Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Agata Regulska (spr.)

Sędziowie SSO Ewa Kilczewska

SSR del. do SO Anna Borkowska

Protokolant Artur Łukiańczyk

przy udziale M. J. Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2013r.

sprawy A. R.

oskarżonego o przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk i w zw. z art. 91 § 1 kk oraz

z art. 278 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wołowie

z dnia 16 października 2012r. sygn. akt II K 364/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  uchyla orzeczenie o karze łącznej pozbawienia wolności;

b)  wymierzoną oskarżonemu w punkcie I części dyspozytywnej wyroku karę pozbawienia wolności obniża do 1 (jednego) roku;

c)  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k. wymierza oskarżonemu nową karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IV Ka 1413/12

UZASADNIENIE

A. R. został oskarżony o to:

I.  że , w nocy 19 marca 2012 roku w B. przy Alejach (...) po uprzednim wyłamaniu korka wlewu paliwa w samochodzie marki M. nr rej. (...) z wnętrza baku dokonał zaboru nie mniej niż 200 litrów oleju napędowego o łącznej wartości 860 zł czym działał na szkodę Firmy (...) z siedzibą we W. reprezentowanej przez A. P.

tj. o czyn z art. 279 §1 k.k.

II.  że w nocy 19 marca 2012 roku w B. na parkingu (...) przy ulicy (...) z otwartego baku paliwa w samochodzie marki M. nr rej. (...) dokonał kradzieży nie miej niż 250 litrów oleju napędowego o wartości 1500 zł czym działał na szkodę (...) reprezentowanej przez M. B.

tj. o czyn z art. 278 §1 k.k.

III.  że w nocy 19 marca 2012 roku w B. na parkingu (...) przy ulicy (...) usiłował dokonać kradzieży oleju napędowego z samochodu marki R. (...) nr rej. (...) jednakże zamierzonego celu nie osiągnął gdyż w baku znajdowała się znikoma ilość paliwa, czym działał na szkodę firmy (...) reprezentowanej przez W. O.

tj. o czyn z art. 13 § 2 k.k. w związku z art. 279 § 1 k.k.

Złożył wniosek, zaakceptowany przez prokuratora o skazanie go bez przeprowadzenia rozprawy, którego Sąd Rejonowy nie uwzględnił.

Wyrokiem z dnia 16 października 2012 r. Sąd Rejonowy w Wołowie w II Wydziale Karnym :

I.  uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynów opisanych w punktach I i III części wstępnej wyroku przyjmując, co do czynu opisanego w punkcie pierwszym, że oskarżony działając w sposób opisany w tym punkcie usiłował dokonać kradzieży z włamaniem, lecz nie dokonał zaboru mienia, gdyż został zatrzymany przez policję, to jest uznaje oskarżonego za winnego popełnienia przestępstw z art. . 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i w zw. z art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i w zw. 91 § 1 k.k wymierzył mu karę 2 lat pozamienia wolności

II.  uznał oskarżonego A. R. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku, stanowiącego przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności

III.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k. połączył orzeczone w punktach I – II części dyspozytywnej wyroku kary pozbawienia wolności i wymierzył oskarżonemu karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności

IV.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, okres jego zatrzymania w dniach 19 i 20 marca 2012 roku

V.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i od opłaty

Przedmiotowy wyrok zaskarżył oskarżony w części dotyczącej orzeczenia o karze, zarzucając jej niewspółmierność i nie uwzględnienie wniosku o karę zaproponowaną przez oskarżonego i zaaprobowaną przez prokuratora. Podniósł także nie zweryfikowanie wartości skradzionego przez niego paliwa co niewątpliwie miało wpływ na wysokość kary orzeczonej przez Sąd.

Podnosząc powyższy zarzut oskarżony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie mu kary pozbawienia wolności w wysokości zaproponowanej przez niego we wniosku o dobrowolne poddanie się karze i warunkowe jej zawieszenie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja oskarżonego zasługiwała na uwzględnienie, choć nie w całości, w kształcie wnioskowanym przez oskarżonego.

Analiza akt przedmiotowej sprawy wskazuje zdaniem Sądu Okręgowego na to, iż Sąd I instancji w sposób prawidłowy i dokładny przeprowadził postępowanie dowodowe, rzeczowo wykorzystując w toku rozprawy głównej możliwości dowodowej weryfikacji tez aktu oskarżenia, w granicach niezbędnych dla ustalenia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii dotyczącej sprawstwa oskarżonego, również w zakresie ilości skradzionego przez niego paliwa i uszkodzenia korków wlewu paliwa. Sąd Rejonowy poddał szczegółowej analizie wszystkie fakty istotne dla omawianego rozstrzygnięcia, w szczególności wyjaśnienia samego oskarżonego, w całości przyznającego się do postawionych mu zarzutów, nie kwestionującego poczynionych już w postępowaniu przygotowawczym ustaleń co do sposobu dostania się do baków z paliwem i ilości skradzionego oleju napędowego. Na podstawie całokształtu materiału dowodowego Sąd Orzekający poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w oparciu, o które wydał w stosunku do oskarżonego A. R. trafne rozstrzygnięcie.

