Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 25/07
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z powództwa T. M. i R. M.
przeciwko A. W.
o pozbawienie wykonalności tytułów wykonawczych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 lutego 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 9 czerwca 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną oraz zasądza od pozwanego
na rzecz powodów solidarnie kwotę 1800 (tysiąc osiemset) zł
z tytułu kosztów postępowania kasacyjnego
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 9 czerwca 2006 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego w E.
W skardze kasacyjnej pozwany zarzucił naruszenie prawa materialnego –
art. 451 w zw. z art. 375 § 1 k.c., naruszenie przepisów postępowania – art. 233 § 1
oraz art. 231 k.p.c. i wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać
wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Wymaganie to
związane jest z instytucją tzw. przedsądu, uregulowaną w art. 3989
k.p.c., a jego
spełnienie polega na wskazaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne lub, że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne
wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów lub, że zachodzi
nieważność postępowania lub, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
W uzasadnieniu wniosku należy przedstawić odrębną, pogłębioną argumentację
prawną wskazującą na zaistnienie powołanej okoliczności uzasadniającej przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania (por. uzasadnienie uchwały Połączonych Izb –
Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oraz Izby Cywilnej Sądu
Najwyższego z dnia 17 grudnia 2002 r., III CZP 72/02, OSNC 2003, nr 7-8, poz. 92,
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2001 r., III CZ 98/01,
OSNC 2002, nr 5, poz. 71, z dnia 30 maja 2001 r., III CZ 36/01, OSNC 2002, nr 2,
poz. 22, z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11, z dnia
11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002, nr 12, poz. 151).
Obowiązek ten nie został spełniony.
Skarżący jako okoliczność uzasadniającą przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania wskazał, że zaskarżone orzeczenie oczywiście narusza prawo
dlatego, iż "skarżący nie okazał Sądowi pisemnego dowodu wskazującego sposób
3
zaliczenia świadczenia otrzymanego od dłużnika K. M. na obciążające tego
dłużnika zobowiązania"; wskazał też, że "rozpoznając sprawę Sąd Apelacyjny nie
wyprowadził z zebranego w sprawie materiału dowodowego logicznych wniosków,
opierając się wyłącznie na dowodach częściowych, bez dokonania oceny przyczyn
sprzeczności niektórych z dowodów albo wręcz ich braku".
Jak wyjaśniono w orzecznictwie Sądu Najwyższego jeżeli przesłanką
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania jest twierdzenie skarżącego,
że skarga jest oczywiście uzasadniona, powinien on w uzasadnieniu wniosku
zawrzeć wywód prawny wskazujący w czym wyraża się ta "oczywistość"
i przedstawić argumenty wykazujące, iż rzeczywiście skarga jest oczywiście
uzasadniona. Ograniczenie się tylko do stwierdzenia, że skarga kasacyjna jest
oczywiście uzasadniona nie spełnia wymagania uzasadnienia wniosku o przyjęcie
jej do rozpoznania (postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r.,
II CZ 28/06, z dnia 18 stycznia 2006 r., II CSK 166/05 oraz z dnia 3 kwietnia
2006 r., III CSK 85/06, nie publ.).
Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna również z innych przyczyn. Zgodnie
z art. 3983
§ 3 k.p.c. podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące
ustalenia faktów lub oceny dowodów (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 76).
Tymczasem skarżący jako podstawę skargi wskazał art. 233 § 1 oraz art. 231
k.p.c., które wprost dotyczą takich ustaleń i oceny. Jak wynika z uzasadnienia
skargi również zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego faktycznie zmierza
do podważanie ustalenia faktów i oceny dowodów.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu (art. 3986
§ 3
k.p.c.). O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono stosownie do art. 98 § 1
w zw. z art. 391 § 1 i art. 39319
k.p.c.
jz

IV CSK 25/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia