Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2013 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku T. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o prawo do emerytury

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu

z dnia 5 października 2012 r. sygn. akt III U 704/12

oddala apelację

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 kwietnia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS ( t. jedn. Dz.U. 2009 nr 153 poz. 1227) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił prawa do emerytury T. K., ponieważ nie rozwiązał stosunku pracy i nie udowodnił 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Do powyższego okresu organ rentowy nie uwzględnił zatrudnienia w(...) S. W. S.A. od 1.02.1986 r. do 28.02.1993 r.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca domagał się jej zmiany i przyznania prawa do emerytury, podnosząc, że w dniu 30 kwietnia 2012 r. rozwiązał umowę o pracę. Ponadto wnioskodawca wyjaśnił, że w spornym okresie był zatrudniony na stanowiskach: kierownika oddziału utrzymania ruchu (od 1.02.1986 r. do 28.02.1989 r.) oraz zastępcy kierownika wydziału (1.03.1989 r. do 28.02.1993 r.) i wykonywał pracę wymienioną w wykazie A, dziale XIV, poz. 24, pkt. 1 wykazu A, tj. dozór inżynieryjno – techniczny.

Odpowiadając na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko o braku podstaw do zaliczenia wnioskodawcy pracy na stanowiskach kierowniczych wyższego szczebla, z uwagi na wykonywanie czynności administracyjno – biurowych i nieprzebywanie w szkodliwym środowisku w pełnym wymiarze czasu pracy.

Wyrokiem z dnia 5 października 2012 r., sygn. akt III U 704/12 Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych od dnia 1 maja 2012 r.

Sąd ustalił, że T. K., ur. (...), pracował w (...) S. W. S.A. na stanowiskach: mistrza utrzymania ruchu (od 1.12.1979 r. do 31.01.1986 r.), kierownika oddziału utrzymania ruchu (od 1.02.1986 r. do 28.02.1989 r.), zastępcy kierownika wydziału (1.03.1989 r. do 28.02.1993 r.). Wszystkie powyższe okresy zostały potwierdzone przez zakład pracy, jako okresy pracy w warunkach szczególnych, w świadectwie pracy w warunkach szczególnych z dnia 26 czerwca 2006 r., sprostowanym następnie w dniu 12 kwietnia 2012 r. Sąd w sposób dokładny i szczegółowy ustalił zakres obowiązków wnioskodawcy i wykonywanych w związku z tym czynności pracowniczych na spornych stanowiskach: kierownika oddziału utrzymania ruchu i zastępcy kierownika wydziału. Na podstawie dowodów z dokumentów, z zeznań świadków i zeznań samego wnioskodawcy, Sąd Okręgowy uznał, że wykonywane przez niego zatrudnienie stanowiło wykonywanie prac wymienionych w dziale XIV, poz. 24 wykazu A, załącznika do rozporządzenia z dnia 7.02.1983 r. Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Ponadto Sąd ustalił, że od 1 maja 2012 r. T. K. nie pozostaje w stosunku pracy, gdyż łącząca go z (...) Sp. z o.o. w upadłości wS. W. umowa o pracę z dniem 30 kwietnia 2012 r. ustała.

W ocenie Sądu Okręgowego wnioskodawca spełnił wszystkie warunki konieczne do uzyskania dochodzonego świadczenia od daty następującej po dniu rozwiązania stosunku pracy.

W apelacji od powyższego wyroku organ rentowy zarzucił naruszenie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS i wniósł o jego zmianę i oddalenie odwołania.

Organ rentowy wskazał, że nie ma podstaw do przyznania wnioskodawcy prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, gdyż łączny okres zatrudnienia w warunkach szczególnych uznany przez Sąd I instancji wynosi 13 lat, 3 miesiące i 26 dni.

W odpowiedzi na apelację organu rentowego, wnioskodawca domagał się jej oddalenia, wyjaśniając że uznany przez organ rentowy okres pracy w warunkach szczególnych wynosił 8 lat, 3 miesiące i 26 dni, a zatem po zsumowaniu z okresem uwzględnionym do stażu pracy przez Sąd Okręgowy, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, staż pracy w warunkach szczególnych wyniósł piętnaście lat, cztery miesiące i dwadzieścia sześć dni. Odwołujący podniósł również iż poza okresem objętym sporem w niniejszym postępowaniu, w warunkach szczególnych pracował w Kopalni (...) od 5.07.1971 r. do 31.08.1973 r., a więc 2 lata, 1 miesiąc i 26 dni.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego jest nieuzasadniona i podlega oddaleniu, ponieważ zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu jest trafny i nie narusza prawa.

Przedmiotem sporu w sprawie była ocena uprawnienia T. K. do emerytury w obniżonym wieku, a to w związku z zatrudnieniem w szczególnych warunkach, na podstawie art. 184 i art. 32 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. 2009 nr 153 poz. 1227).

Bezspornym w sprawie było, iż T. K. ukończył 60 lat życia, oraz legitymuje się ponad 25 – letnim stażem ubezpieczenia. Spornym natomiast pozostawało, czy będąc zatrudnionym w(...) S. W. S.A. w okresie od 1.02.1986 r. do 28.02.1993 r. wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracę wykazaną w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Zgromadzony materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że wnioskodawca pracował w warunkach szczególnych w (...) S. W. S.A od 1.02.1986 r. do 28.02.1993 r., a więc przez okres 7 lat i 22 dni. Sąd Apelacyjny podziela powyższe ustalenia i przyjmuje za własne, nie były one również kwestionowane przez organ rentowy w apelacji, która zarzuciła jedynie błąd w obliczeniach wymiaru stażu pracy w warunkach szczególnych, a nie poprawność zakwalifikowania zatrudnienia na stanowiskach kierownika oddziału utrzymania ruchu oraz zastępcy kierownika wydziału jako zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Jak wskazuje treść odpowiedzi na odwołanie organ rentowy na podstawie świadectw pracy w warunkach szczególnych z dnia 26.06.2006 r. i z dnia 12.04.2012 r. uwzględnił wnioskodawcy do stażu pracy w warunkach szczególnych okres zatrudnienia w(...)S.A. w S. W. na stanowisku mistrza utrzymania ruchu od 1.12.1979 r. do 31.01.1986 r., co daje 6 lat i 2 miesiące stażu pracy w warunkach szczególnych. Równocześnie organ rentowy jako okres zaliczony do stażu pracy w warunkach szczególnych wskazuje 8 lat, 3 miesiące i 26 dni, nie wymieniając innych uznanych okresów zatrudnienia. Tymczasem Pan T. K. posiada jeszcze jeden okres pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 2 lat, 1 miesiąca i 26 dni, w Kopalni (...)w W. Ś.na stanowisku elektromontera urządzeń górniczych pod ziemią od 5 lipca 1971 r. do 31 sierpnia 1973 r.

Suma okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach w(...) S. W.S.A. oraz w (...) przewyższa wymagany piętnastoletni okres.

W tej sytuacji należało w postępowaniu odwoławczym w zupełności podzielić ocenę Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu, że wnioskodawca spełnia wszystkie warunki do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku, zgodnie z art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł, jak w sentencji na podstawie art. 385 kpc.