Odnosząc się do apelacji oskarżonego zaskarżającej wyrok w części rozstrzygnięcia o karze stwierdzić należy, że są podstawy do wzruszenia wyroku w zakresie orzeczenia jej wysokości.

Zdaniem Sądu Okręgowego wymierzona kara nosi cechy nadmiernej surowości. Zauważyć należy, że Sąd I instancji zbyt duży nacisk położył na okoliczności obciążające oskarżonego, nie uwzględniając w należytym stopniu jego postawy w niniejszym postępowaniu. Prawdą jest, iż A. D. był wielokrotnie karany i ponownie wkroczył na drogę przestępstwa, jednak wyjaśnił motywy swojego postępowania. Wprawdzie zła sytuacja materialna oskarżonego i jego rodziny nie może być usprawiedliwieniem przestępczych poczynań, to jednak postawa jaką zaprezentował od początku niniejszej sprawy powinna znaleźć swoje odzwierciedlenie w wysokości wymierzonej mu kary. Od samego początku A. D. szczerze żałował swojego postępowania, przyznawał się w całości do popełnionych przestępstw, chciał dobrowolnie poddać się karze, a nawet jego wniosek został zaaprobowany przez prokuratora. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu I instancji, co do tego, że wysokość zaproponowanej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, w sytuacji trzynastokrotnego, poprzedniego skazania oskarżonego nie mogła znaleźć akceptacji, to jednak wymierzenie A. D. kary 2 lat i 6 miesięcy kary łącznej pozbawienia wolności i kary 2 lat za usiłowanie włamań są karami nadmiernie surowymi. Dlatego też w tych częściach wyrok Sądu Rejonowego został zmieniony, częściowo uwzględniając apelację oskarżonego i kary pozbawienia wolności obniżone. Za przypisane A. D. w punkcie I części dyspozytywnej wyroku usiłowanie dwóch włamań, popełnione w warunkach z art. 91 § 1 k.k. obniżono karę do 1 roku pozbawienia wolności i wymierzono nową karę łączną w tejże wysokości stosując zasadę absorpcji. Uwzględniając okoliczności popełnionych czynów, ich zwartość czasową i jednorodzajowość.

Sąd Okręgowy w całości podziela natomiast argumentację Sądu I instancji co do tego, iż brak jest przesłanek przemawiających za zastosowaniem instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, uznając, że nie ma gwarancji zachowania przez oskarżonego w przyszłości porządku prawnego. Sąd Okręgowy, zauważa ponadto abstrahując od wagi i charakteru czynów zarzuconych oskarżonemu, wbrew stanowisku apelującego, że do stosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary konieczna jest pozytywna prognoza kryminologiczna, a postawienie takowej co do osoby A. R. jest niemożliwe. Wiemy przecież jak ustalił to Sąd Rejonowy, że oskarżony wielokrotnie wkraczał na drogę przestępstwa, przy czym są to zawsze, z jednym wyjątkiem, poważne przestępstwa przeciwko mieniu. Tym razem nie był to czyn przypadkowy lecz wcześniej obmyślony i zaplanowany. Werbalne wyrażenie chęci życia zgodnie z prawem, to za mało by zaufać oskarżonemu, tym bardziej, że wcześniej dawano mu szansę warunkowo zawieszając wykonanie kary we wcześniejszych sprawach lecz oskarżony ją zaprzepaszczał popełniając kolejne przestępstwa.

Sąd Okręgowy, podobnie jak Sąd I instancji uznał, że w tym konkretnym przypadku orzeczenie wobec oskarżonego bezwzględnej kary pozbawienia wolności jest konieczne
i tylko wtedy cele kary zostaną spełnione .

Wymierzona kara, w zmienionym kształcie, jest zdaniem Sądu nie tylko adekwatna do stopnia winy oskarżonego, ale realizuje też cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do niego. Zapobiegawczy sens wymierzonej kary pozbawienia wolności ma bowiem na celu odstraszenie sprawcy od ponownego wejścia na drogę przestępstwa, natomiast jej cel wychowawczy realizuje się poprzez kształtowanie postawy oskarżonego zarówno wobec własnego czynu, jak i przestępstwa w ogóle. Jednocześnie kara orzeczona wobec oskarżonego czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnia swe zadania w zakresie prewencji generalnej polegające na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Orzeczenie o zwolnieniu oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze oparto na podstawie art. 634 k.p.k. w zw. z art. 624§1 k.p.k. i art. 17 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych, uwzględniając aktualną sytuację materialną oskarżonego.

.