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk

I oskarżonego R. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za czyn ten na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II oskarżonego R. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku, z tym że przyjmuje, że czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 18 listopada 2011 roku sygn. Akt III K 480/11 za czyn z art. 279§1 k.k. w zw. zart.64§1 k.k., popełniony w warunkach art. 91§1 k.k., na karę roku i trzech miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w ramach kary łącznej roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 13 czerwca 2011 roku, sygn. akt III K 94/12 w dniach od 31.08.2011 r. do 22.11.2011 r. i od 26.12.2011 r. do 11.04.2013 r., to jest występku z art. 279§1 k.k w zw. z art. 64§2 k.k. i za czyn ten na podstawie art. 279§1 k.k w zw. z art. 64§2 k.k . wymierza mu karę roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

III na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 k.k. łączy oskarżonemu kary pozbawienia wolności orzeczone w punkcie I i II części dyspozytywnej wyroku i wymierza mu karę łączną roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

IV na podstawie art. 44§2 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa kłódki metalowej koloru ciemnego z wytłoczonym napisem (...) na zatrzasku wpisaną do wykazu dowodów rzeczowych pod nr Drz 803/14 oraz młynek plastikowy w kształcie kuli w kolorze czarnym, wpisany do wykazu dowodów rzeczowych pod nr Drz 805/14, zarządzając zniszczenie tych rzeczy,

V na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez zniszczenie zawiniątka z folii aluminiowej z zawartością suszu roślinnego w ilości 2,33 grama netto, po odjęciu próbki o wadze 2,32 grama, zapakowane do bezpiecznej koperty nr banderoli (...), wpisane do wykazu dowodów rzeczowych pod nr Drz 804/14,

VI zwalnia oskarżonego od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania zaliczając je na rachunek tegoż Skarbu Państwa i nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt III K 296/14

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem zaocznym z dnia 18 listopada 2011 roku sygn. akt III K 480/11 Sąd Rejonowy w Wałbrzychu skazał oskarżonego R. S. między innymi za czyny z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w warunkach art. 91 § 1 k.k.,na karę roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Karę tę oskarżony odbywał w ramach kary łącznej roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 13 czerwca 2012 roku sygn. akt III K 94/12 w okresie w dniach od 31 sierpnia 2011 roku do dnia 22 listopada 2011 roku i od 26 grudnia 2011 roku do dnia 11 kwietnia 2013 roku.

Dowód: - odpis wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 18.11.2011 r. sygn. akt III K 480/11 k. 57-60

- odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 13.06.2012 r. sygn. akt III K 94/12 k. 67-68.

W okresie między 30 i 31 października 2013 roku oskarżony popełnił kolejne przestępstwo. Oskarżony mieszkał niedaleko garażu F. T., z którego to garażu korzystał pokrzywdzony P. K., toteż kiedy trzy tygodnie wcześniej zobaczył, że pokrzywdzony przeniósł do garażu komplet felg aluminiowych z oponami, powziął zamiar zaboru mienia. Drzwi garażu były zamknięte na kłódkę. Oskarżony włożył pręt do otworu i przekręcił mocno, tak, że zdołał wyłamać kłodkę, dzięki czemu mógł bez trudu zrealizować dalszą cześć swojego zamysłu. Oskarżony wytoczył jedną parę alufelg z oponami, po czym przez nikogo niezauważony wrócił po kolejną parę. Pozostawił je w trawie przy ulicy (...) w miejscu, w którym nie było zabudowań. Oskarżony pytał znajomych, czy nie kupią od niego felg, a kiedy nie znalazł chętnych, uznał, że zaniesie je do punktu skupu złomu po tym jak potłucze je młotkiem nadając pozory zużycia. Kiedy wrócił na ulicę (...), nie znalazł felg. Pokrzywdzony nie odzyskał swojego mienia. Felgi z oponami miały wartość około 4000 zł. Były to oryginalne alufelgi marki P. z oponami marki F. (...) o rozmiarze 225x50x17. Pokrzywdzony kupił je na krótko przed włamaniem. Alufelgi z oponami nie miały żadnych śladów zużycia.

Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego R. S. k. 46-47, 72-73

- zeznania świadka P. K. k. 35-36, 108

- zeznania świadka świadka F. T. k. 19-20

- zeznania świadka B. S. k. 39

- zeznania świadka R. B. k. 33-34

- protokół oględzin k. 22-23

- protokół eksperymentu procesowego k. 50-51.

