Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 marca 2013 roku powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwoty 1.528,80 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2012 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 2 kwietnia 2013 roku Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. nakazał aby pozwany (...) Towarzystwo (...) z siedzibą w W. zapłacił powódce (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwotę dochodzoną pozwem wraz z kosztami procesu w terminie 14 dni albo w tym terminie wniósł sprzeciw.

Sprzeciwem od nakazu zapłaty pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 czerwca 2012 roku doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzony został pojazd marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność R. H.. Sprawca kolizji był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdu pojazdów mechanicznych w (...) Towarzystwie (...) z siedzibą w W..

(dowód: okoliczność niesporna; wspólne oświadczenie o zdarzeniu drogowym – k. 11)

Uszkodzony pojazd marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) został oddany w dniu 15 czerwca 2012 roku do zakładu naprawczego i znajdował się w nim do dnia 6 lipca 2012 roku.

(dowód: arkusz naprawy pojazdu najemcy – k. 16)

W okresie od dnia 18 czerwca 2012 roku do dnia 6 lipca 2012 roku R. H. użytkowała pojazd zastępczy marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynajęty od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na podstawie umowy najmu (...) nr (...) z dnia 18 czerwca 2012 roku. Czynsz najmu wyniósł 3.931,18 złotych brutto.

(dowód: umowa najmu (...) nr (...) – k. 13-14v; pełnomocnictwo – k. 17; cennik – k. 18; oświadczenie najemcy – k. 19-20; oświadczenie dla ubezpieczyciela – k. 21; control card – k. 22)

Na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 18 czerwca 2012 roku R. H. przelała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wierzytelność – prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. pojazdu zastępczego, przysługującą jej w związku z wyżej opisaną szkodą komunikacyjną.

(dowód: umowa cesji wierzytelności z dnia 18 czerwca 2012 roku - k. 24; pełnomocnictwo – k. 17)

Pismem z dnia 24 lipca 2012 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wezwała (...) Towarzystwo (...) z siedzibą w W. do zapłaty kwoty brutto w wysokości 3.931,18 złotych. Pismo to zostało doręczone w dniu 1 sierpnia 2012 roku.

(dowód: pismo z dnia 24 lipca 2012 roku - k. 25-26; zwrotne potwierdzenie odbioru – k. 27)

Uszkodzony pojazd był niezbędny R. H. w dni robocze do załatwiania spraw osobistych (zakupy, dojazd do kościoła, dojazd do rodziny, rekreacja, dojazd do lekarza oraz dojazd na uczelnię), zaś w dni wolne od pracy do załatwiania spraw osobistych (zakupy, dojazd do kościoła, dojazd do rodziny, rekreacja).

(dowód: oświadczenie najemcy – k. 19)

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na twierdzeniach przyznanych przez drugą stronę (niespornych) oraz dokumentach zgromadzonych w aktach.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art. 3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z kolei, zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Zatem w sytuacji zaistnienia szkody ubezpieczycie odpowiadający z tytułu ubezpieczenia OC z sprawcę szkody obowiązany jest do jej naprawienia w całości. Ta zasada odnosi się również do kosztów wynajmu pojazdu zastępczego, oczywiście w zakresie, w jakim pozostają one w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę, w tym wypadku z kolizją drogową.

W przedmiotowym procesie pozwana nie kwestionowała okoliczności faktycznych zdarzenia, swojej odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę oraz ważności umów najmu oraz cesji wierzytelności. Pozwana wnosząc o oddalenie powództwa podniosła zarzut nie wykazania konieczności najmu pojazdu zastępczego wskazując, że w ciągu 18 dni najmu poszkodowana przejechała 230 km, co daje 12,8 km dziennie, zatem zasadniejszym byłoby korzystanie z innych środków komunikacji np. taksówek.

Odnosząc się do zarzutu pozwanej, iż nie zostało wykazane, że normalnym następstwem działania sprawcy jest prawo najmu pojazdu zastępczego, wskazać należy, iż zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku (sygn. akt III CZP 5/11) odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki za najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej. Pozbawienie poszkodowanego możliwości korzystania z pojazdu uszkodzonego w trakcie kolizji skutkuje tym, że ma on prawo wynająć pojazd zastępczy i pozostaje to w związku przyczynowym z kolizją w rozumieniu powyższego przepisu. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jego uszkodzenia stanowi szkodę majątkową bez względu na rodzaj działalności lub cel, dla którego poszkodowany wykorzystuje pojazd. Jeżeli więc poszkodowany poniósł koszty wynajmu pojazdu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków zdarzenia podlegającego wyrównaniu. Poszkodowany złożył oświadczenie, że pojazd zastępczy był mu niezbędny do załatwiania spraw osobistych oraz dojazdu na uczelnię (k. 19). Pozwana nie zgłosiła żadnych wniosków dowodowych mających na celu wykazanie, że poszkodowany mógł używać innego pojazdu lub zasada proporcjonalności przemawiała za skorzystaniem z innego środka transportu. Niewystarczające było odwołanie się wyłącznie do ilości przejechanych kilometrów. Należało bowiem wykazać, że możliwe było skorzystanie przez poszkodowaną z innego środka transportu oraz że wówczas poniesione koszty byłyby niższe niż czynsz najmu pojazdu zastępczego. Pozwana nie zgłosiła jednak w tym zakresie żadnych wniosków dowodowych.

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Mając na uwadze fakt,
że wezwanie zostało doręczone pozwanej w dniu 1 sierpnia 2012 roku (k. 27) uzasadnione było żądanie odsetek ustawowych od dnia 1 września 2012 roku.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych wyżej przepisów, orzeczono jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i kosztów celowych – art. 98 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. i § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349). Na koszty procesu poniesione przez powódkę składają się: opłata od pozwu w wysokości 77 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 600 złotych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych.

Zarządzenie: odpisy uzasadnienia doręczyć pełnomocnikom stron, przy tym pełnomocnikowi pozwanego z pouczeniem.