Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący SSO Agnieszka Hreczańska - Cholewa

Protokolant Krzysztof Musiał

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa J. B. (1)

przeciwko (...) w W.

o pozbawienie wykonalności tytułów wykonawczych i zapłatę I. oddala powództwo; II. nie obciąża powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1574/12

UZASADNIENIE

Powódka w pozwie przeciwko (...) w W. domagała się pozbawienia wykonalności tytułów wykonawczych - nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 24 stycznia 2003 roku sygn. akt I Nc 12927/02, wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 26 lutego 2002 roku sygn. akt I C 144/01, nakazu zapłaty z dnia 16 marca 2007 roku wydanego w postępowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej sygn. akt I Nc 15/07, postanowienia Sądu Rejonowego w Trzebnicy z dnia 17 września 2009 roku sygn. akt I C 16/09, postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 25 lipca 2001 roku sygn. akt I Co 1083/11. Powódka wskazała, że wnosi o pozbawienie wskazanych tytułów wykonawczych wykonalności w całości.

Odnośnie do wyroku Sądu Okręgowego z dnia 26 lutego 2002 roku sygn. akt I C 144/01 wskazała, że został on oparty na nieprawdziwych danych podanych przez (...) we W., która zataiła okoliczność spłaty zobowiązania za wykup majątku okołodzierżawnego w gospodarstwie K.. Powódka wskazała, że w tym celu w dniu 17 grudnia 1999 roku do kasy agencji M. B. wpłacił 50.000 złotych, a w dniu 20 grudnia 1999 roku kolejne 50.000 złotych, a w dniu 21 grudnia 1999 roku 12.000 złotych. Z kolei co do nakazu zapłaty z dnia 24 stycznia 2003 roku, wydanym przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia w sprawie I Nc 12927/02 został on wydany przez sąd niewłaściwy miejscowo do rozpoznania sprawy. Ponadto z akt sprawy wynika, że kwota 20.353,12 złotych o którą w pozwie wystąpiła (...) uległa przedawnieniu już w dniu złożenia pozwu. Powódka wskazała, że w chwili przejęcia gruntów dzierżawnych w gospodarstwie w K. było ono zdewastowane, budynki nie miały dachu, okien i drzwi, z kolei magazyny, stajnie, stodoły i inne budynki nie nadawały się do prowadzenia produkcji rolnej. W porozumieniu więc z (...) otrzymali wraz z mężem przyrzeczenie, że po wyremontowaniu budynków zostaną im zwrócone poniesione nakłady oraz zmniejszony zostanie czynsz.

Ponadto w sprawie, w której Sąd Rejonowy w Trzebnicy wydał w dniu 17 września 2009 roku postanowienie w sprawie I C 16/09 doszło do naruszenia art. 5 k.c., gdyż (...) nadużyła prawa podmiotowego.

Powódka domagała się także zasądzenia na jej rzecz od strony pozwanej kwoty 400 000 zl tytułem bezpodstawnego wzbogacenia, wskazując, że o taką kwotę wskutek działania powódki i jej nieżyjącego męża zwiększyła się wartość dzierżawionego od strony pozwanej gospodarstwa. Powódka wskazała, że wraz z mężem poniosła bardzo duże nakłady na gospodarstwo rolne w K., aby móc tam normalnie prowadzić produkcję rolną, co doprowadziło z kolei do tego, że sami popadli w długi. Ponadto powódka domagała się zapłaty odszkodowania w kwocie 400.000 złotych z tytułu nakładów poniesionych w gospodarstwie na agroturystykę oraz kwoty 100.000 złotych z tytułu uszczerbku na zdrowiu, jakiego doznała na skutek działań strony pozwanej.

W dopowiedzi na pozew pozwana (...) w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu.

Pozwana podniosła, że nie zaistniała żadna z przesłanek określonych w art. 840 k.p.c. warunkująca skuteczność żądania przez powódkę pozbawienia wykonalności tytułów wykonawczych, na podstawie których prowadzone są z wniosku pozwanego postępowania egzekucyjne. Powódka nie przedstawiła też dowodów na uzasadnienie swojego roszczenia o zapłatę 400.000 złotych. Pozwany zaprzeczył jednocześnie, aby dokonywał nieprawidłowego zarachowania wpłacanych przez M. B. kwot. Zarzuty tej treści powinny być podnoszone przez powódkę w postępowaniach sądowych, w których zostały wydane powołane przez powódkę orzeczenia. Pozwana wskazała, że powódka nie przedstawiła żadnych twierdzeń i dowodów, które zaprzeczałyby zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, nie przedstawiła też zdarzeń, które nastąpiły po powstaniu tytułu egzekucyjnego, wskutek którego zobowiązanie wygasło, albo nie może być egzekwowane. Zarzuciła, że powódka w niniejszym postępowaniu zmierza do ponownego merytorycznego rozpatrzenia spraw zakończonych prawomocnymi orzeczeniami sądowymi, natomiast powództwo przewidziane w art. 840 § 1 k.p.c. jest powództwem o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, a nie powództwem o pozbawienie wykonalności tytułu egzekucyjnego.

Z kolei okoliczność rzekomego poczynienia nakładów na nieruchomość pozwanego była znana M. B. oraz powódce już na etapie postępowań o zapłatę zakończonych wydaniem opisywanych tytułów wykonawczych, a także w trakcie postępowania sądowego o wydanie nieruchomości, jednak nie zostały wtedy zgłoszone. Podniesienie takich zarzutów w niniejszym postępowaniu ma na celu jedynie „odwleczenie” postępowania egzekucyjnego.

Pozwany podniósł ponadto zarzut przedawnienia roszczenia, wskazując że zgodnie z dyspozycją art. 229 § 1 k.c. roszczenia o zwrot nakładów przedawniają się z upływem roku od zwrotu rzeczy. Powódka wydała z kolei nieruchomość w K. w dniu 30 października 2009 roku w trakcie prowadzonego już przez pozwanego postępowania egzekucyjnego o wydanie nieruchomości. Tym samym nawet gdyby takie nakłady były poczynione, aktualnie zgłoszone roszczenie uległo już przedawnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W 1995 roku mąż powódki M. B. zawarł z (...) Odział (...) we W. umowę dzierżawy gospodarstwa rolnego w K.. Gospodarstwo w chwili przejęcia od (...) było w bardzo złym stanie, w szczególności budynki gospodarskie miały uszkodzone dachy, teren nie był ogrodzony, brakowało bram, budynek biurowy był zdewastowany, sprzęt rolniczy był zniszczony, a grunty leżały odłogiem.

Powódka wraz z mężem po przejęciu gospodarstwa dokonali utwardzenia ciągów komunikacyjnych, naprawili dach na stodołach, oraz na budynku biurowo – administracyjnym. Ponadto w budynku biurowym wykonano elewację. Oprócz tego wstawiono nowe bramy, oraz dokonywano wszystkich bieżących napraw. Małżonkowie dokonali odchwaszczenia gruntów, zebrali kamienie, zaorali grunt, a następnie zasiali pszenicę i uprawiali kukurydzę. Dokonali również naprawy sprzętu rolniczego oraz dokupili brakujący sprzęt w postaci pługów, agregatów uprawowych, kultywatora, bron, oraz suszarni do kukurydzy. Prowadzili także hodowlę trzody chlewnej.

Małżonkowie B. zawarli umowę dzierżawy z myślą o prowadzeniu gospodarstwa agroturystycznego. Zamierzali w przyszłości wykupic dzierżawione gospodarstwo. Powódka wraz z mężem prowadzili w gospodarstwie naukę jazdy konnej. Zakupiono także bryczki, około 6-7 koni, urządzono wybiegi dla koni oraz kojce. Zatrudniono jednego pracownika zajmującego się końmi oraz dwóch traktorzystów.

W dniu 15 października 1997 roku M. B. zawarł z (...) Oddziałem (...) we W. umowę dzierżawy gospodarstwa rolnego w K. gmina P. o łącznej powierzchni 312,33 ha.

W dniu 13 marca 1998 roku M. B. złożył do (...) Oddziału (...) we W. wniosek o całkowite zwolnienie z czynszu dzierżawnego w 1998 roku z tytułu zagospodarowania użytków rolnych w przejętym w dzierżawę gospodarstwie rolnym (...) w K. gmina P.. Wskazał ponadto, że ogółem nakłady poniesione w I półroczu na cele przywrócenia podstawowych funkcji użytkowych wyniosły 53.434 złotych.

Kłopoty finansowe małżeństwa B. zaczęły się z chwilą wydzierżawienia gospodarstwa rolnego w K., gdyż nie byli oni spłacać regularnie czynszów dzierżawnych.

