Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2014r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Beata Chojnacka Kucharska

Protokolant Grzegorz Kosowski

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Magdaleny Kolasińskiej

po rozpoznaniu w dniach: 09.09.2014 r. i 09.10.2014 r.

s p r a w y G. S.

syna R. i H. zd. P.

urodzonego dnia (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 25 marca 2013r. w J. dokonał przywłaszczenia powierzonego mu na zasadzie umowy dzierżawy zawartej z (...) S.C. P. J., L. J. z dnia 22 lutego 2013r. urządzenia wielofunkcyjnego marki L. typ (...)o wartości 2 257 zł. w ten sposób, że nie zwrócił urządzenia pomimo wręczenia mu wypowiedzenia umowy i żądania zwrotu ruchomości, czym działał na szkodę właścicieli (...) S.C. w J.

tj. o czyn z art. 284 § 2 kk

I.  oskarżonego G. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 284 § 2 k.k. i za to na mocy art. 284 § 2 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego G. S. warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat;

III.  na mocy art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego G. S. pod dozór kuratora sądowego w okresie próby;

IV.  na mocy art. 72 § 2 kk zobowiązuje oskarżonego G. S. do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz wspólników spółki cywilnej (...) w J. P. J. i L. J. kwoty 2 257 zł. w terminie 8 (ośmiu) miesięcy od uprawomocnienia się wyroku;

V.  na mocy art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. G. L. kwotę 804 zł. tytułem nieopłaconych kosztów obrony z urzędu oraz należny od tej kwoty podatek od towarów i usług w wysokości 184,92 zł.

VI.  na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

W oparciu o całokształt materiału dowodowego zebrany w aktach sprawy i ujawniony w trakcie przewodu sądowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółki cywilnej E. I. z siedzibą w J. P. J. i L. J. prowadzą działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży oraz serwisie urządzeń biurowych. Z firmą w/w skontaktował się drogą mailową oraz telefonicznie oskarżony G. S., który poinformował, że prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług prawniczych i w J. przy ulicy (...) oraz na osiedlu (...) będzie prowadził dwa biura, które chce wyposażyć w urządzenia wielofunkcyjne oferowane przez E. I.. L. J. przygotował dla oskarżonego ofertę i przesłał mu ją mailem na adres oskarżonego. Oskarżony był zainteresowany dzierżawą jednego z zaproponowanych mu urządzeń wielofunkcyjnych o nazwie L. typ (...). Wysłał mailem do spółki skan umowy dzierżawy uprzednio przez siebie wypełnioną, przesłanej mu wcześniej przez spółkę jako formularz. Wspólnicy spółki nie zaakceptowali takiego sposobu zawarcia umowy i poinformowali oskarżonego, że umowa zostanie podpisana z chwilą zamontowania urządzenia u oskarżonego w biurze. Oskarżony zamówił urządzenie L. (...). W dniu 22.02.2013r. w obecności oskarżonego i w miejscu wskazanym przez oskarżonego, w lokalu przy ulicy (...) w J. zamontowano urządzenie L. typ (...). Wówczas też oskarżony G. S. podpisał umowę dzierżawy nr (...).02.2013. Z treści umowy dzierżawy wynikało, że właścicielem urządzenia jest spółka (...). Dzierżawa została zawarta na czas określony do dnia 31.07.2013r. Dzierżawca był zobowiązany do płacenia comiesięcznych opłat wyliczonych zgodnie z treścią postanowień umowy. W sytuacji opóźnienia w płatności dwóch opłat za dzierżawę spółka zastrzegła sobie prawo rozwiązania umowy ze skutkiem natychmiastowym i prawo odbioru urządzenia w dowolnym terminie, dogodnym dla spółki.

Dowód: - zeznania świadka P. J. k. 5, k. 107-108, k. 228v.-229,

- zeznania świadka L. J. k. 55, k. 229-229v.,

- zeznania świadka S. K. k. 60, k. 237v.-238,

- zeznania świadka D. P. k. 73, k. 238-238v.,

- zeznania świadka J. O. k. 66, k. 238v.-239,

- umowa dzierżawy k. 7-10,

- protokół serwisowy k. 11,

- umowa najmu mieszkania k. 27-29,

- dokumenty wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej przez

oskarżonego k. 13, k. 14, k. 15,

- dokumentacja fotograficzna urządzenia L. typ (...)k. 109

- notatka urzędowa k. 1.

W dniu 22.02.2013r. oskarżony G. S. wysłał maila do firmy (...) z ofertą sprzedaży urządzenia wielofunkcyjnego L. (...) za kwotę 3 000 zł. z możliwością negocjacji ceny podając, że urządzenie można obejrzeć u niego na osiedlu (...). Wskazał także na pilną sprzedaż. Mail ten został odczytany przez pracownika spółki (...), gdyż firma, do której oskarżony wysłał wiadomość, przekazała swoich klientów właśnie tej spółce. Treść maila zaniepokoiła wspólników E., gdyż tej samej firmie zamontowano w dniu 22.02.2013r. właśnie urządzenie L. (...). Podjęli oni próby skontaktowania się z oskarżonym, jednak bezskutecznie. W dniu 25.03.2013r. na terenie Komisariatu Policji L. J. osobiście wręczył oskarżonemu wypowiedzenie umowy dzierżawy ze skutkiem natychmiastowym i poinformował jednoczenie oskarżonego, że chce odebrać urządzenie L. (...). Oskarżony zobowiązał się podczas tej rozmowy do zwrotu urządzenia deklarując, że urządzenie można odebrać w każdym czasie. Jednak gdy L. J. zaoferował, że od razu pojadą samochodem po urządzenie, oskarżony powiedział, że urządzenie zostało zamknięte na klucz w pomieszczeniu i w związku z tym odeśle je na własny koszt. W dniu 26.03.2013r. oskarżony nadał na poczcie przesyłkę adresowaną do spółki (...) , w której znajdował się switch, który miał obowiązek zwrócić razem z urządzeniem L. przy rozwiązaniu umowy dzierżawy. Oskarżony nie zwrócił pokrzywdzonym dzierżawionego urządzenia L. (...). Wartość tego urządzenia to 2 257 zł.

Dowód: - wydruk korespondencji mailowej k. 12.

- zeznania świadka L. J. k. 55, k. 229-229v.,

- zeznania świadka S. K. k. 60, k. 237v.-238,

- zeznania świadka J. O. k. 66, k. 238v.-239,

- wypowiedzenie k. 35,

- dowód nadania przesyłki na poczcie i zawartość przesyłki (zdjęcie) k. 44 – 45, k.

46, k. 47,

- faktura VAT k. 111,

- faktura VAT i potwierdzenie odbioru k. 112, k. 113, k. 114,

Oskarżony G. S. był uprzednio czterokrotnie karany za przestępstwa skierowane przeciwko mieniu, przeciwko wiarygodności dokumentów i obrotowi gospodarczemu. Każdorazowo orzekano wobec oskarżonego kary wolnościowe. Ostatnie dwa wyroki skazujące zapadły w lutym 18- go i 27-go 2013 r.

Dowód : - dane o karalności oskarżonego k. 217,

- odpisy wyroków k. 101-103, k. 211-212, k. 215.

Oskarżony G. S. ma 33 lata. Z zawodu jest elektromonterem, uzyskuje rentę w wysokości 500 zł. Oskarżony nie ma nikogo na utrzymaniu.

Dowód : - dane osobowo – poznawcze oskarżonego k. 197.

