Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2014 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym

Przewodniczący: SSR Maria Kruźlak

Protokolant: Monika Kucała

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2014 roku w Ś.

sprawy z p o w ó d z t w a (...) Bank S.A z siedzibą we W.

p r z e c i w k o K. W.

o zapłatę kwoty 493,05 zł

I.  oddala powództwo co do kwoty 8,22 zł należności głównej;

II.  w pozostałym zakresie postępowanie umarza;

III.  nie obciąża pozwanej K. W. obowiązkiem zwrotu stronie powodowej (...) Bank S.A z siedzibą we W. kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1380/14

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. we W. w pozwie skierowanym przeciwko K. W. domagał się zasądzenia kwoty 493,05 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 7 marca 2014 r. do dnia zapłaty liczonymi od kwoty 181,94 zł, odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 113,16 zł od dnia 15 maja 2014r. oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu żądania podał, że pozwana otrzymała kredyt w dniu 28 marca 2008 r. Pozwana nie uregulowała całości zobowiązania.

Pozwana uiściła w toku procesu kwotę 500 zł i wniosła o oddalenie powództwa w dalszej części i nieobciążanie jej kosztami procesu, gdyż ma prawie całkowity ubytek słuchu i z tego powodu zaliczona jest do znacznego stopnia niepełnosprawności, nie umie czytać ani pisać, podpis składa patrząc na podpis na dowodzie osobistym, poza tym ma zaburzenia psychiczne. Utrzymuje się z renty socjalnej. Uiszczoną kwotę traktuje jako spełnienie wszelkich roszczeń wobec powoda.

Powód podtrzymał żądanie co do kwoty 8,22 zł tytułem kosztów monitów oraz w zakresie zwrotu kosztów procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana K. W. zawarła w dniu 28 marca 2008 r. z (...) Bank (...) SA we W. – poprzednikiem prawnym powoda - umowę o kredyt gotówkowy na kwotę 4100 zł, którą zobowiązała się spłacić w 36 ratach z odsetkami, prowizją opłatami. Wraz z innymi kosztami kwota kredytu wyniosła 4937,50 zł. Rata ustalona była na kwotę 184,79 zł. Na wypadek opóźnienia w spłacie kredytu ustalono odsetki od zadłużenia przeterminowanego w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Poza tym przewidziane były w tabeli opłat i prowizji opłaty za wezwania do zapłaty.

Dowód: umowa kredytu – k. 23, tabela – k. 24

Pozwana spłaciła kredyt w znacznej części, uiszczając niektóre raty z niewielkim, opóźnieniem. Do zapłaty pozostał kapitał w kwocie 181,94 zł oraz odsetki w kwocie 113,16 zł. Na koszty wezwań składa się kwota 93,20 zł.

Dowód: zestawienie wpłat – k. 20—22, k. 38

Pozwana ma stwierdzony znaczny stopień niepełnosprawności od 1996 r. Niemal całkowicie utraciła słuch ale nie może nosić aparatu słuchowego. Pozostaje pod opieką poradni zdrowia psychicznego. Opiekują się nią brat i siostra. Pozwana nie umie czytać ani pisać, podpis składa odwzorowując go z dowodu osobistego. Utrzymuje się z renty socjalnej. Nie zapłaciła raty, bo zapomniała. Wymaga opieki osób trzecich

Dowód: zeznania świadka B. W. - siostry pozwanej – k. 38, orzeczenie o niepełnosprawności – k. 44, zaświadczenie poradni – k. 45

Sąd zważył:

Strony łączyła umowa kredytu w rozumieniu przepisów art. 69 i następne ustawy 29 sierpnia 1997 r. prawo bankowe.

Zgodnie z umową pozwana miała spłacić kredyt w określonych ratach miesięcznych. Pozwana w zasadzie uregulowała należność, gdyż z sumy blisko 5000 zł pozostało około 180 zł kapitału i około 113 zł odsetek, których nie uiściła w terminie, gdyż zapomniała. Po doręczeniu odpisu pozwu pozwana zapłaciła 500 zł.

Powód domaga się w dalszym ciągu zapłaty kwoty 8,22 zł tytułem kosztów monitów.

Żądanie podlega oddaleniu. Powód mimo obowiązku wynikającego z art. 6 k.c. oraz 232 k.p.c. nie wykazał, jaką łącznie kwotę naliczono tytułem monitów. Ze złożonego wykazu kosztów i monitów wynika, naliczono łącznie kwotę 93,20 zł. Taką więc kwotę należy uznać jako koszt wezwań. Powód przyznał w piśmie z dnia 18 listopada 2014 r., że na poczet monitów zaliczono kwotę 154,53 zł z wpłaconych przez pozwaną 500 zł. Oznacza to, że pozwana spełniła w całości świadczenie, w zakresie, jaki powód udowodnił, natomiast co do kwot wykraczających poza 93,20 zł nie przedstawił żądnych dowodów. Brak dalszych dowodów pozbawia sąd możliwości oceny zasadności powództwa w tym zakresie.

Ponadto uwzględnieniu żądania zapłaty 8,22 zł tytułem kosztów monitów sprzeciwiają się zasady współżycia społecznego (art. 5 k.c.), do których należy obowiązek pomocy osobom niepełnosprawnym i nieporadnym życiowo, zwłaszcza w relacjach z instytucjami wyposażonymi w środki i narzędzia niewspółmierne do tego, czym dysponuje klient tych instytucji. W rozpoznawanej sprawie pozwana, reprezentowana przez siostrę, wykazała, że należy do osób mających trudności ze słyszeniem, nie potrafi czytać, wymaga pomocy innych osób. Utrzymuje się z renty socjalnej. Skoro niepełnosprawność stwierdzono u niej w 1996 r., to musiała być widoczna w dniu zawierania umowy. Mimo tego udzielono jej kredytu i pozwana spłaciła go w całości, biorąc pod uwagę ostatnią wpłatę w toku procesu. Siostra pozwanej pełniąca faktycznie rolę jej opiekuna wyjaśniła, że opóźnienie było skutkiem zapomnienia, co w sytuacji pozwanej, biorąc pod uwagę jej zdrowie, jest możliwe. Nie sposób wymagać od osoby mającej takie problemy jak pozwana tej samej staranności w przestrzeganiu terminów czy też świadomości skutków ich niedotrzymania jak od każdej przeciętnej osoby. Sprzeczne z zasadami ochrony osób niepełnosprawnych byłoby obciążanie jej negatywnymi konsekwencjami w tym zakresie.

Na podstawie art. 355 k.p.c. sąd umorzył postępowanie wobec cofnięcia powództwa i zrzeczenia się roszczenia co do należności głównej, odsetek karnych i ustawowych oraz kosztów monitów.

O kosztach orzeczono na podstawie 102 k.p.c., uznając, że zachodzi szczególny wypadek, o którym mowa w przepisie. Obciążenie pozwanej kosztami procesu mimo niezwłocznego uiszczenia przez nią niewielkiej w stosunku do całej kwoty kredytu zaległości, przy uwzględnieniu jej sytuacji materialnej byłoby nadmiernym i nieuzasadnionym ciężarem.