Dowód: zeznania J. B. (1) – protokół rozprawy z dnia 14 października 2014 roku od min. 00:03:05, zeznania Z. J. – protokół rozprawy z dnia 16 kwietnia 2013 roku od min. 00:06:15, zeznania świadka Z. S. protokół rozprawy z dnia 16 kwietnia 2013 roku od min.00:33:44, zeznania świadka M. S. protokół rozprawy z dnia 16 kwietnia 2013 roku od min.01:04:11, zeznania świadka M. B. (2) protokół rozprawy z dnia 16 kwietnia 2013 roku od min.01:12:24, zeznania J. K. – protokół rozprawy z dnia 7 czerwca 2013 roku od min. 00:01:06. wniosek z dnia 13 marca 1998 roku k.43-44;

W dniach 17 grudnia, 20 grudnia i 21 grudnia 1999 roku M. B. dokonał trzech wpłat w kwocie dwa razy po 50.000 złotych oraz jednej w wysokości 12.000 złotych na rzecz (...) z tytułu wykupu majątku około – dzierżawnego w K..

Dowód: dowody wpłaty k. 81;

W wyniku wystąpienia suszy w 2003 roku w gospodarstwie rolnym w K. doszło do powstania strat w kwocie 64.755,38 złotych.

Dowód: protokół szacunku strat k. 82;

(...) pismem z dnia 17 stycznia 2006 roku w odpowiedzi na pismo J. B. (1), reprezentującej M. B. wskazała, że dzierżawa nieruchomości położonej w G. – J. wygasła z dniem 13 grudnia 2004 roku wskutek niespełnienia przez dzierżawcę warunków do przedłużenia umowy dzierżawy, polegających na nieuzupełnieniu wniosku oraz nie dokonaniu spłaty zadłużenia.

Dowód: pismo z dnia 17 stycznia 2006 roku k. 107;

Postanowieniem z dnia 28 listopada 2007 roku Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej w sprawie o sygn. akt I Ns 224/07 stwierdził, że spadek po M. B., zmarłym w dniu (...) roku we W. na podstawie ustawy nabyły żona J. B. (1) oraz córka M. B. (3) po ½ części spadku, z dobrodziejstwem inwentarza

Dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 28 listopada 2007 roku sygn. akt I Ns 224/07 k. 105; postanowienie Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 18 lutego 2009 roku k. 106;

Nakazem zapłaty z dnia 24 stycznia 2003 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia w sprawie I Nc 1297/02 nakazał pozwanemu M. B. aby zapłacił stronie powodowej (...) Oddział (...) we W. kwotę 27.685,07 złotych wraz z odsetkami od kwoty 20.353,12 złotych od dnia 19 października 2000 roku do dnia zapłaty, oraz od kwoty 7.131,95 złotych od dnia 30 października 2002 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 2400 złotych. W dniu 22 grudnia 2003 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia nadał nakazowi zapłaty klauzule wykonalności.

Postanowieniem z dnia 25 lipca 2011 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia Fabrycznej w sprawie I Co 1083/11 nadał klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 24 stycznia 2003 roku sygn. akt I Nc 12927/02 na rzecz następcy prawnego wierzyciela – (...) oraz przeciwko następcom prawnym dłużnika – J. B. (1) i M. B. (3) zastrzegając im prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczoną odpowiedzialność do wartości stanu czynnego spadku po M. B. ustalonego w spisie inwentarza.

Dowód: nakaz zapłaty z dnia 24 stycznia 2003 roku I Nc 12927/02 wraz z klauzulą wykonalności k. 97, postanowienie z dnia 25 lipca 2011 roku sygn. akt I Co 1083/11;

Wyrokiem z dnia 26 lutego 2002 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt I C 144/01 zasądził w punkcie II wyroku od pozwanego M. B. na rzecz powódki (...) Oddział (...) we W. kwotę 114.449,57 złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 53.785,07 złotych od dnia 17 października 2000 roku do dnia zapłaty, oraz od kwoty 60.664,50 złotych od dnia 11 stycznia 2001 roku do dnia zapłaty.

Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2003 roku Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt I ACa 624/02 oddalił apelację pozwanego M. B. od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 26 lutego 2002 roku I C 144/01 i zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 3.000 złotych zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Postanowieniem z dnia 18 października 2012 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt I Co 344/12 postanowił nadać wyrokowi Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 26 lutego 2002 roku wydanemu w sprawie I C 144/01 w zakresie jego punktu II i II oraz wyrokowi Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 10 stycznia 2003 roku wydanemu w sprawie I ACa 624/02 – klauzulę wykonalności na rzecz (...) w W. – Oddział (...) we W., następcy prawnego (...), przeciwko J. B. (1) i M. B. (3), na które przeszły obowiązki M. B..

Dowód: wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 26 lutego 2002 roku sygn. akt I C 144/01 k. 99, wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 10 stycznia 2003 roku sygn. akt I ACa 624/02 k. 99, postanowienie Sądu Okręgowego we Wrocławiu I Co 344/12 k. 99;

Nakazem zapłaty z dnia 16 marca 2007 roku Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej w sprawie o sygn. akt I Nc 15/07 nakazał pozwanemu M. B. aby zapłacił stronie powodowej (...) Oddział (...) we W. kwotę 45.544,23 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 35.996,63 złotych od dnia 31 stycznia 2006 roku do dnia zapłaty i od kwoty 9.547,60 złotych od dnia 19 lutego 2007 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2.970 złotych tytułem kosztów procesu.

Postanowieniem z dnia 15 listopada 2011 roku Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej w sprawie o sygn. akt I Co 1175/11 nadał prawomocnemu nakazowi zapłaty wydanemu przez Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej w dniu 16 marca 2007 roku sygn. akt I Nc 15/07 klauzulę wykonalności przeciwko J. B. (1) i M. B. (3).

Dowód: nakaz zapłaty z dnia 16 marca 2007 roku wydany przez Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej w sprawie o sygn. akt I Nc 15/07 k. 101, postanowienie Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 15 listopada 2011 roku sygn. akt I Co 1175/11 k. 102;

Wyrokiem z dnia 26 marca 2009 roku Sąd Rejonowy w Trzebnicy w sprawie o sygn. akt I C 16/09 nakazał pozwanym J. B. (1) i M. B. (3) aby wydały stronie powodowej (...) nieruchomości położone w powiecie (...), gmina P. obręb K., stanowiące działkę nr (...), nr (...) oraz (...) o łącznej powierzchni 96,7410 ha wraz z budynkami, budowlami i urządzeniami trwale związanymi z gruntem. Powyższe orzeczenie uprawomocniło się w dniu 28 maja 2009 roku.

Dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Trzebnicy z dnia 26 marca 2009 roku sygn. akt I C 16/09 k. 103;

W dniu 30 października 2009 roku powódka J. B. (1) wraz z córką M. B. (3) przekazała nieruchomości zabudowane w granicach działek nr (...) obręb K., gmina P. (...). Z kolei pozwana zobowiązała się do ograniczenia postępowania egzekucyjnego o przekazane nieruchomości.

Dowód: protokół zdawczo – odbiorczy z przekazania nieruchomości k. 108;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W sprawie bezsporne było, że w stosunku do powódki w obrocie prawym funkcjonują określone w pozwie tytuły wykonawcze, na podstawie których prowadzona jest egzekucja z jej majątku. Poza sporem pozostawała również okoliczność, z jakiego tytułu powódka obowiązana jest do zapłaty należności na rzecz (...). Pozwana nie kwestionowała również, że powódka wraz z mężem prowadziła gospodarstwo rolne w K.. Pozwana kwestionowała jednak by po powstaniu tytułu wykonawczego powstało zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło, wskazując że powódka wskazywane przez powódkę okoliczności i zarzuty były jej znane w trakcie postępowań sądowych i mogły być one podnoszone w trakcie merytorycznego rozpoznawania wszystkich spraw, zakończonych prawomocnymi orzeczeniami sądowymi. Ponadto w ocenie pozwanej powódka nie udowodniła wysokości i charakteru poczynionych nakładów, których dochodzenie w niniejszej sprawie i tak należało uznać za spóźnione, z uwagi na upływ rocznego terminu przedawnienia.

Zgodnie z dyspozycją art. 840 § 1 dłużnik może żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości, albo w części, albo jego ograniczenia jeżeli 1) przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście, 2) po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło, albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem egzekucyjnym jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie.

