Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Legnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2013 roku w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa R. K.

przeciwko pozwanej B. M.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Głogowie

z dnia 3 października 2012 roku

sygn. akt I C 1098/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w całości w ten sposób, że powództwo oddala;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 30 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 758/12

UZASADNIENIE

Powód R. K. w pozwie skierowanym przeciwko pozwanej B. M. domagał się zasądzenia na swoją rzecz kwoty 219,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu żądania podał, że pozwana umocowała Kancelarię (...) i Radców Prawnych w L. do prowadzenia korespondencji z Zakładem Opieki Zdrowotnej w G. i reprezentowania jej przed Prokuraturą Rejonową w Głogowie. Z uwagi na wypowiedzenie przez pozwaną udzielonego pełnomocnictwa Kancelaria wezwała ją do uregulowania należności w kwocie 180 zł powiększonej o podatek VAT, według stawek wynikających z rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.). Pozwana nie uregulowała tej należności. Na podstawie umowy cesji Kancelaria przelała wierzytelność w kwocie 219,60 zł na rzecz powoda R. K..

Sąd Rejonowy w Głogowie wyrokiem z dnia 3 października 2012r. zasądził od pozwanej B. M. na rzecz powoda R. K. kwotę 219,60 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 20 listopada 2010r. (pkt I) oraz zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 107 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt II).

W ocenie Sądu I instancji zebrany w sprawie materiał dowodowy dawał podstawę, aby uznać, że pozwana nie zapłaciła należnego wynagrodzenia za zastępstwo jej osoby przed Prokuraturą Rejonową w Głogowie. W pełnomocnictwie udzielonym przez pozwaną (...) Kancelarii (...) i Radców Prawnych w L. pozwana wyraziła zgodę na rozliczenie kosztów pełnomocnika według stawek minimalnych określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) lub w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.). Tym samym podstawę prawną zobowiązania pozwanej wobec Kancelarii stanowiła umowa zlecenia zawarta poprzez udzielenie pełnomocnictwa.

Powód R. K. nabył na postawie umowy cesji wierzytelności z dnia 20 kwietnia 2012 r. wierzytelność Kancelarii wobec pozwanej w kwocie 219,60 zł. Z tych względów, zdaniem Sądu I instancji, powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powódka zaskarżyła powyższy wyrok w całości.

Zarzuciła naruszenie prawa materialnego poprzez niezastosowanie art. 65 § 1 i 2 k.c. oraz naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez błędne przyjęcie, że koszty należą się Kancelarii (...) a nie pełnomocnikowi, który ją reprezentował.

W uzasadnieniu apelacji pozwana podniosła, że umowę zlecenia w sprawie dochodzenia na jej rzecz odszkodowania zawarła z firmą (...) w L., która z tego tytułu otrzymać miała wynagrodzenie liczone w stosunku procentowym do uzyskanego odszkodowania. Natomiast nie zawierała umowy zlecenia z Kancelarią (...). Podpisane przez nią pełnomocnictwo stanowiło integralną część umowy zawartej z firmą (...).

Pozwana domagała się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz od powoda kosztów postępowania, ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna.

Niniejsza sprawa jest kolejną sprawą rozpoznawaną w postępowaniu apelacyjnym przez Sąd Okręgowy w Legnicy, której stan faktyczny przedstawia się według podobnego schematu: najpierw osoba fizyczna zawiera umowę zlecenia z Biurem (...) Sp. z o.o. w L. na prowadzenie sprawy odszkodowawczej za wynagrodzeniem w wysokości 20 % uzyskanego odszkodowania, powiększonym o podatek VAT, a przy okazji podpisuje pełnomocnictwo upoważniające konkretnych pełnomocników Kancelarii (...) i Radców Prawnych w L. „do prowadzenia we wszystkich instancjach sprawy o odszkodowanie” za wynagrodzeniem określonym w rozporządzeniach regulujących stawki za czynności adwokackie lub czynności radców prawnych, po czym po uzyskaniu odszkodowania w/w Kancelaria domaga się od poszkodowanych zwrotu kosztów za podejmowane przez siebie czynności (poza wynagrodzeniem już potraconym przez spółkę (...)), a następnie dokonuje cesji wierzytelności na rzecz osób trzecich, które występują na drogę sądową o zwrot długu objętego cesją.

W poprzednich sprawach sądy pierwszej instancji oddalały takie żądania, a apelacje powodów były oddalane.

W rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy W Głogowie uwzględnił powództwo, z czym nie sposób się zgodzić. Wprawdzie w sprawie tej Sąd I instancji nie dysponował umowę zawartą przez pozwaną ze spółką (...) w L., niemniej pozwana w wielu pismach procesowych powoływała się na istnienie takiej umowy, która w całości regulowała sposób rozliczenia za czynności związane z dochodzeniem odszkodowania od sprawcy szkody. Powód nie zaprzeczał tym faktom. W związku z tym już z tego względu niezasadne było żądanie powoda – cesjonariusza wierzytelności, którą przypisywała sobie Kancelaria (...) i Radców Prawnych w L..

W przedmiotowej sprawie pozwana zakwestionowała istnienie stosunku prawnego pomiędzy nią a zbywca wierzytelności. Ciężar dowodu zgodnie z art. 6 k.c. obciążał powoda, który zobowiązany był wykazać istnienie wierzytelności objętej cesją. Stosownie do art. 513 § 1 k.c. dłużnik może podnieść wobec nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie. Dowodem niewystarczającym w tym zakresie jest umowa cesji, która świadczy jedynie o zmianach podmiotowych w zakresie osoby uprawnionej do wierzytelności. W rezultacie jeśli nie istnieje wierzytelność, której dotyczy cesja, to umowa przelewu jest nieskuteczna, bowiem cesjonariusz zgodnie z art. 509 k.c. nie może nabyć więcej, niż posiadał cedent.

Należy podkreślić, że objęta cesją wierzytelność związana była z jedną czynnością podjętą przez adwokata Z. K. w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym przez Prokuraturę Rejonową w Głogowie, a mianowicie pisemnym zgłoszeniem w charakterze pełnomocnika pokrzywdzonej (k. 16). Tymczasem w sprawie brak jest dowodu, by pozwana udzielała pełnomocnictwa do reprezentowania jej osoby w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym przez Prokuraturę Rejonową w Głogowie. Zdaje się, że Kancelaria miała tego świadomość, bowiem zwróciła się do pozwanej z informacją, że w związku z pismem Prokuratury Rejonowej w Głogowie z dnia 27 sierpnia 2010r. zachodzi konieczność zapoznania się z aktami postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w Głogowie. W odpowiedzi pozwana pismem z dnia 18 października 2010r. wypowiedziała pełnomocnictwo, uzasadniając swoją decyzję brakiem środków finansowych na dalsze prowadzenie sprawy (k. 55 i 56 dołączonych akt o sygn. I Cupr 364/11).

Wobec powyższego uznać należało, że w sprawie brak jest dowodu wskazującego na istnienie pomiędzy pozwaną a zbywcą wierzytelności umowy zlecenia uzasadniającej żądanie pozwu. Skoro cedent nie posiadał w stosunku do pozwanej wierzytelności objętej żądaniem pozwu, to umowa przelewu tej wierzytelności 20 kwietnia 2012r. była nieskuteczna. W konsekwencji powództwo podlegało oddaleniu.

Z przedstawionych wyżej względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok i powództwo oddalił.

O należnych pozwanej kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.