Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 9 lutego 2005 r.
III KRS 12/04
W postępowaniu przed Krajową Radą Sądownictwa z wniosku sędziego
o wyrażenie zgody na dalsze zajmowanie stanowiska po ukończeniu 65 roku
życia, przewodniczący Rady nie jest obowiązany do zarządzenia uzupełnienia
braku wniosku polegającego na niepodaniu jego uzasadnienia, jeżeli uprzednio
wnioskodawca odmówił uzupełnienia tego braku na wezwanie kolegium sądu
opiniującego wniosek (§ 16 ust. 1 oraz § 27 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowego
trybu działania Krajowej Rady Sądownictwa i postępowania przed Radą, Dz.U.
Nr 152, poz. 1725).
Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Andrzej Kijowski, Zbigniew Myszka.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2005 r. sprawy z
odwołania Bogusława T. od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa [...] z dnia 15
września 2004 r. w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na dalsze zajmowanie
stanowiska sędziego.
o d d a l i ł odwołanie.
U z a s a d n i e n i e
Sędzia Sądu Okręgowego w S. Bogusław T. złożył w dniu 1 lipca 2004 r.
wniosek do Krajowej Rady Sądownictwa o wyrażenie zgody na dalsze zajmowanie
stanowiska po ukończeniu przez niego 65 roku życia. Nie wskazał przy tym okresu,
na jaki zgoda ma być wyrażona ani nie uzasadnił wniosku. Po wezwaniu przez pre-
zesa Sądu Okręgowego w S. do uzupełnienia wniosku sędzia Bogusław T. wniósł o
wyrażenie zgody na dalsze zajmowanie stanowiska na czas nie dłuższy niż do ukoń-
czenia 70 roku życia, nie przedstawił jednak uzasadnienia wniosku podnosząc, iż nie
istnieje taki wymóg. Kolegium Sądu Okręgowego w S. negatywnie zaopiniowało
2
wniosek, podnosząc między innymi, iż odmowa jego uzasadnienia uniemożliwiła do-
konanie pełnej oceny przydatności sędziego do dalszego pełnienia urzędu. Uchwałą
[...] z dnia 15 września 2004 r. Krajowa Rada Sądownictwa bez ponownego wezwa-
nia sędziego do uzupełnienia wniosku nie wyraziła zgody na dalsze zajmowanie
przez niego stanowiska.
Sędzia Bogusław T. w odwołaniu do Sądu Najwyższego zarzucił zaskarżonej
uchwale naruszenie art. 233 i art. 328 k.p.c. oraz art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca
2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, a także § 16, § 19 ust. 1, § 20 ust. 1 oraz §
21 ust. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 grudnia
2001 r. w sprawie szczegółowego trybu działania Krajowej Rady Sądownictwa oraz
postępowania przed Radą poprzez oparcie rozstrzygnięcia jedynie na dokumentacji
przesłanej przez prezesa Sądu Okręgowego w S. oraz sporządzenie uzasadniania
uchwały, które nie odpowiada wymogom.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z § 20 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z
dnia 22 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowego trybu działania Krajowej Rady Są-
downictwa oraz postępowania przed Radą (Dz.U. Nr 152, poz. 1725) - w sprawach
indywidualnych Rada podejmuje uchwały po wszechstronnym rozważeniu wszystkich
okoliczności sprawy na podstawie udostępnionej dokumentacji oraz wyjaśnień
uczestników postępowania. Przepis § 16 ust.1 rozporządzenia stanowi zaś, iż po
zapoznaniu się z wnioskiem sędziego Przewodniczący wydaje w jego sprawie zarzą-
dzenie. W razie braków wniosku uniemożliwiających jego rozpatrzenie, Przewodni-
czący zarządza jego uzupełnienie w terminie wskazanym w zarządzeniu, pod rygo-
rem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Odnosząc powyższe regulacje do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy
należy wskazać, iż nieuzasadnienie wniosku o wyrażenie zgody na dalsze zajmowa-
nie przez sędziego, który ukończył 65 rok życia, należy traktować jako brak wniosku,
skoro wymóg jego uzasadnienia wynika wprost z § 24 ust. 1 rozporządzenia z dnia
22 grudnia 2001 r. Co do zasady brak ten należy traktować jako uniemożliwiający
rozpoznanie wniosku, co do którego należy przeprowadzić postępowanie w zakresie
jego uzupełnienia. Należy jednak przyjąć, iż wymóg wskazany w § 16 ust. 1 rozpo-
rządzenia z dnia 22 grudnia 2001 r. jest spełniony także wówczas, gdy do uzupełnie-
3
nia tego braku wzywa kolegium (prezes) sądu właściwego do zaopiniowania wniosku
i oceny sędziego uwzględniającej okoliczności dotyczące wnioskodawcy oraz potrze-
by sądu. Także ten organ powinien bowiem dysponować tym uzasadnieniem, aby
móc dokonać pełnej oceny zasadności wniosku. Wezwanie do uzupełnienia wniosku
przez kolegium właściwego sądu i nieponowienie tego wezwania przez Przewodni-
czącego Krajowej Rady Sądownictwa nie stanowi zatem uchybienia prawu. W takiej
bowiem sytuacji funkcja wezwania do uzupełniania braku, którą jest ochrona wnio-
skodawcy, jest spełniona w dostatecznym stopniu.
Sąd Najwyższy zważył przy tym, iż pomimo wypełnienia procedury dotyczącej
braku wniosku, w sprawie doszło jednak do naruszenia § 16 ust. 1 rozporządzenia z
dnia 22 grudnia 2001 r. Z przepisu tego bowiem wynika, iż nieuzupełnienie przez
wnioskodawcę braku uniemożliwiającego rozpatrzenie wniosku skutkuje pozostawie-
niem go bez rozpatrzenia, a w przedmiotowej sprawie Krajowa Rada Sądownictwa
rozstrzygnęła sprawę merytorycznie. Sąd Najwyższy zważył jednak, iż w okoliczno-
ściach sprawy uchylenie uchwały Rady i przekazanie jej sprawy do ponownego roz-
poznania nie byłoby celowe. Jak bowiem wskazano wyżej, procedura dotycząca zło-
żenia wniosku o wyrażenie zgody na dalsze zajmowanie stanowiska przez sędziego
po ukończeniu przez niego 65 roku życia została wypełniona; sędziego skutecznie
wezwano do uzupełnienia braku wniosku, ten zaś na to wezwanie wniosku nie uzu-
pełnił i zamknął tym samym ostatecznie drogę do jego merytorycznego rozpoznania
przez Radę. Należy mieć bowiem na względzie, iż zgodnie z art. 69 § 3 ustawy z
dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070
ze zm.) wniosek o wyrażenie zgody na dalsze zajmowanie stanowiska przez sę-
dziego po ukończeniu przez niego 65 roku może on złożyć najpóźniej na sześć mie-
sięcy przed ukończeniem 65 roku życia. Sędzia Bogusław T. ukończył zaś 65 lat w
dniu 10 stycznia 2005 r., a tym samym nie może on już ponownie złożyć wniosku, o
którym mowa w art. 69 Prawa o ustroju sądów powszechnych.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji.
========================================