Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 13/07
POSTANOWIENIE
Dnia 15 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa M.W. i małoletniej E.W.
działającej przez opiekuna prawnego B.G.
przeciwko H.R. i H.R.
o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 marca 2007 r.,
zażalenia pozwanych
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 listopada 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Pozwani H.R. i H.R. wnieśli apelację od wyroku Sądu Rejonowego w K. z
dnia 9 listopada 2005 r., a następnie zgłosili wniosek o wyłączenie od rozpoznania
powyższej apelacji wszystkich sędziów Sądu Okręgowego w K. W uzasadnieniu
wskazali, że matka powoda była sędzią w Sądzie Rejonowym w K. Obecnie
prowadzi ona kancelarię adwokacką w tej miejscowości i pozostaje w
bezpośrednich kontaktach z sędziami Sądu Okręgowego w K., co może budzić
uzasadnione podejrzenie, co do bezstronności tych sędziów.
W oświadczeniach złożonych w związku z wnioskiem pozwanych wszyscy
sędziowie Sądu Okręgowego w K. - z wyjątkiem sędzi A.W. - wyjaśnili, że pomiędzy
nimi a żadną ze stron oraz matką powoda M.W. nie zachodzi stosunek osobisty
tego rodzaju, że mógłby wywoływać wątpliwości, co do bezstronności w orzekaniu.
Sędzia A.W. oświadczyła natomiast, że pozostaje ze stronami w takich stosunkach
osobistych, które mogłyby wywołać wątpliwości, co do jej bezstronności w
przedmiotowej sprawie.
Sąd Apelacyjny zaskarżonym postanowieniem wyłączył sędziego Sądu
Okręgowego w K., A.W. od orzekania w niniejszej sprawie, a w pozostałym
zakresie wniosek oddalił. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że wniosek o
wyłączenie w stosunku do pozostałych sędziów nie zasługiwał na uwzględnienie.
Sam fakt, że matka powoda była sędzią Sądu Rejonowego w K., a obecnie jest
adwokatem, nie stanowi wystarczającej podstawy do wyłączenia sędziów Sądu
Okręgowego. Sąd Apelacyjny zwrócił uwagę na różnicę pomiędzy kontaktami
urzędowymi, czy zawodowymi, które łączą sędziów z innymi osobami w związku z
wykonywaniem przez te osoby obowiązków zawodowych (np. z adwokatami) od
stosunków osobistych natury emocjonalnej (np. przyjaźń) lub gospodarczej
(powiązania majątkowe), podkreślając, że tylko stosunki tego ostatniego rodzaju
mają charakter stosunków osobistych w rozumieniu art. 49 k.p.c. W konsekwencji
stwierdził, że wniosek pozwanych oparty został jedynie na dowolnych
przypuszczeniach, a te nie stanowią wystarczającej podstawy do podważenia
wiarygodności oświadczeń złożonych przez sędziów.
3
W zażaleniu na powyższe postanowienie pozwani podnieśli, że wniosek
o wyłączenie sędziów jest uzasadniony treścią oświadczeń złożonych przez matkę
powoda o pozostawaniu przez nią w kontaktach (nie tylko służbowych ale
i towarzyskich) z sędziami Sądu Okręgowego w K. Podejrzenia pozwanych co do
bezstronności sędziów uzasadnia też wystosowane do nich przez Sąd Okręgowy w
K. wezwanie do nadesłania dowodu nadania apelacji pod rygorem jej odrzucenia.
Zdaniem pozwanych z procesowego punktu widzenia nie jest możliwe, aby akta z
apelacją pozwanych mogły być przesłane Sądowi Okręgowemu, w sytuacji gdyby
była ona nadana z uchybieniem terminu. W takim przypadku postanowienie o
ewentualnym odrzuceniu apelacji winien wydać Sąd pierwszej instancji.
Zdaniem skarżących, interes wymiaru sprawiedliwości wymaga eliminowania
sytuacji, w których najmniejszy nawet cień wątpliwości mógłby położyć się na treści
wydanego orzeczenia.
W konkluzji pozwani wnieśli o zmianę zaskarżonego postanowienia
i wyłączenie od orzekania wszystkich sędziów Sądu Okręgowego w K.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie pozwanych nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja wyłączenia sędziego, trwale związana z zasadą bezstronności
i stanowiąca jeden z istotnych elementów niezawisłości, spełnia w procesie
sądowym bardzo ważne funkcje; z jednej strony zapewnia obiektywizm orzekania
oraz utwierdza społeczne zaufanie do sądu, z drugiej natomiast zwalnia sędziego
od rozwiązywania trudnych konfliktów sumienia (por. uzasadnienie uchwały Sądu
Najwyższego z dnia 21 sierpnia 2003 r., sygn. akt III CZP 42/03, OSNC 2004, Nr 7-
8, poz. 107).
Niewątpliwie zatem treść art. 49 k.p.c. -jak trafnie postrzegają to skarżący -
podyktowana została interesem wymiaru sprawiedliwości, który mógłby ucierpieć,
gdyby w sprawie istniały choćby pozory osobistego zaangażowania, czy też braku
bezstronności sędziego przy orzekaniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia z 18 marca1970 r., II Co 18/69, niepubl.).
4
Wymieniony przepis stanowi, że przesłanką usprawiedliwiającą wniosek
o wyłączenie sędziego (tak, jak i żądanie sędziego wyłączenia go od orzekania
w sprawie) jest istnienie pomiędzy sędzią a jedną ze stron lub jej przedstawicielem
takiego stosunku osobistego, który mógłby wywoływać wątpliwości co do
bezstronności sędziego. Fakt, że matka powoda piastowała urząd sędziego, zaś
obecnie prowadzi praktykę adwokacką w K., niewątpliwie wskazuje na istnienie
kontaktów zawodowych z pracownikami Sądu Okręgowego w K.
W judykaturze - jak trafnie zaakcentował to Sąd Apelacyjny - ugruntował się
pogląd, że pojęcie „stosunek osobisty" - obejmuje stosunek emocjonalny,
gospodarczy, zależność służbową zachodzącą pomiędzy sędzią a stroną lub jej
przedstawicielem. Sąd Najwyższy wielokrotnie podkreślał, że należy odróżnić
kontakty urzędowe łączące sędziów z innymi osobami, w związku z wykonywanymi
przez te osoby obowiązkami zawodowymi, (jak np. z adwokatami, ławnikami,
prokuratorami, radcami prawnymi, kuratorami itp.), od stosunków osobistych natury
emocjonalnej (np. pokrewieństwa, przyjaźni) lub gospodarczej (osobiste powiązania
majątkowe, kredytowe itp.). Tylko te drugie mają charakter stosunków osobistych
w rozumieniu art. 49 k.p.c., które mogą wywołać wątpliwości co do bezstronności
sędziego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 1971 r., I CZ
212/71, OSNC 1972, Nr 3, poz. 55).
Pozwani powołali się na oświadczenia matki powoda o pozostawaniu przez
nią w kontaktach z sędziami Sądu Okręgowego w K. W żaden sposób nie
uprawdopodobnili jednak treści tych oświadczeń, a nawet tego, że w ogóle zostały
one złożone. Jednocześnie sami oświadczyli, że charakter wskazywanych przez
nich kontaktów pozostaje w sferze przypuszczeń. Trafnie zatem Sąd Apelacyjny
przyjął, że nie ma podstaw do podważenia wiarygodności oświadczeń sędziów.
Istotną przesłankę takiej oceny stanowi autorytet moralny sędziego. Niczym nie
poparte domysły, czy też przypuszczenia strony nie stanowią dostatecznej
podstawy do kwestionowania prawdziwości wyjaśnień sędziego złożonych na
podstawie art. 52 § 2 k.p.c. w związku z wnioskiem o jego wyłączenie.
Wbrew odmiennemu zapatrywaniu skarżących, badanie dopuszczalności
apelacji, zachowania terminu do jej wniesienia, czy też warunków formalnych tego
5
środka odwoławczego jest obowiązkiem sądu drugiej instancji wynikającym z art.
373 k.p.c. Podjęcie przez Sąd Okręgowy w K. czynności sprawdzających
zachowanie przez pozwanych terminu do wniesienia apelacji nie stanowi zatem
przesłanki uprawdopodobniającej wniosek o wyłączenie sędziów.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).