Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2014r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Polikowska

Protokolant: Monika Rataj

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 22 października 2014r.

s p r a w y : S. J.

syna P. i K. z domu P.

ur. (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 11 lipca 2014r. w J. na ul. (...) woj. (...) będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym I badanie 0,57 mg/l, II badanie 0,54 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował w ruchu lądowym samochodem marki C. (...) o nr rej. (...), przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze o sygn. akt IIK 112/12 za czyn z art., 178 a § 1 k.k.

tj. o czyn z art. 178 a § 4 k.k.

I.  uznaje oskarżonego S. J. winnym tego, że w dniu 11 lipca 2014 r. w J. woj. (...), kierował samochodem marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,57 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio karanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 13 marca 2012 r. w sprawie sygn. akt II K 112/12, tj. występku z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierza mu karę 6 /sześciu/ miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego S. J. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 /trzech/ lat;

III.  na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzeka od oskarżonego S. J. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 100 /stu/ złotych;

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 ust 1 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego S. J. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 120 złotych.

UZASADNIENIE

Oskarżony S. J. spożywał alkohol. W dniu 11 lipca 2014 r. około godziny 05.00 w J. na ul. (...) kierował samochodem marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,57 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

dowód: protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do

ilościowego oznaczania alkoholu w wydychanym powietrzu k. 2,

zeznania świadka K. C. (1) k. 23,

wyjaśnienia oskarżonego S. J. k. 9-10, 21-22,

Oskarżony G. S. był uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 13 marca 2012 r. w sprawie sygn. akt II K 112/12 za występek z art. 178a § 1 k.k.

dowód: dane o karalności oskarżonego S. J. k. 14-15,

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 13 marca 2012 r. w sprawie sygn. akt II K 112/12 k. 20,

Oskarżony S. J. ma 53 lata, z zawodu jest technikiem mechanikiem, przebywa na rencie, uzyskuje świadczenie w kwocie około 700 zł, pozostaje w zatrudnieniu jako krojczy na ¼ etatu za wynagrodzeniem 240 zł miesięcznie, nie posiada nikogo na utrzymaniu, nie posiada wartościowego majątku.

dowód: dane osobo-poznawcze oskarżonego S. J. k. 9, 33.

Oskarżony S. J. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach wskazał, że sprawa jest oczywista. Jechał samochodem w stanie nietrzeźwości do miejsca pracy, do B.. Dzień wcześniej na uroczystości rodzinnej wypił 200g koniaku. Wyraził żal z powodu popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego S. J. w zakresie tego, iż spożywał on alkohol, a następnie w dniu 11 lipca 2014 r. kierował samochodem marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie korespondują bowiem z wiarygodnymi zeznaniami świadka K. C. (2) – funkcjonariusza Policji, który dokonał zatrzymania oskarżonego do kontroli drogowej oraz z dowodem z dokumentu w postaci protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym. Z zeznań wskazanego świadka wynika, że powodem zatrzymania oskarżonego do kontroli drogowej był sposób, w jaki poruszał się on samochodem marki C. (...). Wskazywał on bowiem, że kierujący może być pod wpływem alkoholu lub środka odurzającego. Podczas legitymowania oskarżonego wyczuł od niego woń alkoholu i został on poddany badaniu trzeźwości, które wykazało, iż oskarżony był nietrzeźwy. W rozmowie oskarżony przyznał, że wcześniej pił alkohol. Z protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym wynika, iż oskarżony S. J. został trzykrotnie poddany badaniu trzeźwości. Wynik pierwszego badania przeprowadzonego o godz. 05.14 wynosił 0,57 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, następnego przeprowadzonego o godz. 05.29 wynosił 0,54 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu i kolejnego przeprowadzonego o godz. 05.44 wynosił 0,51 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Walor wiarygodności Sąd przydał pozostałym dowodom z dokumentów. Nie znalazł bowiem Sąd jakichkolwiek obiektywnych okoliczności, które nakazywałby kwestionować ich wiarygodność.

Oskarżony S. J. swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 178a § 4 kk. Oskarżony bowiem spożywał alkohol, a następnie w dniu 11 lipca 2014 r. około godziny 05.00 w J. na ul. (...) kierował samochodem marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,57 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony S. J. był wcześniej karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 13 marca 2012 r. w sprawie sygn. akt II K 112/12 za występek z art. 178a § 1 k.k.

Uprzednie spożywanie przez oskarżonego alkoholu świadczy, iż kierując pojazdem miał on świadomość, że jego zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstwa.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę, iż S. J. dopuścił się przypisanego mu występku w godzinach rannych na drodze publicznej, na jednej z głównych dróg J., w czasie kiedy pracownicy udają się do pracy na ranną zmianę, do znajdujących się w pobliżu zakładów pracy. Sam oskarżony także jechał do swojego miejsca pracy. Społeczną szkodliwość czynu S. J. należałoby odmiennie oceniać w przypadku, kiedy poruszałby się on drogą o znikomym natężeniu ruchu komunikacyjnego, będąc pod wpływem alkoholu. Prowadząc samochód po spożyciu alkoholu oskarżony stwarzał realne niebezpieczeństwo dla siebie jak i innych potencjalnych uczestników ruchu drogowego. Sposób poruszania się pojazdu, którym kierował oskarżony zanim został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji do kontroli drogowej wskazywał, iż może być on nietrzeźwy lub pod wpływem środków odurzających. Kierując samochodem oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości przeszło dwukrotnie przekraczającym granicę wynikającą z art. 115 § 16 pkt 2 k.k., nie posiadał prawa jazdy.

