Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Gz 322/14

POSTANOWIENIE

Dnia 31 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Borucki

SO Beata Hass Kloc

SO Anna Harmata (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 31 grudnia 2014 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. W.

przeciwko (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. w R.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu V Wydziału Gospodarczego z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. akt V GC 433/14

postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać do dalszego prowadzenia Sądowi Rejonowemu w Tarnobrzegu Wydziałowi
V Gospodarczemu, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygniecie o kosztach postępowania zażaleniowego.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu zaskarżonym postanowieniem stwierdził swą niewłaściwość miejscową i sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tarnowie, stwierdzając w uzasadnieniu, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy brak uzasadnienia dla przyjęcia, że obie strony zawarły umowę prorogacyjną, skoro w aktach brak umowy podpisanej przez obie strony.

Brak ponadto uzasadnienia dla przyjęcia, że pozwany wyraził zgodę na zapłatę świadczenia należnego powodowi z tytułu wykonania transportu w miejscowości będącej siedzibą powódki. Ponieważ pozwana spółka ma siedzibę w R. na zasadzie art. 30 kpc powództwo, zdaniem Sądu Rejonowego, należało wytoczyć wg. miejsca jej siedziby.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie powoda jest uzasadnione.

Choć zasadnie Sąd Rejonowy wskazał, że nie został wykazany w sprawie fakt zawarcia umowy prorogacyjnej, jak również, że jednostronne wskazanie przez wierzyciela w dokumencie rozliczeniowym miejsca płatności na określony rachunek bankowy – nie przesądza tej właściwości, to jednak nie uwzględnił on, iż z treści art. 454 §1 kc wynika, że jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania – świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę, a świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela w chwili jego spełnienia. Wielokrotnie w judykaturze podkreślano, że określone w art. 454 § 2 kc miejsce spełnienia świadczenia (związanego z przedsiębiorstwem dłużnika lub wierzyciela) należy rozumieć w ten sposób, że świadczenie pieniężne powinno być spełnione w zasadzie w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela – tak m.in SN w postanowieniach z dnia 8.11.1991r. sygn. II CO 16/91, oraz z 13.11.2007r. sygn. III Co 17/07.

Przyjęty natomiast w redakcji art. 34 kpc, na który powołał się powód uzasadniając właściwość miejscową Sądu w Tarnobrzegu łącznik w postaci „miejsca wykonania umowy” należy określać według przepisów prawa materialnego, a więc także art. 454 kc. Przy ustalaniu właściwości Sądu znaczenie może mieć zarówno miejsce wykonania umowy jako całości, jak też wykonanie poszczególnych zobowiązań z niej wynikających – czyli jak w niniejszym przypadku zapłata kwoty pieniężnej.

Reasumując, w świetle powołanych przez powoda przepisów, a więc zarówno art. 454 kc jak i 34 kpc siedziba wierzyciela wskazuje na właściwość Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu, co skutkowało uchyleniem zaskarżonego postanowienia i przekazaniem sprawy do dalszego prowadzenia temuż Sądowi, stosowanie do art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc.

VI Gz 322/14

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE