SNO 55/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE Z DNIA 8 LISTOPADA 2005 R.
SNO 55/05
Przewodniczący: sędzia SN Józef Szewczyk.
Sędziowie SN: Mirosława Wysocka, Tadeusz Wiśniewski
(sprawozdawca).
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny na posiedzeniu z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego sędziego Sądu Apelacyjnego oraz protokolanta w
sprawie sędziego Sądu Okręgowego po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2005 r.
zażalenia sędziego Sądu Okręgowego na zarządzenie Prezesa Sądu
Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 13 maja 2005 r., sygn. akt (...)
p o s t a n o w i ł :
u t r z y m a ć w m o c y zaskarżone z a r z ą d z e n i e ;
kosztami postępowania odwoławczego obciążyć Skarb Państwa.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2005 r. Zastępca Rzecznika
Dyscyplinarnego dla Okręgu Sądu Dyscyplinarnego odmówił wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego przeciwko sędziemu Sądu Okręgowego.
Na to postanowienie sędzia Sądu Okręgowego złożyła zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 13 maja 2005 r. Prezes Sądu Dyscyplinarnego odmówił
jednak przyjęcia tego zażalenia. W uzasadnieniu zarządzenia wskazano, że art.
114 § 6 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych przewiduje, iż w razie
wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego
zażalenie przysługuje jedynie organowi, który złożył wniosek o wszczęcie
postępowania dyscyplinarnego i właściwemu kolegium.
Na powyższe zarządzenie sędzia Sądu Okręgowego złożyła kolejne
zażalenie, w którym wniosła o „jego zmianę poprzez przyjęcie zażalenia z dnia
21 kwietnia 2005 r. na postanowienie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego dla
Okręgu Sądu Dyscyplinarnego z dnia 5 kwietnia 2005 r.”
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zażalenie sędziego Sądu Okręgowego na zarządzenie Prezesa z dnia 13
maja 2005 r. nie zasługuje na uwzględnienie.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego dla Okręgu Sądu Apelacyjnego
odmawiając wszczęcia przeciwko żalącej się postępowania dyscyplinarnego,
postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2005 r. orzekł na podstawie przepisów
ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U.
2
Nr 98, poz. 1070 ze zm.; dalej zwanej u.s.p.). Zgodnie z art. 114 § 6 u.s.p.,
zażalenie na postanowienie rzecznika dyscyplinarnego o odmowie wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego przysługuje organowi, który złożył wniosek o
wszczęcie tego postępowania i właściwemu kolegium. Przepis ten nie
przewiduje zatem możliwości zaskarżenia w drodze zażalenia postanowienia, o
którym mowa w art. 114 § 5 u.s.p., przez sędziego co do osoby którego istniała
potrzeba ustalenia, czy dopuścił się on przewinienia i ewentualnego
wyjaśnienia, czy wchodzi w rachubę wszczęcie wobec niego postępowania
dyscyplinarnego.
Skoro zaś tak, to tym samym przyjąć należy, że sędziemu nie przysługuje
także zażalenie ukierunkowane – tak jak to ma miejsce w okolicznościach
niniejszej sprawy – na podważenie samego uzasadnienia postanowienia o
odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Wszak możliwość
(uprawnienie) zaskarżenia wyłącznie uzasadnienia danego orzeczenia należy
traktować jako refleks bądź emanację uprawnienia do zaskarżenia orzeczenia
jako takiego. Innymi słowy, uprawnienie do zaskarżenia uzasadnienia
orzeczenia jest cząstką uprawnienia do zaskarżenia orzeczenia.
W rozważanej sytuacji nie ma zaś procesowej potrzeby odpowiedniego
stosowania przepisów kodeksu postępowania karnego, ponieważ regulacja
przedmiotowej kwestii w przepisach u.s.p. jest wyczerpująca.
Oznacza to, że Prezes Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego trafnie
uznał, że zażalenie sędziego Sądu Okręgowego na postanowienie Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego z dnia 5 kwietnia 2005 r. jest niedopuszczalne z
mocy ustawy i w konsekwencji trafnie też, działając na podstawie art. 429 § 1
k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p., odmówił zaskarżonym zarządzeniem jego
przyjęcia.
SNO 55/05
Przewodniczący: sędzia SN Józef Szewczyk.
Sędziowie SN: Mirosława Wysocka, Tadeusz Wiśniewski
(sprawozdawca).
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny na posiedzeniu z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego sędziego Sądu Apelacyjnego oraz protokolanta w
sprawie sędziego Sądu Okręgowego po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2005 r.
zażalenia sędziego Sądu Okręgowego na zarządzenie Prezesa Sądu
Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 13 maja 2005 r., sygn. akt (...)
p o s t a n o w i ł :
u t r z y m a ć w m o c y zaskarżone z a r z ą d z e n i e ;
kosztami postępowania odwoławczego obciążyć Skarb Państwa.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2005 r. Zastępca Rzecznika
Dyscyplinarnego dla Okręgu Sądu Dyscyplinarnego odmówił wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego przeciwko sędziemu Sądu Okręgowego.
Na to postanowienie sędzia Sądu Okręgowego złożyła zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 13 maja 2005 r. Prezes Sądu Dyscyplinarnego odmówił
jednak przyjęcia tego zażalenia. W uzasadnieniu zarządzenia wskazano, że art.
114 § 6 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych przewiduje, iż w razie
wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego
zażalenie przysługuje jedynie organowi, który złożył wniosek o wszczęcie
postępowania dyscyplinarnego i właściwemu kolegium.
Na powyższe zarządzenie sędzia Sądu Okręgowego złożyła kolejne
zażalenie, w którym wniosła o „jego zmianę poprzez przyjęcie zażalenia z dnia
21 kwietnia 2005 r. na postanowienie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego dla
Okręgu Sądu Dyscyplinarnego z dnia 5 kwietnia 2005 r.”
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zażalenie sędziego Sądu Okręgowego na zarządzenie Prezesa z dnia 13
maja 2005 r. nie zasługuje na uwzględnienie.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego dla Okręgu Sądu Apelacyjnego
odmawiając wszczęcia przeciwko żalącej się postępowania dyscyplinarnego,
postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2005 r. orzekł na podstawie przepisów
ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U.
2
Nr 98, poz. 1070 ze zm.; dalej zwanej u.s.p.). Zgodnie z art. 114 § 6 u.s.p.,
zażalenie na postanowienie rzecznika dyscyplinarnego o odmowie wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego przysługuje organowi, który złożył wniosek o
wszczęcie tego postępowania i właściwemu kolegium. Przepis ten nie
przewiduje zatem możliwości zaskarżenia w drodze zażalenia postanowienia, o
którym mowa w art. 114 § 5 u.s.p., przez sędziego co do osoby którego istniała
potrzeba ustalenia, czy dopuścił się on przewinienia i ewentualnego
wyjaśnienia, czy wchodzi w rachubę wszczęcie wobec niego postępowania
dyscyplinarnego.
Skoro zaś tak, to tym samym przyjąć należy, że sędziemu nie przysługuje
także zażalenie ukierunkowane – tak jak to ma miejsce w okolicznościach
niniejszej sprawy – na podważenie samego uzasadnienia postanowienia o
odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Wszak możliwość
(uprawnienie) zaskarżenia wyłącznie uzasadnienia danego orzeczenia należy
traktować jako refleks bądź emanację uprawnienia do zaskarżenia orzeczenia
jako takiego. Innymi słowy, uprawnienie do zaskarżenia uzasadnienia
orzeczenia jest cząstką uprawnienia do zaskarżenia orzeczenia.
W rozważanej sytuacji nie ma zaś procesowej potrzeby odpowiedniego
stosowania przepisów kodeksu postępowania karnego, ponieważ regulacja
przedmiotowej kwestii w przepisach u.s.p. jest wyczerpująca.
Oznacza to, że Prezes Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego trafnie
uznał, że zażalenie sędziego Sądu Okręgowego na postanowienie Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego z dnia 5 kwietnia 2005 r. jest niedopuszczalne z
mocy ustawy i w konsekwencji trafnie też, działając na podstawie art. 429 § 1
k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p., odmówił zaskarżonym zarządzeniem jego
przyjęcia.