Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2013 r. w Katowicach

sprawy z odwołania J. S. (J. S. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

na skutek apelacji ubezpieczonego J. S.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Gliwicach

z dnia 17 lutego 2012 r. sygn. akt VIII U 1687/11

oddala apelację.

/-/ SSA J. Ansion/-/ SSA M. Małek - Bujak/-/ SSA I. Goik

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

Sygn. akt III AUa 831/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 czerwca 2011r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał ubezpieczonemu J. S. (ur. (...)) prawo do emerytury górniczej, zawieszając jednocześnie wypłatę świadczenia z uwagi na kontynuację zatrudnienia.

Ubezpieczony w odwołaniu od powyższej decyzji domagał się zaliczenia okresu
od 1 października 1980r. do 21 kwietnia 1982r. i od 8 maja 1984r. do 16 listopada 2006r.
w wymiarze półtorakrotnym i zastosowania korzystniejszego przelicznika 1,8.

Wyrokiem z dnia 17 lutego 2012r. (sygn. akt VIII U 1687/11) Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach oddalił odwołanie ubezpieczonego.

Sąd Okręgowy na podstawie akt osobowych i emerytalnych ubezpieczonego, świadectwa wykonywania pracy górniczej, protokołu z posiedzenia Komisji Weryfikacyjnej
z dnia 9 grudnia 2008r. oraz zeznań świadków K. W., W. J., W. Ś. i ubezpieczonego ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 29 marca 2011r. ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie prawa do emerytury górniczej. W wyniku czego, organ rentowy w dniu 15 czerwca 2011r. wydał zaskarżoną decyzję. Przy obliczeniu emerytury organ rentowy uwzględnił ubezpieczonemu 31 lat
i 6 miesięcy okresów składkowych i 1 miesiąc okresów nieskładkowych. Do 46 miesięcy pracy górniczej zastosowano przelicznik 1,8, zaś do pozostałych 293 miesięcy pracy górniczej zastosowano przelicznik 1,2.

Organ rentowy odmówił zastosowania przelicznika 1,8 do okresów zatrudnienia
od 1 października 1980r. do 21 kwietnia 1982r. i od 8 maja 1984r. do 16 listopada 2006r.

Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony od 6 lipca 1979r. do nadal jest zatrudniony
w Kopalni (...) S.A. w R.. W spornym okresie zatrudnienia ubezpieczony zajmował następujące stanowiska: od 1 października 1980r. do
21 kwietnia 1982r. - operator maszyn budowlanych, od 8 maja 1984r. do 16 listopada 2006r. - operator, operator maszyn budowlanych, operator sprzętu technologicznego, od 17 listopada 2006r. do 9 stycznia 2007r. - operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce.

Z kolei, w świadectwie wykonywania pracy górniczej z dnia 16 marca 2011r. pracodawca podał, że ubezpieczony od 1 października 1980r. do 21 kwietnia 1982r.
i od 8 maja 1984r. do nadal wykonywał prace operatora spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce, wymienione w Dziale III, poz. 4 Załącznika nr 3 do rozporządzenia MPiPS z 23 grudnia 1994r.

Ubezpieczony w okresie od 22 kwietnia 1982r. do 10 kwietnia 1984r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Do pracy powrócił od 8 maja 1984r.

Kwestią zatrudnienia J. S.zajmowała się Komisja Weryfikacyjna, która na podstawie przesłuchania świadków i ubezpieczonego ustaliła, że w okresie od
1 października 1980 r. do 21 kwietnia 1982 r. i od 8 maja 1984r. do 9 stycznia 2007r. ubezpieczony odpowiednio przez 422 dniówki i 5737 dniówek, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce - wymienionym w Dziale III, poz. 4 załącznika nr 3 do rozporządzenia MPiPS z dnia
23 grudnia 1994r.

Sąd I instancji ustalił, iż ubezpieczony został zatrudniony w (...)od
6 lipca 1979r. jako elektromonter. W tym samym roku został przeniesiony na oddział (...), gdzie w 1980r. zdobył uprawnienia do obsługi spycharek. W spornym okresie od
1 października 1980 r. ubezpieczony przez cały czas, z przerwą na odbycie zasadniczej służby wojskowej, był pracownikiem najpierw oddziału (...), a potem wydzielonego z tego oddziału, oddziału (...). Oba oddziały świadczyły taką samą pracę na rzecz innych oddziałów górniczych oraz odwodnieniowych.

Ubezpieczony wykonywał pracę głównie na spycharce gąsienicowej. Podstawową czynnością ubezpieczonego była niwelacja terenu przed maszynami podstawowymi układu KTZ, wymiana gruntu, usuwanie brył i kamieni, wykonywanie zjazdów i dróg dojazdowych do maszyn podstawowych, równanie terenu, skarpowanie i wykonywanie pochylni, holowanie sań i przyczep. Według ustaleń Sądu Okręgowego, holowanie sań polega na przesuwaniu magazynu części podręcznych brygady przesuwnej górników w rejonie przenośnika przesuwnego. Holowanie przyczep polega na holowaniu spycharką przyczepy
z taśmą do wulkanizacji w rejonie gdzie nie mogą przemieszczać się ciągniki. J. S.wykonywał też prace przy studniach głębinowych. Odgarniał część urobku lub ziemi, żeby można było studnię odciąć, aby koparka mogła przemieszczać się do przodu. Sporadycznie obsługiwał żurawie boczne, które wykonują przesuwanie przenośników przesuwnych pod maszynami podstawowymi (koparką i zwałowarką). Pracował przy osiowaniu i poziomowaniu przenośników przesuwnych. Osiowanie przenośnika odbywa się po przesunięciu go w inne miejsce, gdzie odbywa się rozsuwanie elementów (członów) przenośnika na równe odległości. Przenośniki przesuwne mają długość od 400-1000 metrów.

Sąd Okręgowy podkreślił, że prace te wykonywał stale i w pełnym wymiarze
czasu pracy. Niezależnie od nazwy stanowiska, charakter jego pracy był w spornym
okresie taki sam.

W okresie spornym wraz z ubezpieczonym pracowali K. W., W. J. i W. Ś..

Dokonując rozważań prawnych, Sąd Okręgowy powołał się na art. 51 ust. 1, art. 50 d ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227) oraz § 3 rozporządzenia Ministra Pracy
i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz. U. z 1995r. Nr 2, poz. 8), uznał, że praca ubezpieczonego w spornych okresach nie może być zaliczona w wymiarze półtorakrotnym,
a w konsekwencji nie można do niej zastosować przelicznika 1,8.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, Sąd I instancji wskazał, że w przedmiotowej sprawie spór dotyczy ustalenia, czy praca ubezpieczonego w okresie spornym była pracą przodkową i odnosiła się do stanowisk, o których mowa w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r., co w konsekwencji skutkowałoby przyjęciem przelicznika 1,8 do obliczenia jego emerytury.

Zdaniem Sądu Okręgowego, kwalifikując daną pracę jako pracę przodkową,
w pierwszej kolejności należy mieć na uwadze przepisy ustawy o emeryturach i rentach
z FUS - art. 50 d. Natomiast rozporządzenie MPiPS z 23 grudnia 1994r. ma charakter uściślający. Sąd I instancji podkreślił, że przodek to miejsce wydobywania kopaliny oraz zwałowania. Z definicji ustawowej wynika, że praca przodkowa to praca bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku. Według Sądu I instancji, ubezpieczony takiej pracy nie wykonywał.

Sąd ten, powołując się na wyrok Sądu Najwyższego (z dnia 11 lutego 2010r., sygn. akt I UK 236/09, LEX nr 585722), stwierdził, że praca operatora spycharki na polu górniczym nie jest równoznaczna z pracą w przodku. Praca ta może być pracą, o której mowa zarówno
w załączniku nr 2, jak i w załączniku nr 3, w zależności od rodzaju pracy i miejsca jej świadczenia. Dla oceny, czy ubezpieczony pracował na stanowisku uprawniającym do zaliczenia spornego okresu pracy w wymiarze półtorakrotnym, istotne znaczenie - według Sądu Okręgowego - ma przede wszystkim rodzaj powierzonej mu pracy (rzeczywiście wykonywanych zadań pracowniczych). Nie każda praca na odkrywce jest bowiem równoznaczna z pracą w przodku.

