V CZ 26/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-04-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V CZ 61/05 II Ca …/06
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 26/07
POSTANOWIENIE
Dnia 18 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
SSA Marta Romańska
w sprawie z wniosku Gminy W.
przy uczestnictwie D. Z. i in. , o ustanowienie zarządcy przymusowego
oraz sprawy z wniosku wzajemnego D. Z. […],przy uczestnictwie Gminy W.
o upoważnienie do dokonania czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu
nieruchomością wspólną
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 kwietnia
2007 r.,
zażalenia uczestników postępowania na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 4 października 2006 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 4.10.2006 r. odrzucił skargę
uczestników postępowania o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnym
postanowienia tego Sądu z dnia 18.04.2006 r. albowiem do skargi nie zostało
załączone odrębne pełnomocnictwo dla adwokata wnoszącego tę skargę.
Uczestnicy postępowania zaskarżyli to postanowienie zażaleniem zarzucając
naruszenie art. 91pkt 1, art. 130 i art. 4246
k.p.c. i wnieśli o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W sprawie jest poza sporem, że uczestnicy postępowania wnosząc w dniu
23.06.2006 r. skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia sądowego, nie załączyli pełnomocnictwa dla adwokata z którego
wynikałoby uprawnienie do wniesienia skargi. Na wezwanie sądu o uzupełnienie
tego braku pełnomocnik skarżącego złożył pismo procesowe, w którym kwestionuje
obowiązek złożenia odrębnego pełnomocnictwa oraz załączył pełnomocnictwo „do
prowadzenia we wszystkich instancjach sprawy w granicach określonych w art. 91
k.p.c. sygn. akt II Ca …/06”. U podstaw odrzucenia skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądowego legło założenie, iż do
wniesienia takiej skargi niezbędne jest odrębne pełnomocnictwo upoważniające do
dokonania tej czynności procesowej. Takie stanowisko Sądu Okręgowego jest
uzasadnione. Jest bezsporne, że postępowanie ze skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji,
a wyjątkowo pierwszej instancji, nie stanowi kontynuacji dotychczasowego
postępowania w tej sprawie. Skarga ta nie jest nawet nadzwyczajnym środkiem
zaskarżenia, jak skarga kasacyjna i skarga o wznowienie postępowania, gdyż nie
zmierza do zmiany lub uchylenia kwestionowanego orzeczenia. Jest to bowiem
nadzwyczajny środek umożliwiający skuteczne dochodzenie roszczenia
odszkodowawczego od Skarbu Państwa za niezgodną z prawem działalność
orzeczniczą sądu (art. 4171
§ 1 k.c.). Jest to więc sprawa odrębna od sprawy
zakończonej prawomocnym orzeczeniem, którego zgodność z prawem jest
kwestionowana. W konsekwencji umocowanie adwokata lub radcy prawnego do
reprezentowania strony skarżącej w sprawie o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, nie może wynikać z treści pełnomocnictwa udzielonego
3
temu pełnomocnikowi w sprawie zakończonej prawomocnie orzeczeniem
kwestionowanym w skardze. Taki pogląd wyraził już Sąd Najwyższy
w postanowieniu z dnia 14.06.2005 r. V CZ 61/05 (niepublik.) i skład orzekający
w niniejszej sprawie pogląd ten podziela. Złożenie więc odrębnego
pełnomocnictwa, z którego wynikałoby upoważnienie adwokata do złożenia skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądowego, było
niezbędne. Pełnomocnictwo złożone w niniejszej sprawie na wezwanie sądu, nie
odpowiada tym wymaganiom, co uzasadniało odrzucenie skargi. Z tych względów,
na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39814
k.p.c., orzeczono jak
w sentencji.
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 18 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
SSA Marta Romańska
w sprawie z wniosku Gminy W.
przy uczestnictwie D. Z. i in. , o ustanowienie zarządcy przymusowego
oraz sprawy z wniosku wzajemnego D. Z. […],przy uczestnictwie Gminy W.
o upoważnienie do dokonania czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu
nieruchomością wspólną
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 kwietnia
2007 r.,
zażalenia uczestników postępowania na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 4 października 2006 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 4.10.2006 r. odrzucił skargę
uczestników postępowania o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnym
postanowienia tego Sądu z dnia 18.04.2006 r. albowiem do skargi nie zostało
załączone odrębne pełnomocnictwo dla adwokata wnoszącego tę skargę.
Uczestnicy postępowania zaskarżyli to postanowienie zażaleniem zarzucając
naruszenie art. 91pkt 1, art. 130 i art. 4246
k.p.c. i wnieśli o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W sprawie jest poza sporem, że uczestnicy postępowania wnosząc w dniu
23.06.2006 r. skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia sądowego, nie załączyli pełnomocnictwa dla adwokata z którego
wynikałoby uprawnienie do wniesienia skargi. Na wezwanie sądu o uzupełnienie
tego braku pełnomocnik skarżącego złożył pismo procesowe, w którym kwestionuje
obowiązek złożenia odrębnego pełnomocnictwa oraz załączył pełnomocnictwo „do
prowadzenia we wszystkich instancjach sprawy w granicach określonych w art. 91
k.p.c. sygn. akt II Ca …/06”. U podstaw odrzucenia skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądowego legło założenie, iż do
wniesienia takiej skargi niezbędne jest odrębne pełnomocnictwo upoważniające do
dokonania tej czynności procesowej. Takie stanowisko Sądu Okręgowego jest
uzasadnione. Jest bezsporne, że postępowanie ze skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji,
a wyjątkowo pierwszej instancji, nie stanowi kontynuacji dotychczasowego
postępowania w tej sprawie. Skarga ta nie jest nawet nadzwyczajnym środkiem
zaskarżenia, jak skarga kasacyjna i skarga o wznowienie postępowania, gdyż nie
zmierza do zmiany lub uchylenia kwestionowanego orzeczenia. Jest to bowiem
nadzwyczajny środek umożliwiający skuteczne dochodzenie roszczenia
odszkodowawczego od Skarbu Państwa za niezgodną z prawem działalność
orzeczniczą sądu (art. 4171
§ 1 k.c.). Jest to więc sprawa odrębna od sprawy
zakończonej prawomocnym orzeczeniem, którego zgodność z prawem jest
kwestionowana. W konsekwencji umocowanie adwokata lub radcy prawnego do
reprezentowania strony skarżącej w sprawie o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, nie może wynikać z treści pełnomocnictwa udzielonego
3
temu pełnomocnikowi w sprawie zakończonej prawomocnie orzeczeniem
kwestionowanym w skardze. Taki pogląd wyraził już Sąd Najwyższy
w postanowieniu z dnia 14.06.2005 r. V CZ 61/05 (niepublik.) i skład orzekający
w niniejszej sprawie pogląd ten podziela. Złożenie więc odrębnego
pełnomocnictwa, z którego wynikałoby upoważnienie adwokata do złożenia skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądowego, było
niezbędne. Pełnomocnictwo złożone w niniejszej sprawie na wezwanie sądu, nie
odpowiada tym wymaganiom, co uzasadniało odrzucenie skargi. Z tych względów,
na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39814
k.p.c., orzeczono jak
w sentencji.
jz