V CSK 512/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-04-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 512/06
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa Banku S.A.
przeciwko E.M.
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 lutego 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 maja 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2005 r. Sąd Okręgowy w W. pozbawił
wykonalności tytuł wykonawczy zasądzający od powodowego Banku w W. na rzecz
pozwanej E.M. i J.M. kwotę 54 106,80 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 30
września 2002 r. Sąd Apelacyjny
zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 maja 2006 r. oddalił apelację pozwanej od
wyroku Sądu pierwszej instancji. W toku postępowania przed Sądami obu instancji
pozwana była w całości zwolniona od kosztów sądowych postanowieniem Sądu
pierwszej instancji z dnia 21 stycznia 2003 r.
W dniu 6 listopada 2006 r. pełnomocnik pozwanej wniósł skargę kasacyjną,
wskazując w niej wartość przedmiotu zaskarżenia w kwocie 54 106,80 zł. Nie uiścił
od skargi żadnych opłat w związku z czym wezwany został przez
Przewodniczącego Wydziału do uiszczenia opłaty podstawowej w wysokości 30 zł.
w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Opłatę tę uiścił
w zakreślonym terminie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm. - dalej „u.k.s.c. z 2005 r.)
do obowiązku uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej i skutków jej nieuiszczenia
stosuje się w rozpoznawanej sprawie przepisy tej ustawy oraz przepisy kodeksu
postępowania cywilnego w zmienionym przez nią brzmieniu i numeracji.
Stosownie do art. 3 ust. 2 pkt 3 u.k.s.c. z 2005 r. skarga kasacyjna należy do
pism sądowych podlegających opłacie, określanej według zasad art. 18 ust. 2
ustawy. Strona zwolniona przez sąd od kosztów sądowych ma obowiązek
uiszczenia, zgodnie z art. 14 ust. 2 w zw. z art. 100 ust. 2 ustawy, opłaty
podstawowej, której wysokość jest stała i wynosi 30 zł. (art. 14 ust. 3 u.k.s.c.
z 2005 r.). Jak wskazał Sąd Najwyższy między innymi w postanowieniu z dnia
30 maja 2006 r. I CZ 23/06 (nie publ.) pojęcie „opłaty w wysokości stałej” użyte
w art. 1302
§ 3 k.p.c. obejmuje nie tylko opłatę stałą, w rozumieniu art. 12 u.k.s.c.
z 2005 r., lecz także opłatę podstawową, wskazaną w art. 14 tej ustawy, której
3
wysokość jest zawsze taka sama i wynosi 30 zł. Oznacza to, że wniesioną przez
adwokata lub radcę prawnego skargę kasacyjną, podlegającą opłacie podstawowej
Sąd odrzuca wprost, bez wzywania o uiszczenie tej opłaty (art. 1302
§ 3 k.p.c.).
Może być przedmiotem sporu, czy udzielone stronie przez sąd w toku
postępowania w pierwszej lub drugiej instancji zwolnienie od kosztów sądowych
w całości rozciąga się także na postępowanie kasacyjne, rozpoczynające się po
uprawomocnieniu się wyroku a więc już po prawomocnym zakończeniu sprawy.
Niezależnie jednak od przyjętego w tym przedmiocie poglądu, w rozpoznawanej
sprawie skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu na podstawie art. 1302
§ 3 k.p.c.
jako nie opłacona. Jeżeli bowiem uznać, że udzielone pozwanej w toku
postępowania przed sądem pierwszej i drugiej instancji zwolnienie od kosztów
sądowych rozciągało się też na opłatę od skargi kasacyjnej, wnoszący ją
pełnomocnik pozwanej - adwokat, obowiązany był uiścić opłatę podstawową
w kwocie 30 zł., czego nie uczynił.
Jeżeli zaś uznać, że zwolnienie pozwanej od kosztów sądowych wygasło
wraz z uprawomocnieniem się wyroku, wnoszący skargę kasacyjną adwokat
obowiązany był uiścić, bez wezwania, opłatę stosunkową, obliczoną od wartości
przedmiotu zaskarżenia według zasad art. 13 u.k.s.c., albo zawrzeć w skardze
wniosek o zwolnienie od opłaty, czego także nie uczynił. W każdej sytuacji
bezprzedmiotowe było wzywanie go przez Przewodniczącego Wydziału do
uiszczenia opłaty, bowiem zgodnie z art. 1302
ust. 3 k.p.c. miał on obowiązek
opłatę uiścić bez wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. Dlatego
wezwanie pełnomocnika pozwanej do uiszczenia opłaty podstawowej nie wywołało
skutków procesowych i zgodnie ze wskazanymi przepisami skarga kasacyjna
powinna zostać odrzucona. Ponieważ Sąd Apelacyjny, z naruszeniem art. 1302
§ 3
k.p.c. nie odrzucił skargi, uczynił to Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa Banku S.A.
przeciwko E.M.
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 lutego 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 maja 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2005 r. Sąd Okręgowy w W. pozbawił
wykonalności tytuł wykonawczy zasądzający od powodowego Banku w W. na rzecz
pozwanej E.M. i J.M. kwotę 54 106,80 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 30
września 2002 r. Sąd Apelacyjny
zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 maja 2006 r. oddalił apelację pozwanej od
wyroku Sądu pierwszej instancji. W toku postępowania przed Sądami obu instancji
pozwana była w całości zwolniona od kosztów sądowych postanowieniem Sądu
pierwszej instancji z dnia 21 stycznia 2003 r.
W dniu 6 listopada 2006 r. pełnomocnik pozwanej wniósł skargę kasacyjną,
wskazując w niej wartość przedmiotu zaskarżenia w kwocie 54 106,80 zł. Nie uiścił
od skargi żadnych opłat w związku z czym wezwany został przez
Przewodniczącego Wydziału do uiszczenia opłaty podstawowej w wysokości 30 zł.
w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Opłatę tę uiścił
w zakreślonym terminie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm. - dalej „u.k.s.c. z 2005 r.)
do obowiązku uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej i skutków jej nieuiszczenia
stosuje się w rozpoznawanej sprawie przepisy tej ustawy oraz przepisy kodeksu
postępowania cywilnego w zmienionym przez nią brzmieniu i numeracji.
Stosownie do art. 3 ust. 2 pkt 3 u.k.s.c. z 2005 r. skarga kasacyjna należy do
pism sądowych podlegających opłacie, określanej według zasad art. 18 ust. 2
ustawy. Strona zwolniona przez sąd od kosztów sądowych ma obowiązek
uiszczenia, zgodnie z art. 14 ust. 2 w zw. z art. 100 ust. 2 ustawy, opłaty
podstawowej, której wysokość jest stała i wynosi 30 zł. (art. 14 ust. 3 u.k.s.c.
z 2005 r.). Jak wskazał Sąd Najwyższy między innymi w postanowieniu z dnia
30 maja 2006 r. I CZ 23/06 (nie publ.) pojęcie „opłaty w wysokości stałej” użyte
w art. 1302
§ 3 k.p.c. obejmuje nie tylko opłatę stałą, w rozumieniu art. 12 u.k.s.c.
z 2005 r., lecz także opłatę podstawową, wskazaną w art. 14 tej ustawy, której
3
wysokość jest zawsze taka sama i wynosi 30 zł. Oznacza to, że wniesioną przez
adwokata lub radcę prawnego skargę kasacyjną, podlegającą opłacie podstawowej
Sąd odrzuca wprost, bez wzywania o uiszczenie tej opłaty (art. 1302
§ 3 k.p.c.).
Może być przedmiotem sporu, czy udzielone stronie przez sąd w toku
postępowania w pierwszej lub drugiej instancji zwolnienie od kosztów sądowych
w całości rozciąga się także na postępowanie kasacyjne, rozpoczynające się po
uprawomocnieniu się wyroku a więc już po prawomocnym zakończeniu sprawy.
Niezależnie jednak od przyjętego w tym przedmiocie poglądu, w rozpoznawanej
sprawie skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu na podstawie art. 1302
§ 3 k.p.c.
jako nie opłacona. Jeżeli bowiem uznać, że udzielone pozwanej w toku
postępowania przed sądem pierwszej i drugiej instancji zwolnienie od kosztów
sądowych rozciągało się też na opłatę od skargi kasacyjnej, wnoszący ją
pełnomocnik pozwanej - adwokat, obowiązany był uiścić opłatę podstawową
w kwocie 30 zł., czego nie uczynił.
Jeżeli zaś uznać, że zwolnienie pozwanej od kosztów sądowych wygasło
wraz z uprawomocnieniem się wyroku, wnoszący skargę kasacyjną adwokat
obowiązany był uiścić, bez wezwania, opłatę stosunkową, obliczoną od wartości
przedmiotu zaskarżenia według zasad art. 13 u.k.s.c., albo zawrzeć w skardze
wniosek o zwolnienie od opłaty, czego także nie uczynił. W każdej sytuacji
bezprzedmiotowe było wzywanie go przez Przewodniczącego Wydziału do
uiszczenia opłaty, bowiem zgodnie z art. 1302
ust. 3 k.p.c. miał on obowiązek
opłatę uiścić bez wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. Dlatego
wezwanie pełnomocnika pozwanej do uiszczenia opłaty podstawowej nie wywołało
skutków procesowych i zgodnie ze wskazanymi przepisami skarga kasacyjna
powinna zostać odrzucona. Ponieważ Sąd Apelacyjny, z naruszeniem art. 1302
§ 3
k.p.c. nie odrzucił skargi, uczynił to Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.