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe nie dało podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji. Z ustaleń dokonanych przez Sąd Okręgowy wynikało, że praca ubezpieczonego, tj. operatora spycharki była wykonywana na terenie całej odkrywki, a zakres jego obowiązków był znacznie szerszy, niż wskazany w art. 50 d.

Ubezpieczony pracował w obrębie maszyn podstawowych układu KTZ. Pracował głównie przy niwelacji terenu przed maszynami podstawowymi, wymianie gruntu, usuwaniu kamieni, skarpowaniu i wykonywaniu pochylni zjazdowych, wykonywaniu dróg dojazdowych do koparki wielonaczyniowej. Holował sanie i przyczepy, pracował też przy pracach odwodnieniowych. Wobec czego, Sąd Okręgowy uznał, że charakter jego pracy, mimo iż była wykonywana głównie w sąsiedztwie maszyn podstawowych, nie miał bezpośredniego związku z urabianiem kopalin, ładowaniem urobku, montażem, likwidacją
i transportem obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych. Prace te - zdaniem Sądu I instancji - nie stanowią zatem pracy przodkowej, w rozumieniu art. 50 d ustawy.

Według Sądu Okręgowego, dniówkami w przodku operatora spycharki są tylko takie dni, w których pracował „przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach”. Do pracy przodkowej można zaliczyć niektóre prace ubezpieczonego jak osiowanie i poziomowanie przenośników, związane z montażem
i demontażem maszyn podstawowych, ewentualnie skarpowanie polegające na ścinaniu urobku. Ubezpieczony jednak nie wykonywał tych prac stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nie były to jego podstawowe zadania. Nadto, na podstawie przedstawionego materiału dowodowego, nie sposób ustalić ile dniówek przepracował ubezpieczony konkretnie przy tych pracach.

W związku z tym, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak
w sentencji.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik ubezpieczonego.

Zaskarżając wyrok Sądu Okręgowego w całości, apelujący zarzucił mu naruszenie:

I. przepisów postępowania cywilnego:

a) art. 233 k.p.c., poprzez dokonanie dowolnej, jednostronnej i niezupełnej oceny przez Sąd I instancji zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i w konsekwencji nieprzyjęcie, iż wykonywana przez wnioskodawcę praca w okresie od 1 października 1980r. do 21 kwietnia 1982r. oraz od 8 maja 1984r. do 16 listopada 2006r. miała charakter pracy stricte górniczej zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym i tym samym uzasadniającej zastosowanie przelicznika 1,8 do wysokości emerytury górniczej;

b) art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. i oddalenie odwołania wnioskodawcy, jako nieuzasadnionego, pomimo, iż z treści materiału dowodowego wynika, iż praca jaką wykonywał wnioskodawca była pracą, o której mowa w art. 50 d ust. 1 ustawy o emeryturach
i rentach z FUS.

II. przepisów prawa materialnego:

a) art. 50 d ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz pkt 4 ust. III załącznika nr 3 do rozporządzenia MPiPS z dnia 23 grudnia 1994r., poprzez ich nieuwzględnienie i tym samym nieprzyjęcie przez Sąd I instancji, iż wykonywana przez wnioskodawcę praca w spornym okresie, na stanowisku operatora spycharki gąsienicowej, odpowiadała swym charakterem pracy stricte górniczej w wymiarze półtorakrotnym oraz, iż mieści się ona w pojęciu innych prac przodkowych;

b) art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przez jego niezastosowanie i przyjęcie, iż wnioskodawca nie ma prawa do zastosowania przelicznika 1,8 za każdy rok pracy na stanowisku operatora spycharki gąsienicowej pomimo, iż wykonywał pracę
w przodku,

Mając na uwadze powyższe zarzuty, ubezpieczony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie odwołania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie do ponownego rozpoznania. Nadto, wniósł o zasądzenie na rzecz wnioskodawcy od organu rentowego kosztów postępowania według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja pełnomocnika ubezpieczonego jest nieuzasadniona.