Analizując zgromadzony w sprawie materiale dowodowy należy stwierdzić, że powódka nie wykazała by zaistniała którakolwiek z powołanych wyżej przesłanek, wskazujących na bezzasadność prowadzenia przeciwko niej postępowań egzekucyjnych. Przy czym wskazać należy, że podstawy z art. 840 § 1 pkt 1, na która powoływała się powódka nie można stosować do tytułów wykonawczych, które korzystają z powagi rzeczy osądzonej, tj. wyroków i nakazów zapłaty. Jednocześnie dłużnik nie może w drodze tego powództwa zmierzać do wzruszenia prawomocnego rozstrzygnięcia sądu stanowiącego tytuł egzekucyjny, do czego w istocie zmierzała powódka. Powódka ponadto w całym toku postępowania nie sprecyzowała jasno, jakie konkretne zdarzenie po powstaniu spornych tytułów wykonawczych miało miejsce, doprowadziło do wygaśnięcia jej zobowiązania. Samo powołanie się na wzajemną wierzytelność przysługującą powódce względem strony pozwanej nie jest wystarczające do przyjęcia, że egzekwowane zobowiązania powódki wygasły względem (...). Skutek taki mógłby dopiero nastąpić z chwilą skutecznego złożenia przez dłużnika stosownego oświadczenia o potrąceniu, które jednak nie zostało złożone przez powódkę w niniejszym postępowaniu. Zaznaczyć jednocześnie należy, że nie ma ono charakteru samoczynnego, jak chciała tego powódka. Powinno ono konkretyzować rodzaj i wysokość obu wierzytelności objętych potrąceniem. Oświadczenie o potrąceniu w tym zakresie powinno być dostatecznie wyraźne, przy czym dokonujący potrącenia zobowiązany jest wskazać kwotowo swą wierzytelność (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lutego 2000 r., II CKN 730/98 LexPolonica nr 1820324, oraz z dnia 6 października 2006 r., V CSK 198/06 LexPolonica nr 1573287). Tymczasem powódka w żadnej mierze nie sprostała tym wymogom, poprzestając jedynie na polemice z prawomocnymi orzeczeniami sądowymi, w oparciu o które toczy się egzekucja z majątku powódki. Jednocześnie wskazać należy, że merytoryczne zarzuty w stosunku do zapadłych uprzednio prawomocnych orzeczeń sądowych nie mogą być podnoszone w ramach powództwa przeciwegzekucjnego.

Odnosząc się do drugiego żądania, przedstawionego przez powódkę, a mianowicie zapłaty kwoty 400.000 złotych z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia, powstałego po stronie pozwanej na skutek poczynienia przez powódkę i jej męża nakładów na gospodarstwo rolne w K. wskazać należy po pierwsze, że zostało ono oparte na błędnej podstawie prawnej. Tym niemniej Sąd w ramach podstawy faktycznej żądania obowiązany był do rozpatrzenia sprawy w ramach prawidłowej podstawy prawnej żądania, która stanowić winien art. 226 § 1 k.c. w zw. z art. 230 k.c., normujący zwrot nakładów pomiędzy posiadaczem zależnym, jakim zgodnie z dyspozycja art. 336 k.c. jest dzierżawca, a właścicielem.

W pierwszej kolejności należy odnieść się więc do podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia o zwrot nakładów. Przy rozpatrywaniu wskazanego zarzutu zastosowanie będzie mieć przepis art. 229 k.c. w zw. z art. 230 k.c. stanowiący że roszczenia samoistnego (zależnego) posiadacza przeciwko właścicielowi o zwrot nakładów na rzecz przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy. Kluczowym więc dla rozstrzygnięcia, czy w niniejszej sprawie doszło do przedawnienia roszczenia powódki było ustalenie, kiedy nastąpił zwrot gospodarstwa rolnego w K., gdzie poczyniono nakłady. Miało to mianowicie miejsce w dniu 30 października 2009 roku, co wynika wprost z protokołu przekazania gospodarstwa i jednocześnie nie było kwestionowane przez samą powódkę. Z kolei pozew w niniejszej sprawie został wniesiony do Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej w dniu 27 marca 2012 roku. Jak wynika więc z porównania wskazanych dat, w chwili wniesienia pozwu upłynęło ponad 2,5 roku od chwili wydania gospodarstwa pozwanej. Tym samym zarzut przedawnienia roszczenia podniesiony przez pozwaną uznać należy za w pełni zasadny. Powódka nie dochowała bowiem rocznego terminu do dochodzenia należności z tytułu zwrotu nakładów poczynionych na rzecz (...) we W.. Jednocześnie wskazać należy, że przepis art. 226 k.c., jako przepis szczególny wyłącza zastosowanie w niniejszej sprawie art. 405 k.c. i następnych.

Niezależnie od powyższego należy stwierdzić, że pozwana nie udowodniła roszczenia o zwrot nakładów. Za niewystarczające w tym zakresie należy uznać zeznania świadków i przesłuchanie samej powódki, z których ogólnikowo wynikała, że naprawiono dach, wyremontowano pomieszczenia biurowe, zakupiono bramy, zorganizowano zajęcia jeździeckie. Nie wiadomo jednakże, jaki był zakres tych remontów i czy nie mieszczą się one w spoczywającym na dzierżawcy obowiązku z mocy art. 697 k.c. obowiązku dokonywania napraw niezbędnych do zachowania przedmiotu w stanie niepogorszonym. Sad oddalił także wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego albowiem biegły sądowy wydaje swoją opinię w oparciu o materiał zebrany w aktach i przesłanka zlecenia opinii jest ustalenie, że powódka poniosła na gospodarstwo nakłady, których zwrotu mogłaby się domagać w trybie art. 230 k.c.

Odnosząc się do ostatniego żądania powódki, dotyczącego zapłaty odszkodowania z tytułu nakładów na gospodarstwo, nie osiągniętych dochodów z produkcji rolnej i hodowli świń, oraz uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby serca, oraz nerwicy wskazać należy, ze powódka nie udowodniła jakiejkolwiek przesłanki warunkującej odpowiedzialność odszkodowawczą pozwanej. Nie wykazała zaistnienia szkody, w tym niemajątkowej, bezprawnego działania strony pozwanej ani związku przyczynowego pomiędzy działaniem strony pozwanej a szkodą, jakiej doznała. Powódka nie wskazała precyzyjnie na czym polegać miało zdarzenie wywołujące szkodę, nie udowodniła by po jej stronie powstała szkoda, oraz w jakiej wysokości. Powódka wskazała jedynie, że szacuje ją na kwotę 100.000 złotych. Nie przedstawiła jednak w tym zakresie Sądowi żadnych dowodów. Z przeprowadzonych bowiem dowodów w postaci zeznań świadków wynika bowiem jedynie, że powódka wraz z mężem prowadziła hodowlę świń. Wobec nie wykazania dwóch powołanych wyżej przesłanek wskazać należy, ze w konsekwencji powódka nie udowodniła również istnienia związku przyczynowego.

Podobnie sytuacja ma się w stosunku do żądania zapłaty odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu powódki. Również w tym zakresie powódka poza własnymi twierdzeniami, sprowadzającymi się do wskazania chorób na które obecnie cierpi i ich związku z prowadzonymi postępowaniami nie przedstawiła jakichkolwiek dowodów w tym zakresie. Co więcej należałoby wykazać, że strona pozwana wszczyna przeciwko powódce procesy bezpodstawnie i czyni to w celu szykanowania powódki. Tymczasem, jak wynika z treści dołączonych do pozwu orzeczeń, roszczenia strony pozwanej są zasadne.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd oddalił powództwo o pozbawienie wykonalności tytułów wykonawczych oraz o zapłatę.

W punkcie II wyroku Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. mając na uwadze zasadę słuszności nie obciążył powódki kosztami procesu. Sąd wziął w szczególności pod uwagę bardzo trudną sytuację finansową powódki, wobec której prowadzone są liczne postępowania egzekucyjne na rzecz wierzyciela (...) we W., a nadto kwotę 2.500.000 złotych obciążenia hipotecznego na gospodarstwie rolnym w G.. Wskazać ponadto należy, że wniesienie przez powódkę pozwu w niniejszej sprawie było podyktowane próbą ratowania rodzinnego majątku i zapewnienia bytu zarówno jej, jak i rodzinie, gdyż zadłużenie jakie powstało wskutek prowadzenia gospodarstwa rolnego prowadzić może do pozbawienia powódki gospodarstwa rolnego, w którym obecnie zamieszkuje. Nie sposób także nie wziąć pod uwagę okoliczności, że wszelkie niekorzystne decyzje, które ostatecznie doprowadziły do niewypłacalności powódki podejmował nieżyjący mąż powódki sam działania powódki zmierzające do ograniczenia egzekucji są podyktowane chęcią zapewnienia powódce i jej rodzinie bytu, w tym miejsca zamieszkania.