Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2013r.

Sąd Okręgowy w Legnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym :

Przewodniczący - Sędzia SO Jolanta Pratkowiecka

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2013 roku w Legnicy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa S. T.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy

z dnia 31 października 2012 roku

sygn. akt VII C 573/12

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 143/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Legnicy wyrokiem z dnia 31 października 2012r. wydanym w postępowaniu uproszczonym oddalił powództwo S. T. skierowane przeciwko (...) SA. w W. oraz zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 617 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W apelacji powód zarzucił powyższemu wyrokowi:

1. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 385 ¹ § 1 k.c. w zw. z art. 385 ³ pkt 2 k.c. poprzez ich niezastosowanie, mimo istnienia postanowień umowy nie uzgodnionych indywidualnie z powodem, kształtujących jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy, a w związku z tym niewiążących powoda wskutek wprowadzenia powoda w błąd co do podjętych czynności w zakresie sprzedaży pojazdu i obciążenia powoda kosztami płatnego parkowania ponad okres powstały po oględzinach pojazdu,

2. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegającą na błędnym przyjęciu, że skutki obciążenia opłatą z tytułu parkowania pojazdu dotyczą wyłącznie powoda, gdy tymczasem pozwany poprzez swoje nieprofesjonalne zachowanie, w szczególności poprzez wprowadzenie powoda w błąd przez swoich pracowników, doprowadził do powstania szkody, wskutek zapewnień, że przejmie na siebie obowiązek wyszukania nowego nabywcy uszkodzonego pojazdu i jego odsprzedaży.

Powołując się na powyższe zarzuty powód domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenia od strony pozwanej na jego rzecz kwoty 1.580,55 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu, ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego.

W odpowiedzi strona pozwana wniosła o oddalenie apelacji oraz zasądzenie na jej rzecz od powoda kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Zgodnie z art. 381 k.p.c. sąd drugiej instancji może pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później.

W apelacji powód powołał się na nowe fakty, który nie był przedmiotem dowodu w powstępowaniu przed Sądem pierwszej instancji, a mianowicie na wprowadzenie powoda w błąd przez pracownika strony pozwanej w trakcie procesu likwidacji szkody w pojeździe oraz na związany z tym fakt sprzeczności postanowień umownych z dobrymi obyczajami.

Tymczasem żądanie pozwu oparte było wyłącznie na postanowieniach umowy auto casco potwierdzonej wydaną powodowi polisą nr (...). Zgodnie z tą umową, ubezpieczyciel zobowiązał się zwrócić poszkodowanemu uzasadnione okolicznościami zdarzenia i udokumentowane koszty parkowania na parkingu strzeżonym, nie dłużej jednak niż do czasu oględzin samochodu przez rzeczoznawcę (...) i nie wyższe niż kwota określona w dokumencie ubezpieczenia (§ 26 UWU). W oparciu o to postanowienie strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 129,15 zł za czas parkowania pojazdu do dnia oględzin auta przez rzeczoznawcę. Mając na uwadze powyższe należało stwierdzić, że strona pozwana wykonała swoje zobowiązanie zgodnie z umową.

W pozwie powód w trzech zdaniach opisał przebieg sprzedaży tzw. wraku auta, ale nie wskazywał, aby w procesie tej sprzedaży został wprowadzony w błąd przez pracownika strony pozwanej, co miałoby skutkować odpowiedzialnością odszkodowawczą ubezpieczyciela. Również z dołączonego do pozwu przedsądowego wezwania do zapłaty z dni 7 lutego 2012. nie wynika, aby powód uzasadniał swoje żądanie zwrotu kosztów parkowania uszkodzonego pojazdu błędnymi wskazówkami uzyskanymi od pracownika strony pozwanej. W tym wezwaniu powód powołał się jedynie na fakturę wystawioną za usługę parkowania, domagając się zapłaty dalszej kwoty 1.580,55 zł.

Powód, reprezentowany w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika, nigdy wcześniej nie powoływał się też na tzw. klauzule abuzywne (art. 385 ³ k.c.), które pozwalałyby sądowi ocenić, czy postanowienia umowy auto casco w zakresie zasad wypłaty odszkodowania za parkowanie uszkodzonego pojazdu kształtują prawa powoda w sposób niezgodny z dobrymi obyczajami. Zresztą, na dowód takiego zarzutu apelacja ponownie powołuje się na „wprowadzenie w błąd powoda co do podjętych czynności w zakresie sprzedaży pojazdu”, co nie stanowi prawidłowej argumentacji w tym zakresie.

Zasadą jest, że sąd drugiej instancji powinien wypowiedzieć się co do trafności wyroku sadu pierwszej instancji na tle stanu faktycznego ustalonego przez ten sąd. W rozpoznawanej sprawie stan faktyczny został ustalony przez Sąd Rejonowy w oparciu o twierdzenia i dowody zgłoszone przez strony. Wobec braku opisanych wyżej zarzutów, Sąd ten nie ustalał przebiegu postępowania likwidacyjnego, w szczególności czy powód został wprowadzony w błąd przez pracownika strony pozwanej, ani też nie dokonywał oceny postanowień umowy auto casco przez pryzmat dobrych obyczajów.

W apelacji powód nie wskazywał, aby potrzeba powołania nowych faktów i związanych z tym zarzutów powstała dopiero po wydaniu zaskarżonego wyroku. Dlatego też Sąd Okręgowy uznał za spóźnione powołane w apelacji nowe fakty i związane z nimi zarzuty.

W tych okolicznościach apelacja powoda jako bezzasadna została oddalona na podstawie art. 385 k.p.c. O kosztach zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. i § 12 ust 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348).