Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 24/07
POSTANOWIENIE
Dnia 26 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa S. R.
przeciwko Syndykowi masy upadłości Przedsiębiorstwa Transportowo - Handlowo -
Usługowo - Produkcyjnego "T." sp. z o.o. w S.
o ustalenie,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 26 kwietnia 2007 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 8 stycznia 2007 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2006 r. Sąd Okręgowy oddalił zażalenie
powoda na postanowienie zawierające odmowę zabezpieczenia jego powództwa
obejmującego ustalenie treści umowy dzierżawy (k. 60-66 akt). Zażalenie od tego
postanowienia – kierowane do Sądu Najwyższego (k. 66 akt) – Sąd Okręgowy
odrzucił postanowieniem z dnia 8 stycznia 2007 r. (k. 71 akt). Sąd ten stwierdził
niedopuszczalność zażalenia w świetle art. 3941
k.p.c. Stwierdził jednocześnie, że
w niniejszej sprawie nie przysługuje skarga kasacyjna, a postanowienie Sądu
Okręgowego z dnia 29 listopada 2006 r. wydane zostało w wyniku rozpoznania
zażalenia na postanowienie Sądu pierwszej instancji.
Postanowienie z dnia 8 stycznia 2007 r. zostało zaskarżone zażaleniem
powoda. Jako podstawę prawną zażalenia podano art. 3941
k.p.c. i art. 395 § 1 zd.
1 k.p.c., art. 1 ust. 1 ustawy o Sądzie Najwyższym; art. 175 ust. i art. 183 ust. 1 i 2
Konstytucji (k. 92 akt). Według skarżącego, Sąd Okręgowy wydał postanowienie
(z dnia 8 stycznia 2007 r.) w sprawie należącej do kompetencji Sądu Najwyższego
i w tej sytuacji zachodzi nieważność postępowania, a zażalenie jest oczywiście
uzasadnione.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Okręgowy miał uzasadnione podstawy do rozważenia zagadnienia
dopuszczalności zażalenia wniesionego przez powoda na postanowienie tego Sądu
z dnia 29 listopada 2006 r. Postanowieniem tym oddalono wcześniej zażalenie
powoda na postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 6 października 2006 r. (art. 370
k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.). Działo się tak niezależnie od sformułowanych
w tym zażaleniu wniosków powoda, a zwłaszcza – wniosku określonego w pkt 1
(ustalenie, czy na postanowienie sądu drugiej instancji, wydane wskutek zażalenia
na postanowienie sądu pierwszej instancji oddalającego wniosek o zabezpieczenie
powództwa, przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego, s. 66 akt sprawy). Sąd
Okręgowy trafnie przyjął, że postanowienie z dnia 29 listopada 2006 r. jest
niezaskarżalne w świetle art. 3941
k.p.c.
3
Trafnie też zaznaczył, że w niniejszej sprawie nie przysługiwała skarga kasacyjna,
a postanowienie Sądu Okręgowego wydane zostało w wyniku rozpoznania
zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji (art. 3941
§ 2 k.p.c.). Istniały
zatem uzasadnione podstawy do odrzucenia zażalenia powoda (art. 370 k.p.c.
w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.). Powołane w zażaleniu przepisu Konstytucji i ustawy
o Sądzie Najwyższym z dnia 23 listopada 2002 r. (Dz.U. nr 240, poz. 2052 ze zm.)
nie mogą w żaden sposób podważać zasadności kwestionowanego rozstrzygnięcia
Sądu Okręgowego.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy oddalił zażalenie powoda jako nieuzasadnione
(art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).
jc