V CNP 32/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-04-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 32/07
POSTANOWIENIE
Dnia 17 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi W. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 5 lipca 2006 r.,
w sprawie z powództwa W. W.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "S."
o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 kwietnia 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 5 lipca 2006 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację powódki
złożoną od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 15 lutego 2006 r. w sprawie o
ustalenie nieważności wypowiedzenia umowy najmu.
Powódka W. W. wniosła o stwierdzenie niezgodności z prawem wskazanego
wyżej wyroku Sądu Okręgowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 4171
§ 2 k.c.,
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje tylko wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego orzeczenia
niezgodnego z prawem stronie wyrządzona została szkoda. Z tego względu wśród
tzw. konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), co oznacza
złożenie przez skarżącą w skardze oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze
wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia.
Wykazanie, że działanie sądu było bezprawne, czyli że wskutek zastosowania
prawa doszło do jego naruszenia, jest jednym z istotnych elementów uzasadnienia
skargi.
Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody nie może polegać jedynie na
samym twierdzeniu skarżącej o istnieniu szkody, w takim bowiem wypadku
wymaganie określone w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. byłoby tylko formalnością.
Obowiązkiem skarżącej jest zatem również wiarygodne uzasadnienie tego
twierdzenia, albo poprzez powołanie się na ustalenia wynikające z akt sprawy, albo
poprzez przytoczenie nowych dowodów, w świetle których można zakładać
powstanie szkody wskutek wydanego orzeczenia (por. postanowienie z 11 sierpnia
2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006/1/16; postanowienie z 31 stycznia 2006 r.,
IV CNP 38/05, niepubl.).
Wniesiona przez pełnomocnika skarżącej skarga nie ma dostatecznie
usprawiedliwionych podstaw. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia jest takim środkiem prawnym, który sytuuje się
3
pomiędzy zakończonym prawomocnie postępowaniem a nowym postępowaniem,
które ewentualnie toczyć się będzie między jedną ze stron tego postępowania
a Skarbem Państwa w sprawie o odszkodowanie. Niewątpliwie jednak celem
wniesienia skargi jest przesądzenie istnienia przesłanki, o której mowa w art. 4171
§
2 k.c. (por. uchwałę z dnia 26 października 2005 r. składu 7 sędziów mającą moc
zasady prawnej, sygn. akt III BZP 1/05; OSNC 2006/5/78). Stąd też położenie
szczególnego nacisku na przesłankę wyrządzenia stronie szkody wydaniem
prawomocnego orzeczenia.
Z treści skargi natomiast wynika, że skarżąca inaczej postrzega cel
i charakter skargi, wyraźnie traktując ją jako sposób rekompensaty za skutki
nagannych niewątpliwie czynów, do jakich dopuściła się wnuczka skarżącej. Takie
postawienie problemu doprowadziło skarżącą do niewłaściwego uzasadnienia
skargi, która nie może odnieść pożądanego przez nią skutku, gdyż w postępowaniu
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Sąd Najwyższy
ani nie rozpatruje sprawy co do istoty, ani - poza przypadkiem, o którym mowa
w art. 42411
§ 3 k.p.c. - nie może uchylić zaskarżonego orzeczenia. Może jedynie
stwierdzić (tj. ustalić na potrzeby dalszego, odrębnego postępowania procesowego
przeciwko Skarbowi Państwa), że zaskarżone orzeczenie w sposób rażący
i oczywisty naruszyło prawo.
Pełnomocnik skarżącej podniósł, że „wydany wyrok naraził W. W. na szkodę
pozbawienia jej własnego lokalu mieszkalnego”. W niniejszej sprawie bezspornie
ustalono, że powódkę łączyła z pozwaną Spółdzielnią Mieszkaniową umowa najmu
lokalu mieszkalnego, zatem nie może być mowy o szkodzie wynikającej z
pozbawienia skarżącej „własnego lokalu mieszkalnego”. Na marginesie należy
zauważyć, że skarżąca niewątpliwie stała się ofiarą nagannego zachowania swojej
wnuczki, której to działania spowodowały w konsekwencji, między innymi,
wypowiedzenie umowy najmu lokalu mieszkalnego przez Spółdzielnię
Mieszkaniową i to właśnie od wnuczki powinna domagać się naprawienia szkody.
Skarb Państwa nie może być w okolicznościach niniejszej sprawy właściwym
adresatem roszczenia o naprawienie szkody wynikającej z wypowiedzenia umowy
najmu lokalu mieszkalnego, w sytuacji gdy pozwana spółdzielnia spełniła nakazane
przepisami prawa wymagania dokonania wypowiedzenia umowy najmu.