W styczniu 2014 roku funkcjonariusze Policji dwukrotnie przyjeżdżali do mieszkania oskarżonego przy ul. (...) w B. w celu przeprowadzenia przeszukania uzasadnionego podejrzeniem posiadania przez oskarżonego środków odurzających. Za drugim razem, w dniu 16 stycznia 2014 roku Policjanci znaleźli marihuanę w ilości 2,33 grama netto. Oskarżony nabył ten środek odurzający od mężczyzny znanego mu jako B. i przyniósł ją do domu po pierwszym przeszukaniu, nie spodziewając się kolejnej wizyty Policji.

Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego R. S. k. 11-12, 72-73

- protokół przeszukania k. 2-4

- protokół użycia wagi i testera k. 5-6

- postanowienie o zatwierdzeniu przeszukania k. 13.

Oskarżony ma 24 lata. Nie wyuczył się żadnego zawodu. Nikogo nie utrzymuje. Pozostaje bez pracy. Nie ma żadnego majątku. W toku postępowania nie ujawniły się wątpliwości co do poczytalności oskarżonego. Oskarżony był wielokrotnie karany, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu.

Oskarżony nie kwestionował swojego sprawstwa. W toku postępowania przygotowawczego przyznał się do posiadania marihuany jak i do włamania do garażu P. K. oraz zaboru należących do niego alufelg z oponami. Prokurator wniósł pozew adhezyjny, wnosząc o zasądzenie od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kwoty 4000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu i zasądzenie kosztów procesu. Sąd nie rozstrzygał o żądaniu pozwu, jako że omyłkowo nie orzekł o przyjęcia pozwu.

Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego R. S. k. 11-12, 46-47, 72-73

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 27.02.2008 r. sygn. akt X K 1955/07 k. 54-55

- odpis wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 30 maja 2011 roku sygn. akt III K 1801/10 k. 56

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 13.01.2012 r. sygn. akt III K 455/11 k. 61-66.

Sąd zważył nadto, co następuje:

Mając na uwadze wyniki swobodnej oceny dowodów Sąd przyjął sprawstwo i winę oskarżonego R. S.. Oskarżony nie krył, że posiadał marihuanę. Co więcej, przyznał, że przeszukanie przeprowadzone przez funkcjonariuszy Policji przed dniem ujawnienia rzeczonego środka odurzającego zakończyło się niepowodzeniem, bo oskarżony zdążył ten środek ukryć. Brak szczegółowych informacji o okolicznościach zakupu marihuany nie miał znaczenia dla oceny sprawstwa, oczywiste bowiem było, że oskarżony wbrew przepisom ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał rzeczony środek. Podejrzenie posiadania marihuany znalazło potwierdzenie w wyniku badania suszu przeprowadzonego przy użyciu testera narkotykowego. Podobnie, wątpliwości nie budziły wyjaśnienia oskarżonego co do drugiego zarzuconego mu czynu. Oskarżony podał, że widział jak pokrzywdzony przenosił felgi z oponami do garażu, opisał sposób, w jaki sforsował przeszkodę w postaci kłódki, broniącej dostępu do garażu, i przyznał, że ukrył koła (felgi z oponami) w miejscu oddalonym od garażu pokrzywdzonego, ale nie zdołał znaleźć kupca. Oskarżony wyjaśnił, że miały zostać zabrane przez nieustaloną osobę. To ostatnie pozostawało bez wpływu na ocenę zachowania oskarżonego jako postąpienia z rzeczą zabraną jak z własną. Pokrzywdzony zeznał, że widział oskarżonego w pobliżu garażu, kiedy przenosił felgi z oponami, i podał, że na tej podstawie podejrzewał go o dokonanie włamania. Pokrzywdzony określił wartość felg z oponami na kwotę 4000 zł, wskazując przy tym, że kupił je na krótko przed włamaniem i dodał, że nie nosiły śladów zużycia, a podobne ceny wskazując sprzedawcy na portalu (...)”. Wartość uszczerbku wskazana przez pokrzywdzonego nie odstawała od wartości rynkowej felg z oponami i jako taka nie budziła zastrzeżeń Sądu. Relacja oskarżonego, uzupełniona zeznaniami pokrzywdzonego, znalazła ostateczne potwierdzenie w przebiegu eksperymentu procesowego przeprowadzonego z udziałem oskarżonego na etapie postępowania przygotowawczego. Zeznania świadka F. T., R. B.i B. S.miały walor pomocniczy. Świadkowie nie wiedzieli sprawcy włamania; jedynie B. S.zwrócił uwagę na mężczyzn w kapturach toczących po ziemi koła w pobliżu garażu F. T.