Prawidłowo przyjął Sąd I instancji, że spór w sprawie dotyczył przeliczenia wysokości emerytury górniczej ubezpieczonego, do której prawo nabył od (...).
(vide: k. 34.a.e.) przy zastosowaniu przelicznika 1,8 z tytułu wykonywania pracy w wymiarze półtorakrotnym w okresie od 1 października 1980r. do 21 kwietnia 1982r. i od 8 maja 1984r. do 16 listopada 2006r. na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 50 d powołanej ustawy
o emeryturach i rentach z FUS. Stosownie do treści art. 50 d ust. 1 pkt 1, przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury pracownikom zatrudnionym pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego zalicza się w wymiarze półtorakrotnym okresy pracy na obszarze Państwa Polskiego w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych.

Zgodnie zaś z treścią art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy ustalaniu wysokości górniczych emerytur, o których mowa w art. 50 a lub 50 e, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, przelicznik 1,8 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50 d .

Do istoty sporu należało rozstrzygnięcie, czy w spornym okresie ubezpieczony wykonywał pracę na stanowisku wymienionym w załączniku nr 3 do powołanego na wstępie rozporządzenia, a zatem, czy zatrudnienie wykonywał na stanowisku, do którego ma zastosowanie przelicznik 1, 8 .

Dla wyjaśnienia tego zagadnienia Sąd Okręgowy przeprowadził niezbędne i właściwe postępowanie. Dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, na podstawie których wysnuł trafne wnioski. W szczególności prawidłowo Sąd I instancji ustalił na podstawie akt osobowych ubezpieczonego, wymienionych dokumentów oraz zeznań świadków
i ubezpieczonego, że wykonywana przez ubezpieczonego w spornym okresie praca
w charakterze operatora spycharki na polu górniczym nie jest równoznaczna z pracą
w przodku. Charakter pracy został przez ubezpieczonego oraz świadków opisany w trakcie zeznań i nie budzi również wątpliwości Sądu Apelacyjnego, że była to praca, która nie miała bezpośredniego związku z urabianiem kopalin, ładowaniem urobku, montażem, likwidacją
i transportem obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach. Praca ta nie spełnia zatem kryterium określonego w art. 50 d ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy
o emeryturach i rentach z FUS.

Należy wskazać, że powyższy przepis to w istocie norma art. 6 ust. 1 z dnia 1 lutego 1983r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin. (Dz. U. Nr 5 z 1983r. poz. 32), w której pierwotnie nie wymieniono kopalń węgla brunatnego. Ustęp 3 tego przepisu zawierał delegację ustawową dla Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych, do szczegółowego określenia (w porozumieniu z właściwymi ministrami, w drodze rozporządzenia) stanowisk, na których zatrudnienie zalicza się w myśl ust. 1 i 2 w wymiarze półtorakrotnym. Wobec treści art. 6 ust. 1 ustawy o z.e.g., także wydane na mocy tejże delegacji ustawowej rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 21 stycznia 1984r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz. U. Nr 10 z 1984r. poz. 44), nie wymieniało żadnych stanowisk pracy górniczej w kopalniach węgla brunatnego.

Wyrazy „lub węgla brunatnego” zostały dodane do treści art. 6 ustawy o z.e.g. z dniem 1 listopada 1994r., przez art. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 30 czerwca 1994r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84 z 1994r. poz. 385), a dotychczas obowiązujące rozporządzenie MPiPS
z 21 stycznia 1984 r., zostało z dniem 26 stycznia 1995r. zastąpione (wydanym z mocy tej samej delegacji ustawowej) postanowieniami obowiązującego nadal rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz. U. Nr 2 z 1995r. poz. 8).