Oskarżony G. S. przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu korzystając z prawa do odmowy składania dalszych wyjaśnień (k. 128v.-129).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd zakwestionował wyjaśnienia oskarżonego nieprzyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu, albowiem sprawstwo oskarżonego znajduje potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Z relacji przedstawionej przez świadków P. J., L. J. wspólników spółki cywilnej (...) wynika jednoznacznie, w jakich okolicznościach doszło do zawarcia umowy dzierżawy z oskarżonym urządzenia L. (...). Fakt zawarcia umowy dzierżawy przedmiotowego urządzenia wynika nie tylko z zeznań tych świadków, ale znajduje potwierdzenie w umowie dzierżawy załączonej do akt sprawy potwierdzonej podpisem i pieczątką firmy oskarżonego, fakturze VAT wystawionej na firmę oskarżonego G. S. i potwierdzeniu przez oskarżonego wypowiedzenia umowy dzierżawy w dniu 25.03.2013r, na którym złożył podpis. Z pewnością, gdyby urządzenie to nie zostało zamontowane w miejscu wskazanym przez oskarżonego, nie potwierdziłby własnym podpisem wypowiedzenia umowy. O tym, że urządzenie to zostało zamontowane w mieszkaniu przy ulicy (...) w J. zajmowanym przez oskarżonego zeznali nie tylko wskazani powyżej świadkowie, ale także monter urządzenia świadek J. O.. Świadek ten udał się na montaż urządzenia pod wskazany mu adres, gdzie spotkał się z oskarżonym. W tym okresie mieszkanie to było już wynajęte - od 07.02.2013r., a zamieszkiwał w nim wyłącznie oskarżony. O tym, że w mieszkaniu tym zamieszkiwał tylko oskarżony zeznali świadkowie D. Ś., który wynajmował to mieszkanie i świadek D. P.. Świadek D. P., która widniała w umowie najmu jako najemca pozostawała wówczas z oskarżonym w bliskich kontaktach, a po wyremontowaniu mieszkania planowała z oskarżonym w nim zamieszkać. Świadek D. P. widziała w tym mieszkaniu urządzenie wielofunkcyjne, opisała je, a opis urządzenia odpowiada opisowi dzierżawionego urządzenia, koresponduje z dokumentacją zdjęciową urządzenia. Data montażu urządzenia znajduje przy tym potwierdzenie w dacie zawarcia umowy dzierżawy urządzenia. Zeznania w/w świadków są spójne i konsekwentne, wzajemnie się uzupełniają, nie zawierają żadnych sprzeczności, które nakazywałyby poddać w wątpliwość ich prawdziwość; nadto znajdują odzwierciedlenie we wskazanych powyżej dokumentach. Nie budzi wątpliwości także to, że w dniu montażu urządzenia oskarżony wysłał mailem propozycję sprzedaży urządzenia o nazwie odpowiadającej dzierżawionego sprzętu. Świadczy o tym dobitnie adres mailowy, z którego wysłano ofertę sprzedaży i wskazanie danych firmy, która tę sprzedaż oferowała, a były to dane firmy oskarżonego. Skoro mail ten trafił do biura spółki (...), to nie mogą budzić wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego zeznania świadków P. J. i L. J., którzy wskazali, że byli zaniepokojeni tym faktem, obawiając się, że oferta sprzedaży dotyczy ich sprzętu. Logicznym więc jest, że podjęli oni wielokrotne i różnorakie próby skontaktowania się z oskarżonym, by to wyjaśnić, jednak były one bezskuteczne. O zaistnieniu takiego zdarzenia zeznał świadek S. K. i pokrzywdzeni. Kontakt z oskarżonym został nawiązany na Komisariacie Policji w dniu 25.03.2013r., czego dowodem jest wręczenie oskarżonemu wypowiedzenia umowy dzierżawy potwierdzonej własnoręcznym podpisem przez oskarżonego. W tych okolicznościach jako w pełni wiarygodne, zgodne z zasadami doświadczenia życiowego jawią się zeznania wspólników – pokrzywdzonych, że wraz z wręczeniem wypowiedzenia zwrócono się do oskarżonego o jednoczesny zwrot urządzenia jeszcze w tym samym dniu. Uprawnienie do żądania natychmiastowego zwrotu urządzenia wynika wprost z umowy dzierżawy. Dopiero wtedy świadek L. J. został poinformowany, że maszyna została przewieziona do innego miasta. Pozostawało to w sprzeczności z treścią umowy dzierżawy, z której wynika, że dzierżawca przygotowuje pomieszczenie, w którym będzie pracowało urządzenie, a wydzierżawiający ma prawo do kontroli stanu urządzenia i prawidłowości jego użytkowania. Nie mając wiedzy o pomieszczeniu, w którym znajduje się urządzenie, wydzierżawiający został pozbawiony możliwości kontroli urządzenia. Te przytoczone powyżej informacje, jakie uzyskał świadek L. J. od oskarżonego o pozostawaniu sprzętu w dyspozycji oskarżonego i możliwości odebrania go w każdym czasie należało ocenić jako nieprawdziwe. Skoro świadek L. J. miał możliwość odebrania w tym dniu urządzenia, dysponentem urządzenia był wyłącznie oskarżony, nie powinien więc mieć żadnych trudności w zwróceniu urządzenia. Tłumaczenie, że nie posiada kluczy od pomieszczenia, w którym obecnie znajduje się urządzenie i nie może ich uzyskać jawi się jako nielogiczne, sprzeczne z doświadczeniem życiowym, naiwne. Przeczy temu także dalsze zachowanie oskarżonego. Zapewnił wówczas świadka, że urządzenie zwróci pocztą na własny koszt. Tymczasem nie uczynił tego do daty wyrokowania. Wprawdzie oskarżony G. S. nadał przesyłkę pocztą adresowaną na spółkę (...) w dniu 26.03.2013r. , jednakże już z samej wagi przesyłki odnotowanej przez pocztę – 0,550 kg wynika bezsprzecznie, że zawartością nie było urządzenie L. ważące kilkadziesiąt kilogramów. Waga przesyłki odpowiada natomiast urządzeniu switch, widniejącemu na fotografii (k. 47) i z pewnością mieszczącemu się w dużej kopercie. Tym samym oświadczenie oskarżonego z dnia 29.03.2013r. (k. 64), a zatem tuż po wysłaniu urządzenia switch, w którym wskazał, że zwrócił urządzenie, odesłał je, nie polega na prawdzie. O tym, że oskarżony w dniu 25.03.2013r. nie dysponował przedmiotowym urządzeniem świadczą zeznania świadka D. P.. Świadek zeznała bowiem, że widziała urządzenie – kserokopiarkę w wynajmowanym mieszkaniu w J., było to w drugiej połowie marca 2013r., jednak od oskarżonego dowiedziała się, że urządzenie zostało zakupione jako uszkodzone i dlatego zostanie zwrócone do firmy. To w jej obecności urządzenie zostało zabrane rzekomo w celu odwiezienia go do sprzedawcy. Tak więc oskarżony przedstawił świadkom L. J. i D. P. diametralnie inne okoliczności dotyczace przedmiotowego urządzenia. Te wszystkie przytoczone powyżej okoliczności świadczą jednoznacznie o tym, że w dniu 25.03.2013r., kiedy to oskarżony zapewniał L. J. o chęci zwrotu urządzenia L., faktycznie nie zamierzał zwrócić uprawnionym tego urządzenia i poprzez odmowę zwrotu okazał na zewnątrz wolę postąpienia z tą rzeczą jak właściciel. Wartość urządzenia została określona na kwotę wskazaną przez pokrzywdzonych, a wynikającą w dokumentu zakupu urządzenia, nie zaś jako wyższa, wynikająca z umowy dzierżawy uznając, że wskazana kwota jest realną, odpowiadającą rzeczywistej wartości rzeczy.

W ocenie Sądu, w świetle powyższych dowodów i ich oceny, nie ma żadnych wątpliwości, że oskarżony G. S. w dniu 25.03.2013r. odmawiając wydania urządzenia L. osobie uprawnionej - pokrzywdzonemu L. J., okazał na zewnątrz wolę postąpienia z tym urządzeniem jak właściciel działając wbrew woli uprawnionych. Oskarżony wszedł legalnie w posiadanie przedmiotowego urządzenia na podstawie umowy dzierżawy, a następnie bezprawnie, z wyłączeniem osób uprawnionych, rozporządził tą rzeczą włączając ją do swego majątku. Zachowaniem swym wypełnił znamiona występku z art. 284 § 2 kk.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Sąd miał na uwadze okoliczności wymienione w art. 115 § 2 kk tj. rodzaj i charakter naruszonego przez oskarżonego dobra, rozmiar wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia przez oskarżonego przestępstwa, postać zamiaru, motywację sprawcy. W ocenie Sądu społeczna szkodliwość działania oskarżonego charakteryzuje się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Zachowanie podjęte przez oskarżonego tuż po zawarciu umowy dzierżawy, unikanie kontaktu z właścicielami urządzenia, nieopłacenia doręczonej oskarżonemu faktury w związku z dzierżawieniem urządzenia, takie postępowanie dowodzi, że oskarżony zaplanował swój czyn i go konsekwentnie realizował. Wyrządził przy tym szkodę w mieniu przekraczającą 2 tys. zł., a więc kwotę, która wprawdzie nie jest kwotą wysoką, jednak z pewnością odczuwalną dla pokrzywdzonych. Wątpliwości nie budzi umyślność w działaniu oskarżonego, zamiar bezpośredni. Swym zachowaniem oskarżony zmierzał bezpośrednio do dokonania przestępstwa. Zważywszy na to, że oskarżony zaplanował dokonanie czynu i go konsekwentnie realizował, zamiar popełnienia przestępstwa nie pojawił się nagle, Sąd uznał, że stopień winy oskarżonego należy ocenić jako znaczny. Sąd miał przy tym na uwadze treść opinii sądowo - psychiatrycznych i psychologicznych dotyczących oskarżonego, obniżone zdolności intelektualne spowodowane zaniedbaniami szkolno – wychowawczymi, jego osobowość opisaną przez psychologa w opinii. Z treści obu opinii wnioskować należy, że zasoby intelektualne oskarżonego pozwalają znać dobrze i rozumieć prawo w podstawowym i niezbędnym zakresie do przestrzegania prawa. Sąd nie znalazł żadnych podstaw do tego, by podważyć treść opinii biegłych uznając je za rzetelne, poparte wiedzą specjalistyczną posiadaną przez biegłych oraz doświadczeniem zawodowym. Opinii tych w żaden sposób nie podważa to, że w części historycznej w obu opiniach znalazły się błędne zapisy, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Okoliczność ograniczająca się do przyznania się, czy też zaprzeczenia sprawstwu w trakcie wyjaśnień nie ma żadnego znaczenia przy wydawaniu opinii przez biegłych, którzy kierują się przede wszystkim badaniem oskarżonego, przebiegiem rozmowy z badanym i na tej podstawie wyprowadzają wnioski, nie zaś w oparciu li tylko o krótkie stwierdzenie w zakresie sprawstwa.

Przy wymiarze oskarżonemu kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. Orzekając wobec oskarżonego G. S. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu oraz stopień winy oskarżonego, okoliczności wpływające na ocenę stopnia społecznej szkodliwości i winy. Sąd uwzględnił także opinie sądowo psychiatryczną i psychologiczną, wartość przywłaszczonego mienia oraz to, że szkoda nie została naprawiona choćby w części. Sąd uwzględnił także uprzednią karalność oskarżonego. Wobec oskarżonego zapadły 4 wyroki skazujące, w tym za przestępstwo podobne. Oskarżony czynu tego dopuścił się w okresie próby zakreślonym aż trzema wyrokami, przy czym dwa z nich zapadły w lutym 2013r., a więc na około miesiąc przed popełnieniem czynu poddanego pod osąd Sądu. W tych okolicznościach kara tak ukształtowana w pełni spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uznał, że wobec oskarżonego istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna dająca podstawy do orzeczenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Zawieszając wykonanie kary Sąd bowiem bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa oraz to, czy kara tak orzeczona jest wystarczająca dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia popełnienia przestępstwa w przyszłości. Zważywszy na osobowość oskarżonego, jego zdolności intelektualne, niską normę intelektualną, jego stan psychologiczny i psychiatryczny, oraz to, że oskarżony dotychczas nie odbywał kary pozbawienia wolności, jest osobą młodą, dało to podstawy do orzeczenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat. Długi okres próby znajduje uzasadnienie w dotychczasowym stylu życia oskarżonego, kilkukrotnym wejściu w konflikt z prawem. Sąd oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego, który będzie czuwał nad przestrzeganiem przez oskarżonego w okresie próby porządku prawnego oraz pomagał w kształtowaniu prawidłowych postaw społecznych. Z uwagi na wyrządzoną i nienaprawioną szkodę w mieniu pokrzywdzonych Sąd uznał za zasadne, by orzec wobec oskarżonego jako środek probacyjny obowiązek naprawienia szkody w całości na rzecz pokrzywdzonych zakreślając termin do wykonania tego obowiązku na 8 miesięcy. Proces karny winien bowiem dążyć do tego, by szkoda wyrządzona przestępstwem została naprawiona. Zważywszy na wysokość szkody z jednej strony, możliwości zarobkowe oskarżonego z drugiej, w tym podejmowane zatrudnienie, prowadzenie działalności gospodarczej, okres ten jest wystarczający do zrealizowania w pełni tego obowiązku.

Na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze w związku z § 14 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 3 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz ustanowionego oskarżonemu obrońcy z urzędu kwotę 804 zł. wobec złożonego w tym zakresie wniosku obrońcy. Ustalając wysokość wynagrodzenia dla obrońcy oskarżonego Sąd uwzględnił, że obrońca oskarżonego brał udział w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym w formie śledztwa (300 zł.) i w 2 terminach rozprawy w postępowaniu zwyczajnym (420 zł. pierwszy termin rozprawy, kolejny 84 zł.). Jak wynika ze złożonego do protokołu rozprawy wniosku obrońcy, koszty obrony nie zostały na rzecz obrońcy uiszczone. Nadto Sąd zasądził na rzecz obrońcy oskarżonego należny od tej kwoty podatek od towarów i usług, stosownie do treści § 2 ust 3 cytowanego powyżej Rozporządzenia.

Zwalniając oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, Sąd miał na uwadze to, że aktualnie oskarżony utrzymuje się z renty w wysokości 500 zł. miesięcznie , zatem uiszczenie przez oskarżonego kosztów sądowych byłoby zbyt uciążliwe.