Czyn oskarżonego, opisany w pkt I części wstępnej wyroku, wyczerpał znamiona występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Oskarżony nie spełniał wymogów stawianych w art. 33, 34 i 35 przedmiotowej ustawy, tj. nie posiadał rzeczonego środka w celach medycznych, nie miał przymiotu określonego przedsiębiorcy a środek, który posiadał nie został wytworzony przez innego uprawnionego przedsiębiorcę. Przedmiotowy środek odurzający jest wymieniony w załączniku do powołanej ustawy i zawiera składniki oddziałujące na ośrodkowy układ nerwowy, a zatem zakaz jego posiadania, jasno w ustawie zapisany, nie mógł być przedmiotem wątpliwości oskarżonego. Oskarżony decydował o sposobie użycia i miejscu przechowania rzeczonego środka, zatem z całą pewnością władał wzmiankowaną rzeczą jako jej posiadacz.

Czyn opisany w pkt II części wstępnej wyroku wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. Oskarżony dokonał zaboru rzeczy należących do P. K., działał w celu przywłaszczenia przedmiotowych alufelg z oponami, a wszedł w ich bezprawne posiadanie po wyłamaniu kłodki i uzyskaniu nieuprawnionego dostępu do garażu. Oskarżony wdarł się do zamkniętego pomieszczenia. Wolę użytkownika garażu jasno manifestowało zamknięcie pomieszczenia na kłódkę. Oskarżony nie krył, że pokonanie przeszkody nie było celem samo w sobie, ale służyło dokonaniu zaboru alufelg, które widział, przenoszone do garażu przez pokrzywdzonego. Wytoczenie alufelg z oponami i pozostawienie ich w trawie na czas niezbędny do znalezienia kupca było wyrazem postąpienia z rzeczą jak z własną, to bowiem prawo decydowania z wyłączeniem innych osób o miejscu przechowywania rzeczy jest z jednym z uprawnień składających się na prawo własności. Intencjonalny charakter wyłamania kłódki i podporządkowanie zabiegów przy drzwiach garażu zaborowi alufelg z oponami, świadczyły o tym, że oskarżony wszedł do garażu w celu kradzieży upatrzonych wcześniej rzeczy, a zatem działał w zamiarze bezpośrednim kierunkowym.

Popełniając występek z art. 279 § 1 k.k. oskarżony dopuścił się powrotu do przestępstwa w warunkach art. 64 § 2 k.k. Sąd Rejonowy w Wałbrzychu skazał go już wyrokiem zaocznym z dnia 18 listopada 2011 roku, sygn. akt III K 480/11, za czyny z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w warunkach art. 91 § 1 k.k., a więc przestępstwa podobne, na karę roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony opuścił zakład karny po odbyciu tej kary w dniu 11 kwietnia 2013 roku, co oznaczało, że zaledwie pół roku później dopuścił się ponownie przestępstwa kradzieży z włamaniem , wymienionego w art. 64 § 2 k.k. Popełnienie przedmiotowego występku przed upływem 5 lat po odbyciu wzmiankowanej kary uzasadniało zakwalifikowanie czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku jako występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

Oskarżony miał pełną, niezakłóconą zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Okoliczności, w jakich zdecydował się wybrać po raz kolejny bezprawny wariant zachowania, nie odbiegały od typowych i w najmniejszym nawet stopniu nie usprawiedliwiały zamachu na dobra pokrzywdzonego czy postąpienia sprzecznego z ustawą z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. W tym świetle czyny oskarżonego jawiły się jako zawinione w wysokim stopniu.