4
W konsekwencji należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
jc
POSTANOWIENIE
Dnia 17 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi W. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 5 lipca 2006 r.,
w sprawie z powództwa W. W.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "S."
o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 kwietnia 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 5 lipca 2006 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację powódki
złożoną od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 15 lutego 2006 r. w sprawie o
ustalenie nieważności wypowiedzenia umowy najmu.
Powódka W. W. wniosła o stwierdzenie niezgodności z prawem wskazanego
wyżej wyroku Sądu Okręgowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 4171
§ 2 k.c.,
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje tylko wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego orzeczenia
niezgodnego z prawem stronie wyrządzona została szkoda. Z tego względu wśród
tzw. konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), co oznacza
złożenie przez skarżącą w skardze oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze
wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia.
Wykazanie, że działanie sądu było bezprawne, czyli że wskutek zastosowania
prawa doszło do jego naruszenia, jest jednym z istotnych elementów uzasadnienia
skargi.
Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody nie może polegać jedynie na
samym twierdzeniu skarżącej o istnieniu szkody, w takim bowiem wypadku
wymaganie określone w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. byłoby tylko formalnością.
Obowiązkiem skarżącej jest zatem również wiarygodne uzasadnienie tego
twierdzenia, albo poprzez powołanie się na ustalenia wynikające z akt sprawy, albo
poprzez przytoczenie nowych dowodów, w świetle których można zakładać
powstanie szkody wskutek wydanego orzeczenia (por. postanowienie z 11 sierpnia
2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006/1/16; postanowienie z 31 stycznia 2006 r.,
IV CNP 38/05, niepubl.).
Wniesiona przez pełnomocnika skarżącej skarga nie ma dostatecznie
usprawiedliwionych podstaw. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia jest takim środkiem prawnym, który sytuuje się
3
pomiędzy zakończonym prawomocnie postępowaniem a nowym postępowaniem,
które ewentualnie toczyć się będzie między jedną ze stron tego postępowania
a Skarbem Państwa w sprawie o odszkodowanie. Niewątpliwie jednak celem
wniesienia skargi jest przesądzenie istnienia przesłanki, o której mowa w art. 4171
§
2 k.c. (por. uchwałę z dnia 26 października 2005 r. składu 7 sędziów mającą moc
zasady prawnej, sygn. akt III BZP 1/05; OSNC 2006/5/78). Stąd też położenie
szczególnego nacisku na przesłankę wyrządzenia stronie szkody wydaniem
prawomocnego orzeczenia.
Z treści skargi natomiast wynika, że skarżąca inaczej postrzega cel
i charakter skargi, wyraźnie traktując ją jako sposób rekompensaty za skutki
nagannych niewątpliwie czynów, do jakich dopuściła się wnuczka skarżącej. Takie
postawienie problemu doprowadziło skarżącą do niewłaściwego uzasadnienia
skargi, która nie może odnieść pożądanego przez nią skutku, gdyż w postępowaniu
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Sąd Najwyższy
ani nie rozpatruje sprawy co do istoty, ani - poza przypadkiem, o którym mowa
w art. 42411
§ 3 k.p.c. - nie może uchylić zaskarżonego orzeczenia. Może jedynie
stwierdzić (tj. ustalić na potrzeby dalszego, odrębnego postępowania procesowego
przeciwko Skarbowi Państwa), że zaskarżone orzeczenie w sposób rażący
i oczywisty naruszyło prawo.
Pełnomocnik skarżącej podniósł, że „wydany wyrok naraził W. W. na szkodę
pozbawienia jej własnego lokalu mieszkalnego”. W niniejszej sprawie bezspornie
ustalono, że powódkę łączyła z pozwaną Spółdzielnią Mieszkaniową umowa najmu
lokalu mieszkalnego, zatem nie może być mowy o szkodzie wynikającej z
pozbawienia skarżącej „własnego lokalu mieszkalnego”. Na marginesie należy
zauważyć, że skarżąca niewątpliwie stała się ofiarą nagannego zachowania swojej
wnuczki, której to działania spowodowały w konsekwencji, między innymi,
wypowiedzenie umowy najmu lokalu mieszkalnego przez Spółdzielnię
Mieszkaniową i to właśnie od wnuczki powinna domagać się naprawienia szkody.
Skarb Państwa nie może być w okolicznościach niniejszej sprawy właściwym
adresatem roszczenia o naprawienie szkody wynikającej z wypowiedzenia umowy
najmu lokalu mieszkalnego, w sytuacji gdy pozwana spółdzielnia spełniła nakazane
przepisami prawa wymagania dokonania wypowiedzenia umowy najmu.
4
W konsekwencji należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
jc