Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE Z DNIA 26 KWIETNIA 2001 R.
( WZ 15/01 )
Wojskowy sąd okręgowy nadaje klauzulę wykonalności orzeczenia,
o której mowa w art. 107 § 1 k.p.k., na posiedzeniu w składzie trzech sędziów
( art. 654 § 5 k.p.k. w zw. z art. 30 § 1 k.p.k. ), gdyż w tym wypadku ustawa nie
stanowi inaczej.
Przewodniczący : sędzia SN płk E. Matwijów
Sędziowie SN : płk M. Buliński ( sprawozdawca ), ppłk J. Dołhy
Sąd Najwyższy w sprawie Włodzimierza O. w przedmiocie nadania klauzuli
wykonalności wyrokowi Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia
26 października 2000 r. w zakresie odsetek od zasądzonej kwoty
zadośćuczynienia, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2001 r. zażalenia
pełnomocników Włodzimierza O., na postanowienie Wojskowego Sądu
Okręgowego w W. z dnia 7 marca 2001 r. o odmowie nadania klauzuli
wykonalności wymienionemu wyżej wyrokowi tegoż sądu, po odczytaniu
pisemnego wniosku prokuratora
zaskarżone postanowienie u c h y l i ł i przedmiotową sprawę z w r ó c i ł
sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 26 października 2000 r. Wojskowy Sąd Okręgowy w W.
zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Włodzimierza O. kwotę 50.000 złotych
tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wynikłą z niesłusznego skazania. Wyrok
ten po rozpoznaniu apelacji pełnomocników Włodzimierza O. został utrzymany
w mocy orzeczeniem Sądu Najwyższego Izby Wojskowej z dnia 12 stycznia
2001 r. W dniu 12 lutego 2001 r. do Wojskowego Sądu Okręgowego w W.
wpłynął wniosek pełnomocników wnioskodawcy o nadanie klauzuli
wykonalności wyrokowi z dnia 26 października 2000 r. odnośnie należnych
odsetek od zasądzonego zadośćuczynienia za okres od dnia 27 listopada 2000 r.
2
do dnia 19 stycznia 2001 r. Sąd ten postanowieniem – wydanym jednoosobowo
– z dnia 7 marca 2001 r. odmówił nadania klauzuli wykonalności wyrokowi
z dnia 26 października 2000 r. w zakresie proponowanym przez pełnomocników
wnioskodawcy. Zażalenie na to postanowienie złożyli pełnomocnicy
wnioskodawcy zarzucając temuż orzeczeniu obrazę art. 424 § 1 pkt 2 k.p.k.,
art. 425 § 2 k.p.k., art. 558 k.p.k. i na tej podstawie wnieśli o uchylenie
zaskarżonego postanowienia bądź o zmianę poprzez uwzględnienie wniosku
pełnomocników wnioskodawcy.
Przedstawiciel Naczelnej Prokuratury Wojskowej w pisemnym wniosku
wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia z powodu bezwzględnej
przyczyny odwoławczej - nienależytej obsady sądu ( art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.
w zw. z art. 107 § 1 k.p.k. w zw. z art. 30 § 1 k.p.k. ) – i przekazanie sprawy
w tym zakresie do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji
( Wojskowy Sąd Okręgowy w W. ).
W tej sytuacji Sąd Najwyższy zważył, co następuje :
Zaskarżone postanowienie nie może się ostać. Bezspornie występuje
bowiem w sprawie bezwzględna przyczyna odwoławcza powodująca,
że niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu
uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy musi uchylić zaskarżone
orzeczenie. Zgodnie z art. 30 § 1 k.p.k. na posiedzeniu tylko sąd rejonowy
( odpowiednio : garnizonowy – art. 653 § 3 k.p.k. ) orzeka jednoosobowo,
pozostałe zaś sądy na posiedzeniach orzekają w składzie trzech sędziów, jeżeli
ustawa nie stanowi inaczej. Art. 107 § 1 k.p.k. dotyczący orzekania co do
roszczeń majątkowych i nadawania klauzuli wykonalności orzeczeniu nie
zezwala na odstępstwo od reguł określonych w art. 30 § 1 k.p.k.
W przedmiotowej sprawie Wojskowy Sąd Okręgowy w W. orzekał na
posiedzeniu jednoosobowo, a zatem był sądem nienależycie obsadzonym
( art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. ). Nie przesądzając przeto o zasadności podniesionych
zarzutów, należało postanowienie wydane przez sąd nienależycie obsadzony
3
uchylić i przekazać sprawę Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W. do
ponownego rozpoznania, tym razem we właściwym składzie.
Z tych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.

WZ 15/01

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia