Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 18/07
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z powództwa A. Spółki z o.o.
przeciwko L. Spółce z o.o.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 lutego 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 września 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 26 września 2006 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego w W.
W skardze kasacyjnej powód zarzucił naruszenie prawa materialnego – art.
72, 60, 65, 66, 70, 640, 3531
k.c. i wnosił o uchylenie wyroków Sądów obu
instancji i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania
ewentualnie o uchylenie wyroków Sądów obu instancji i orzeczenie, co do istoty
sprawy przez uwzględnienie powództwa w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać
wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Wymaganie to
związane jest z instytucją tzw. przedsądu, uregulowaną w art. 3989
k.p.c., a jego
spełnienie polega na wskazaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne lub, że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących
poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów lub,
że zachodzi nieważność postępowania lub, że skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona. W uzasadnieniu wniosku należy przedstawić odrębną, pogłębioną
argumentację prawną wskazującą na zaistnienie powołanej okoliczności
uzasadniającej przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania (por. uzasadnienie
uchwały Połączonych Izb – Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych oraz Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2002 r.,
III CZP 72/02, OSNC 2003, nr 7-8, poz. 92, postanowienia Sądu Najwyższego
z dnia 17 października 2001 r., III CZ 98/01, OSNC 2002, nr 5, poz. 71, z dnia
30 maja 2001 r., III CZ 36/01, OSNC 2002, nr 2, poz. 22, z dnia 10 maja 2001 r.,
II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11, z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01,
OSNC 2002, nr 12, poz. 151).
Obowiązek ten nie został spełniony.
3
Skarżący wskazując okoliczność uzasadniającą przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania podniósł, że "z uwagi na przeciwstawne rozbieżności
interpretacyjne sądów obu instancji, jak i stron, występuje istotne zagadnienie
prawne polegające na ustaleniu kryteriów swobody kształtowania treści i sposobu
zawierania stosunków zobowiązaniowych za pomocą umów w myśl art. 3511
k.c.,
jak również określenia kryteriów prawnych różnicujących tryby zawierania umów,
tj. trybu ofertowego z art. 66 § 1 k.c. i trybu rokowań, o którym mowa w art. 72
k.c.". Wskazał również, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, gdyż
"z uwagi na bezzasadne i arbitralne przyjęcie przez Sąd Apelacyjny braku
istnienia umowy o dzieło (...) powód pozbawiony został możliwości dochodzenia
swoich praw z zawartej i niewykonanej przez pozwanego umowy".
Jak wyjaśniono w orzecznictwie Sądu Najwyższego na tle art. 393 § 1 pkt 1
k.p.c. przedstawienie okoliczności, uzasadniających rozpoznanie kasacji ze
względu na występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne, polega na
sformułowaniu tego zagadnienia i wskazaniu argumentów, które prowadzą do
rozbieżnych ocen. Konieczne jest wyjaśnienie, jakie zagadnienie prawne
występuje w sprawie i dlaczego jest ono istotne, albo określenie, które przepisy
wymagają wykładni Sądu Najwyższego, ze wskazaniem, na czym polegają
związane z tym poważne wątpliwości, lub z przedstawieniem rozbieżności
występujących w orzecznictwie sądów (por. np. postanowienia z dnia 10 maja
2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11 i z dnia 11 stycznia 2002 r.,
III CKN 570/01, OSNC 2002, nr 12, poz. 151). Odmienna ocena prawna
roszczenia, zaprezentowana przez sądy pierwszej i drugiej instancji w konkretnej
sprawie, nie stanowi "rozbieżności w orzecznictwie sądów" w rozumieniu art. 393
§ 1 pkt 2 k.p.c. (postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2001 r., V CZ
63/01, z dnia 9 stycznia 2003 r., V CK 505/02 i z dnia 5 kwietnia 2004 r., V CK
181/04, nie publ., z dnia 24 kwietnia 2003 r., I PK 557/02, OSNP-wkł. 2003, nr 15,
s. 1). Pogląd ten pozostaje aktualny po wejściu w życie przepisów o skardze
kasacyjnej.
Jeżeli zaś przesłanką wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
jest twierdzenie skarżącego, że skarga jest oczywiście uzasadniona, powinien on
w uzasadnieniu wniosku zawrzeć wywód prawny wskazujący w czym wyraża
4
się ta "oczywistość" i przedstawić argumenty wykazujące, iż rzeczywiście skarga
jest oczywiście uzasadniona. Ograniczenie się tylko do stwierdzenia, że skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona nie spełnia wymagania uzasadnienia
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania (postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
26 kwietnia 2006 r., II CZ 28/06, z dnia 18 stycznia 2006 r., II CSK 166/05 oraz
z dnia 3 kwietnia 2006 r., III CSK 85/06, nie publ.).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu (art. 3986
§ 3
k.p.c.).