Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2013 r. w Krakowie

sprawy z wniosku L. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K.

o podleganie ubezpieczeniu

na skutek apelacji wnioskodawcy L. N.

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie Wydziału VII Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 19 czerwca 2012 r. sygn. akt VII U 2101/11

o d d a l a apelację.

Sygn. akt III AUa 1167/12

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 20 lutego 2013 r.

Wyrokiem z dnia 19 czerwca 2012 r. Sąd Okręgowy w Krakowie VII Wydział Ubezpieczeń Społecznych oddalił w pkt I odwołanie L. N. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. z dnia 28 września 2011 r., natomiast w pkt II przekazał do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. wniosek o przeliczenie pobieranej emerytury z uwzględnieniem okresów pracy w organizacji (...) i okresów prowadzenie działalności rolniczej.

Zaskarżoną decyzją organ rentowy, powołując się na przepis art. 83 ust. 1 pkt. 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt. 5, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt. 4 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) stwierdził, iż L. N. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, nie mająca ustalonego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, dla której podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi zadeklarowana kwota nie niższa niż 60 % kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresie od 1 stycznia 1999r. do 1 lutego 2000r.

Sąd Okręgowy stwierdził, że bezspornym w sprawie jest, iż L. N. od 29 lutego 1988r. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Oficyna (...) . Przedmiotem działalności jest produkcja filmów i nagrań wideo, działalność radiowa i telewizyjna, wydawanie książek, broszur, wydawnictw muzycznych i podobnych wydawnictw. Wnioskodawca z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej składał deklaracje PIT - 32 za 1999r., deklaracje PIT – 36 za lata 2000 – 2009, w których wykazywał stratę oraz deklaracje VAT – 7 za okresy 03 - 4/2003, 04/2003 do 01/2011, w których wykazywał obrót. Wnioskodawca od dnia 1 lutego 2000r. pobiera emeryturę.

Sąd I instancji podniósł, że w świetle art. 6 ust. 1 pkt 5 oraz art. 12 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r., nr 205 poz. 1585 z późn. zm.) ubezpieczenie społeczne osób prowadzących działalność gospodarczą jest ubezpieczeniem obowiązkowym. Oznacza to, że osoba prowadząca taką działalność na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych objęta jest co do zasady ubezpieczeniem społecznym od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności (art. 13 pkt 4 cyt. ustawy). Samo podjęcie działalności gospodarczej powoduje nawiązanie stosunku ubezpieczenia społecznego ex lege, niezależnie od woli ubezpieczonego podmiotu. Z tego względu skoro wnioskodawca w okresie objętym zaskarżoną decyzją prowadził działalność gospodarczą, to organ rentowy słusznie objął go obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym, rentowym i wypadkowym. Sąd Okręgowy wskazał, że wnioskodawca nie kwestionował faktu prowadzenia działalności gospodarczej, a jedynie podnosił, iż nie jest on zobowiązany do zapłaty składek zdrowotnych za lata 1999 - 2000 w podwójnej wysokości tj. jako osoba pobierająca emeryturę i z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Sąd Okręgowy zarzut ten uznał jako przedwczesny, bowiem przedmiotem niniejszego postępowania jest podleganie ubezpieczeniu, a nie zobowiązanie do zapłaty składek. W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

Sąd Okręgowy na zasadzie art. 477 ^{( 10 )}§ 2 k.p.c. przekazał organowi rentowemu do rozpoznania wniosek o przeliczenie pobieranej emerytury z uwzględnieniem okresów pracy w organizacji(...) i okresów prowadzenia działalności rolniczej, zgłoszony przez ubezpieczonego na rozprawie w dniu 14 lutego 2012r.

Apelację od powyższego wyroku złożył wnioskodawca. W uzasadnieniu wyraził negatywną opinię co do dopuszczalności jednoczesnego pobierania składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz z tytułu pobierania emerytury. W jego ocenie przepisy pozwalające na taką sytuację naruszają zasady wyrażone w Konstytucji RP, a ponadto są sprzeczne z kierunkiem polityki wyznaczanym przez naczelne władze państwa (wspierania aktywności zawodowej emerytów). Wnioskodawca poinformował także, iż wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z zapytaniem w kwestii konstytucyjności istniejących przepisów i ich interpretacji przez ZUS.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się do ustalenia czy organ rentowy zasadnie objął wnioskodawcę obowiązkiem ubezpieczenia emerytalnego, rentowego i wypadkowego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 1 lutego 2000 r., a więc do dnia, w którym przyznano mu emeryturę.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia o 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą obowiązkowo podlegają ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym i wypadkowemu. W myśl art. 13 pkt 4 tejże ustawy, obowiązek ubezpieczeń istnieje od dnia rozpoczęcia wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej do dnia zakończenia jej wykonywania. Na podstawie art. 9 ust. 5 cyt. ustawy osoby, o których mowa w art. 6 niewymienione w ust. 4 i 4 c (w tym osoby prowadzące działalność gospodarczą) mające ustalone prawo do emerytury lub renty podlegają dobrowolnie ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowym.

Sąd Apelacyjny uznał, że zaskarżony wyrok jest słuszny . Sąd Okręgowy, na podstawie prawidłowo poczynionych ustaleń faktycznych dokonał właściwych rozważań prawnych. Wnioskodawca, co zresztą sam przyznał, w okresie o którym mowa w zaskarżonej decyzji, prowadził działalność gospodarczą, a zatem podlegał z tego tytułu obowiązkowi ubezpieczenia emerytalnego, rentowego i wypadkowego. Znajduje to zresztą wyraz w przytoczonych na wstępie przepisach, które stanowią o bezwzględnym obowiązku podlegania ubezpieczeniu społecznemu, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, toteż wnioskodawca z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, do czasu uzyskania emerytury, podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i zdrowotnemu, a od 2 lutego 2000 r. będąc emerytem podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Podniesione w apelacji zarzuty są nieuzasadnione i w żaden sposób nie podważają trafności zaskarżonego wyroku. Sąd orzekając w sprawie, związany jest przepisami prawa powszechnie obowiązującymi, co sprawia, że nie można przychylić się do stanowiska wnioskodawcy. Wbrew argumentacji skarżącego, powyższe przepisy nie naruszają zasad konstytucyjnych, a zatem brak jest podstaw by odmówić ich zastosowania. Podnieść należy, że przepisy prawa z zakresu ubezpieczeń społecznych są przepisami bezwzględnie obowiązującymi, a zatem przy ich stosowaniu ani organ rentowy ani sąd nie mogą mieć na uwadze zasad współżycia społecznego; przepisy te muszą być bezwzględnie przestrzegane w stosunku do wszystkich nawet, jeśli jawią się one osobie zainteresowanej jako subiektywnie niesprawiedliwe (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2005 r., III AUa 1605/2004, LexPolonica nr 388738). W szczególności nie ma racji skarżący, gdy zarzuca organowi rentowemu „wyłudzenie podwójnej opłaty”, co – jak należy sądzić z uzasadnienia punktu 3 apelacji – odnosi się do składki zdrowotnej.

Osoby, które są objęte obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego zostały w sposób wyczerpujący wyliczone w art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jednolity Dz.U z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późń. zm.). Do osób prowadzących działalność gospodarczą odnosi się art. 66 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, natomiast do osób pobierających emeryturę art. 66 ust. 1 pkt 27 ustawy. Dlatego emeryt, który prowadzi działalność gospodarczą podlega temu ubezpieczeniu obowiązkowo z dwóch tytułów.

W tym miejscu warto wskazać, co trafnie podniósł Sąd Okręgowy, że zaskarżona decyzja dotyczyła rozstrzygnięcia o podleganiu wnioskodawcy ubezpieczeniom, w tym zdrowotnemu, natomiast kwestia czy emeryt po spełnieniu określonych warunków nie będzie miał obowiązku opłacenia składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu pozarolniczej działalności, na obecnym etapie postępowania jest przedwczesna.

W świetle powyższego, skoro zaskarżony wyrok oparty został na niewadliwych ustaleniach faktycznych i jest zgodny z prawem Sąd Apelacyjny na podstawie art.385 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.