Dodać w tym miejscu należy, iż pkt 1 ust. 1 art. 6 ustawy o z.e.g. uległ również modyfikacji. Pierwotne brzmienie: „w przodkach bezpośrednio przy urabianiu lub ładowaniu urobku, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących
i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych”, z dniem
1 stycznia 1990r. (z mocy art. 8 pkt 2 lit. a z dnia 24 maja 1990r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym. (Dz. U. Nr 36 z 1990r. poz. 206), zostało zmienione na: „w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych”. Takie też, niezmienione później brzmienie punkt ten zachowuje nadal. Zatem, mimo uwzględnienia w ustawie i rozporządzeniu wykonawczym kopalni węgla brunatnego oraz stanowisk pracy półtorakrotnej w takich kopalniach, ustawowa definicja pracy przodkowej została rozszerzona, lecz w sposób niedookreślony.

W konsekwencji, wydane z mocy delegacji ustawowej rozporządzenie z 23 grudnia 1994r. pozostaje jedynym, wyczerpującym katalogiem stanowisk pracy przodkowej (także)
w kopalniach węgla brunatnego, a wymienienie konkretnego stanowiska poza Działem III załącznika Nr 3, wyklucza możliwość zakwalifikowania pracy na tym stanowisku jako pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, koniecznym jest dokonanie generalnej oceny, czy
w ogóle pracę górniczą w spornym okresie ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach określonych w art. 50 d ust. 1 powołanej ustawy.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego, zeznania świadków, treść akt osobowych i rentowych ubezpieczonego zgodnie i stanowczo wskazują, że w spornym okresie, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy ubezpieczony wykonywał pracę operatora spycharki na odkrywce, jednak nie wszystkie wykonywane przez niego czynności, tj. prace polegające na utrzymaniu dróg dojazdowych do maszyn podstawowych, niwelacji terenu przed maszynami podstawowymi, prace odwodnieniowe, prace polegające na holowaniu sań i przyczep albo skarpowaniu i wykonywaniu pochylni terenów, można uznać za inne prace wykonywane
w przodku.

W szczególności za taką pracę nie można uznać utrzymania dróg dojazdowych do maszyn podstawowych, skarpowania terenu, utrzymywania rowów odwadniających.

Niewątpliwie w spornym okresie ubezpieczony pracował w przodku i wykonywał pracę ale nie wszystkie prace przez niego wykonywane mogą być zaliczone w wymiarze półtorakrotnym. Brak jest materiału dowodowego potwierdzającego kiedy dokładnie i jakie prace wykonywał, a zważywszy, iż dniówka może być zaliczona w wymiarze półtorakrotnym, jeżeli przez cały czas dniówki ubezpieczony wykonywał taką pracę, to tylko wykazanie wykonywania w całym danym dniu pracy określonej art. 50 d ust. 1 powołanej ustawy daje podstawę do zaliczenia jej w wymiarze półtorakrotnym. Temu właśnie celowi służyć winno sporządzenie wykazu dniówek półtorakrotnych, którego pracodawca nie prowadził.

W niniejszym stanie faktycznym brak jest możliwości zastosowania przelicznika 1,8 do spornego okresu zatrudnienia ubezpieczonego według art. 50 d ust. 1 pkt 1 i art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Resumując, zdaniem Sądu Apelacyjnego, Sąd Okręgowy rozpoznał sprawę prawidłowo i starannie, przeprowadzając właściwe postępowanie dowodowe, zaś ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości w świetle zasady wynikającej z art. 233 k.p.c., toteż Sąd Apelacyjny w pełni ją podziela i przyjmuje za własną.

Sąd I instancji wyczerpująco wyjaśnił w uzasadnieniu kwestie sporne niniejszej sprawy i powołał trafnie obowiązujące w tej mierze przepisy, które prawidłowo zastosował
i zinterpretował. Nie naruszył zaskarżonym orzeczeniem przepisów procesowych, jak również przepisów prawa materialnego.

Mając zaś na uwadze wskazane wyżej argumenty, Sąd Apelacyjny na mocy
art. 385 k.p.c., oddalił apelację wniesioną przez pełnomocnika ubezpieczonego.

/-/ SSA J. Ansion/-/ SSA M. Małek - Bujak/-/ SSA I. Goik

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

JR