Wina oskarżonego S. J. w zakresie zarzucanego mu czynu nie budzi wątpliwości. Wobec oskarżonego nie zachodziły jakiekolwiek okoliczności, które mogłyby wpływać na umniejszenie jego winy. Oskarżony S. J. działał z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim. Stopień jego winy był znaczny.

Sąd nie dopatrzył się wobec oskarżonego okoliczności obciążających.

Jako okoliczności łagodzące Sąd wziął pod rozwagę przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz wyrażony żal z powodu jego popełnienia.

W tych warunkach jako współmierną do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Sąd wymierzył S. J. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Z uwagi na fakt, że w czasie popełnienia przypisanego oskarżonemu S. J. występku był on w stanie nietrzeźwości Sąd był zobligowany, na podstawie art. 42 § 2 k.k., orzec wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Przesłanką stosowania tego środka karnego jest zagrożenie, które mógłby w przyszłości spowodować oskarżony. Zakres, a także czas trwania tego środka zależny jest od stopnia zagrożenia jakie może stwarzać powrót sprawcy do uczestnictwa w ruchu. Ten zaś oceniać należy na podstawie okoliczności konkretnego wypadku, okoliczności wskazujących na stosunek sprawcy do obwiązujących zasad bezpieczeństwa, na stopień jego poczucia odpowiedzialności. Decydującym jest tu także stopień zagrożenia dla ruchu ze strony sprawcy – im większe to spodziewane zagrożenie, tym dłuższy powinien być okres obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Ratio legis środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych polega bowiem na tym, aby osoby nie przestrzegające zasad bezpieczeństwa w ruchu, czy to z braku wyobraźni, czy z braku poczucia odpowiedzialności z tego ruchu wyłączyć. Jest to najskuteczniejszy sposób wzmożenia bezpieczeństwa na drogach, zmuszenia naruszających zasady bezpieczeństwa do ich przestrzegania w przyszłości, przekonania wszystkich uczestników ruchu o potrzebie bezwzględnego podporządkowania się ustanowionym zasadom ruchu (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24.04.2982 r. VKRIV 106/82, OSNPG 1982/8/108). Wobec powyższego uwzględniając stan nietrzeźwości S. J., a jednocześnie iż oskarżony spowodował realnie zagrożenie dla siebie jak i innych potencjalnych użytkowników drogi, którą się poruszał kierując samochodem w stanie nietrzeźwości, Sąd uznał iż odpowiednio wychowawczym będzie orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat. Oskarżony, powinien przewidywać następstwa jazdy po spożyciu alkoholu, a przede wszystkim nie powinien nigdy dopuścić do takiej sytuacji, że kierował samochodem po spożyciu alkoholu. Oskarżony poruszając się samochodem marki C. (...) w stanie nietrzeźwości okazał lekceważenie zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Sąd orzekł też wobec oskarżonego S. J., na podstawie art. 49 § 2 k.k. środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Ustalając wysokość tegoż świadczenia Sąd wziął pod uwagę możliwości zarobkowe i majątkowe oskarżonego. Przy tym Sąd zważył by rozstrzygnięcie to nie przekroczyło stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Kierując się tymi przesłankami Sąd orzekł wobec oskarżonego S. J. środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 100 złotych.

Sąd nie dopatrzył się możliwości postawienia wobec oskarżonego S. J. pozytywnej prognozy kryminologicznej i warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności. Sąd miał na uwadze, iż stosownie do art. 69 § 4 k.k. możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 k.k. istnieje jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach. W przedmiotowej sprawie wobec oskarżonego S. J. Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek szczególnych okoliczności, które pozwoliłyby na warunkowe zawieszenie orzeczonej kary pozbawienia wolności. W szczególności okolicznością nadzwyczajną nie był fakt, że oskarżony jechał do miejsca zatrudnienia w B.. Skoro oskarżony uprzednio spożył alkohol, a musiał udać się do pracy mógł on skorzystać ze środków komunikacji publicznej bądź też z pomocy innych trzeźwych osób, aby dojechać do miejsca pracy.

W ocenie Sądu takie rozstrzygnięcie o karze oraz środkach karnych uświadomi oskarżonemu naganność jego czynu i zapobiegnie ponownemu popełnieniu przez S. J. przestępstwa. Orzeczona wobec oskarżonego kara oraz środki karne, zdaniem Sądu, uświadomią oskarżonemu konieczność przestrzegania obowiązujących zasad poruszania się po drogach publicznych. Natomiast w zakresie prewencji generalnej, rozstrzygnięcia te zaspokoją społeczne poczucie sprawiedliwości i będą pozytywnie kształtowały świadomość prawną społeczeństwa. Przekonają wszystkich uczestników ruchu drogowego o potrzebie bezwzględnego podporządkowania się ustanowionym zasadom.

Oskarżony S. J. ma 53 lata, z zawodu jest technikiem mechanikiem, przebywa na rencie, uzyskuje świadczenie w kwocie około 700 zł, pozostaje w zatrudnieniu jako krojczy na ¼ etatu za wynagrodzeniem 240 zł miesięcznie, nie posiada nikogo na utrzymaniu, nie posiada wartościowego majątku. Sytuacja finansowa oskarżonego, jego możliwości zarobkowe świadczą o tym, że uiszczenie przez oskarżonego kosztów sądowych nie będzie dla niego zbyt uciążliwe. Z tego względu od oskarżonego zasądzone zostały, na podstawie art. 627 k.p.k., na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym na podstawie art. 2 ust 1 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych, opłata w kwocie 120 zł.