I CZ 120/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 120/06
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi Spółdzielni Rolniczo-Handlowej "Samopomoc Chłopska"
w K. o wznowienie postępowania
z wniosku M.Ś. i E. Ś.
przy uczestnictwie E. D. i M. D.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
zakończonego postanowieniem Sądu Okręgowego w W.
z dnia 6 lipca 2005 r., po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 10 stycznia 2007 r.,
zażalenia skarżącej na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 24 lipca 2006 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
W dniu 21 września 2005 r. Spółdzielnia Rolniczo-Handlowa „Samopomoc
Chłopska” w K.e wniosła skargę o wznowienie postępowania w sprawie
o zasiedzenie określonej nieruchomości zakończonej prawomocnym
postanowieniem Sądu Okręgowego w W. z dnia 6 lipca 2005 r.
Postanowieniem z dnia 10 lutego 2006 r. Sąd Okręgowy w W. jako Sąd
drugiej instancji odrzucił skargę Spółdzielni o wznowienie postępowania, uznając,
że Spółdzielnia ta nie jest zainteresowaną w sprawie w rozumieniu art. 510 k.p.c.
Spółdzielnia zaskarżyła to postanowienie zażaleniem skierowanym do Sądu
Apelacyjnego i sporządzonym bez zachowania przymusu adwokacko-
radcowskiego. Postanowieniem z dnia 12 maja 2006 r. Sąd Okręgowy odrzucił
wskazane zażalenie jako wniesione z naruszeniem art. 871
k.p.c.
W dniu 25 maja 2006 r. Spółdzielnia wniosła ponownie zażalenie na
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 10 lutego 2006 r. wraz z wnioskiem o
przywrócenie terminu do jego wniesienia. Postanowieniem z dnia 18 lipca 2006 r.
Sąd Okręgowy oddalił wniosek o przywrócenie terminu, natomiast postanowieniem
z dnia 24 lipca 2006 r. odrzucił zażalenie Spółdzielni jako wniesione po terminie.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 24 lipca 2006 r. o odrzuceniu zażalenia
Spółdzielnia zarzuciła naruszenie art. 130 § 1, 168, 169 i 394 § 2 k.p.c., wnosząc
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzuty naruszenia art. 168 i 169 k.p.c. skierowane są w istocie przeciwko
postanowieniu Sądu Okręgowego z dnia 18 lipca 2006 r. oddalającemu wniosek
o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu
skargi o wznowienie postępowania. Jako że postanowienie to miało niewątpliwie
wpływ na wynik sprawy, tj. odrzucenie zażalenia, a nie podlegało zaskarżeniu,
może być ono na podstawie art. 380 w zw. z art. 39821
i 3943
§ 3 k.p.c.
przedmiotem kontroli Sądu Najwyższego (por. postanowienia Sądu Najwyższego
z dnia 8 marca 2000 r., I CZ 259/99, niepubl., z dnia 21 listopada 2001 r., I CZ
165/01, OSNC 2002, nr 7-8, poz. 102, z dnia 23 września 2004 r., III CZ 71/04,
3
niepubl., oraz z dnia 15 stycznia 2001 r., II CZ 197/04, niepubl.). W myśl art. 380
k.p.c., warunkiem rozpoznania niezaskarżalnych postanowień, które miały wpływ
na wynik sprawy, jest jednak zamieszczenie w środku zaskarżenia stosownego
wniosku. Należy przy tym podkreślić, że w przypadku środków zaskarżenia
wnoszonych przez profesjonalnych pełnomocników wniosek taki powinien być
w nich jednoznacznie sformułowany, gdyż nie ma podstaw do przypisywania
pismom wnoszonym przez takich pełnomocników treści wprost w nich nie
wyrażonych (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 3 marca 2005 r., II CZ
197/04, niepubl., oraz z dnia 23 września 2004 r., III CZ 71/04, niepubl.).
W zażaleniu skarżącej nie zawarto tymczasem wyraźnego wniosku o objęcie
kontrolą również postanowienia oddalającego wniosek o przywrócenie terminu.
Tym samym wymienione zarzuty nie mogły być przedmiotem oceny Sądu
Najwyższego.
Pozostałe zarzuty skarżącej nie okazały się natomiast trafne. Przepis art.
130 § 1 k.p.c. nie znajdował w zaistniałej sytuacji procesowej w ogóle
zastosowania, gdyż dotyczy on pism procesowych nienależycie opłaconych lub
dotkniętych brakami formalnymi, a nie wnoszonych z uchybieniem terminu. Zarzut
naruszenia art. 394 § 2 k.p.c. przez „błędne przyjęcie, że zażalenie z dnia
13 kwietnia 2006 r. zostało złożone po upływie siedmiu dni” również nie mógł
odnieść skutku, gdyż Sąd drugiej instancji ustalenia takiego nie dokonywał,
a ponadto zachowanie terminu przy wnoszeniu zażalenia datowanego na dzień
13 kwietnia 2006 r. nie miało znaczenia, gdyż zaskarżone postanowienie dotyczyło
późniejszego zażalenia z dnia 25 maja 2006 r.
Postanowienie Sądu Okręgowego było zatem prawidłowe, a zażalenie jako
nieuzasadnione podlegało oddaleniu.
Z podanych względów, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.,
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
jc
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi Spółdzielni Rolniczo-Handlowej "Samopomoc Chłopska"
w K. o wznowienie postępowania
z wniosku M.Ś. i E. Ś.
przy uczestnictwie E. D. i M. D.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
zakończonego postanowieniem Sądu Okręgowego w W.
z dnia 6 lipca 2005 r., po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 10 stycznia 2007 r.,
zażalenia skarżącej na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 24 lipca 2006 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
W dniu 21 września 2005 r. Spółdzielnia Rolniczo-Handlowa „Samopomoc
Chłopska” w K.e wniosła skargę o wznowienie postępowania w sprawie
o zasiedzenie określonej nieruchomości zakończonej prawomocnym
postanowieniem Sądu Okręgowego w W. z dnia 6 lipca 2005 r.
Postanowieniem z dnia 10 lutego 2006 r. Sąd Okręgowy w W. jako Sąd
drugiej instancji odrzucił skargę Spółdzielni o wznowienie postępowania, uznając,
że Spółdzielnia ta nie jest zainteresowaną w sprawie w rozumieniu art. 510 k.p.c.
Spółdzielnia zaskarżyła to postanowienie zażaleniem skierowanym do Sądu
Apelacyjnego i sporządzonym bez zachowania przymusu adwokacko-
radcowskiego. Postanowieniem z dnia 12 maja 2006 r. Sąd Okręgowy odrzucił
wskazane zażalenie jako wniesione z naruszeniem art. 871
k.p.c.
W dniu 25 maja 2006 r. Spółdzielnia wniosła ponownie zażalenie na
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 10 lutego 2006 r. wraz z wnioskiem o
przywrócenie terminu do jego wniesienia. Postanowieniem z dnia 18 lipca 2006 r.
Sąd Okręgowy oddalił wniosek o przywrócenie terminu, natomiast postanowieniem
z dnia 24 lipca 2006 r. odrzucił zażalenie Spółdzielni jako wniesione po terminie.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 24 lipca 2006 r. o odrzuceniu zażalenia
Spółdzielnia zarzuciła naruszenie art. 130 § 1, 168, 169 i 394 § 2 k.p.c., wnosząc
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzuty naruszenia art. 168 i 169 k.p.c. skierowane są w istocie przeciwko
postanowieniu Sądu Okręgowego z dnia 18 lipca 2006 r. oddalającemu wniosek
o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu
skargi o wznowienie postępowania. Jako że postanowienie to miało niewątpliwie
wpływ na wynik sprawy, tj. odrzucenie zażalenia, a nie podlegało zaskarżeniu,
może być ono na podstawie art. 380 w zw. z art. 39821
i 3943
§ 3 k.p.c.
przedmiotem kontroli Sądu Najwyższego (por. postanowienia Sądu Najwyższego
z dnia 8 marca 2000 r., I CZ 259/99, niepubl., z dnia 21 listopada 2001 r., I CZ
165/01, OSNC 2002, nr 7-8, poz. 102, z dnia 23 września 2004 r., III CZ 71/04,
3
niepubl., oraz z dnia 15 stycznia 2001 r., II CZ 197/04, niepubl.). W myśl art. 380
k.p.c., warunkiem rozpoznania niezaskarżalnych postanowień, które miały wpływ
na wynik sprawy, jest jednak zamieszczenie w środku zaskarżenia stosownego
wniosku. Należy przy tym podkreślić, że w przypadku środków zaskarżenia
wnoszonych przez profesjonalnych pełnomocników wniosek taki powinien być
w nich jednoznacznie sformułowany, gdyż nie ma podstaw do przypisywania
pismom wnoszonym przez takich pełnomocników treści wprost w nich nie
wyrażonych (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 3 marca 2005 r., II CZ
197/04, niepubl., oraz z dnia 23 września 2004 r., III CZ 71/04, niepubl.).
W zażaleniu skarżącej nie zawarto tymczasem wyraźnego wniosku o objęcie
kontrolą również postanowienia oddalającego wniosek o przywrócenie terminu.
Tym samym wymienione zarzuty nie mogły być przedmiotem oceny Sądu
Najwyższego.
Pozostałe zarzuty skarżącej nie okazały się natomiast trafne. Przepis art.
130 § 1 k.p.c. nie znajdował w zaistniałej sytuacji procesowej w ogóle
zastosowania, gdyż dotyczy on pism procesowych nienależycie opłaconych lub
dotkniętych brakami formalnymi, a nie wnoszonych z uchybieniem terminu. Zarzut
naruszenia art. 394 § 2 k.p.c. przez „błędne przyjęcie, że zażalenie z dnia
13 kwietnia 2006 r. zostało złożone po upływie siedmiu dni” również nie mógł
odnieść skutku, gdyż Sąd drugiej instancji ustalenia takiego nie dokonywał,
a ponadto zachowanie terminu przy wnoszeniu zażalenia datowanego na dzień
13 kwietnia 2006 r. nie miało znaczenia, gdyż zaskarżone postanowienie dotyczyło
późniejszego zażalenia z dnia 25 maja 2006 r.
Postanowienie Sądu Okręgowego było zatem prawidłowe, a zażalenie jako
nieuzasadnione podlegało oddaleniu.
Z podanych względów, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.,
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
jc