Wymierzając oskarżonemu karę za oba występki Sąd miał na uwadze wymogi stawiane przez art. 53 § 1 i 2 k.k. i czyniąc im zadość baczył, by kary nie przekraczały stopnia winy i odzwierciedlały stopień społecznej szkodliwości, wyrażający się w ilości ujawnionego środka odurzającego (i rozmiarach zagrożenia dla zdrowia wiążącego się z zażyciem takiego środka) oraz rozmiarach uszczerbku w dobrach pokrzywdzonego P. K., w uprzednim przygotowaniu do kradzieży i rozmyślnym obraniu pory nocnej jako sprzyjającej włamaniu. Nadto, Sąd miał na uwadze powinność wymierzenia kary pozbawienia wolności powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, ujętą w art. 64 § 2 k.k., i znajdującą zastosowanie przy orzekaniu o czynie przypisanym oskarżonemu w pkt II części dyspozytywnej wyroku. Sąd miał na uwadze, że oskarżony był już karany za przestępstwa podobne. W tym świetle zachowanie oskarżonego znamionowało rażące lekceważenie porządku prawnego, i świadczyło o pozostawaniu oskarżonego w niczym nieuzasadnionym przekonaniu o własnej bezkarności, a tym samym dowiodło zupełnego niepowodzenia dotychczasowego oddziaływania karnoprawnego, przeprowadzanego już w warunkach izolacji więziennej. Kary wymierzone oskarżonemu uwzględniały postęp procesu demoralizacji oskarżonego i stanowiły adekwatną reakcję na kolejne akty bezprawia ujawniającego się nieprzerwanie w zachowaniu podsądnego.

Wymierzając oskarżonemu karę łączną roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze, że oba czyny dzielił stosunkowo krótki odstęp czasu. Sąd zastosował zasadę częściowej absorpcji, mając na względzie, że kara wymierzona za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii była (w porównaniu z karą wymierzoną za drugi występek) na tyle niska, że nie mogła znacząco rzutować na karę łączną.

Sąd nie dopatrzył się żadnych szczególnych okoliczności, które zgodnie z art. 69 § 3 k.p.k. przemawiałyby za warunkowym zawieszeniem wykonania kary łącznej wymierzonej oskarżonemu. Nie stanowi takiej okoliczności przyznanie się do sprawstwa w sytuacji ujawnienia przy oskarżonym środka odurzającego czy zatrzymania stosownie do obciążających zeznań pokrzywdzonego. Dopuszczając się przestępstwa kilka miesięcy po opuszczeniu zakładu karnego oskarżony sam dowiódł bezcelowość spekulacji mających za przedmiot rezygnację z wykonania wobec niego kary pozbawienia wolności. Powracając po raz kolejny, i to w warunkach opisanych w art. 64 § 2 k.k., do czynu zabronionego oskarżony dowiódł wysokiego stopnia demoralizacji i dostarczył podstaw do wnioskowania o ciągłym postępie tego procesu. Brak pozytywnych efektów oddziaływania w warunkach wolnościowych i w warunkach izolacji więziennej usprawiedliwiał przyjęcie, że jedyną karą dającą gwarancje powodzenie oddziaływania karnoprawnego jest bezwzględna kara pozbawienia wolności. Kara roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności spełnia wymogi stawiane przez ustawę i tak jak kary jednostkowe niesie za sobą ładunek dolegliwości wystarczającej do tego, by odwieść go od powrotu do przestępstwa. Oskarżony nie zmienił swojego zachowania, wciąż ulega skłonności do naruszania prawa, stawiając kradzież z włamaniem wyżej niż legalne pozyskiwanie środków materialnych. W tym świetle oczekiwanie, że oskarżony porzuci swoje karygodne nawyki z tej tylko przyczyny, że będzie pozostawał na wolności, byłoby nieuprawnione.

Skazanie oskarżonego nie będzie obojętne dla innych adresatów norm prawnych, przynajmniej tych, którzy należą do kręgu ich bliskich czy znajomych, bo uświadomi im, że prawo rzeczywiście obowiązuje, a odpowiedzialność za jego naruszenie jest nieuchronna.

Sąd orzekł przepadek zabezpieczonej marihuany, decydując o zniszczeniu tego środka zgodnie z powinnością opisaną w art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Pozostałe przedmioty zaliczone w poczet dowodów, służące do popełnienia przestępstwa, zostały objęte orzeczeniem o przepadku, mającym podstawę w treści art. 44 § 2 k.k.

Mając na względzie, że oskarżony nie miał dochodu, który pozwoliłby mu na poniesienie kosztów sądowych bez równoczesnego uszczerbku w środkach niezbędnego dla nich utrzymania, Sąd przyjął, że obciążenie go tymi należnościami byłoby zbyt uciążliwe i w myśl art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od ich poniesienia, zaliczając wydatki na rachunek Skarbu Państwa.