Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 94/06
POSTANOWIENIE
Dnia 12 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Tadeusz Żyznowski
w sprawie z wniosku wierzycieli Syndyka masy upadłości Przedsiębiorstwa
Produkcyjno - Handlowego "O." SA w P. i W. Specjalnej Strefy Ekonomicznej SA w
O.
przy uczestnictwie dłużnika "E." Spółki z o.o. w W. w likwidacji
z udziałem licytanta "M. L. INTERNATIONAL" Spółki z o.o.
w B.
o egzekucję z nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 stycznia 2007 r.,
zażalenia dłużnika
na postanowienie Sądu Okręgowego w O.
z dnia 6 kwietnia 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2006 r. Sąd Okręgowy w O. odrzucił
wniosek dłużnika „e.” Spółki z o.o. w likwidacji o przywrócenie terminu do
wniesienia kasacji od wydanego na skutek zażalenia postanowienia tego Sądu z
dnia 11 października 2005 r. w przedmiocie udzielenia przybicia i odrzucił kasacją
dłużnika od tego postanowienia. Sąd Okręgowy uznał, że stosownie do art. 7674
§
2 k.p.c. od postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie przybicia kasacja nie
przysługuje i wobec tego wniesienie przez dłużnika kasacji po terminie nie
spowodowało dla niego ujemnych konsekwencji procesowych, wobec czego
wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji podlega odrzuceniu (art. 168
§ 2 k.p.c.).
W zażaleniu na postanowienie wymienione na wstępie dłużnik zarzucił,
że wbrew zapatrywaniu Sądu Okręgowego wniesiona przez niego kasacja jest
dopuszczalna i że Sąd ten był związany oceną prawną uprzednio wyrażoną
przez siebie co do dopuszczalności kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Trafnie skarżący zauważył, że w postanowieniu z dnia 19 grudnia 2005 r.,
odrzucającym kasację dłużnika ze względu na wniesienie jej po terminie, Sąd
Okręgowy uznał, iż kasacja jest dopuszczalna. Ta ocena prawna nie wiązała
jednakże tego Sądu przy wydawaniu zaskarżonego postanowienia. Wprawdzie
przepis art. 386 § 6 k.p.c. ma odpowiednie zastosowanie do postępowania
zażaleniowego (art. 397 § 2 k.p.c.), ale jako ograniczający zasadę podległości
sędziego tylko Konstytucji i ustawom (art. 178 ust. 1 Konstytucji) musi być
rozumiany ściśle. Dotyczy on tylko sytuacji, gdy dochodzi do ponownego
rozpoznania sprawy przez sąd pierwszej instancji na skutek orzeczenia sądu
drugiej instancji uchylającego uprzednio wydane orzeczenie przez sąd pierwszej
instancji i przekazania sprawy temu sądowi do ponownego rozpoznania. Wówczas
oceną prawną wyrażoną w uzasadnieniu orzeczenia sądu drugiej instancji
związany jest sąd, któremu sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania
jak i sąd drugiej instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy. Z taką sytuacją
3
nie mamy do czynienia w rozpatrywanym przypadku. Poza tym należy mieć
na względzie, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania
wyrażone w uzasadnieniu orzeczenia sądu drugiej instancji nie wiążą Sądu
Najwyższego przy rozpoznawaniu wniesionej kasacji (wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 6 kwietnia 1998 r., I CKN 595/97, OSNC 1998, nr 12, poz. 211), co trzeba
odpowiednio odnieść do rozpoznawania przez Sąd Najwyższy zażalenia (art. 3941
k.p.c.). Dlatego nawet gdyby wydając zaskarżone postanowienie Sąd Okręgowy
byłby związany oceną prawną wyrażoną w uzasadnieniu wydanego przez siebie
postanowienia z dnia 19 grudnia 2005 r., decydującą dla oceny zasadności
rozpoznawanego zażalenia jest ocena przez Sąd Najwyższy stanowiska zajętego
w zaskarżonym postanowieniu co do dopuszczalności kasacji wniesionej
przez dłużnika.
W chwili wnoszenia przez dłużnika kasacji obowiązywał art. 7674
k.p.c.,
według którego w postępowaniu egzekucyjnym na postanowienie sądu drugiej
instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia kasacja nie przysługuje. Przepis ten
wprowadzony został do kodeksu postępowania cywilnego przez ustawę z dnia
2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy – kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. Nr 172, poz. 1804), która weszła w życie z dniem 5 lutego
2005 r. Według art. 7 tej ustawy postępowanie egzekucyjne wszczęte przed dniem
wejścia w życie tej ustawy toczy się według przepisów dotychczasowych.
Do postępowania, w którym wydane zostało zaskarżone postanowienie,
jako postępowania wszczętego przed dniem 5 lutego 2005 r., miałby zatem
zastosowanie uchylony przez tę ustawę art. 7751
§ k.p.c., według którego
na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie przybicia przysługuje
kasacja. Jednakże z dniem 6 lutego 2005 r. weszła w życie ustawa z dnia
22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy – kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy
– prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 13, poz. 98), która
w istotny sposób zmieniła system zaskarżania kasacją orzeczeń w postępowaniu
cywilnym. Stosownie do art. 3 tej ustawy sprawy wszczęte przed dniem wejścia jej
w życie toczą się od tego dnia według przepisów tej ustawy, z tym że do złożenia
i rozpoznania kasacji od orzeczenia wydanego przed dniem wejścia w życie tej
ustawy, a także do odmowy przyjęcia kasacji do rozpoznania stosuje się przepisy
4
dotychczasowe. Do złożenia kasacji w sprawie wszczętej przed dniem wejścia
w życie ustawy z dnia 22 grudnia 2005 r. stosuje się zatem art. 7674
§ 2 k.p.c., jako
przepis dotychczasowy, bo obowiązujący od dnia 5 lutego 2005 r. Pogląd taki
wyraził już Sąd Najwyższy w powołanym przez Sąd Okręgowy postanowieniu
z dnia 7 lutego 2006 r., IV CZ 4/06 (niepubl.). Oznacza to, że kasacja wniesiona
przez dłużnika jest niedopuszczalna i prawidłowo została odrzucona zaskarżonym
postanowieniem.
Wobec powyższego, zażalenie jako niezasadne, na podstawie art. 3941
§ 1
w związku z art. 39814
k.p.c., należało oddalić.
jc

IV CZ 94/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia