Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 46/07
POSTANOWIENIE
Dnia 15 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z powództwa M.M.
przeciwko K.G.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 marca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 2 sierpnia 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 2 sierpnia 2006 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powódki
od wyroku Sądu Okręgowego w K.
W skardze kasacyjnej powódka zarzuciła naruszenie prawa materialnego –
art. 415 k.c., „art. 23 k.c. i Konstytucja RP w zw. z art. 448 k.c." i wnosiła o zmianę
zaskarżonego wyroku i zasądzenie na rzecz powódki stosownego odszkodowania
względnie zadośćuczynienie ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać
wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Wymaganie to
związane jest z instytucją tzw. przedsądu, uregulowaną w art. 3989
k.p.c., a jego
spełnienie polega na wskazaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne lub, że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne
wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów lub, że zachodzi
nieważność postępowania lub, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
W uzasadnieniu wniosku należy przedstawić odrębną, pogłębioną argumentację
prawną wskazującą na zaistnienie powołanej okoliczności uzasadniającej przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania (por. uzasadnienie uchwały Połączonych Izb –
Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oraz Izby Cywilnej Sądu
Najwyższego z dnia 17 grudnia 2002 r., III CZP 72/02, OSNC 2003, nr 7-8, poz. 92,
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2001 r., III CZ 98/01,
OSNC 2002, nr 5, poz. 71, z dnia 30 maja 2001 r., III CZ 36/01, OSNC 2002, nr 2,
poz. 22, z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11, z dnia
11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002, nr 12, poz. 151).
3
Obowiązek ten nie został spełniony.
Skarżąca jako okoliczność uzasadniającą przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania wskazała, że "nie do końca jest jasny zakres stosowania tego przepisu
(art. 322 k.p.c.) w stosunku do przepisu art. 321 k.p.c.".
Jak wyjaśniono w orzecznictwie Sądu Najwyższego na tle art. 393 § 1 pkt 1
k.p.c. przedstawienie okoliczności, uzasadniających rozpoznanie kasacji ze
względu na występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne, polega na
sformułowaniu tego zagadnienia i wskazaniu argumentów, które prowadzą do
rozbieżnych ocen. Konieczne jest wyjaśnienie, jakie zagadnienie prawne występuje
w sprawie i dlaczego jest ono istotne, albo określenie, które przepisy wymagają
wykładni Sądu Najwyższego, ze wskazaniem, na czym polegają związane z tym
poważne wątpliwości, lub z przedstawieniem rozbieżności występujących
w orzecznictwie sądów (por. np. postanowienia z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01,
OSNC 2002, nr 1, poz. 11 i z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002,
nr 12, poz. 151). Pogląd ten pozostaje aktualny po wejściu w życie przepisów
o skardze kasacyjnej.
Jeżeli zaś przesłanką wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
jest twierdzenie skarżącego, że skarga jest oczywiście uzasadniona, powinien on w
uzasadnieniu wniosku zawrzeć wywód prawny wskazujący w czym wyraża się ta
"oczywistość" i przedstawić argumenty wykazujące, iż rzeczywiście skarga jest
oczywiście uzasadniona. Ograniczenie się tylko do stwierdzenia, że skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona nie spełnia wymagania uzasadnienia
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania (postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
26 kwietnia 2006 r., II CZ 28/06, z dnia 18 stycznia 2006 r., II CSK 166/05 oraz
z dnia 3 kwietnia 2006 r., III CSK 85/06, nie publ.).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu (art. 3986
§ 3
k.p.c.).